เสี่ยว ชูหราน พูดอย่างรวดเร็ว: “แม่ทำไมคุณสุภาพกับฉัน บอกฉันสิว่าคุณต้องการให้ฉันทำอะไร”
หม่าหลาน พูดอย่างจริงจัง: “แม่อยากไปวัด ชีเซีย เพื่อบูชาพระพุทธเจ้าในเช้าวันพรุ่งนี้ และขอพระพุทธเจ้า และพระโพธิสัตว์ให้พรแม่ ฉันคิดอย่างรอบคอบ และดูเหมือนว่าจะไม่ราบรื่นนักตั้งแต่ฉันไป ถึงอเมริกา!ถ้าดวงไม่ดีดวงรวยดวงนี้คงไม่ดีแน่แถมยังเป็นผีหาเงินจากการถ่ายทอดสดอีกด้วย!รีบฉวยโอกาสตอนที่ห้องถ่ายทอดสดเปิดอยู่ ปิดแล้วไปวัดเพื่อบูชามากขึ้น”
เสี่ยวชูหราน ลังเลอยู่ครู่หนึ่งในใจเธอรู้สึกว่าไม่เหมาะสมที่แม่ของเธอจะไปไหว้พระเพื่อขอพรสำหรับการถ่ายทอดสดไม่ต้องพูดถึงว่าเธอไม่ได้ไปที่ บริษัท เป็นเวลานาน และเธอ อยากกลับไปดู
ดังนั้นเธอจึงพูดกับ หม่าหลาน: “แม่ ทำไมคุณไม่ให้ เย่เฉิน ไปกับคุณ”
หม่าหลานพูดด้วยความลำบากใจ: “นั่น… ชูรัน… เธอควรไปกับแม่ ฉันอายเกินกว่าจะสั่งลูกเขยที่ดีของฉัน เผื่อว่าเขาจะมีความคิดเห็นเกี่ยวกับฉันอยู่ในใจ ไม่เหมาะ…อีกอย่างตอนนี้ขาแม่เดินไม่สะดวกต้องใช้ไม้ค้ำยันเลยไม่เหมาะที่จะให้ลูกเขยตัวดีมาพยุง…”
“และแม่ไม่อยากให้เขากับพ่อรู้เรื่องนี้ ไปกับแม่เถอะ ถ้าไม่ได้ผลเราจะไปแต่เช้า เราจะออกจากบ้านตอนเจ็ดโมง และเราจะ เจ็ดโมงครึ่ง ไหว้พระเสร็จแล้ว ถ้าไปทำงานอีก เก้าโมงครึ่งถึงบริษัทแน่นอน ไม่สายไปหรือ”
ในสายตาของ หม่าหลาน วันนี้ เย่เฉิน เป็นเสาหลักของทั้งครอบครัว ดังนั้นเธอจึงไม่กล้าที่จะทำให้ เย่เฉิน หมดความอดทน แม้ว่าเธอจะรู้สึกว่าเธอสามารถมีชีวิตอยู่ได้ , แต่ก่อนที่เรื่องนี้จะสำเร็จ เธอไม่อยากให้คนรอบข้างรู้เลยจริงๆ ยิ่งถ้าเธอรู้แล้วไม่ทำ มันคงน่าอายเกินไป
การออกอากาศสดครั้งแรกของคืนนี้พบกับ วอเตอร์ลู เธอยังต้องการไปที่วัด ซีเซีย เพื่อบูชาพระพุทธเจ้า และขอพรจากพระพุทธเจ้า ถ้า เย่เฉิน ไปด้วย เธอก็กังวลว่า เย่เฉิน จะดูถูกเธอ
ท้ายที่สุด เธอก็รู้ดีว่าเธอไปอเมริกาครั้งนี้หลายครั้ง ซึ่งทำให้เย่เฉินมีปัญหามาก
เมื่อได้ยินสิ่งที่เธอพูด เสี่ยว ชูหรานก็รู้ว่าเธอกังวลอะไร ขณะที่หมดหนทาง เธอก็อยากพยายามอย่างเต็มที่เพื่อช่วยแม่ของเธอรักษาภาพลักษณ์ที่น่าขายหน้าของเธอ
ดังนั้น หัวใจของเธอจึงอ่อนลง และเธอพูดว่า “โอเค พรุ่งนี้ออกเดินทางกันแต่เช้า”
…
ช่วงเวลานี้.
ซีจิน วิลล่า.
ภูเขาทั้งลูกจมดิ่งลงสู่ความมืดในเวลานี้ แม้ว่าลานบ้านบนชั้น 3 จะมีแสงไฟสลัวๆ แต่ต้นไม้ก็หนาทึบ และโดยพื้นฐานแล้วจะไม่มีแสงสว่างให้เห็นจากภายนอก
ในเวลานี้ ที่ลานชั้นบนสุดของ ซีจิน วิลล่า หลิน ว่านเอ๋อ ใช้ไหล่อันหอมกรุ่นไร้ที่ติของเธอเพื่อแหวกกลีบกุหลาบสดที่ลอยอยู่บนผิวน้ำของสระน้ำพุร้อน ทำให้เกิดระลอกคลื่นบนผิวน้ำ .
จากนั้นด้วยรูปร่างที่หาที่เปรียบมิได้ของเธอ เธอก้าวขึ้นบันไดหินในน้ำและค่อยๆ เดินขึ้นไปยังบลูสโตนข้างสระน้ำพุร้อน
ที่เท้าของเธอ ในกระถางธูปสำริด มีแผ่นธูปประทับตราที่ทำจากไม้จันทน์เก่ากำลังลุกไหม้ และควันสีเขียวค่อยๆ ลอยขึ้นพร้อมกลิ่นหอมสดชื่นของไม้
หลิน ว่านเอ๋อ ห่อตัวเองด้วยชุดคลุมอาบน้ำของเธออย่างไม่รีบร้อน นั่งยองๆ เล็กน้อยโดยให้ขาของเธอไปด้านข้าง หยิบกระถางธูปขึ้น ถือไว้ด้วยมือทั้งสองข้าง และกลับไปที่ห้อง
หลังจากอาบน้ำและเผาเครื่องหอมแล้ว หลิน ว่านเอ๋อ ก็สวมชุดคลุมที่สะอาดและเรียบๆ ค่อยๆ ดึงผมยาวของเธอไปไว้ด้านหลังศีรษะ และหยิบวัตถุที่ห่อด้วยผ้าซาตินออกมาจากกระเป๋าถือขึ้นเครื่อง
เธอเปิดผ้าไหมและผ้าซาตินอย่างช้าๆ และวางอยู่ในนั้น คือป้ายไม้ที่นำมาจากยุโรปเหนือ โดยมีอักขระแปดตัวเขียนอยู่: แผ่นจารึกจิตวิญญาณของ หลินจือลู่ บิดาผู้ล่วงลับของฉัน
เธอวางแผ่นจิตวิญญาณบนแท่นบูชาด้วยความเคารพ จากนั้นจุดธูปอีกสามดอก และหลังจากกราบสามครั้งแล้ว เธอปักธูปลงในกระถางธูปหน้าแผ่นจิตวิญญาณ
หลังจากนั้น เธอคุกเข่าลงทั้งสองข้าง มองที่แผ่นจารึกจิตวิญญาณด้วยตาทั้งสองข้าง และพูดด้วยความเคารพ: “ท่านพ่อ ว่านเอ๋อ มาถึง จินหลิง อย่างปลอดภัย และเธอโชคดีที่พบคนที่เธอกำลังมองหา คุณพูดมาก่อน ว่าคุณอยากจะมาที่ภูเขา ซิเซีย ใน จินหลิง เพื่อบูชาบรรพบุรุษของคุณ แต่คุณไม่เคยทำ หากคุณสามารถเติมเต็มความปรารถนาของคุณ ว่านเอ๋อ จะไปที่ภูเขา ซิเซีย เพื่อแสดงความเคารพต่อบรรพบุรุษของตระกูลหลิน ในตอนเช้า ฉันหวังว่าวิญญาณของคุณในสวรรค์จะรู้!”
Spread the love
