เมื่อพูดถึง Ye Fan หลายคนถอนหายใจด้วยอารมณ์และชื่นชม และไม่ลังเลที่จะพูดอะไรเกี่ยวกับความงามของพวกเขา
“เฮอะ ช่างน่าสมเพชเสียนี่กระไร ฉันคิดว่าที่นี่เป็นสถานที่แย่” ในเวลานี้ เสียงเย็นเยียบมาจากฝูงชนอย่างเงียบ ๆ
ถ้าคงหมิงและคนอื่นๆ อยู่ที่นี่ พวกเขาคงจำได้ทันทีว่าคนที่พูดคือคนในศิลปะการต่อสู้ของอินเดียที่เกือบถูกเย่ฟานฆ่ามาก่อน
ผู้นำที่น่าประหลาดใจคือเรโนลต์
“ตกลง?”
“พูดว่าอะไรนะ?” ทุกคนงุนงงมองมาทางเรโนลต์
เรโนลต์จิบเครื่องดื่มและยิ้มเยาะ “ไม่ชัดเจนหรือ”
“อัจฉริยะศิลปะการต่อสู้ที่เกิดในฤดูร้อน คนไหนจะมีจุดจบที่ดี?”
“อดีต Chu Tianfan ถูกฝังอยู่ในทะเลเพลิง”
“ตอนนี้เย่ฟานถูกราชาแห่งอินเดียฟาดอย่างหนัก แม้ว่าเขาจะได้รับการช่วยเหลือในที่สุด เขาจะต้องตายอย่างแน่นอน”
“ต่อให้เก่งแค่ไหน ฉันจะทำอะไรได้ ไม่ใช่ความตายก่อนวัยอันควรหรอกเหรอ?” “ดังนั้น ดินแดนฤดูร้อนนั้น จึงเป็นดินแดนที่เต็มไปด้วยความโชคร้าย” “ฉันแนะนำให้คุณอยู่ห่างจากผู้คนในศิลปะการต่อสู้ในฤดูร้อน มิฉะนั้นคุณจะโชคดี” เรโนลต์เยาะเย้ย ในขั้นต้น ศิลปะการต่อสู้ทั้งสองมีความคับข้องใจอย่างมาก เมื่อ Ye Fan สังหารผู้คนจำนวนมากในศิลปะการต่อสู้อินเดียของพวกเขา สิ่งนี้ทำให้เรโนลต์ไม่พอใจศิลปะการต่อสู้มากขึ้นอย่างไม่ต้องสงสัยในฤดูร้อน ตอนนี้ทุกคนกำลังโม้เกี่ยวกับศิลปะการต่อสู้ในฤดูร้อน เรโนลต์รู้สึกไม่พอใจโดยธรรมชาติและถูกขัดจังหวะอย่างรวดเร็ว
เมื่อทุกคนได้ยินก็พยักหน้า
“มีเหตุผล.”
“ในช่วงไม่กี่ปีที่ผ่านมา อัจฉริยะแห่งฤดูร้อนนี้ไม่สามารถจบลงได้ด้วยดี”
“ไม่ต้องพูดถึงช่วงไม่กี่ปีที่ผ่านมา เมื่อสามสิบปีที่แล้ว ศิษย์ส่วนตัวของ Sword Saint แห่ง Temple of War God ในเปลวเพลิงแห่งฤดูร้อนก็น่าทึ่งเช่นกันและถือว่าเป็นผู้ที่สืบทอดเสื้อคลุมของ Sword Saint อย่างแท้จริง”
“แต่สุดท้ายเขาก็ตายก่อนเวลาอันควรและตายด้วยน้ำมือของผู้อื่น” “มันเป็นคำสาป” “ฉันคิดว่า Ye Fan โชคไม่ดีในครั้งนี้เช่นกัน” ….. “เฮ้~” “ไม่เสมอไป” “ชายหนุ่มคนนี้แปลกมาก และความมีชีวิตชีวาของเขานั้นเหนียวแน่น กษัตริย์ Yintian ทำร้ายเขาแบบนั้น แต่เขาล้มเหลวในการฆ่าเขา”
“บางที เขาอาจจะแหกคำสาปและเอาตัวรอดจากหายนะได้?”
ทุกคนต่างพูดถึงกันและกัน
เมื่อได้ยินเช่นนี้ เรโนลต์ก็ยิ้มมากขึ้น
“หยุดฝันได้แล้ว” “นา เย ฟาน ได้รับดาบจากกษัตริย์แห่งเปอร์เซียครั้งแรก ทำร้ายอวัยวะภายในและปอดของเขา จากนั้นเขาก็โจมตีราชาแห่งอินเดียด้วยวิธีสายฟ้า “หลังจากนั้น ราชาสวรรค์ของเราก็โจมตีเย่ฟานครั้งแล้วครั้งเล่า” “บาดแผลแบบนี้ ฉันคิดว่าเป็นเทพเจ้าที่ลงมายังโลก และไม่สามารถกลับไปสวรรค์ได้” “แม้ว่าผู้ชายคนนั้นจะได้รับพรและเป็นเวรเป็นกรรมจริงๆ แต่เขาก็ยังรอด และฉันเกรงว่าเขาจะเสียเปล่าในอนาคต ทำไมไม่ตาย” “คนแบบนี้ไม่น่ากลัวพอ” “ทุกคน อย่าพูดถึงคนไร้ค่า”
“แทนที่จะเสียเวลากับเด็กคนนี้ ดีกว่าที่จะเดาว่าสมบัติในถ้ำนั้นคืออะไร”
“ทำไมถึงมีชื่อเรื่องมากมายปรากฏพร้อมกัน?”
ดูเหมือนว่าเรโนลต์ไม่อยากได้ยินชื่อเย่ฟานอีก ดังนั้นหลังจากพูดบางอย่าง เขาก็เปลี่ยนเรื่อง
ในไม่ช้าทุกคนก็สนใจหัวข้อนี้ ท้ายที่สุด คนเหล่านี้มาอเมริกาเพื่อหาสมบัติ อย่างไรก็ตาม เป็นเวลาหลายปีมาแล้ว ที่ฉากนี้เป็นครั้งแรกที่มีชื่อเรื่องหลายเรื่องมารวมตัวกันที่ส่วนลึกของป่าฝน ถ้าคิดดูก็แปลกจริงๆ อย่างไรก็ตาม ขณะที่ทุกคนกำลังพูดถึงเรื่องนี้ ในป่าทึบข้างหน้า มีร่างบางลากร่างที่เปื้อนเลือด เดินเซช้าๆ ไปทางข้างหน้า คนนั้นเต็มไปด้วยเลือด
ใบหน้าของเขาเย็นชา คิ้วของเขาคม และทั่วทั้งร่างของเขาก็ส่งกลิ่นอายที่น่าสะพรึงกลัวอย่างยิ่งออกมา
ไม่ว่าเขาจะไปที่ไหน ความหนาวเย็นก็โหมกระหน่ำ และวิญญาณชั่วร้ายก็กวาดไปทั่ว
แนะแนวเรื่อง
บทที่ 2709 ถึงเวลาพักผ่อนและพักผ่อน
บทที่ 2711 มันเป็นเพียงลมกระโชกไม่ใช่หรือ?
