ตอนที่ 2158 จุดจบที่ดีที่สุด (3)
นางบอกคนพวกนี้ไปแล้วว่านางรู้วิธีรักษาโรคและวิธีการเขียนหนังสือแต่พวกเขาก็ไม่เชื่อนาง
“หุบปาก!” บุรุษผู้นั้นยิ่งดูเดือดดาล “ตอนนั้นเจ้าอายุแค่สองปีแต่กลับมาบอกว่าเจ้ารู้วิธีรักษาโรคและวิธีเขียนหนังสืองั้นหรือ ข้ารู้ว่ามารดาของเจ้าขอให้มาพูดแบบนั้นกับข้าเพื่อเรียกร้องความสนใจ! ดูเหมือนว่าไม่ว่าจะมารดาเจ้าหรือตัวเจ้าก็ไม่มีใครดีเลย โชคดีที่เมื่อสองสามเดือนก่อนมารดาเจ้าตายไปแล้ว ไม่อย่างนั้น ข้าก็จะสังหารนางด้วย!”
เด็กหญิงตัวน้อยก้มหน้าตัวสั่น
นางสามารถเดินได้ตอนอายุสามเดือน สามารถพูดได้ตอนอายุเจ็ดเดือน และสามารถเขียนหนังสือได้เพราะมารดาสอนตอนนางอายุหนึ่งปี…
ทุกครั้งที่มารดาของนางต้องการจะบอกเรื่องนี้กับคนผู้นี้ เขาก็คิดว่านางไร้สาระแล้วไล่นางออกมา เขายังจับพวกนางขังไว้และไม่ยอมให้ใครพบด้วย
พวกนางไม่ได้ออกไปไหนเลยจนกระทั่งตัวนางอายุสองปี
นางวิ่งไปหาบิดาที่นางไม่เคยพบอย่างมีความสุขและต้องการจะบอกเขาว่านางฉลาดแค่ไหน แต่เขาก็ผลักนางออกมาอย่างแรงแล้วสั่งให้องครักษ์ไล่นางออกไป…
มีแค่พี่หญิงรองเท่านั้นที่เล่นกับนางมาตลอดหลายปี ดังนั้นจึงมีแค่พี่หญิงรองที่รู้เรื่องทักษะทางการแพทย์ของนาง
“องครักษ์ เผานังขยะนี้ให้ตายไปซะ! ข้าไม่จำเป็นต้องมีขยะแบบนี้เป็นบุตรสาว”
เมื่อได้ยินเสียงเย็นชาของบุรุษผู้นี้ เด็กหญิงตัวน้อยก็เงยหน้าขึ้นด้วยดวงตาเอ่อท้นไปด้วยน้ำตา ดวงตาของนางพร่ามัวเพราะม่านน้ำตา และใบหน้างดงามของใครบางคนก็ปรากฏขึ้นในความคิดนาง…
ใบหน้านี้ตามหลอกหลอนในความฝันของนางมาหลายปี ถึงแม้ว่านางจะไม่รู้ว่าสตรีผู้นั้นเป็นใครแต่นางก็รู้ว่าระหว่างนางกับสตรีผู้นั้นต้องมีบางอย่างเชื่อมโยงกันแน่
“ข้าไม่อยากตาย…”
นางไม่อยากตาย!
นางยังไม่ได้เจอคนที่นางอยากเจอเลยและยังไม่ได้ทำตามสัญญาด้วย แล้วนางจะมาตายที่นี่ได้อย่างไร
เด็กหญิงตัวน้อยกัดริมฝีปากแน่นแล้วร้องไห้ ทันใดนั้นนางก็เห็นมังกรขนาดใหญ่บนท้องฟ้าสีครามและดูเหมือนว่าจะมีคนหลายคนยืนอยู่บนมังกร…
…
“ฝ่าบาท นั่นมังกรพ่ะย่ะค่ะ!”
มีใครบางคนในฝูงชนตะโกนขึ้นอย่างตื่นตาแล้วบุรุษที่นั่งอยู่บนบัลลังก์ก็ยืนขึ้นเหมือนกันด้วยความตื่นเต้น “เป็นมังกรจริงๆ! ดูเหมือนว่าแม้แต่มังกรก็ทนเด็กหญิงคนนี้ไม่ได้จึงมาสังหารนางเด็กชั่วร้ายนี่” บุรุษผู้นั้นยิ้ม สำหรับมนุษย์แล้ว เผ่ามังกรบรรพบุรุษเป็นสัญลักษณ์ของความแข็งแกร่งและอำนาจ บุรุษทุกคนนับถือพวกเขา
“เร็วเข้า พาเด็กผู้หญิงชั่วร้ายนี้ไปเผา!” ใครบางคนตะโกนขึ้นมาและทุกคนก็รีบโยนคบเพลิงในมือไปที่เด็กหญิงตัวน้อย
เด็กหญิงตัวน้อยหลับตาด้วยความกลัว…
ตอนนั้นเอง มังกรขนาดมหึมาก็ส่งเสียงคำรามอย่างโกรธขึ้ง และคบเพลิงที่ลอยมาหาเด็กหญิงตัวน้อยก็ลอยกลับไปตกลงที่ฝูงชนและเผาพวกเขาทั้งเป็นทันที
“อ๊าก!”
ฝูงชนแตกตื่น คนโง่พวกนี้ถูกเผา ใครบางคนไปเอาถังน้ำมาแล้วพยายามจะดับไฟแต่ไม่ว่าพวกเขาพยายามแค่ไหน พวกเขาก็ไม่สามารถดับไฟได้…
เด็กหญิงตัวน้อยลืมตาแล้วมองขึ้นไปบนท้องฟ้า จากนั้น…
ใบหน้างดงามที่ตามหลอกหลอนในความฝันก็ปรากฏสู่สายตาของนาง นางเบิกตากว้างแล้วไม่สามารถละสายตาไม่จากสตรีในชุดสีขาวได้เลย…
สตรีผู้นั้นกระโดดลงจากหลังของมังกรตัวใหญ่ นางที่อยู่ในชุดสีขาวยืนอยู่ตรงหน้าเด็กหญิงตัวน้อยด้วยรอยยิ้มบนใบหน้า
ตอนที่ 2159 จุดจบที่ดีที่สุด (4)
“ข้าคิดว่าข้าเคยเจอท่านมาก่อน…”
เสียงของเด็กหญิงใสกระจ่างและไม่ประสา แต่ก็หนักแน่นมากอยู่ในที “ข้าเคยเจอท่านในความฝัน”
เมื่อได้ยินคำพูดของนาง สตรีผู้นั้นก็แย้มยิ้ม รอยยิ้มของนางงดงามมากจนนางไม่อาจอธิบายออกมาเป็นคำพูด
“เทียนเอ๋อร์ ข้ามาพาเจ้ากลับบ้าน”
พาข้ากลับบ้านงั้นหรือ
เด็กหญิงตัวน้อยตัวแข็งทื่อ “ท่านเรียกข้าว่าเทียนเอ๋อร์งั้นหรือ ข้าไม่รู้ว่าทำไมแต่ข้ารู้สึกคุ้นเคยกับชื่อนี้ ราวกับว่าข้าเคยได้ยินใครบางคนเรียกข้าด้วยชื่อนี้เมื่อนานมาแล้ว ข้าเคยพบท่านมาก่อนใช่หรือไม่”
“ใช่แล้ว…” อวิ๋นลั่วเฟิงยกมุมปากขึ้นแล้วยิ้ม “ชีวิตก่อนเจ้าเป็นบุตรสาวบุญธรรมของข้า รวมถึงเป็นคู่หมั้นของบุตรชายข้าด้วย เมื่อวันนั้นเจ้าสละชีวิตเพื่อช่วยข้า และตอนนี้ข้าก็มาพาเจ้ากลับบ้านตามที่ข้าเคยสัญญาไว้กับเจ้า”
ตอนที่นางพูดถึงชีวิตที่แล้วของอีกฝ่าย อวิ๋นลั่วเฟิงบอกกับอวิ๋นชูเทียนว่านางเป็นคู่หมั้นของบุตรชายนาง ถึงแม้ว่าความจริงจะไม่ได้เป็นอย่างที่นางพูดก็ตาม
นางชอบอวิ๋นชูเทียนมากและต้องการจะได้นางมาเป็นลูกสะใภ้ ดังนั้นนางจึงพูดแบบนี้เมื่อพูดถึงชีวิตที่แล้วของอีกฝ่าย
พรึบ!
อวิ๋นลั่วเฟิงโบกมืออย่างง่ายๆ แล้วเชือกที่มัดอวิ๋นชูเทียนอยู่ก็คลายออกทันที จากนั้นอวิ๋นลั่วเฟิงก็ยื่นมือของนางออกไปเพื่อจับร่างของเด็กหญิงตัวน้อยที่ทรุดลงมากับพื้น
เมื่อนางมองเด็กหญิงที่ผอมบางและขาดสารอาหาร หัวใจของนางก็เจ็บปวด “ข้าขอโทษที่มาช้า”
ตอนนั้นเองที่อวิ๋นลั่วเฟิงอดไม่ได้ที่จะโทษเฟิงจิ่นในใจ เขาบอกว่านางจะได้พบอวิ๋นชูเทียนก็ต่อเมื่อนางมาที่นครจักรพรรดิแห่งสวรรค์ในอีกห้าปีต่อมา
นางคิดอยู่เสมอว่าอวิ๋นชูเทียนยังไม่เกิดจนกระทั่งห้าปีให้หลัง นางไม่คิดว่าอวิ๋นชูเทียนจะกลับมาเกิดใหม่ตั้งแต่ห้าปีที่แล้วและต้องทุกข์ทรมานอย่างมาก…
“ข้าจะสังหารคนพวกนั้นที่ทำร้ายเจ้า และจะไม่มีใครหน้าไหนหนีไปได้ทั้งนั้น!”
เมื่ออวิ๋นลั่วเฟิงพูดแบบนี้ ความเย็นชาและเกรี้ยวกราดก็พาดผ่านใบหน้าของนาง และน้ำเสียงของนางก็เต็มไปด้วยความอำมหิต
เด็กหญิงตัวน้อยจับมือของอวิ๋นลั่วเฟิงแล้วส่ายหน้าเล็กน้อย “ไม่ ได้โปรดอย่างสังหารพวกเขา”
“เพราะเหตุใด” อวิ๋นลั่วเฟิงถามอย่างสงสัย
“ท่าน…แข็งแกร่งมากหรือ” เด็กหญิงตัวน้อยเงยหน้าขึ้นมองอวิ๋นลั่วเฟิงอย่างร้อนรน
อวิ๋นลั่วเฟิงลังเลอยู่ครู่หนึ่งแล้วพยักหน้า
ใบหน้าของเด็กหญิงน้อยเป็นประกายด้วยรอยยิ้มสดใส “ถ้าอย่างนั้นท่านก็สอนข้าฝึกพลังฌานได้ใช่หรือไม่ หลายปีมานี้ไม่มีใครสอนข้าเลยแต่ข้าก็อยากแข็งแกร่งเหมือนกัน ข้าจะได้กลับมาแก้แค้นด้วยตัวเองได้”
อวิ๋นลั่วเฟิงหัวเราะเมื่อนางได้ยินคำพูดเด็กๆ ของอีกฝ่าย
นางคู่ควรจะเป็นบุตรสาวของนางจริงๆ! ถ้าใครทำร้ายนาง นางก็จะแก้แค้นด้วยพลังของตัวเอง!
“ได้ ข้าจะสอนเจ้าเอง แต่ถึงแม้ว่าข้าจะไม่เอาชีวิตพวกเขา ข้าก็จะไม่ปล่อยพวกเขาไปง่ายๆ” ความเย็นชาพาดผ่านดวงตาของอวิ๋นลั่วเฟิง นางออกคำสั่งเสียงเย็น “อวิ๋นอี้ ไปที่จวนเจ้าเมืองบูรพาแล้วบอกเจ้าเมืองถึงเรื่องที่เกิดขึ้นที่นี่ และเขาจะรู้เองว่าต้องทำอะไร”
นครจักรพรรดิแห่งสวรรค์นี้อยู่ภายใต้การปกครองของเมืองบูรพา ดังนั้นถ้าเจ้าเมืองบูรพาไล่ต้อนนครจักรพรรดิแห่งสวรรค์อย่างหนักก็ไม่มีทางที่พวกเขาจะลุกขึ้นยืนได้อีกครั้ง
อวิ๋นลั่วเฟิงยื่นมือออกไปแล้วใช้แขนอุ้มเด็กหญิงตัวน้อยไว้ จากนั้นนางก็ใช้นิ้วหยิบฟางออกจากศีรษะของอีกฝ่ายแล้วพูดอย่างอ่อนโยนว่า “ข้าจะยกพวกเขาให้เจ้า และตอนที่เจ้าโตขึ้น เจ้าก็สามารถมาแก้แค้นด้วยมือตัวเองได้…”
ตอนนั้นเอง อวิ๋นเซียวและอวิ๋นเนี่ยนเฟิงก็เดินลงมาจากมังกรขนาดมหึมา อวิ๋นเนี่ยนเฟิงเหลือบมองอวิ๋นชูเทียนเป็นครั้งแรก เขายู่หน้าอย่างไม่พอใจและพูดว่า “ท่านแม่ เหตุใดน้องสาวตัวน้อยนี่ถึงสกปรกนักขอรับ มีคนมารังแกนางหรือ”
อวิ๋นลั่วเฟิงมองอวิ๋นเนี่ยนเฟิงจากนั้นก็หันมามองอวิ๋นชูเทียนแล้วพูดว่า “ตั้งแต่นี้เป็นต้นไป เนี่ยนเฟิงควรปกป้องน้องสาวของเจ้า และห้ามไม่ให้ใครมารังแกนาง เจ้าเข้าใจหรือไม่”
อวิ๋นเนี่ยนเฟิงตบหน้าอกของเขาเบาๆ อย่างจริงจังแล้วกล่าวคำสาบานว่า “ท่านแม่ ท่านสบายใจได้ว่าเนี่ยนเฟิงจะปกป้องน้องสาวเป็นอย่างดี”
เมื่อได้ยินอย่างนั้น อวิ๋นลั่วเฟิงก็แย้มยิ้มอย่างมีความสุข “ดี ตอนนี้พวกเราก็กลับบ้านกันเถอะ”
ภายในเมือง จักรพรรดิกระโดดโหยงเหยงแล้วพยายามหนีจากเปลวไฟที่ลุกลาม แล้วสุดท้ายตอนที่เขาเลิกตื่นตระหนก เขาก็พบว่าเด็กหญิงตัวน้อยจากไปไกลแล้วจึงได้แต่คำรามอย่างเดือดดาล “องครักษ์ เร็วเข้า หยุดพวกมัน!”
เขาไม่ได้เห็นอวิ๋นลั่วเฟิงกระโดดลงมาจากมังกรตัวมหึมา ดังนั้นเขาจึงไม่รู้ถึงความแข็งแกร่งของนาง แต่ว่าไม่ว่าเขาจะโมโหแค่ไหน เขาก็ทำได้แค่มองอวิ๋นลั่วเฟิงและคนอื่นจากไป…
…
ไม่ไกลจากนครจักรพรรดิแห่งสวรรค์
ที่ยอดเขามีบุรุษผู้หนึ่งยืนต้านลมอยู่ ชุดคลุมสีขาวของเขาปลิวไปตามลมเล็กน้อย และเขาก็เงยหน้ามองนครจักรพรรดิแห่งสวรรค์ที่อยู่ไม่ไกล
“นี่ก็ผ่านมาห้าปีแล้ว อวิ๋นลั่วเฟิงคงหาอวิ๋นชูเทียนเจอแล้ว ข้าหวังว่านางจะไม่โทษข้าที่ปล่อยให้นางตามหาอวิ๋นชูเทียนหลังจากผ่านไปถึงห้าปี” เฟิงจิ่นมองไกลออกไป “ถ้านางพบอวิ๋นชูเทียนเมื่อหนึ่งปีที่แล้ว มารดาของอวิ๋นชูเทียนก็จะยังไม่ตาย และอวิ๋นชูเทียนก็จะมีจุดจบที่แตกต่างจากตอนนี้…มีเพียงให้อวิ๋นลั่วเฟิงหานางเจอตอนนี้เท่านั้น นางถึงจะมีจุดจบที่ดีที่สุด”
ขณะเดียวกัน เด็กหญิงตัวน้อยน่ารักผิวพรรณผุดผ่องก็วิ่งเข้ามาหาเฟิงจิ่นแล้วใช้มือเล็กๆ ของนางกอดแขนเสื้อของเฟิงจิ่นเอาไว้ ใบหน้ากลมของนางเป็นสีชมพูดูนุ่มนิ่มน่าเอ็นดูมาก
“อาจารย์ เฉิงเอ๋อร์หิวแล้วเจ้าคะ อาจารย์ทำอาหารให้เฉิงเอ๋อร์หน่อย…”
เมื่อได้ยินเสียงเล็กๆ นี้ บุรุษผู้นี้ก็หันไปยิ้มอย่างอ่อนโยน “ได้สิ อาจารย์จะทำอาหารทุกอย่างเลย เด็กดี รอนิดนึงนะ อีกไม่นานอาหารก็จะเสร็จแล้ว”
“อาจารย์ เฉิงเอ๋อร์เป็นเด็กผู้หญิง เหตุใดอาจารย์ถึงตั้งชื่อของเด็กผู้ชายให้เฉิงเอ๋อร์ล่ะเจ้าคะ” เด็กหญิงตัวน้อยทำหน้ายู่แล้วบ่นอย่างไม่พอใจ
เฟิงจิ่นก้มหน้าแล้วใช่ฝ่ามือใหญ่ๆ ขยี้ศีรษะของเด็กหญิงตัวน้อยอย่างอ่อนโยน “ก็เพราะว่าเฉิงเอ๋อร์เป็นรักแท้ของอาจารย์อย่างไรล่ะ แต่อาจารย์ไม่สามารถปล่อยวางอคติและเผชิญหน้ากับหัวใจเพื่อยอมรับเขาได้ กลับกันอาจารย์ยังทำให้เขาตายด้วย ในชีวิตนี้อาจารย์จะไม่ทำผิดพลาดอีก…”
ในเมื่อข้าหาเจ้าพบแล้ว ข้าก็จะอยู่เคียงข้างเจ้าและดูแลเจ้าไปตลอดชีวิต ไม่ว่าเจ้าจะเป็นบุรุษหรือสตรี…
