เสียงนั้นคลุมเครือและบอบบางจนแทบไม่ได้ยิน
แต่หยูหยุนใกล้ชิดกับเย่ฟานมากในเวลานี้ ดังนั้นเธอจึงได้ยินเธอชัดเจน
ดังนั้น Yu Yun Dang จึงวิ่งไปที่ทะเลสาบเพื่อไปตักน้ำให้ Ye Fan
อย่างไรก็ตาม หลังจากที่เดินไปที่นั่น ยู หยุนก็ตระหนักว่าเธอไม่มีที่เก็บน้ำเลย
ในความสิ้นหวัง Yu Yun สามารถใช้ได้เพียงสองมือเท่านั้น จิบน้ำจากทะเลสาบและส่งไปยัง Ye Fan
น่าเสียดายที่เมื่อหยูหยุนรีบกลับไปที่บ้านถ้ำอีกครั้ง น้ำในมือของเธอก็รั่วไหลออกมาแล้ว และในท้ายที่สุดก็มีเพียงไม่กี่หยดที่หยดลงบนริมฝีปากของเย่ฟาน
“ไม่มีทาง~”
“มันไกลจากทะเลสาบมาก วิธีนี้ไม่สามารถรับน้ำได้เลย”
Yu Yun รู้สึกหงุดหงิดและวิตกกังวลเล็กน้อย
ก่อนที่จะคิดถึงเรื่องนี้ Yu Yun เคยคิดว่าเธอมีอำนาจทุกอย่าง ด้วยพลังและสถานะของเธอ ไม่มีอะไรในโลกนี้ที่สามารถรั้งเขาไว้ได้
อย่างไรก็ตาม สิ่งที่ Yu Yun ไม่ได้คาดหวังก็คือปรมาจารย์ของเขาซึ่งอยู่ทั่วโลกต่างก็ตกตะลึงกับเรื่องเล็กน้อยเช่นนี้
“น้ำ~”
“น้ำ…”
ในหู เสียงอ่อนของเย่ฟานดังขึ้นอีกครั้ง
เมื่อเทียบกับตอนนี้ เสียงของ Ye Fan ก็ลดลงเล็กน้อยอีกครั้ง และใบหน้าที่บอบบางของเขาเต็มไปด้วยความเจ็บปวด
Yu Yun แตะที่หน้าผากของ Ye Fan เบา ๆ และพบว่ามันร้อนมากราวกับว่าเธอมีไข้สูง
แม้ว่า Yu Yun จะไม่ได้ป่วยมาหลายปีแล้ว แต่เธอก็ยังเข้าใจสามัญสำนึกบางอย่าง
เธอรู้ดีว่าคนเป็นไข้ต้องไม่ขาด
“วิธีการทำ?”
“สุดท้ายจะทำอย่างไร”
“คุณอยากพาเขาไปที่ทะเลสาบไหม”
“แต่ในสถานการณ์เช่นนี้ เขายังสามารถสัมผัสกับความเร่งรีบแบบนี้ได้หรือไม่?”
เป็นกังวลที่เรียกว่าวุ่นวาย.
เมื่อเห็นรูปลักษณ์อันเจ็บปวดของ Ye Fan Yu Yun ก็สับสนอยู่พักหนึ่ง รู้สึกหมดหนทาง
เมื่อรู้ว่าเมื่อเธอเห็นริมฝีปากที่สั่นเทาของ Ye Fan ความคิดก็ปรากฏขึ้นในใจของเธอเกือบจะในทันที
อย่างไรก็ตาม ทันทีที่ความคิดนี้ปรากฏขึ้น Yu Yun ก็ระงับไว้
“ไม่…”
“ฉันทำไม่ได้~”
Yu Yun ส่ายหัวและกระซิบ ความเขินอายเล็กน้อยปรากฏขึ้นบนใบหน้าของ Qiao
อย่างไรก็ตาม ในท้ายที่สุด ความห่วงใยที่เธอมีต่อเย่ฟานก็เอาชนะเหตุผลของเธอได้
“ลืมมันไปเถอะ เรามาหัวแข็งกันอีกครั้งเถอะ”
“ยังไงก็ไม่มีใครเห็น”
หลังจากพันกันอยู่ครู่หนึ่ง Yu Yun Yinfang ก็กัดเธอ จากนั้นขั้นบันไดดอกบัวก็ขยับเบา ๆ และเงาที่สง่างามก็จากที่นี่อีกครั้งและจากไปอย่างสง่างาม
เมื่อเธอกลับมาอีกครั้ง แก้มของเธอก็โปนเล็กน้อย อาจเป็นเพราะขาดออกซิเจน ใบหน้าที่สวยงามของเธอจึงแดงเล็กน้อย
ด้วยวิธีนี้ ทันทีที่ Yu Yun กลับมา เธอก็วิ่งไปหา Ye Fan ราวกับบิน
เธอก้มลง ใบหน้าที่สวยงามและสวยงามของเธอเข้าหา Ye Fan อย่างช้าๆ
เมื่อมองไปที่คิ้วที่ใกล้ของ Ye Fan ใบหน้าที่สวยงามของ Yu Yun ก็เปลี่ยนเป็นสีแดง
ในท้ายที่สุด คนทั้งตัวก็ประหม่าราวกับว่ากวางนับหมื่นตัวกำลังสัมผัสอยู่ในหัวใจของเขา
Yu Yun ไม่รู้ว่าทำไม เธอปลอบใจตัวเองเป็นพันครั้ง 10,000 ครั้ง เธอแค่ช่วยชีวิตผู้คน แค่ฟื้นฟูความโปรดปรานของ Ye Fan ทุกอย่างถูกบังคับโดยสถานการณ์
ไม่มีเจตนาอื่นใด
อย่างไรก็ตาม ถึงกระนั้น เธอก็ยังรู้สึกเขินอายและเขินอาย
ความรู้สึกแบบนั้นก็เหมือนเด็กผู้หญิงที่เย็นชาและขี้อาย แอบจูบคนที่เธอชอบ
“เฮ้~”
“สู้ๆ ไอ้สารเลวนี่มองไม่เห็นเลย”
คล้องจองภายใต้ความเขินอาย หลับตา ใจสั่น
ในวินาทีต่อมา ริมฝีปากสีแดงอันอบอุ่นของเธอก็ถูกพิมพ์เบาๆ ที่มุมริมฝีปากของ Ye Fan
แนะแนวเรื่อง
บทที่ 2644 ความโชคดีจะหลอกคนได้
บทที่ 2646 ความตื่นตระหนกหรือความเขินอาย
