หลังจากทุกอย่างเรียบร้อย เย่เฉิน ก็อำลา นางเจียง หลังจากที่ นางเจียง ขอบคุณเขามากมาย และส่งรถออกจากชุมชน เย่เฉิน และ เฉิน เซ่ไค่ ก็รีบไปที่สนามบิน ชูดู ในชั่วข้ามคืนและใช้โอกาสนี้เพื่อกลับไปที่ จินหลิง
บนเครื่องบิน เฉิน เซ่ไค รู้สึกเหนื่อยเล็กน้อยหลังจากขับรถมาหนึ่งวัน หลังจากที่เครื่องบินบินขึ้น เขาก็ผล็อยหลับไปบนที่นั่งเรียบๆ ที่สะดวกสบาย เย่เฉิน ไม่เหนื่อย และมองภาพที่ นางเจียง ให้เขา ม้วนภาพวาดถูกถ่ายไว้ ออกมาอีกครั้ง วางบนขา แล้วค่อยๆ คลี่ออก
ในภาพ เหมิง ฉางเซิง กับสายลมนางฟ้า และกระดูกนกกระเรียนกระโดดออกมาจากม้วนหนังสืออีกครั้งเมื่อฉันเห็นภาพนี้ในบ้านเก่าของตระกูลเจียง ในชูนาน ภาพวาดแขวนไว้สูงบนผนัง และแสงไฟสลัว เมื่อภรรยาของเขาบอก เย่เฉิน เกี่ยวกับเหตุการณ์ในอดีตเหล่านั้น เย่เฉิน รู้สึกเสียสมาธิมาก ดังนั้นเขาจึงไม่ได้ชื่นชมภาพวาดอย่างระมัดระวังเกินไป
แต่ตอนนี้ หลังจากวางมันไว้ข้างหน้าเขา และดูอย่างระมัดระวังด้วยไฟอ่านหนังสือบนเครื่องบิน เย่เฉินรู้สึกประทับใจในทักษะและเสน่ห์ของภาพวาดนี้มากยิ่งขึ้น
เนื่องจากคนจีนสมัยโบราณให้ความสำคัญกับเสน่ห์มากกว่าความเป็นจริง จิตรกรโบราณที่มีชื่อเสียงส่วนใหญ่มักไม่เก่งเรื่องการวาดภาพเหมือนจริง
ทิวทัศน์ ปลาและแมลง และตัวละครต่างให้ความสำคัญกับเสน่ห์ที่สดใส
และภาพวาดของบรรพบุรุษของตระกูลเจียง แม้ว่าจะเป็นรูปแบบการวาดภาพแบบจีนโบราณ แต่ก็มีรายละเอียด และพิถีพิถันมากในการพรรณนารายละเอียด ดังนั้น เหมิง ฉางเซิง ในภาพวาดจึงให้ความรู้สึกเหมือนจริง และสดใสมาก แม้แต่ภาพที่พริ้วไหวในสายลม เครายาวของพวกเขาดูสมจริงมาก
บางทีคนในราชวงศ์ถัง อาจไม่มีนิสัยชอบเขียนจารึกบนภาพเขียน เย่ เฉิน ไม่พบคำจารึกใด ๆ บนภาพเขียน แต่เขาเชื่ออย่างแน่วแน่ในใจของเขาว่าหากภาพเขียนนี้เผยแพร่สู่สาธารณะด้วยรูปแบบการวาดภาพที่แปลกประหลาด เกรงว่าจะดังไปทั้งโลกมีความปั่นป่วนในโลกศิลปะ
บางทีการจัดอันดับของจิตรกรที่มีชื่อเสียงในสมัยราชวงศ์ถัง จะถูกเขียนใหม่เนื่องจากการเผยแพร่ภาพวาดนี้
แต่โดยธรรมชาติแล้ว เย่เฉิน ไม่มีแผนนี้ เขาตัดสินใจที่จะรักษาภาพวาดนี้ไว้ให้ดี หลังจากกลับมาที่ จินหลิง แล้ว เขาจะไม่ปล่อยให้คนอื่นเห็นเนื้อหาของภาพวาดนี้
หลังจากชื่นชมมันอย่างตั้งใจเป็นเวลานาน ขณะที่ เย่เฉิน กำลังจะม้วนม้วนกระดาษอีกครั้ง จู่ๆ เขาก็รู้สึกว่ามีออร่าผันผวนเล็กน้อยในม้วนกระดาษ
สิ่งนี้ทำให้เขาสั่นสะท้านทันที!
นางเจียงกล่าวว่าภาพวาดนี้วาดโดยบรรพบุรุษของเธอในวัยชรา
เนื่องจากเขาแก่แล้ว เขาจึงต้องแยกทางกับ เหมิง ฉางเซิง ไปนานแล้ว
บรรพบุรุษของตระกูลเจียง ไม่มีพรสวรรค์ในการควบคุมพลังงานทางจิตวิญญาณ ดังนั้นนอกเหนือจากการกินยาฟื้นฟูสองเม็ด และมีชีวิตที่ยืนยาวกว่าคนทั่วไป มันเป็นไปไม่ได้เลยที่เขาจะมีพลังงานทางวิญญาณ
นอกจากนี้ยังหมายความว่าภาพวาดที่เขาวาดในวัยชราไม่ควรมีกลิ่นอายใด ๆ
Spread the love
