“ก็เลยมาเพื่อชดใช้”
“ดูเหมือนว่าความยิ่งใหญ่ครั้งก่อนของนาย Lu จะขัดขวางเรโนลต์”
หลายคนแอบถอนหายใจ แต่ความเคารพและความเกรงกลัวของ Lu Hua ในใจกลับแข็งแกร่งขึ้นอีกครั้ง
“เรโนลต์ คุณลู่อยู่ที่ไหน”
ในเวลานี้ มีคนชี้ไปที่เรโนลต์ในทิศทางของคงหมิงและคนอื่นๆ
Lei Nuo และมหาอำนาจชาวอินเดียคนอื่นๆ หันศีรษะและมองไปรอบๆ ทันที แน่นอนว่าพวกเขาเห็นร่างผอมบางยืนอยู่เงียบๆ ท่ามกลางฝูงชน
เรโนลต์รู้สึกยินดีเป็นอย่างยิ่ง: “คุณ. ลู ในที่สุดฉันก็พบคุณแล้ว”
“คุณรู้ไหมว่ามันยากมากสำหรับเรโนลต์ที่จะหาคุณเจอในช่วงสองสามวันนี้”
เรโนลต์ตะโกนจากระยะไกล
แต่ลู่ฮัวมองชายร่างใหญ่ในระยะไกล แต่ก็ตกตะลึง
แน่นอน เขาจำไม่ได้ว่าเห็นเรโนลต์คันนี้ และเขาจำเขาไม่ได้ด้วย
“เฒ่าก้อง เราเคยเจอเขาไหม”
ด้วยความสงสัย Lu Hua ถาม Kong Ming ที่อยู่ข้างๆ
Kong Ming ตะลึงเมื่อถูกถามโดยคำพูดของ Lu Hua และเขาจ้องที่ Lu Hua: “เรโนลต์นี้คราวนี้เป็นผู้นำของพลังอินเดีย”
“ไม่กี่วันก่อน คุณไม่ได้ทุบตีเขาที่โรงแรมเหรอ”
“อีกไม่กี่วันแล้วนะ จำไม่ได้เหรอ”
เมื่อหลู่ฮัวได้ยินสิ่งนี้ เขาก็พยักหน้าและพูดว่า “เป็นพวกเขา”
“ในขณะนั้น ข้าพเจ้าได้กวาดล้างคนกลุ่มหนึ่งออกไป ฉันจะรู้ได้อย่างไรว่าใครคือเรโนลต์”
“ฉันไม่มีความรู้สึกใด ๆ เกี่ยวกับพวกเขา”
“นั่นก็ไม่แปลก” Kong Ming พยักหน้าแล้วพูดอีกครั้ง “ดูเหมือนว่าเรโนลต์นี้กลัวที่จะถูกทำร้ายโดยคุณ ดังนั้นฉันจึงมาหาคุณเพื่อขอโทษ”
“ไปเถอะขอรับ”
“เรโนลต์คนนี้ก็เป็นคนเข้มแข็งไม่อ่อนแอ ดีกว่ายื่นหน้าให้เขาบ้าง”
ก้องหมิงแนะนำ
หลู่ฮัวพยักหน้า “เอาล่ะ ผู้ชายคนนี้ถือได้ว่าเป็นผู้รู้ถึงเหตุการณ์ปัจจุบัน”
“คราวนี้ฉันสามารถไว้ชีวิตพวกเขาได้”
“อย่างไรก็ตาม อาชญากรรมร้ายแรงได้รับการอภัย แต่อาชญากรรมที่มีชีวิตหนีไม่พ้น”
“มหาอำนาจอินเดียแห่งนี้ฆ่าลุงของฉัน วันนี้ฉันต้องทำให้พวกเขาต้องทนทุกข์ทรมาน”
Lu Hua เยาะเย้ยแล้วมองไปที่ Lu Yanxi ที่ด้านข้างแกล้งทำเป็นว่ามีพลังและพูดอย่างภาคภูมิใจ: “Xi’er ดูดี”
“อีกสักครู่ฉันจะแสดงให้คุณเห็นถึงความยิ่งใหญ่ที่แท้จริงของน้องชายของคุณ Lu Hua!”
หลังจากพูดแล้ว ลู่ฮัวก็เดินออกไปและพิมพ์ไปทางที่เรโนลต์และคนอื่นๆ มา
“นาย. Lu มันยากมากสำหรับฉันที่จะหาคุณให้เรโนลต์”
“ฉันคิดว่าเป็นวีรบุรุษเช่นนี้ เรโนลต์ จะพลาดชีวิตนี้ไป”
“แต่โชคดีที่พระเจ้าดูแลฉัน และขอให้ฉันพบคุณที่นี่อีกครั้ง”
“วันนี้ ฉันนำนักรบอินเดียของฉันมาขอโทษคุณลูเป็นพิเศษ”
คำพูดของเรโนลต์เป็นการแสดงความเคารพและขอโทษ
ขณะพูด เขาโค้งคำนับและเดินไปข้างหน้า ท่าทางจะต่ำมาก
ในเวลานี้ ในสายตาของ Lu Yanxi และคนอื่นๆ Lu Hua ได้มาที่นี่แล้วและมาอยู่ต่อหน้าผู้เชี่ยวชาญศิลปะการต่อสู้ของอินเดีย
เขายืนชูคางขึ้นด้วยท่าทางที่สูงมาก และพูดกับเรโนลต์และคนอื่นๆ ว่า “ขอโทษ?”
“ตอนนี้ฉันกลัวแล้ว มันเร็ว…”
ป๊อป~
คำพูดของลู่ฮัวก็แค่พูดธรรมดา แต่ใครจะไปคิดว่าในวินาทีต่อมา มีเพียงเสียงที่ชัดเจน
เรโนลต์ตบและดึงโดยตรง
ความแข็งแรงของฝ่ามือนี้ไม่เล็ก
ในตอนนี้ ลู่ฮัวที่จับมือของเขาและแสร้งทำเป็นว่ากดดันอย่างมาก ถูกเรโนลต์ลงไปที่พื้นทันที
ร่างของหลายร้อยจินถูพื้นและกลิ้งไปหลายเมตรจนชนต้นไม้ก่อนที่จะหยุด
“เซี่ยว!”
“ไอ้โง่อยู่ไหน”
“อย่ามาขวาง!”
เรโนลต์ตะโกน
แนะแนวเรื่อง
บทที่ 2513 ไม่เห็นค่าโดยธรรมชาติ
บทที่ 2515 ร่างกายของเขาก็ระเบิดทันที
