ท่านอ๋องผู้โหดร้ายกับหมอปีศาจ – ตอนที่ 904 เอามือสกปรกออกไป

เมื่อเห็นว่ามู่เฉียนซีและเย่เฉินกําลังจะไปแล้ว เจ้าเมืองเหยียนก็วิ่งตามมาและกล่าวขึ้นว่า “ช้าก่อน จริง ๆ แล้วข้าก็สามารถลองดูได้…”

พวกนักปรุงยาไม่มีทางเลือก นี่เป็นหนทางเดียว

ไม่ว่าจะได้ผลหรือไม่ พวกเขาก็อยากจะลองทําดู!

ผู้ป่วยเหล่านั้นรู้สึกตื่นเต้นขึ้นมาและรีบกล่าวว่า “คุณชายเย่ พวกเรารู้ผิดแล้ว”

“ได้โปรด ให้ข้าลองยาหน่อยได้หรือไม่?”

“เมื่อครู่เป็นความผิดของพวกเรา!”

จํานวนผู้ที่ขอโทษเพิ่มมากขึ้นเรื่อย ๆ แม้ว่าจะมีเสียงที่แตกต่างกันแต่ก็ถูกบดบังไปอย่างรวดเร็ว

ใบหน้าของนักปรุงยาเหล่านั้นดูไม่สามารถทนได้อีกต่อไป หลังจากที่ผู้ป่วยแต่ละคนกินยาจนหมด ใบหน้าของพวกเขานั้นก็เปลี่ยนเป็นสีปกติ

“ตัวข้าไม่ร้อนแล้วและก็ไม่ได้รู้สึกอึดอัดแล้วด้วย!”

“ข้าก็หายดีแล้ว!”

“ข้าก็เช่นกัน!”

“ยาน้ำนี้เป็นยาเทวดา! แม้แต่ยาเม็ดก็ไม่สามารถเทียบได้!”

“ยาเทวดา! มันเป็นยาเทวดาอย่างแน่นอน”

ในขณะที่ทุกคนกําลังฟื้นตัวแต่กลับมีอีกหลายคนที่หลบซ่อนเงาของพวกเขาเอาไว้

ท่าทางแปลกประหลาดของคนเหล่านี้ถูกมู่เฉียนซีจับได้อย่างรวดเร็ว

มู่เฉียนซีค่อย ๆ เดินมาหยุดอยู่ตรงหน้าพวกเขาแล้วกล่าว “ดูเหมือนว่าพวกเจ้ายังไม่ได้กินยาแก้พิษ เอาไปสักขวดไหม?”

“พวกเรา…พวกเราถูกวางยาพิษไม่หนัก ให้คนอื่นกินเถอะ!”

“ใช่แล้ว!”

“……”

พวกเขามิสามารถมั่นใจได้ว่าหากไม่ได้ถูกวางยาพิษ การกินยาแก้พิษจะเกิดผลข้างเคียงหรือไม่ ดังนั้นพวกเขาจึงไม่กล้าดื่มมัน

มู่เฉียนซีกล่าว “คนอื่นไม่ได้รีบร้อน พวกเจ้าดื่มเถอะ!”

เมื่ออยู่ต่อหน้าคนอื่น มันเป็นยาเทวดา แต่ในสายตาของคนเหล่านี้มันกลับเป็นยาปีศาจ

พวกเขาไม่อาจปฏิเสธได้ ดวงตาของพวกเขาเปล่งประกายเย็นเยือกพร้อมจิตสังหารที่แผ่ซ่านออกมา!

“ยัยเด็กสารเลว กล้าดียังไงมาทําลายแผนการของพวกเรา ไปตายซะเถอะ!”

“นายท่าน! ระวัง!” เมื่อเห็นคนเหล่านี้โจมตีอย่างกะทันหัน เย่เฉินก็อุทานออกมา

“โล่วิญญาณน้ำแข็ง!”

คนที่ถูกส่งตัวออกมาสร้างอำนาจย่อมไม่ได้แข็งแกร่งมากนัก มู่เฉียนซีจึงสามารถรับมือได้

ปัง!

โล่วิญญาณน้ำแข็งของมู่เฉียนซีสามารถป้องกันการโจมตีของพวกเขาได้อย่างง่ายดาย

ฟึ่บ ฟึ่บ ฟึ่บ!

เข็มยาหลายเล่มบินออกไปและโจมตีเป้าหมายทั้งหมด!

“อ๊าา!” พวกเขากรีดร้องและล้มลงกับพื้น

ตอนนี้ทหารยามของจวนเจ้าเมืองได้มาถึงแล้ว มู่เฉียนซีชี้ไปที่คนไม่กี่คนที่อยู่ตรงหน้านี้แล้วกล่าวว่า “ข้าสงสัยว่าพวกเขาจะเป็นสายลับของเมืองอื่น พาไปสอบปากคําเสีย!”

“ขอรับ!”

ทุกคนได้รับยาแก้พิษ และเจ้าเมืองเหยียนก็แจ้งคนที่ถูกวางยาพิษให้มารับยาแก้พิษที่จวนเจ้าเมือง

มู่เฉียนซีมอบยาถอนพิษให้ท่านเจ้าเมืองมากพอที่จะแบ่งมอบให้พวกเขา

นางกับเย่เฉินอยากที่จะไปดูผลการสอบสวน แต่ด้านหลังกลับมีอีกสองสามคนตามมา

มู่เฉียนซีหันหน้าไปมองชายชราเหล่านี้และกล่าวว่า “ท่านนักปรุงยาทุกท่าน ตามพวกเรามาทําอะไร?”

พวกเขาหัวเราะและกล่าวว่า “พวกเรา… พวกเราเพียงแค่สงสัยว่า พวกเขาถูกวางยาพิษอะไรกันแน่? แล้วยาน้ำนั่นมันทํามาจากอะไร?”

เย่เฉินยิ้มเยาะ “ดูเหมือนว่านักปรุงยาทุกคนจะอยากรู้จริง ๆ!”

“ใช่!”

“แต่พวกเราไม่บอกเจ้าหรอก!” เย่เฉินยิ้มอย่างอ่อนโยน

ตอนแรกเขาสุขภาพไม่ดี ท่านปู่ก็ขอยาจากพวกเขา

แต่คนเหล่านี้ต่างก็เป็นผู้ที่หยิ่งยโส ท่านปู่โดนพวกเขาดูถูกเหยียดหยามมาก็ไม่น้อย

คิดไม่ถึงเลยว่าคนที่หยิ่งยโสอย่างพวกเขา ก็มีเวลาที่ต้องขอคําชี้แนะจากผู้อื่นเช่นนี้

มู่เฉียนซีกล่าว “พวกเราไปกันเถอะ!”

พวกเขามองตามแผ่นหลังของมู่เฉียนซีและเย่เฉิน สีหน้าของพวกเขาเปลี่ยนไปยิ่งกว่าจานสีเสียอีก

“เจ้าเด็กนี่จะหยิ่งยโสเกินไปแล้ว!”

“ข้าไม่ได้จะพึ่งพาสาวน้อยลึกลับผู้นั้นเพื่อล้างพิษเสียหน่อย แล้วจะอวดดีอะไรนัก!”

“โกรธแทบตายอยู่แล้ว!”

ไม่ว่าพวกเขาจะโกรธเป็นฟืนเป็นไฟแค่ไหน มู่เฉียนซีก็ขี้เกียจเกินกว่าจะสนใจพวกเขา

“เรียนคุณหนูมู่ ท่านผู้นําตระกูลเย่ ได้สอบปากคําคนพวกนั้นแล้ว พวกนั้นเป็นคนของเมืองเหลย” ทหารยามที่สอบปากคําเห็นพวกเขามาถึง ก็รายงานข่าวออกมาอย่างละเอียด

มู่เฉียนซีเลิกคิ้วขึ้นเล็กน้อยแล้วกล่าวว่า “ถามเรื่องพวกนี้ได้แล้ว แล้วที่มาของยาพิษถามหรือยัง?”

“พวกเขาไม่รู้อะไรเลย คนที่วางยาไม่ใช่พวกเขา งานของพวกเขาคือสร้างอํานาจในหมู่ขุนนางในเมืองเหยียนและถอนความรับผิดชอบทั้งหมดไปยังตระกูลเย่ และบังคับให้ท่านเจ้าเมืองเป็นศัตรูกับตระกูลเย่”

“คนจากเมืองเหลยเหล่านั้น มีจิตใจที่ชั่วร้ายมาก!”

มู่เฉียนซีกล่าว “ดูเหมือนว่าพวกเขาจะไม่รู้อะไรเลยจริง ๆ จัดการซะ!”

“ขอรับ!”

บึ้ม!

ในตอนนั้นเอง เสียงระเบิดก็ดังขึ้น

มู่เฉียนซีตะลึงงัน “นั่นมาจากทิศทางของตระกูลเย่!”

“ตระกูลเย่!”

พวกเขาทั้งสองรีบเร่งไปยังตระกูลเย่ ตอนนี้จวนของมู่เฉียนซีและกู้ไป๋อีถูกทําลายไปเกือบหมดแล้ว

ในเวลานี้หญิงสาวชุดดํากําลังประมือกับกู้ไป๋อี หญิงสาวคนนั้นหลบปราณกระบี่ของกู้ไป๋อีได้

เขาหัวเราะอย่างเย็นชา และกล่าวว่า “ดูเหมือนว่าข้อมูลจะผิดพลาด! ข้าได้ยินมาว่าตระกูลเย่มีบุรุษที่งดงามที่ไม่มีระดับวรยุทธ์เลยแม้แต่น้อย แต่คิดไม่ถึงว่าเจ้าจะมีระดับจักรพรรดิยอดยุทธ์ขั้นที่หนึ่ง!”

“แต่จักรพรรดิยอดยุทธ์ขั้นที่หนึ่งนี้เมื่ออยู่ต่อหน้าข้ามันก็ยังไม่เพียงพอที่จะให้สนใจ! เจ้าอย่าดิ้นรนเสียดีกว่า!”

ฟ่อ ฟ่อ ฟ่อ!

สตรีชุดดํายกมือขึ้น งูพิษจํานวนนับไม่ถ้วนพุ่งเข้าใส่กู้ไป๋อี

ความแข็งแกร่งของคนผู้นี้ถึงขั้นมหาจักรพรรดิ แม้ว่ากู้ไป๋อีจะมีรากฐานของขั้นสูงสุดแต่พลังบําเพ็ญเพียรของเขาก็ยังไร้ประโยชน์ นอกจากนี้สตรีผู้นี้ยังเชี่ยวชาญในการใช้ยาพิษอีกด้วย!

ฉึบ!

งูพิษพันธนาการกู้ไป๋อี!

แม้ว่ากู้ไป๋อีจะตัดขาดไปหนึ่งตัว แต่ก็มีงูพิษอีกหลายตัวกัดแขนของกู้ไป๋อีที่ถือกระบี่เอาไว้

แกร๊ง!

เมื่อถูกพิษงู กู้ไป๋อีก็ถือกระบี่ได้ไม่มั่นคงจนกระบี่ร่วงหล่นลงพื้นไป

ในเวลานี้สตรีชุดดําผู้นั้นได้ควบคุมทิศทางงูให้ไปหากู้ไป๋อี

นางมองสํารวจใบหน้าของกู้ไป๋อีแล้วกล่าวว่า “คิดไม่ถึงว่าในแดนรกร้างวุ่นวายแห่งนี้ จะมีบุรุษงดงามเช่นนี้ ช่างน่าหลงใหลยิ่งนัก!”

ลิ้นอสรพิษเลียริมฝีปากของนางและท่าทางของนางนั้นมีเสน่ห์อย่างมาก

แต่กู้ไป๋อีนั้นก็คล้ายไม่เห็นหญิงสาวนางนี้อยู่ในสายตา สีหน้าสงบนิ่งอย่างหาที่เปรียบมิได้

นางยิ้มและกล่าวว่า “ดูเหมือนว่านิสัยของเจ้าจะค่อนข้างเย่อหยิ่ง แต่ถ้าตกอยู่ในมือของข้า ข้าจะทำให้เจ้าเชื่อฟังแต่โดยดี”

งูสีชมพูตัวเล็ก ๆ ตัวหนึ่งตกลงมาจากคอเสื้อของกู้ไป๋อี แม้ว่าเสื้อผ้าจะเต็มไปด้วยของน่าขยะแขยงขนาดนี้ แต่กู้ไป๋อีก็ดูเหมือนจะไม่รู้สึกอะไรเลย ไร้อารมณ์!

สตรีชุดดํากล่าว “หรือว่า เจ้าไม่เคยแสดงท่าทีอื่นใดเลยหรือ? ทั้งที่ว่าใบหน้านี้ งดงามมาก”

ฟ่อ!

งูสีชมพูตัวนั้นลื่นไถลไปที่ต้นขาของกู้ไป๋อี ก่อนจะกัดเข้าไปคําหนึ่ง

“นี่ก็ดึกมากแล้ว พวกเราออกไปจากที่นี่ดีหรือไม่ชายงาม? ต่อจากนี้ไปข้าจะรักแต่เจ้าเพียงผู้เดียว”

ขณะที่หญิงสาวชุดดํากําลังจะกอดกู้ไป๋อีแล้วจากไป แสงสีเงินก็พุ่งเข้ามา!

“เอามือสกปรกของเจ้าออกไป เสี่ยวไป๋ไม่ใช่สิ่งที่เจ้าจะแตะต้องได้!” มู่เฉียนซีกล่าวอย่างเย็นชา

สตรีชุดดํารีบหลบไปโดยไม่โดนโจมตี!

มู่เฉียนซีมองไปที่หญิงสาวชุดดําตรงหน้านาง นางดูมีเสน่ห์และแต่งหน้าอย่างเย้ายวนใจ