927 ยาอะไร ?
“หมายความว่ายังไงคะ?” สองสามีภรรยาต่างตกตะลึง
“หมอรู้จักหวังเย้าเหรอครับ?”
“ครับ ต้องรู้จักอยู่แล้ว หมอหลายคนในโรงพยาบาลของเราก็เคยไปรักษากับเขามาก่อน” คำพูดของหมอทําให้พวกเขาถึงกับพูดไม่ออก
“อะไรนะ?!”
คําพูดของหมอเป็นสิ่งที่พวกเขาคิดไม่ถึง หมอที่ชํานาญการในโรงพยาบาลกลับไปรักษากับหวังเย้าที่อยู่หมู่บ้านเดียวกันกับพวกเขา แต่ในสายตาของพวกเขาหวังเข้าไม่ได้เก่งกาจอะไร
ขนาดนั้น แล้วทําไมหมอจากโรงพยาบาลต้องไปรักษากับเขาด้วย?
“จะเป็นไปได้ยังไงกัน?”
“ทําไมถึงจะเป็นไปไม่ได้ล่ะครับ” หมอยิ้มถาม
“จริงสิ พวกคุณอยู่หมู่บ้านเดียวกันกับเขา” หมอพูด “คุณควรรู้ถึงความเก่งกาจของหมอหวังสิขนาดคนนอกอย่างผมยังรู้ว่ามีคนจากหลายที่เดินทางไปรักษากับเขามีคนไข้บางคนที่มาจาก
เมืองอื่นกับจังหวัดอื่นด้วยนะครับ”
“เอ่อ ความจริง เราไม่ค่อยได้อยู่ที่หมู่บ้านน่ะค่ะ” เธอพูดด้วยรอยยิ้ม “เราเลยไม่ค่อยรู้เรื่องในหมู่บ้านเท่าไหร่
เดิมทีพวกเขามีบ้านอยู่สองหลังพวกเขาขายหลังหนึ่งเพื่อให้ได้อพาร์ทเมนต์ในเมืองมาหนึ่งห้องและเหลือบ้านเอาไว้ที่หมู่บ้านหลังหนึ่งโดยพ่อแม่ของเขาอาศัยอยู่ในบ้านหลังนั้นปกติพวกเขาจะทํางานอยู่ในเมืองและทิ้งลูกไว้ให้พ่อแม่ของเขาดูแลอยู่ที่หมู่บ้าน พวกเขาจึงไม่ได้รู้เรื่องที่เกิดขึ้นในหมู่บ้านมากนัก
“อ่อ ถ้าอย่างนั้นก็ไม่แปลก”หมอพูด“ผมเคยไปที่หมู่บ้านของพวกเขามาสองครั้งแล้วในหมู่บ้านมีคนอยู่ไม่เยอะเท่าไหร่ส่วนใหญ่ก็มีแต่คนแก่ๆทั้งนั้น”
ในตอนแรก หมออย่างเขาที่ทํางานอยู่ในโรงพยาบาลและมีการศึกษาในระดับสูงก็รู้สึกต่อต้านหมอที่เปิดคลินิกรักษาคนไข้อยู่ด้านนอกโดยเฉพาะคนที่บอกว่าพวกเขามีเทคนิคลับในการรักษาแต่ก็มีบางโรคที่หมออย่างพวกเขาไม่สามารถรักษาให้หายได้เองรวมถึงหมอในหลายๆโรงพยาบาลที่อยู่ไม่ไกลจากที่นี่ด้วยหมอหวังมีชื่อเสียงอย่างมากทําให้มีหมอบางคนไปรักษากับเขาด้วยความอยากรู้อยากเห็น แล้วก็ต้องประหลาดใจเพราะผลลัพธ์ที่ออกมานั้นเหนือความคาดหมายแล้วก็มีหมอคนอื่นตามไปรักษาที่คลินิกของเขามากขึ้นเรื่อยๆ หลังจากที่แต่ละคนได้ไปรักษาที่นั่นมาชื่อเสียงของหมอหวังก็กระจายออกไปแบบปากต่อปากเมื่อมีคนรู้ถึงความสามารถของเขามากขึ้นก็ทําให้จํานวนคนที่ไปรักษาเพิ่มขึ้นตามไปด้วยพวกเขายังเคยได้ยินข่าวที่น่าตกใจอีกข่าวหนึ่งเรื่องที่ว่าพันจวินผู้อํานวยการแผนกฉุกเฉินได้ฝากตัวเป็นลูกศิษย์กับหมอหวังมีหมอบางคนในโรงพยาบาลประจําเขตที่รู้เรื่องนี้แต่พวกเขาก็ไม่ได้กระจายข่าวออกไปพวกเขาต่างก็รู้ถึงความสามารถของพันจวินดี คนแบบเขาไม่มีทางทําอะไรเล่นๆและฝากตัวเป็นลูกศิษย์กับใครก็ไม่รู้ หมอหลายคนเริ่มไปรักษากับหมอหวังนอกจากตัวเองแล้วก็ยังพาคนในครอบครัวไปรักษาด้วยโดยที่ไม่เปิดเผยว่าตนเองเป็นหมอหวังเย้าจึงไม่รู้ว่าคนไข้ของเขาหลายคนทํางานอยู่ในสายงานการรักษาเรื่องที่น่าแปลกใจสําหรับพวกเขาก็คือการที่มีหมออายุยังน้อยทั้งยังมากความสามารถอย่างที่ลือกันแบบเขากลับมาหลบซ่อนตัวอยู่ในหมู่บ้านเล็กๆแบบนี้การรักษาของเขาถือเป็นเสน่ห์อย่างหนึ่งจนในที่สุดสถานที่แรกที่หมอแต่ละคนนึกถึงเมื่อพบเจอกับโรคที่ไม่สามารถรักษาได้ก็คือคลินิกของหวังเย้า ประโยชน์อีกอย่างหนึ่งในการไปรักษาที่นั่นก็ คือมันไม่ได้อยู่ไกลมาก
ถึงขนาดมีหมอบางคนในโรงพยาบาลของพวกเขาที่ไปยื่นข้อเสนอให้กับหวังเย้าเพื่อให้เขามาร่วมงานกับทางโรงพยาบาลประจําเขต เพราะฝีมือของเขาเป็นที่ประจักษ์ต่อสายตาของทุกคนแล้วบางคนถึงกับไปถามเรื่องนี้กับพันจวินแต่อีกฝ่ายก็ปัดความคิดนี้ตกไป
“มันไม่เป็นอะไรจริงๆเหรอคะ?”เธอถาม
“ทําไมผมต้องโกหกพวกคุณด้วยล่ะครับ?”หมอถามกลับ
“ขอบคุณนะคะ”
“ไม่เป็นไรครับ พวกคุณกลับได้เลยนะครับ” หมอพูด
สองสามีภรรยาและลูกของพวกเขาพากันออกไปจากโรงพยาบาลประจําเขต
“เห็นไหม ผมบอกคุณแล้วว่ารักษากับหวังเย้าไม่มีปัญหาอะไร” เขาพูด“ฝีมือการรักษาของเขายอดเยี่ยมถึงขนาดนั้นคุณไม่ได้ยินที่หมอพูดเมื่อกี้เหรอ?ขนาดหมอในโรงพยาบาลยังพากันไปรักษากับเขาน่ะ”
“พอๆๆฉันรู้แล้ว”ภรรยาของเขาพูด“ขอแค่ลูกของเราไม่เป็นอะไรก็พอแล้ว”ทั้งครอบครัวขึ้นนั่งบนรถและมุ่งหน้ากลับบ้าน
ภายในรถ เธอพูดขึ้นมาว่า “เฮ้อไม่คิดเลยนะว่าหวังเย้าจะเก่งจนถึงขนาดหมอในโรงพยาบาลประจําเขตยังต้องไปรักษากับเขาน่ะ”
“มันเป็นเรื่องจริงแน่เหรอ?”
“คุณคิดว่ายังไงล่ะ? คิดว่าหมออย่างพวกเขาจําเป็นต้องโกหกพวกเราด้วยเรื่องแบบนี้เหรอ?”
เขาถาม
“นั่นสินะ”
“เอาน่า แค่นีนี้ไม่เป็นอะไรก็ดีแล้ว” เขาพูด “กลับบ้านกัน แม่โทรมาถามอีกแล้วว่านีนีเป็นยังไงบ้าง”
ช่วงเวลากลางวันเริ่มสั้นลง และเวลากลางคืนยาวนานขึ้น ท้องฟ้ามืดเร็วและมืดสนิทตั้งแต่ก่อนจะหกโมงเย็น
ในเขตเหลียนชานภายในครอบครัวหนึ่ง
“ตาแก่ จะไปที่ไหนเหรอ?”
“ฉันจะออกไปยืดเส้นยืดสายสักหน่อย” ชายชราพูดอย่างร่าเริง
“อ่อ ใส่เสื้อผ้าหนาๆหน่อยสิ” ภรรยาของเขาพูด “ข้างนอกมันหนาว”
“รู้แล้ว”
ชายชราสวมเสื้อเพิ่มและออกจากบ้าน แล้วเดินลงบันไดไป เขาออกไปได้ไม่นานลูกชายของเขาก็กลับมาที่บ้าน
“ลูกกลับมาแล้ว”
“ครับ” ลูกชายพูด
“ลูกซื้ออะไรมาเหรอ?”
“ยาบํารุงให้แม่กับพ่อครับ” ลูกชายพูด “เอ่อ พ่อไปไหนเหรอครับ?”
“เขาเพิ่งออกไปข้างนอกจ๊ะ” เธอตอบ “ลูกไม่เห็นเขาเหรอ?”
“ไม่เห็นครับ”
“หลายวันมานี้ พ่อของลูกสุขภาพดีขึ้นมาก ลูกก็ไม่ต้องเป็นห่วงเขาแล้วล่ะ” เธอพูด
“แล้วยาที่เขาซื้อจากคลินิกคราวก่อนก็ได้ผลดีมากด้วย”
“จริงเหรอครับ?”
“แม่จะโกหกลูกทําไมล่ะ?แม่เห็นอยู่ว่าพ่อของลูกแจ่มใสขึ้นมาก หน้าของเขามีเลือดฝาดและเขายังชอบขยับเนื้อขยับตัวตลอด แถมยังกินเยอะขึ้นด้วย”เธอถือจานใส่ผลไม้ที่ล้างเสร็จแล้ว
ออกมาจากห้องครัว
“มากินผลไม้สิจ๊ะ”เธอพูด
“อ๋อ” ลูกชายของเธอหยิบแอปเปิ้ลมากิน
“พ่อยังโกรธผมอยู่ไหมครับ?”
“ทําไมเขาต้องโกรธลูกด้วยล่ะ? เขาเป็นพ่อของลูกนะ ไม่ใช่ศัตรูกันสักหน่อย”เธอตอบด้วยนําเสียงกลั้วหัวเราะ
ความสัมพันธ์ของสองพ่อลูกค่อนข้างประหลาด พวกเขาต่างก็เป็นคนดื้อรั้นและมักจะต่อล้อต่อเถียงกันตั้งแต่เขายังเป็นเด็ก จนถึงตอนนี้พวกเขาก็ยังเป็นเหมือนเดิมแต่ลูกชายของพวกเขาก็มีเหตุผลขึ้นมากแต่ชายชราก็ยังคงขี้โมโหเหมือนเดิมล่ะ”
“อ่อ ถ้าอย่างนั้นก็ดีครับ”
ชายชราพูดคุยกับเพื่อนของเขาอยู่ภายในสวนสาธารณะ เขาอารมณ์ดีมาก
“โอ้ เหล่าหลี่ผมว่าหลายวันมานี้สีหน้าของคุณดูดีขึ้นมากเลยนะ!”
“ใช่ ผมก็ว่าดีขึ้นเหมือนกันดีกว่าเมื่อหลายเดือนก่อนตั้งเยอะ”
“อ่อ ผมได้ยาดีมาจากเสี่ยวพันน่ะสิ”ชายชราพูดอย่างยิ้มแย้ม“พอกินแล้วก็ได้ผลดีมากเลย
“จริงเหรอ? มันเป็นยาอะไรเหรอ?”
“เป็นยาบําารุงร่างกาย” ชายชราพูดอย่างมีความสุข
“ใช่ยาที่คุณบอกว่า มันถูกผลิตขึ้นในโรงงานผลิตยาที่อยู่ในเขตของเราใช่รึเปล่า?”ชายชราอีกคนถาม
“ใช่แล้ว มันมาจากโรงงานนั้นนั่นล่ะ พวกคุณรู้เรื่องกันรึยัง?”
“ผมเคยได้ยินมาบ้าง แล้วยาได้ผลจริงๆเหรอ? ผมได้ยินว่าบริษัทเพิ่งจะเริ่มผลิตยาแสดงว่ายานี่เป็นยาชนิดใหม่ที่ถูกผลิตออกมา แล้วมันจะดีจริงๆเหรอ?”
ชายชราแซ่หลี่ตบอกและตอบออกไปว่า “จะมีปัญหาอะไรได้ล่ะ? ผมกินไปตั้งหลายขวดแล้วสุขภาพของผมก็มีแต่จะดีวันดีคืน!”
“โอ้ ยานี่มันช่วยรักษาอะไรเหรอ?”
