บนยอดเขาหยานซาน ดวงจันทร์สว่างไสวสูง
แสงจันทร์จาง ๆ ราวกับสายน้ำ ปกคลุมทั่วป่าสนนอกภูเขา
นอกประตูภูเขา ร่างหนุ่มเดินคนเดียวบนโขดหิน หันหน้าไปทางแสงจันทร์
ก้าวไปข้างหน้าเหยียบพื้น
เสียงฝีเท้าเบาดังก้องไปทั่วท้องฟ้ายามค่ำคืนราวกับเสียงครางของปีศาจ
“หยุด.”
“พื้นที่หนักในวิหารศิลปะการต่อสู้ คนเกียจคร้าน ฯลฯ ถูกห้ามโดยเด็ดขาด!
นอกประตูภูเขา ยามเห็นคนแปลกประหลาดปรากฏตัวต่อหน้าพวกเขา และถามด้วยความระแวดระวังในทันที
อย่างไรก็ตาม เมื่อเผชิญกับคำถามของผู้คุมเหล่านี้ ร่างนั้นดูเหมือนไม่เคยได้ยินมาก่อน และความเร็วของความก้าวหน้าก็ไม่ล่าช้า
“หยุด!”
“ไม่ได้ยินหรือไง”
“คำเตือนครั้งสุดท้าย”
“พื้นที่หนักในวิหารศิลปะการต่อสู้ คนเกียจคร้าน ฯลฯ ถูกห้ามโดยเด็ดขาด!
“ถ้าไม่หยุด คุณไม่โทษฉันที่โหดเหี้ยมเหรอ”
เมื่อเห็นว่าอีกฝ่ายเพิกเฉยต่อคำพูดของพวกเขา ยามภูเขาเหล่านี้ก็โกรธจัด
แม้ว่าพวกเขาจะเป็นเพียงเจ้าหน้าที่รักษาความปลอดภัยระดับรากหญ้าของวัดหวู่เซิน พวกเขาก็อยู่แทบเท้าของจักรพรรดิ
ในวันธรรมดาเมื่อคนภายนอกเห็นพวกเขาจะปฏิบัติต่อกันด้วยความเคารพและให้เกียรติ
แต่คนตรงหน้ากลับเมินเฉย ซึ่งเหยียบย่ำความภาคภูมิใจและศักดิ์ศรีของพวกเขาอย่างไม่ต้องสงสัย
อย่างไรก็ตาม แม้ว่าพวกเขาจะพูดในประเด็นนี้แล้ว แต่คนตรงหน้าก็ยังไม่ตอบ
“เซี่ยว!”
“หน้าอายใช่มั้ยล่ะ”
“สอง สาม ไปด้วยกัน”
“จับมันตรงจุด ทุบมัน แล้วโยนมันลงจากภูเขา!”
ใต้ประตูภูเขา ยามเหล่านี้ก็โกรธมากเช่นกัน
พวกเขาตะโกนและลุกขึ้นไปที่พื้นทันที
ไม่ว่าจะกำปั้นหรือขา การรุกที่รุนแรงก็เหมือนแม่น้ำที่ไหลไปข้างหน้า
อย่างไรก็ตาม สิ่งที่ทำให้คนเหล่านี้สั่นสะท้านก็คือการโจมตีของพวกเขาตกอยู่ที่ชายหนุ่ม และพวกเขาไม่ได้เขย่าเขาแม้แต่น้อย
ราวกับว่าหินลงไปในทะเลโดยไม่ทำให้เกิดคลื่นเลย
“นี่…นี่… เป็นไปได้ยังไง?”
เมื่อเห็นเหตุการณ์ตรงหน้า ทหารเหล่านี้ก็ตกตะลึงในทันที
ดวงตาของพวกเขาเบิกกว้าง และตาแก่ของพวกเขาเต็มไปด้วยความสั่นสะเทือนและความอับอาย
“คุณ…คุณ…คุณเป็นใคร?”
ยามถามด้วยความตกใจ
อย่างไรก็ตาม คำตอบเดียวสำหรับพวกเขาคือเสียงฝีเท้าที่ต่ำและหนักหน่วง
จนกระทั่งเด็กชายเงยหน้าขึ้นเผยให้เห็นดวงตาที่เยือกเย็น
ทันทีหลังจากนั้น ก็มีเสียงโห่ร้องด้วยความสง่าผ่าเผยและเจตนาฆ่าอย่างไม่รู้จบก็ดังก้องไปทั่วยอดเขาหยานซาน
“พ่อกับลูกลู่ ออกไปตายซะ!”
…..
“พ่อกับลูกลู่ ออกไปตายซะ~”
…..
“ออกไปตายซะ~”
…..
เสียงโห่ร้องราวกับฟ้าร้องดังก้องอยู่บนภูเขาและแม่น้ำเป็นเวลานาน
แผ่นดินไหวสั่นสะเทือนและหินแตกเป็นชิ้นเล็กชิ้นน้อย
มีพายุรุนแรงทั่วภูเขาหยานซาน
เช่นเดียวกับหม้อน้ำเดือด ทันใดนั้น ค่ำคืนอันเงียบสงัดของหยานซานก็เดือดพล่าน
ด้วยเครื่องดื่มนี้ ประตูภูเขาทั้งบานก็ระเบิดออกโดยตรง
ผู้ที่ปกป้องพวกเขาถูกโจมตีอย่างหนักทีละคน
ทุกคนอาเจียนเป็นเลือดและบินออกไป!
เสียงกรีดร้องก้องไปทั่วหุบเขา
นอกวิหารแห่งศิลปะการต่อสู้ Juggernaut และคนอื่นๆ ที่เห็น King of Fighters ไม่ได้เปลี่ยนสีหลังจากได้ยินเครื่องดื่มนี้
โดยเฉพาะสองคนของ Lu Hua และ Lu Ziming เมื่อพวกเขาได้ยินคำเหล่านี้ พวกเขาเกือบจะประหลาดใจ ในท้ายที่สุด ขาของพวกมันก็อ่อนแรงลงและถูกกางลงบนพื้นโดยตรง
“นี่…นี่…นี่คือเย่…เย่ฟาน?”
Lu Hua จ้องตาของเขาและตะโกนด้วยความไม่เชื่อ
แนะแนวเรื่อง
บทที่ 2914 สังหารครอบครัวลู่ของฉัน
บทที่ 2916 ด้วยความโกรธไม่รู้จบ
