ก๊าซซซซ!!!!!!!!
เสียงร้องแหลมๆ แสบแก้วหูคล้ายกับของสัตว์เลื้อยคลานเช่นกิ้งก่า ดังขึ้นท่ามกลางความมืดมิดของดันเจี้ยนชั้นที่ 75 ซึ่งมีสภาพแวดล้อมเป็นถ้ำหินแกรนิตสีน้ำตาล ผิวขรุขระไม่สม่ำเสมอกันตลอดแนว ส่วนพื้นเองก็ทำจากวัสดุแบบเดียวกัน แต่ที่แตกต่างก็คือ มันเรียบเนียนตลอดจนสุดสายตาราวกับถูกปูด้วยกระเบื้องอย่างประณีตเลยทีเดียว ซ้ำยังไม่มีรอยต่อให้เห็นราวกับมันเป็นเนื้อเดียวจริงๆ อีกต่างหาก
ก๊าซซซซ!!!!!!!!
เสียงร้องโหยหวนอันแสดงถึงอาการบาดเจ็บสาหัสของมอนสเตอร์ตัวเมื่อครู่ยังคงร้องลั่นอย่างต่อเนื่องเพราะมันได้เสียแขนขวาไป และที่มาของเสียงร้องนั้นก็คือ』 ครอกโคแมน 『 ซึ่งเป็นมอนสเตอร์รูปร่างจระเข้ผิวสีเขียวขี้ม้าสูงกว่า 2 เมตร มีรอยตะปุ่มตะป่ำอยู่ทั่วร่าง แต่ที่แปลกประหลาดกว่าจระเข้ทั่วไปคือ ครอกโคแมนที่ว่ามันยืนสองขา สวมชุดเกราะหนักอย่างรัดกุมโดยโผล่ส่วนที่เป็นเนื้อหนังให้เห็นแค่บริเวณลำคอและใบหน้าเท่านั้น ทั้งยังถือขวานเหล็กขนาดใหญ่ไว้ด้วยมือทั้งสองข้างอีกต่างหาก เพิ่มเติมคือเจ้าจระเข้เดินสองขาตัวนี้มันสวมหมวกกันกระแทกและแว่นกันลมแบบเดียวกับนักบินของเยอรมันในสงครามโลกครั้งที่ 1 ไว้ด้วย เลยทำให้มอนสเตอร์รูปร่างมนุษย์จระเข้ตัวนี้ดูน่าเกรงขาม แข็งแกร่งและไร้ช่องโหว่ ราวป้อมปราการเคลื่อนที่ก็มิปานเลยทีเดียว
〝…เรียบร้อย〞
แต่แน่นอนว่า แม้』 ครอกโคแมน 『 ที่ว่ามาจะมีระดับความยากสูงมากและแข็งแกร่งแบบสุดๆ ก็ตามที แต่ก็ยังเป็นได้แค่มอนสเตอร์ระดับปลายแถวเมื่อต้องเผชิญหน้ากับตัวตนที่เหนือกว่าดังเช่นสัตว์ประหลาดเช่นกรและมีอา เห็นได้จากแม้มันจะมีเกราะหนาและแข็งแกร่งขนาดไหน แต่ก็ยังถูกกรใช้เคลเบรอสซอร์ดฟันผ่านปลอกแขนเหล็กจนแขนขาดกระเด็นได้อยู่ดี กรจึงประกาศความสำเร็จเล็กๆ ของตนแก่มีอาที่อยู่ด้านหลังเพื่อให้เตรียมพร้อมด้วยเสียงเรียบๆ เพราะเขาได้ตัดความรู้สึกอันเป็นกิจก่อนสู้ดังเช่นทุกครั้งนั่นเอง
แต่แม้ทั้งสองคนจะแข็งแกร่งขึ้นและมีความเข้ากันได้สูงจนผิดหูผิดตากับเมื่อไม่กี่วันก่อน แต่หากเจอครอกโคแมนทีเดียว 10 ตัวก็หืดขึ้นคอได้เช่นกัน แต่หนนี้ต้องเรียกว่าเป็นโชคดีอย่างยิ่งเพราะทั้งสองคน เจอกลุ่มที่มีเพียง 3 ตัวเท่านั้น เลยทำให้ศึกครั้งนี้เหมือนกับเป็นการชกมวยผิดคู่ไปเลย
〝มีอา การโจมตีสุดท้าย… เช็ค! 〞
〝รับทราบ! 〞
หลังจากที่กรทำการฟันแขนขวาของครอกโคแมนจนขาดสะบั้นไปแล้ว เลยทำให้ขวานยักษ์ซึ่งเป็นอาวุธเพียงหนึ่งเดียวของมันหล่นลงพื้นเสียงดัง จนตอนนี้เจ้ามนุษย์จระเข้อยู่ในสถานะไร้อาวุธและไร้ทางสู้อย่างสมบูรณ์แบบ นั่นจึงเป็นสิ่งยืนยันให้ทั้งคู่ทำการโจมตีเผด็จศึกครั้งนี้ได้เกือบจะแน่นอน จะเหลือก็แต่การบั่นคอมันลงให้ตายสนิทเพื่อความแน่ใจก็เท่านั้นเอง
ตู้ม!!!
ทันทีที่กรสั่ง มีอาก็ถีบตัวเองออกไปประจันหน้ากับครอกโคแมนที่กำลังเสียหลักอยู่ในทันที ในขณะเดียวกันก็ก้มตัวลงต่ำจนแทบจะนั่งยอง พลางเงื้อมดาบเอสต็อคสีดำในมือซ้ายอันมีชื่อว่า『แบล็คเอสต็อคออฟเคออส』 ซึ่งเป็นของหายากระดับสูงสุด SSS ที่ดรอปมาจากบอสมังกรห้าหัวในครั้งก่อนไปข้างหลังเพื่อเตรียมที่จะทะลวงหน้าอกของครอกโคแมน จากนั้นก็ลากดาบของตัวเองที่ถูกห่อหุ้มไว้ด้วยออร่าสีแดงสดเป็นแนวตรงราวกับลูกธนูโดยเหลือทิ้งไว้แต่เพียงเส้นสีแดงราวกับดาวหาง แต่นั่นไม่ได้เกิดมาจากผลพิเศษของดาบแต่อย่างใด หากแต่เป็นเพราะ『เวทย์มนต์สนับสนุน』แบบใหม่ของกรที่เพิ่งได้รับมาตอนจุติครั้งที่ 3 ต่างหาก
แต่ครอกโคแมนนั้น ไม่ได้มีท่าทียอมจำนนแม้แต่น้อย เพราะในจังหวะเดียวกับที่มีอาพุ่งเข้ามาทางมันเป็นเส้นตรง ครอกโคแมนก็กำหมัดซ้ายที่เหลือและเงื้อมไปด้านหลังเพื่อทำการเคาน์เตอร์การพุ่งแทงของมีอาเพื่อที่จะโจมตีสีข้างด้านขวาของเธอนั่นเอง ตัวมีอาที่พุ่งเข้าไปด้วยความเร็วระดับสุดยอดก็ไม่ใช่ว่ามองไม่เห็นการโจมตีของมัน กลับกันเสียอีก เธอมองเห็นมันทั้งหมดได้อย่างทะลุปรุโปร่งเลยด้วยซ้ำไป แต่มีอาก็ยังคงพุ่งต่อไปข้างหน้าอย่างไม่ลังเลและไม่ได้มีความกลัวที่จะถูกหมัดนั่นกระแทกเลยซักนิด นั่นก็เพราะด้านหลังของมีอา มีคนที่เธอรักและเชื่อจนหมดหัวใจว่าจะสนับสนุนเธอได้ทุกสถานการณ์หนุนหลังเธออยู่นั่นเอง
เปรี้ยง!
ก๊าซซซซ!!!!!!!!
แน่นอนว่ากรเองก็เห็นการโจมตีที่เล็งไปยังสีข้างของมีอาเช่นกัน กรจึงไม่รอช้าที่จะยิงกระสุนเน้นการทำลายล้างแบบหัวรูด้วย『Taurus』ในมือซ้ายอย่างรวดเร็ว จากนั้นกระสุนก็ควงสว่านออกมาจากปากกระบอกปืนพุ่งผ่านข้างๆ ใบหน้าของมีอาไปทางขวาของเธอเล็กน้อย และกระทบเข้ากับบริเวณหัวไหล่ซ้ายของครอกโคแมนอย่างรุนแรงจนเกิดช่องว่างเป็นวงกลมขนาดใหญ่พอสมควร เนื้อหนังและชุดเกราะเองก็หายไปจนหมดในเวลาเดียวกับที่กระสุนปะทะเข้าที่บริเวณนั้น
〝ย้า!!! 〞
ฉึก!!!
ก๊าซซซซ!!!!!!!!
ในจังหวะเดียวกับที่แขนซ้ายของครอกโคแมนล่วงหล่นลงพื้นตามแรงโน้มถ่วง ปลายดาบของมีอาที่พุ่งมาด้วยความเร็วสุดยอด บวกกับสเตตัสด้านความเร็วของเธอจนแทบจะก้าวพ้นกำแพงความเร็วเสียงได้เลย ทั้งยังถูกบัฟด้วยเวทย์สนับสนุนของกรเข้าไปอีก
แล้วผลลัพธ์ที่เกิดจากการโจมตีของมีอาก็คือ บริเวณหน้าอกของครอกโคแมนเกิดรูโหว่ขนาดใหญ่ขึ้นมา และแน่นอนว่าจากนั้น ครอกโคแมนที่สูญเสียอวัยวะภายในไป ก็หงายหลังแล้วก็ล้มลงนอนจมกองเลือดดังเช่นหลายๆ ศึกที่ทั้งสองคนผ่านมา…
〝ไม่มีปฏิกิริยาตอบกลับ… ได้รับการยืนยันเรื่องเลเวลอัพ… ยืนยันถึงการเสียชีวิตของทาเก็ตทรี… เช็คเมท! 〞
แล้วพอกรเดินเข้ามาเพื่อตรวจสอบครอกโคแมนที่นอนหงายท้องอยู่ และเป็นที่แน่ชัดว่ามันตายสนิทดีแล้ว ก็ทำการประกาศจบศึกในแบบของตัวเองราวกับเครื่องจักร และไม่รอช้ากรและมีอาก็ทำการปลดสถานะต่อสู้ของตัวเองออกในทันที โดยกรทำการเก็บเคลเบรอสซอร์ดกลับเข้าฝักและนำปืนของตัวเองกลับเข้าสู่มิติส่วนตัว มีอาเองพอปลดสภาพดาบของ『แบล็คเอสต็อคออฟเคออส』ลง แล้วถ่ายเวทย์ลงไป ดาบเอสต็อคในมือซ้ายก็เปลี่ยนรูปร่างเป็นแหวนและสวมกลับเข้าไปที่นิ้วนางข้างซ้ายของเธอเช่นเดิมในทันที
.
.
〝เฮ้อ! จบซักที มีอา โอเคใช่ไหม! 〞
〝อื้ม! สบายมากเลย〞
หลังจากที่จบศึกและสภาพการณ์ทั้งหมดเข้าสู่การผ่อนคลายลงแล้ว สิ่งแรกที่กรทำอยู่เสมอก็คือ การตรวจสอบสภาพร่างกายของมีอาก่อนเหนือสิ่งอื่นใดนั่นเอง
ตัวมีอานั้น ตอนนี้ไม่ได้สวมเสื้อคลุมสีน้ำตาลแบบทะเลทรายเหมือนเมื่อไม่กี่วันก่อนแล้ว แต่ได้เปลี่ยนไปสวมเกราะอกเหล็กกล้าซึ่งซ้อนทับเสื้อเอวลอยสีดำรัดรูปอีกที จากนั้นก็สวมทับอีกชั้นด้วยเสื้อคลุมหนังมังกร สวมที่รัดแขนทั้งสองข้างที่ต้นแขนในระดับเกือบจะถึงหัวไหล่ ส่วนข้างซ้ายจะพิเศษหน่อยคือมีระบายติดอยู่ แล้วต้นแขนซ้ายยังมีปลอกแขนเหล็กกล้าซึ่งทำจากวัสดุเดียวกับส่วนเกราะอกอยู่ด้วย ส่วนด้านล่างเธอได้เปลี่ยนมาสวมกระโปรงสั้นสองชั้นติดระบายแทน พร้อมทั้งสวมเข็มขัดที่ประดับด้วยขนนกสองอันซ้อนกัน ไว้อย่างหลวมๆ สวมถุงน่องสีดำที่มีลายกางเขนสีแดงอยู่รอบๆ ขอบอีกด้วย
จากที่ว่ามา ทั้งหมดเป็นชุดเกราะและอุปกรณ์ระดับ SSS ทั้งหมด แม้กระทั่งที่รัดแขนเองก็เช่นกัน แถมทั้งหมดยังเพิ่มสเตตัสและมีผลพิเศษหมดเลยด้วย จะมีก็เพียงแต่รองเท้าบูทของเธอนั่นแหล่ะที่ยังคงใช้คู่เดิมอยู่ นั่นเพราะรองเท้าบูทคู่นี้ เป็นสิ่งของอย่างแรกที่กรมอบให้เธอ มีอาจึงต้องการที่จะสวมมันไว้ตลอดนั่นเอง
〝ดะ เดี๋ยวก่อนมีอา!!! 〞
〝เอ๋! อะไร อะไรเหรอ! 〞
หลังจากที่จบศึกได้ครู่หนึ่งกรก็ตะโกนออกมาอย่างนั้นจนดังลั่น ก่อนที่จะวิ่งเข้าไปหามีอาที่อยู่ห่างออกไปเล็กน้อยราวๆ 5 เมตรในทันที นั่นเลยทำให้มีอาที่ไม่เข้าใจสถานการณ์ได้แต่ยืนตัวแข็งทื่อและส่ายๆ หน้าไปมาด้วยความกังวล แล้วพอกรเข้าไปถึงตัวมีอาก็…
〝เวรเอ้ย! ขอโทษนะมีอา ผมของเธอมันไหม้นิดหน่อยตอนที่ฉันยิงกระสุนออกไปเมื่อกี้〞
〝ระ เรื่องนั้นเองหรอกเหรอ? 〞
〝อย่าพูดเหมือนเป็นเรื่องเล็กแบบนั้นสิ〞
จากนั้นกรก็จัดการลงทัณฑ์ตัวเอง โดยการกำหมัดแล้วเขกศีรษะตัวเองอยากแรง จนร้อง〝โอ้ย! 〞 ออกมาเบาๆ เลยทีเดียว ก่อนที่จะใช้เวทย์รักษาเพื่อคืนสภาพเส้นผมของมีอาให้กลับมาเป็นเช่นเดิม แต่มีอาที่อยู่ใกล้ๆ นั้นไม่ได้ห้ามกรทำร้ายตัวเองแต่อย่างใด จะว่าเพราะที่กรทำครั้งนี้มันไม่ใช่ครั้งแรกก็ถูก แต่สาเหตุที่มีอาไม่ห้ามน่าจะเป็นเพราะถึงห้ามไปกรก็ไม่ฟังอยู่ดีต่างหาก
มีอาที่เอียงคอสงสัยอย่างน่ารักน่าชังเช่นทุกทีกับเหตุผลของกร แต่ก็ไม่ได้ดูอยู่เฉยๆ อย่างเดียว เพราะเธอได้ทำการเขกศีรษะของตัวเองเป็นเพื่อนกรไปพร้อมๆ กัน และที่น่าขันก็คือ เธอเองก็ดันเขกแรงเกินไปจนร้อง〝โอ้ย! 〞ออกมาด้วยเสียงแหลมเล็กๆ ราวกับหนูแฮมสเตอร์ตัวน้อยน่ารักน่าชังร้อง จี๊ดๆ! เช่นเดียวกับกรไปซะอย่างงั้น
〖เจ้าหนู… เจ้านี่เป็นพวกเห่อแฟนรึไงกัน? นี่สิน้า ที่เขาว่ากันว่า… ความรักทำให้คนเปลี่ยนหน่ะ〗
〝หนวกหูน่าเจ้าหมา! แกไม่เห็นรึไงฟ่ะ นี่คือเส้นผมของมีอาเชียวนะ! ส่วนหนึ่งของมีอาเลยเชียวนะ! ถ้าเกิดเส้นผมอันงดงามและนุ่มสลวยของเธอเป็นอะไรขึ้นมา——— อ๊ะ! 〞
เดี๋ยวสิ! ตั้งแต่เมื่อกี้แล้วนะเฟ้ย!
เหมือนกับว่าตัวฉันพูดอะไรบ้าๆ ที่หน้าอายโคตรๆ ออกไปเลยไม่ใช่เหรอ
บ้าชิบ! เผลอพูดสิ่งที่คิดออกไปหมดเลยไม่ใช่รึไงฟ่ะเนี่ย!
อ้ากกกกก!!!!! อายโคตร!
ถึงจะไม่ใช่ครั้งแรกที่พูดก็เถอะ แต่ก็ยังอายอยู่ดี
อย่ามองฉันด้วยสายตาแบบนั้นสิ! ใครจะไปวางตัวถูกกันเล่า!
ก็ตัวกระผมไม่เคยมีแฟนจริงๆ จังๆ เลยนะขอรับ และแน่นอนว่าไม่นับพวกเกมจับสาวกับเอโรเกะทั้งหลาย!
ไม่สิ… ถ้านับไอ้พวกที่ว่ามาเมื่อกี้ไปด้วยหล่ะก็ ตัวตนของฉันต้องมีปัญหาแหงๆ …หมายถึงคุณค่าของความเป็นมนุษย์ของฉันหน่ะนะ
ให้ตายสิ!!! ว่าไปแล้ว… ไอ้ตัวเราที่คิดแบบนี้กับพูดแบบนั้นออกไปเนี่ย ฟังดูโรคจิ———
〖…โรคจิต〗
〝หุบปากไปเลย!!! แล้วก็เลิกอ่านใจกันซักทีได้แล้วเฟ้ย!! 〞
〝อุ๊ป! ฮ่า ฮ่า ฮ่า ฮ่า ฮ่า! ———〞
และต่อหน้าการโต้เถียงของเคลเบรอสกับกรราวกับมีเวทีตลกคาเฟ่อยู่ตรงหน้าก็ไม่ปานนี้ มีอาจึงไม่พ้นที่จะหัวเราะออกมาอย่างร่าเริงและจริงใจ ทั้งยังยิ้มออกมาเสียจนกว้างดังเช่นทุกทีที่ผ่านมาเลยทีเดียว
〝เฮ้ยๆ! มีอา ไม่เห็นต้องหัวเราะลั่นขนาดนั้นเลยนี่นา〞
〝ฮะฮ่ะ ขอโทษๆ … ก็คุณหมากับกรหน่ะ อุ๊ป! ทั้งสองคนตลกสุดๆ เลยนี่นา〞
〝สองคนเหรอ? เดี๋ยวๆ แต่ไอ้คุณหมาที่เธอพูดถึงหน่ะมันเป็นดาบนะ! 〞
〖ข้าเองก็มีร่างมนุษย์เหมือนกันนะ อะแฮ่ม! 〗
〝ไม่ต้องมาอะแฮ่มเลย! ไปเอาความมั่นใจมาจากไหนกันฟ่ะ! หมาก็เป็นหมาวันยันค่ำนั่นแหล่ะเฟ้ย! 〞
〝เจ้าหนู! อยากโดนซัดคว่ำรึไงหา!!! 〞
〝โห๋!!! ทั้งที่เป็นดาบหน่ะเหรอ! 〞
〝ฮึ่ย! 〞
〖ฮึ่ย! 〗
แล้วจากนั้นกรก็ชักเคลเบรอสออกมาจากฝักหันปลายดาบชี้ฟ้าด้วยมือสองข้าง พลางจ้องตากับเคลเบรอสที่เป็นรูปสลักบนดาบ เคลเบรอสเองก็จ้องตากรกลับเช่นกันราวกลับจะกินเลือดกินเนื้อกัน ทั้งยังดุเดือดจนถึงกับเห็นภาพลวงว่ารอบๆ ทั้งคู่มีไฟลุกอยู่ยังไงอย่างงั้นเลย
〝ฮะฮ่ะ ไม่ไหวแล้วๆ! ฮะฮ่ะฮ่ะ!!! 〞
〖เดี๋ยวสิคุณหนู! พวกข้าทะเลาะกันเพราะมีคุณหนูเป็นสาเหตุ———〗
〝หุบปากไปเลยเฟ้ย! มีอาเองก็ขอทีเถอะน่า ฉันพยายามสุดๆ เลยนะ ที่จะไม่เป็นตัวตลกต่อหน้าเธอหน่ะ 〞
〝มะ ไม่เห็นต้องกังวลแบบนั้นเลยนี่นา! แล้วอีกอย่าง เรื่องเมื่อกี้…〞
〝!!!! 〞
ชึบ!
〝ฉันหน่ะ… ดีใจจริงๆ นะ ที่นายเป็นห่วงหน่ะ! 〞
แล้วมีอาก็พุ่งเข้ามาควงแขนขวาของกรทั้งที่ยังจับดาบอยู่ อย่างแนบแน่น (แบบสุดๆ) จนหน้าอกของเธอเบียดเสียดเข้ามาถึงขนาดที่กรสัมผัสมันได้ตรงๆ เลยทีเดียว กรที่ตอนนี้หน้าแดงแบบสุดๆ เพราะโดนการจู่โจมอย่างกระทันเข้าไปจึงรีบเปลี่ยนเรื่องในทันที แต่ก็ไม่เป็นผลเลยซักนิด นั่นก็เพราะ…
〝ธะ เธอเห็นฉันเป็นแบบนั้นแล้วพอใจงั้นเหรอ? 〞
〝อื้ม! กรจะเป็นแบบไหน… ฉันก็รักที่สุดอยู่แล้ว!!! 〞
ปิ้ว!!!
แล้วกรก็โดนดาเมจอันรุนแรงเข้าไปอีกครั้งราวกับถูกศรแห่งความรักปักกลางขั้วหัวใจโดยไม่ได้ตั้งตัวอีกครั้ง จนตอนนี้สติสตังของกรแทบจะลอยหายไปในกลีบเมฆเลยทีเดียว
อ้ากกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกก
จะน่ารักเกินไปแล้ว! เธอนี่มันโมเอะเกินไปแล้ววววววววววววว!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!
ขี้โกง! แบบนี้มันขี้โกงนี่นา พูดแบบนั้นออกมาได้อย่างหนักแน่น ทั้งยังยิ้มแป้นอยู่เลยงั้นเหรอออออออออออ!!!!!!!!!!
ทำไมถึงใจกล้าขนาดนั้นได้ฟ่ะเนี่ย! ที่โลกนี้ผู้หญิงเป็นแบบนี้กันหมดงั้นเหรอเนี่ย?
ไม่สิ! ไม่ใช่ว่าจะไม่เข้าใจหรอกนะ! ก่อนหน้านี้เราก็พูดอะไรหน้าอายเหมือนกัน ถึงจะคนละความหมายเลยก็เถอะ
นี่พวกเรา… กลายเป็นคู่รักติ๊งต๊องไปแล้วรึไงกันฟร้า!!!!
ไม่ไหวๆ! ทำยังไงก็ชนะมีอาไม่ได้แหงๆ ดาเมจรุนแรงเกินไป ภูมิต้านทานด้านผู้หญิงเรายิ่งต่ำๆ อยู่
ก็แหม ขนาดพวกรินเองก็เถอะ ถึงเข้ามานั่งใกล้ๆ ก็ยังใจเต้นเป็นบางครั้งเลยนะ
ถึงความจริงแล้วจะเป็นปัญหาด้านหน้าตาก็เถอะ… ก็ทุกคนน่ารักออกนี่เนอะ แน่นอนว่ามีอาก็ด้วย!!!
〝คุณหมาเองก็ด้วย! ไม่เห็นต้องแกล้งกรเลยนี่นา〞
〖กะ แกล้ง? ข้าคนนี้งั้นเหรอ!!! ข้าว่าดูยังไงมันก็เป็นความผิดของพวกข้าทั้งคู่ไม่ใช่รึไง!!! มันจะสองมาตรฐานไป———อึก! 〗
จากนั้นมีอาก็ยื่นหน้าออกมาข้างหน้าเล็กน้อยเพื่อติเคลเบรอสทั้งที่ยังควงแขนของกรอยู่ แล้วทันทีที่เคลเบรอสเถียงมีอากลับ มีอาก็กลับมาทำสีหน้ายันเดเระอีกครั้งจนเคลเบรอสหงอยลงทันตาทั้งยังร้อง เอ๋ง! ออกมาเบาๆ ด้วยความหวาดกลัวอีกด้วย ที่น่ากลัวยิ่งกว่าก็คือมีอาไม่ได้พูดอะไรเลยด้วยซ้ำแต่ก็ยังทำให้เคลเบรอสและกรที่เป็นคนดูอยู่เงียบๆ เหงื่อตกได้เลยทีเดียว
〝ขอโทษครับ〞
〖ขอโทษขอรับ〗
〝อ๊ะ! ขอโทษนะคุณหมา ฉันลืมตัวไปนิดหน่ะ〞
แล้วกรกับเคลเบรอสก็ขอโทษมีอาขึ้นมาพร้อมกันอย่างพร้อมเพรียง ต่อหน้ามีอาในร่างสุดยอด『อัลติเมทมีอา (ชื่อไม่เป็นทางการ) 』สุดแกร่งนี้ ต่อให้ทั้งคู่เถียงกลับไปขนาดไหนโอกาสชนะก็คือ 0% อย่างแน่นอน (ชื่อดังกล่าวเป็นชื่อที่แอบตั้งโดยกรและเคลเบรอส) ไร้ซึ่งวิธีเลี่ยง ไร้ซึ่งวิธีต่อกร จะเรียกว่ามีอาในร่างนี้คือบอสลับที่รังสรรค์โดยพระผู้เป็นเจ้าก็ไม่ผิดเพี้ยนไปเลย
.
.
〝งั้น กร คุณหมา! เราไปกันต่อเถอะนะ! 〞
〝อะ อื้ม! 〞
พอกรเก็บเคลเบรอสเข้าฝักแล้ว ทั้งคู่ก็เดินออกไปจากบริเวณนี้ในทันทีเพื่อมุ่งไปยังห้องบอสของชั้นที่ 75 ขณะที่เดินไปมีอาก็ยังคงควงแขนของกรและนำอาวุธของผู้หญิงของเธอกดทับไปที่แขนของกรเป็นพักๆ และแน่นอนว่ากรที่โดนแบบนั้นก็หน้าแดงเป็นพักๆ เช่นกัน แต่พอมีอาก็หัวเราะ คิกคัก ออกมาอย่างร่าเริงและมีความสุขขณะที่เดินไปด้วยกัน กรที่เห็นแบบนั้นก็เลยอมยิ้มออกมาเล็กน้อยเพื่อตอบรับเธอ แล้วทั้งคู่ก็เดินหน้าไปเรื่อยๆ เพื่อผ่อนคลายอารมณ์ของตัวเองและอีกฝ่าย นั่นเลยทำให้กรนึกถึงเรื่องสำคัญๆ ในช่วงไม่กี่วันที่ผ่านมาอีกครั้งหนึ่ง
.
.
อืม… จะว่าไปแล้วก็ผ่านมาได้ 5 วันแล้วสินะ หลังจากที่สู้กับไอ้มังกรบัดซบนั่นหน่ะ
จากตอนนั้นก็มีอะไรพัฒนาขึ้นหลายอย่างเลยแหล่ะ
เรื่องแรกเลยก็คืออุปกรณ์ของฉันกับมีอา…
อุปกรณ์ของฉันหน่ะ ยังคงใช้เสื้อโค้ทเหมือนเดิม เพราะให้ผลที่น่าพอใจอยู่แล้วหน่ะนะ จะมีก็แต่ลูกกระสุนกับตัวปืนนั่นแหล่ะที่สร้างใหม่ด้วยวัสดุที่ดรอปจากมังกรนั่นหน่ะ
เพราะเท่าที่ดู ความแข็งของมันสูงกว่าแร่ที่ดรอปจากเคลเบรอสเยอะโคตรเลย ถ้าจำไม่ผิดน่าจะอยู่ที่ 20 กว่าๆ นั่นเลยทำให้ความสามารถในการสู้ระยะไกลของฉันเพิ่มขึ้นมากเลยหล่ะ
ส่วนเรื่องอุปกรณ์ของมีอา… ว่าไงดีหล่ะ เหมือนมีคนจงใจเลยแฮะ เพราะชุดเทพๆ ที่ดรอปมากจากไอ้มังกรนั่นหน่ะ เป็นชุดสำหรับผู้หญิงหมดเลยด้วย! ฉันก็เลยให้มีอาใส่ (ก็แน่หล่ะ ตูจะไปใส่ได้ยังไงกันเล่า!)
โอ๊ะ! พอพูดถึงเรื่องอุปกรณ์ของมีอาก็นึกขึ้นได้อย่างนึง!
จากที่อ่านมาคงสงสัยกันหล่ะสินะ ว่าทำไมมีอาที่สวมเกราะเหล็กกล้าที่ส่วนอก พอเข้ามาควงแขนฉันแล้วฉันถึงได้รับรู้ถึงอาวุธชีวภาพ (หน้าอก) ของเธอได้อย่างชัดเจน
นี่มันไม่ใช่ปัญหาของผู้ใหญ่ หรือความผิดพลาดแต่ประการใดนะขอรับ ก็ไม่อยากจะโม้หรอกนะ แต่จริงๆ แล้วฉันแอบทำอะไรกับเกราะของมีอานิดหน่อยหน่ะ
คืองี้… ถ้ายังจำได้ เกี่ยวกับเวทย์มนต์ชนิดใหม่ของฉัน『เวทมนต์โลหะ』นี่หน่ะ
มันมีเวทย์ที่สามารถทำให้วัสดุทุกชนิดยืดหยุ่นและบางขึ้นได้ โดยที่ไม่ทำให้ความแข็งลดลงได้ด้วยหล่ะเอ้อ!
แน่นอนว่าฉันทดสอบแล้ว… พอใช้เวทย์ที่ว่าไปแล้วลองใช้เคลเบรอสฟันดู ก็ปรากฏว่าทำได้แค่สร้างรอยขีดข่วนเล็กๆ เหมือนเดิมเท่านั้นเอง
สุดยอดไปเลยใช่ไหมล่า! ทั้งที่นุ่มนิ่มแล้วก็บางเหมือนผ้าไหมเลยแท้ๆ
ชุดเกราะสุดยอด! เวทย์มนต์โลหะก็สุดยอด! ไม่สิ… ตัวฉันนี่แหล่ะสุดยอด!!!
แต่อย่าว่างู้นงี้เลยนะ… จะมองกระผมเป็นพวกหื่นก็ได้ (แต่ก็ได้รับฉายามาแล้วนี่น๊ะ! ถึงจะไม่ดีใจซักนิดก็เถอะ)
ก็แหม… เวลาถูกเนื้อต้องตัวกันเนี่ย จะให้รับสัมผัสความเย็นและความแข็งจากเหล็กไปมันก็น่าเศร้าเกินไปพอดีสิ อย่างตอนนี้ที่มีอาควงแขนฉันอยู่ก็ด้วย…. ถ้าเกิดเจอสัมผัสของเหล็กแข็งกระเด๊ะเข้าอย่างเดียวหล่ะก็ เสียอรรถรสกันพอดี
การรับสัมผัสความนุ่มนิ่มจากร่างของหญิงสาวคือความโรแมนซ์ของลูกผู้ชายนะเฟ้ย!!!!
แล้วไม่ต้องมาถามเลยนะว่าทำ『เรื่องอย่างว่า』ไปแล้วรึยัง?
ยังเฟ้ย!!!!! ยังไม่ได้ทำ แต่ไม่ทำไม่ได้หมายความว่าไม่อยากหรอกนะ!!!!
ประเด็นแรกเลยก็คือ อย่างที่บอกไปว่าทำแบบนั้นจะทำให้การเดินทางล่าช้า
ส่วนอย่างที่สองซึ่งเป็นเรื่องสำคัญมาก… นั่นก็คือ… ตัวกระผมไม่มีเวทย์หรือสกิลที่ใช้『คุมกำเนิด』นั่นเอง ด้วยเหตุนี้เอง เลยทำให้ตัวกระผมต้องนั่งน้ำตาเช็ดหัวเข่า
ก็แหม… ถ้าเกิดเผลอทำแบบนั้นด้วยความคิดชั่ววูบไปแล้วมีอาป่องขึ้นมาหล่ะก็ คงโดนพวกรินมองด้วยสายตาดูถูกเหยียดหยามแหงๆ เลย…
นั่นหน่ะเป็นสิ่งที่ไม่อยากให้เกิดที่สุดเลยหล่ะ ถ้าเป็นแบบนั้นขอตายยังจะดีซะกว่าอีก…
ด้วยเหตุที่ว่า… การ อะจึ๋ยๆ เลยต้องเลื่อนออกไปก่อนหลังพิชิตดันเจี้ยนและจนกว่าจะหาวิธีคุมกำเนิดเจอ ….ชิ!
เรื่องที่สองก็คือ หลังจากจบศึก ตัวฉันได้รับรู้ถึงการมีอยู่ของระบบ『อัพคลาสอาชีพ』
ก็ตามความหมาย… มันก็คือการเพิ่มระดับความสามารถของอาชีพที่ผู้ใช้ถือครองอยู่ให้สูงขึ้นไป แล้วพอสูงถึงระดับนึง ก็สามารถ『เปลี่ยนคลาสอาชีพ』ได้ด้วยหล่ะ!
ยกตัวอย่างเช่น อาชีพ『นักดาบ』
หากใช้อาวุธประเภทดาบทำการต่อสู้หรือฝึกฝน รวมถึงใช้งานจิปาถะบ่อยๆ เข้า ก็จะถึงจุดที่ค่าประสบการณ์เต็ม
อ้อ! ค่าประสบการณ์ของอาชีพกับของคนเราเป็นคนละส่วนไม่เกี่ยวข้องกันอีกด้วยนะ แล้วฉันก็เพิ่งสังเกตุนี่แหล่ะ ว่าค่าประสบการณ์อาชีพของฉันมันเต็มแล้วหน่ะ
แล้วพอเลเวลของอาชีพนั้นๆ อัพแล้วหล่ะก็ จะทำให้ได้โบนัสค่าสเตตัสเพิ่มขึ้นด้วยนะเอ้อ!
แถมยิ่งเป็นอาชีพระดับสูงยิ่งได้โบนัสมากตามไปด้วย แล้วตามที่เคยบอก พออัพไปถึงจุดนึงจะสามารถเลือกได้ว่าจะเปลี่ยนไปสายไหน
อย่าง『นักดาบ』พอถึงเลเวล 3 แล้ว ก็สามารถเปลี่ยนไปเป็น『อัศวิน』『นักดาบทมิฬ』『นักดาบโล่』 ฯลฯ ที่ไม่สามารถพูดให้หมดได้ก็เพราะมันมีเยอะเหลือเกินนั่นแหล่ะ แล้วขั้นต่อๆ ไปก็มีแตกแขนงมากขึ้นไปอีกนะ แต่แน่นอนว่าฉันมีทุกอาชีพอยู่แล้ว ก็จากหน้าต่างตั้งค่าอาชีพนั่นแหล่ะ
งั้นก็อย่าพูดพร่ำทำเพลงอยู่เลย ไหนๆ ก็ไหนๆ แล้วก็ดูสเตตัสของฉันไปให้รู้แล้วรู้รอดไปเลยเถอะ….
ข้อมูลสเตตัส
『อุษณกร วัชรวิรุฬห์ 』เพศ ชาย อายุ 17 เผ่าพันธุ์ เทพเจ้า
『อาชีพ』 เลเวล 189
เทพนักดาบ (LV-2) ผู้ใช้ปืนขั้นสุดยอด (LV-2) จอมเวทย์ผู้เหนือล้ำ (LV-2)
『ฉายา』
【ทั่วไป】〘การใช้ชีวิตที่ผิดพลาด〙,〘ไอ้หื่น〙,〘ราชาผู้พิชิต〙,〘นักดาบไร้พ่าย〙,〘เทพนักแม่นปืน〙 ,〘จอมเวทย์บรรพบุรุษ〙,〘อัพคลาสอาชีพขั้นสูง〙,〘เทพนักดาบ ระดับ 2〙,〘ผู้ใช้ปืนขั้นสุดยอด ระดับ 2〙, 〘จอมเวทย์ผู้เหนือล้ำ ระดับ 2〙
【จุติ】〘จุติแบบพิเศษขั้นสุดยอดที่หาได้ยากยิ่ง〙,〘จุติยักษาแบบพิเศษขั้นสุดยอด〙, 〘จุติเทพเจ้าแบบพิเศษที่หาได้ยากยิ่ง〙
【เฉพาะตัว】〘Give me Your Everything? 〙 ,〘กฎของชั้นก็คือกฎของนาย กฏของชั้นก็คือกฏของชั้น〙, 〘ผู้ก้าวล้ำสรรพสิ่ง〙,〘จิตวิญญานเหล็กกล้า〙,〘เหนือฟ้าใต้หล้า ทนทานทุกสิ่ง〙,〘กายาเหล็กไหล〙, 〘แขนยักษาแห่งการทำลายล้าง〙,〘Ogre Armor Form〙, 〘ออร่าแห่งทวยเทพ〙,〘ผู้หยั่งรู้〙,〘Sacred God Armor Form〙
《พลังโจมตี》 104,725,615 + 10,472,561
《พลังป้องกัน》 148,164,080 + 14,816,408
《พลังเวทย์》 144,536,615 + 14,453,661
《ความต้านทานเวทย์》 149,731,865 + 14,973,186
《ความว่องไว》 119,569,365 + 11,956,936
《พละกำลัง》 150,890,865 + 15,089,086
อา… ถึงร้อยล้านจนได้… บรรทัดเดียวไม่พอจนได้… มีโบนัสซะได้… ฉายาก็มีตั้ง 20 กว่าอันแถมมีแต่อันเกรียนๆ ซะได้…
เฮอะ! จนป่านนี้แล้วน้ำตาฉันไม่ไหลเพราะเรื่องพรรค์นี้แล้วหล่ะ…
นี่ก็เป็นหนึ่งในเรื่องที่พัฒนา———
ซะเมื่อไหร่กันฟ่ะ!!!
ตะ…แต่เอาเถอะ ไอ้เรื่องตบมุขที่สเตตัสถึงหลักร้อยล้านซักทีนี่หน่ะ ขอยกยอดไปไว้ครั้งหน้าก็แล้วกัน…
ก็นะ…ตอนนี้ไม่มีสมาธิเพราะโดนมีอาเกาะอยู่…
ขอดื่มด่ำไปกับความรู้สึกนี้แทนที่จะมานั่งตบมุขดีกว่า… อา〜มีความสุขสุดๆ ไปเลย
นอกเรื่องอีกแล้วแฮะ…
ส่วนอันนี้ก็เป็นของมีอาและก็แน่นอนว่ามีอาเองก็ได้อัพคลาสเหมือนกัน ถึงจะยังเปลี่ยนคลาสไม่ได้ก็เถอะ…
ข้อมูลสเตตัส
『มีอาน่า กาบริเอล』เพศ หญิง อายุ 17 เผ่าพันธุ์ ครึ่งเทพ
อาชีพ นักดาบ (LV-3) เลเวล 347
ฉายา 〘พลังแฝงเทพเจ้า〙,〘พรสวรรค์เทพเจ้าแห่งดาบ〙,〘อัพคลาสอาชีพ〙,〘นักดาบ ระดับ 3〙
《พลังโจมตี》 262,732 + 105,092
《พลังป้องกัน》 175,730 + 70,292
《พลังเวทย์》 349,730
《ความต้านทานเวทย์》 436,730
《ความว่องไว》 436,730
《พละกำลัง》 175,730
ส่วนถ้าถามว่าทำไมเลเวลอาชีพของมีอาถึงมากกว่าหล่ะก็… คิดว่าน่าจะเป็นเพราะระดับของอาชีพมันต่างกันนั่นแหล่ะ
เพราะอาชีพของเราเป็นของระดับสูง คงต้องใช้ค่าประสบการณ์มากกว่าในการอัพแต่ละครั้ง… ที่คิดออกก็มีแค่นี้นี่แหล่ะ…
อ๊ะ! สงสัยบ่นนานไปหน่อย… ดูเหมือนว่าพวกเราจะมาถึงหน้าห้องบอสแล้วแฮะ!
❖❖❖❖❖
〝 【เกรทเฮสต์! 】【ฟาสต์เทส! 】【มัสเคิลเบิร์ส! 】【อันลิมิเต็ดรันนิ่ง! 】【ฟลายอิ้งจั้มพ์! 】【ฟอลคอนอายส์! 】【ดาร์คเนสอายส์! 】——— 〞
ทันทีที่กรและมีอาเดินมาจนถึงห้องบอสของชั้นที่ 75 กรก็ทำการใช้『เวทย์มนต์สนับสนุน』กับตัวมีอาในทันที โดยมีการบัฟตั้งแต่การเพิ่มค่าสถานะ การเพิ่มบัฟด้วยกันเองแบบลูกโซ่ การเพิ่มผลลัพธ์ของเวทย์อื่นๆ และอีกมากมายหลายประเภท ซึ่งผลลัพธ์ก็คือ ตัวมีอาถูกล้อมรอบไว้ด้วยออร่าหลากสีสันเป็นจำนวนมาก
และก่อนหน้าที่กรจะทำการใช้เวทย์มนต์สนับสนุน ตัวเขาก็ทำการใช้แขนยักษาในการเพิ่มพลังเวทย์และทำการถ่ายโอนไปยังตัวมีอาล่วงหน้าไว้แล้วเพื่อการใช้งานแองเจิ้ลโหมดได้ทุกเมื่อ เผื่อในกรณีที่เลวร้ายอย่างเวทย์พันธะไม่ทำงาน รวมถึงการคิดแผนการต่างๆ นานา เมื่อมาถึงกรก็ใช้เวลาทำสมาธิเพื่อคิดแผนการ รวมถึงความเป็นไปได้แบบต่างๆ ในหัวอยู่นานเกือบชั่วโมงเลยทีเดียว และพอกรทำการใช้เวทย์สนับสนุนบทสุดท้าย ก็ถึงเวลาที่จะเริ่มการปะทะกับบอสเสียที
.
.
〝———【ลาสอบิลิตี้! 】【ไอรอนฮาร์ท! 】【มัลติสกิล! 】【แคสติ้งลิมิตเตอร์! 】
เฮ้อ! เอาหล่ะ ทีนี้การเตรียมความพร้อมก็เรียบร้อยหมดแล้ว! 〞
〝อื้ม! สุดยอดไปเลยหล่ะกร รู้สึกได้เลยว่าพลังเพิ่มขึ้น… แถมพลังเวทย์ที่ได้มาจากนายก็น่าจะใช้แองเจิ้ลโหมดได้เกือบชั่วโมงเลยหล่ะ! 〞
〝ใช่ไหมหล่ะ! 〞
โอ้! มีอาภูมิใจในตัวเราด้วย
แบบนี้ก็ต้องแสดงด้านดีๆ ให้เค้าเห็นบ้างแล้วสิ!
หลังจากที่กรคิดเข้าข้างตัวเองไปแบบนั้น ก็เริ่มทำการทบทวนแผนการหลักกับมีอาในทันที โดยที่ไม่รู้เลยว่าแผนที่ตัวเองวางไว้เป็นอย่างดีกว่า 50 แผนหลัก 300 แผนย่อยจะพังครืนไม่เป็นท่าเหมือนทุกที
〝อะแฮ่ม! ถ้างั้นก็มีอา… เธอคงจำแผนการหลักได้ทั้งหมดแล้วใช่ไหม! 〞
〝อื้ม! ตะ แต่บอสคราวนี้เนี่ย… 〞
〝เรื่องแข็งแกร่งนั้นไม่ต้องสงสัย และแน่นอนว่าเราไม่อาจรู้ลักษณะและขนาดของมันล่วงหน้าได้… แต่ถึงแบบนั้นทั้งหมดก็อยู่ในการคาดการณ์ของฉันแล้ว เพราะงั้นสบายใจได้… พวกเราต้องชนะได้อย่างแน่นอน〞
แล้วกรก็บอกมีอาไปแบบนั้นพลางยกมือขวามาบังดวงตาราวกับเป็นกุนซือจอมเจ้าเลห์ยังไงอย่างงั้น ซึ่งนั่นเป็นการวางท่าที่กรคิดว่าเท่ที่สุดแล้วในสายตาตัวเอง และนั่นก็เพื่อเพิ่มขวัญกำลังใจให้แก่มีอานั่นเอง และแน่นอนว่ามันได้ผลแบบสุดๆ แต่ถึงกรไม่ต้องทำแบบนี้มีอาก็เชื่อใจเขาอยู่แล้ว แต่อย่างที่บอกว่ากรอยากจะดูดีต่อหน้าเธอให้มากขึ้นกรจึงทำแบบนั้นไป ส่วนผลลัพธ์ก็ตามที่คาด…
〝กร… เข้าใจแล้ว! ฉันเชื่อใจกรนะ… ต่อให้ศัตรูเป็นพระเจ้าฉันก็จะจัดการให้ได้เลย!!! 〞
อ่าห้า! ต้องแบบนี้สิมีอา!
มีอาเชื่อใจในตัวเราสนิทเลย… แต่เรื่องที่บอกว่าวางแผนไว้แล้ว ทั้งหมดนั่นไม่ได้โกหกเลยนะ
ก็นั่งคิดตั้งชั่วโมงนึง… ไม่สิ… ความจริงแล้ว เพราะเร่งกระบวนการคิดด้วยสุดยอดการประมวลผลไปด้วย คิดว่าเราน่าจะใช้เวลาไปวันกว่าๆ เลยด้วยซ้ำ
เพราะงั้นไม่เป็นไรหรอกน่า… คราวนี้แหล่ะวางแผนมาอย่างดี ไม่เหมือน 2 ครั้งก่อนที่ไม่ได้เตรียมตัวเลย
เพราะงั้นครั้งนี้ต้องชนะได้แบบไม่ต้องเสี่ยงตายแน่นอน!!!
แล้วกรที่คิดเข้าข้างตัวเองไปแบบนั้น ก็ต้องมานั่งเสียใจและหงุดหงิดตัวเองในภายหลังอีกครั้งหนึ่ง เพราะไม่ได้เตรียมแผนการรับมือมนุษย์ด้วยกันเอาไว้เลยนั่นเอง ซ้ำร้ายมนุษย์ที่เป็นบอสประจำชั้นที่ว่า ยังเป็นสิ่งมีชีวิตที่กรไม่ถูกโรคที่สุดอีกต่างหาก อันมีชื่อสามัญที่เรียกกันโดยทั่วไปว่า『ผู้หญิง』นั่นเอง…
❖❖❖❖❖
หลังจากที่กรและมีอาเตรียมตัวเสร็จเรียบร้อย ทั้งคู่ก็เปิดประตูที่ประดับด้วยเพชรพลอยและมีลวดลายอันวิจิตรงดงามตรงหน้าในทันที ลักษณะของประตูห้องบอสนี้จะว่าไปแล้ว มันมีลักษณะแบบเดียวกับเคลเบรอสเลย เพียงแต่ขนาดเล็กกว่ากันมาก เพราะประตูที่ทั้งคู่เปิดเข้ามานี้ มันสูงเท่ากับระดับความสูงของพวกกรคือประมาณ 2 เมตรเท่านั้นเอง
〝แปลกแฮะ! 〞
〖จนป่านนี้แล้ว ไม่เห็นต้องตกใจกับสภาพในดันเจี้ยนแห่งนี้เลยนี่เจ้าหนู〗
〝แกก็พูดได้สิเจ้าหมา ก็แกรู้นี่ว่ามีอะไรรออยู่〞
〖อา ไอ้รู้มันก็รู้อยู่หรอก… แล้วถึงจะบอกรายละเอียดไม่ได้ แต่ก็พอบอกได้ว่าบอสในหนนี้หน่ะ น่ากลัวสุดๆ สำหรับเจ้าเลย… ในหลายๆ ความหมาย〗
〝น่ากลัวงั้นเหรอ? แล้วทำไมเพิ่งมาบอก! ไม่สิ ถ้าพูดให้อยากแล้วจากไปแบบนี้ อย่าพูดซะดีกว่ามั้งเนี่ยเจ้าหมา! 〞
ในจังหวะที่กรเปิดประตูเข้ามาก็เริ่มบ่นทันที ทั้งนี้ก็เป็นเพราะทิวทัศน์แรกที่เขาเจอก็คือ ทางเดินจากจุดที่ยืนอยู่เหมือนกับเป็นทางเดินไปสู่สนามกีฬายังไงอย่างงั้น นั่นเลยสร้างความแปลกใจให้แก่กรเป็นอย่างมาก
และเหมือนเดิม กรนั่นคิดว่ามานั่งกังวลตอนนี้ก็สายไปแล้ว ไม่ก็เสียเวลาเปล่า เขาจะปัดความกังวลออกจากหัวออกในทันทีแล้วก้าวเดินไปข้างหน้าอย่างมั่นคงอีกครั้งโดยมีมีอาเดินตามหลังไปด้วยกัน จนกระทั่งออกมายังลานกว้างในที่สุด
〝นี่มัน… สนามกีฬาแบบวงกลม อัฒจันทร์… โคลอสเซียมงั้นเหรอ? 〞
แล้วพอพ้นจากทางเดิน สิ่งที่ปรากฏต่อสายตาของกรและมีอาก็คือ ลานกว้างแบบวงกลมขนาดใหญ่พอๆ กับหนึ่งสนามฟุตบอลมาตรฐาน ล้อมรอบไปด้วยกำแพงสูง 4 เมตร ส่วนด้านหลังกำแพงสูงขึ้นไปก็เป็นชั้นบันไดหลายสิบชั้นสูงขึ้นไปอย่างสม่ำเสมอ หรือพูดให้เข้าใจง่ายๆ ก็คืออัฒจันทร์สำหรับไว้นั่งดูนั่นเอง แล้วโดยรอบอัฒจันทร์ที่ว่าก็มีคบเพลิงขนาดใหญ่ส่องไสวเป็นบริเวณกว้างอยู่จำนวนมาก ซึ่งแต่ละอันก็มีระยะห่างเสมอกัน
ทั้งหมดถูกสร้างด้วยวัสดุคล้ายๆ กับหินอ่อน การออกแบบก็คล้ายคลึงกับแบบโรมัน กรจึงตีความตามที่เห็นไปแบบนั้น แล้วจากนั้นก็มีเสียงปริศนายืนยันความคิดนั้นของกรออกมาจากเงามืดของกำแพงในทันที…
〝เห๋———! รู้จักไอ้นี่ด้วยงั้นเหรอ… ก็พอมีความรู้รอบตัวอยู่บ้างเหมือนกันนี่ 〞
〝〝!!!!!!! 〞〞
หลังจากที่กรถามออกไปแบบนั้น ก็ได้มีเสียงของหญิงสาวตอบกลับความคิดของกรออกมาจากจุดที่ลึกเข้าไปกลับมาในทันที กรและมีอาพอได้ยินเสียงของคนที่ไม่รู้จักก็ตั้งท่าป้องกันพร้อมกับเรียกอาวุธคู่ใจ『Taurus』ออกมา รวมถึงมีอาเองก็เปลี่ยนแหวนที่สวมอยู่ที่นิ้วนางข้างซ้ายให้เป็นดาบเอสต็อคมาถือด้วยมือซ้ายอย่างรวดเร็วเช่นกัน
ตึก! ตึก! ตึก! ตึก! ตึก! ตึก!
เสียงก้าวเดินที่ลงน้ำหนักอย่างสม่ำเสมอ ค่อยๆ เข้าใกล้ทั้งสองคนมากขึ้นเรื่อยๆ เห็นได้ชัดเลยว่าที่มาของเสียงนี้ไม่ได้มีความเกรงกลัวพวกกรเลยแม้แต่น้อย จนกระทั่งต้นเสียงที่ว่าก้าวเท้าแรกออกมาจากเงามืดของกำแพง แล้วส่วนแรกที่โผล่มาก็คือขาของมนุษย์ที่สวมรองเท้าส้นสูงหุ้มข้อ กรก็เข้าใจได้เป็นอย่างแรกว่าต้นเสียงที่ว่าเป็นมนุษย์นั่นเอง
〝ไม่เลวๆ ปฏิกิริยาโต้ตอบใช้ได้เลยนี่〞
แล้วจากนั้น คนที่ออกมาจากเงามืดและชื่นชมทั้งสองคนด้วยเสียงเรียบๆ ก็คือ ผู้หญิงที่มีผมสีเขียวสดใสไว้ผมสั้นแสกขวา ด้านหลังผูกผมเปียยาวเสียจนเลยระดับเอวและผูกด้วยโบว์สีแดง ผมสั้นที่ดูยุ่งเหยิงเพราะไม่ได้จัดทรงของเธอ ถูกทำให้เรียบร้อยด้วยที่ติดผมสี่อัน โดยอันหนึ่งกลัดไว้ด้านหน้าทางขวา ส่วนที่เหลืออีก 3 ไว้สำหรับกลัดผมบริเวณด้านข้าง สวมชุดเอวลอยแขนยาวเปิดไหล่ที่มีเสื้อคลุมสวมทับอีกที ทั้งยังสวมกระโปรงที่ประดับด้ายผ้าด้านหน้าคล้ายกับผ้ากันเปื้อน แต่หากสังเกตดีๆ จะเห็นว่ามีวงเวทย์ปักด้วยไหมอยู่บนนั้นมันจึงไม่ใช่ผ้ากันเปื้อนจริงๆ แต่อย่างใด บริเวณขอบกระโปงมียางไว้สำหรับดึงตัวกระโปรงที่หลวมให้อยู่กับที่ บริเวณเอวก็มีสายรัดยางอีกอันไว้รักษาระดับเช่นกัน อีกทั้งเธอคนนี้ยังสวมถุงน่องทั้งสองข้างซึ่งทั้งสองข้างต่างก็มีสายรัดยางดึงไว้เช่นเดียวกับตัวกระโปรง แต่ถุงน่องด้านขวาของเธอแตกต่างจากด้านซ้ายอยู่นิดหน่อย เพราะมันถูกประดับไปด้วยอัญมณีหลากสีสันและหลากหลายรูปร่างอยู่ตรงบริเวณขอบอยากแหวกแนว จนดูน่าสงสัยไม่ใช่น้อย
〝บะ บ้าหน่ะ! ผู้หญิงงั้นเหรอ? 〞
〝หึ! ไม่ใช่แค่ผู้หญิงธรรมดาหรอกนะ….〞
หลังจากที่หญิงสาวปรากฏตัวออกมาจากเงามืด จนกรและมีอาเห็นร่างของเธอหมดแล้ว สิ่งแรกที่กรสงสัยเลยก็คือ【ทำไมถึงมีคนมาอยู่ในห้องบอสได้ แถมยังเป็นผู้หญิงอีก】นั่นเลยสร้างความกระวนกระวายใจให้กรเป็นอย่างมาก เพราะสถานการณ์ที่อยู่ตรงหน้าของเขา มันได้อยู่นอกเหนือการคาดการณ์ของกรอีกครั้ง ดังเช่นที่เจอเมื่อ 2 ครั้งก่อน ในตอนที่เดินผ่านเข้ามายังห้องบอสนั่นเอง
แปลก! แปลกเกินไปแล้ว! ทำไมถึงมีคนมาอยู่ในนี้!
สุดยอดการประมวลผลตรวจจับชีพจรของเธอคนนี้ได้อย่างชัดเจน
ถึงจะไม่มั่นใจก็เถอะว่าเป็นมนุษย์รึเปล่า แต่เธอคนนี้เป็นสิ่งมีชีวิตทรงภูมิปัญญาแบบเดียวกับเราและมีอา
แถมที่เธอบอกว่า ไม่ใช่ผู้หญิงธรรมดาก็ด้วย… น่าสงสัยสุดๆ ไปเลย!
ไม่สิ! จริงๆ แล้วที่เราสงสัยหน่ะไม่ใช่แค่เรื่องที่ว่าเธอมาอยู่ในนี้ได้ไงหรอกนะ
ว่าไงดีหล่ะ… เสียงของเธอมันคุ้นๆ เหมือนเคยได้ยินที่ไหนมาก่อน———
〝ยินดีต้อนรับสู่『ห้องบอส』ประจำชั้นที่ 75!!! 〞
〝เอ๋! 〞
เฮ้ย! เดี๋ยวดิ… คำพูดแบบนั้นมัน ชัดเลย!!!
ไม่ต้องสงสัยเลย ทั้งสำเนียง น้ำเสียงและวิธีพูด เป็นเสียงที่เราเคยได้ยินมาตอนครั้งที่สู้กับเจ้าหมา… แล้วกับไอ้มังกรบัดซบนั่นก็ด้วย… ไม่ผิดแน่…
เสียงนี้มัน…. คุณผู้ประกาศไม่ใช่เหรอ?
และเพราะเรื่องนี้ เลยทำให้กรเอาแต่ตำหนิตัวเองจนหงุดหงิดอยู่คนเดียว ซ้ำยังอายจนแทบจะมุดท่อหนีเพราะวางท่าเสียใหญ่โตกับมีอาในตอนก่อนที่จะเข้ามาในห้องบอสอีกต่างหาก โดยหารู้ไม่ว่าความหมายของสิ่งที่เคลเบรอสพูดนั้นแท้จริงแล้วเป็นยังไง และนั่นเลยทำให้ตัวกรหลังจากนี้ รู้ซึ้งถึงคำว่า『คาดไม่ถึง』ในหลายๆ ความหมายจนได้ เมื่อเขาต้องเผชิญหน้ากับหญิงสาวที่มีนิสัยคล้ายคลึงกับตัวเองโดยไม่คาดคิดเช่นนี้
❖❖❖❖❖
Facebook Page : https://www.facebook.com/HatthAnant
