“แต่ตอนนี้ ฉันพบว่าฉันไม่สามารถทำสิ่งที่ง่ายที่สุดได้”
ขณะพูด น้ำตาก็ไหลออกมาจากดวงตาของชิวมู่เฉิง
เขารู้สึกมากขึ้นเรื่อยๆ ว่าเขาไม่ใช่ภรรยาที่มีความสามารถเลย แม้แต่น้อยคู่ควรกับความเป็นเลิศของเย่ฟาน
เมื่อเห็นชิวมู่เฉิงเศร้าและโทษตัวเอง เย่ฟานก็หัวเราะคิกคัก
“เจ้าโง่ นี่เป็นครั้งแรกที่ฉันได้เห็นผู้หญิงคนหนึ่งที่ร้องไห้เพราะเธอไม่มีโอกาสทำงานบ้าน”
เย่ฟานส่ายหัวและยิ้ม แต่หัวใจของเขาช่างหวานเหลือเกิน
ในสังคมปัจจุบัน ความต้องการทางวัตถุมีล้นเหลือ และจิตใจของผู้คนก็ไม่โบราณ
โดยเฉพาะอย่างยิ่งเนื่องจากการแพร่กระจายของมวยหญิงบนอินเทอร์เน็ต ผู้หญิงหลายคนหลงทางในนั้นมานานแล้ว
อย่าพูดว่าเธอรีบทำงานบ้านเหมือน Qiu Mucheng และเธอเป็นเหมือนบรรพบุรุษที่บ้านเลย
ด้วยเงินเดือน 3,000 ต่อเดือน ฉันไม่สามารถเลี้ยงตัวเองได้ แต่ฉันมักจะเรียกร้องเงินเดือนหลายหมื่นต่อเดือนสำหรับสามีในอนาคตของฉัน
หลังแต่งงาน นิ้วทั้งสิบไม่แตะดวงอาทิตย์และน้ำพุ แม้แต่สิทธิที่จะมีนามสกุล ขอให้โรงรถเป็นชื่อของเขาเอง และเตือนเสมอเกี่ยวกับการมีลูก สำหรับสิ่งเหล่านี้ เย่ฟานแค่มองว่ามันเป็นเรื่องตลก
ในมุมมองของเย่ฟาน เมื่อผู้หญิงเรียกร้องที่ไม่สมเหตุสมผล การแต่งงานกลายเป็นข้อตกลง และชีวิตกลายเป็นความทรมาน
รักแท้ควรอุทิศตนเสียสละให้กัน
“โอเค โอเค พรุ่งนี้คุณจะทำอาหารเช้าไหม”
เย่ฟานส่ายหัวและยิ้ม เดินขึ้นไป จับชิวมู่เฉิงเบา ๆ ไว้ในอ้อมแขนของเขา และปลอบโยนด้วยเสียงต่ำ
ในใจฉัน ในเวลาเดียวกัน ฉันรู้สึกสงสารผู้หญิงคนนี้มากขึ้น
แน่นอน เย่ฟานรู้ดีว่าชิวมูเฉิงแค่ต้องการทำอะไรเพื่อตัวเอง แต่คนใจดีทุกคนไม่สามารถยอมรับการบริจาคของผู้อื่นโดยไม่มีรางวัลได้
แม้แต่ระหว่างสามีและภรรยาก็เป็นเรื่องปกติ
“ฮึ่ม นี่คือสิ่งที่เจ้าพูด คราวหน้าเจ้าจะไม่ได้รับอนุญาตให้แย่งชิงมันไปจากข้า”
“และฉันสัญญา พรุ่งนี้ฉันจะไม่นอนอีกแล้ว~”
ชิวมู่เฉิงย่นจมูกของฉง และยังคงมีเสียงขึ้นจมูกในคำพูดที่ขุ่นเคืองเล็กน้อยของเธอ ใบหน้าที่สวยงามของเธอยังคงเปียกน้ำตา
หน้าตานั่นน่ารักมาก
ดังนั้น เย่ ฟานจึงอดไม่ได้ที่จะยื่นมือออกมาและเกาจมูก Qiong ของ Qiu Mucheng เบาๆ
ในท้ายที่สุด ภายใต้การปลอบโยนของเย่ฟาน ชิวมูเฉิงเพียงแค่นั่งลงและรับประทานอาหารเช้าเสร็จ
หลังจากนั้น เย่ฟานก็ขับรถไปส่งชิวมูเฉิงไปทำงาน
แน่นอน เย่ฟานไม่จำเป็นต้องทำงานเหล่านี้ด้วยตัวเอง และแม้แต่งานบ้านก็สามารถทำได้โดยพี่เลี้ยง
แต่เย่ฟานไม่ได้ทำ แต่ทำเอง
เพราะเย่ฟานรู้ว่าเวลาที่เขาสามารถใช้กับชิวมูเฉิงกำลังจะหมดลง
ดังนั้นเขาจึงหวงแหนทุกช่วงเวลาที่อยู่กับเธอเป็นพิเศษ
ครึ่งชั่วโมงต่อมาในขณะที่รถคำราม
เย่ฟานที่ไปส่งชิวมูเฉิงไปทำงานก็กลับมาเช่นกัน
อย่างไรก็ตาม เมื่อเขากลับไปที่วิลล่า เขาพบชายคนหนึ่งยืนอยู่ที่ประตู
ชายผู้นี้แต่งกายด้วยชุดขาว คิ้วจ้องมองและตาดาบจ้องเขม็ง
คนทั้งหมดยืนอยู่ที่นั่นด้วยรอยยิ้มเช่นนั้น ยืนด้วยมือของเขาข้างหลัง
เช่นเดียวกับนักดาบสวรรค์ในสมัยโบราณ พวกเขาอ่อนโยนและสง่างาม
คนนี้ไม่ใช่ใครอื่น น่าแปลกที่ Ye Qingtian เป็นอันดับหนึ่งในช่วงฤดูร้อน
เมื่อเห็น Ye Fan ทั้งสองก็ยิ้มให้กัน
“ส่งเมียฉันกลับ?”
“ใช่. เธอเพิ่งได้รับใบขับขี่และเธอยังเป็นสามเณร ฉันไม่ต้องกังวลเกี่ยวกับการขับรถด้วยตัวเอง” Ye Fan พยักหน้าและตอบด้วยรอยยิ้มเบา ๆ
แนะแนวเรื่อง
บทที่ 2442 ฉันไม่พอใจ
บทที่ 2444 ส่ายหัวด้วยอารมณ์
