ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน บทที่ 5269 ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน

เมื่อได้ยินคำเตือนของ หม่าหลาน ตำรวจก็พยักหน้าให้เธอแล้วถามว่า “คุณเป็นใคร? คุณรู้จัก เฉียน หงหยาน หรือไม่”
หม่าหลานยิ้มและพูดว่า “ฉันรู้! ฉันเป็นคนเปิดโปงเธอทางอินเทอร์เน็ต!”

หลังจากได้ยินเช่นนี้ เจ้าหน้าที่ตำรวจก็ถามด้วยความประหลาดใจว่า “คุณคือนักสู้หม่าหลานใช่หรือไม่”

“ใช่ ใช่ ใช่!” หม่าหลานพูดพร้อมหัวเราะเบา ๆ “ฉันเอง ฉันเอง ฉันเป็นนักสู้!”

ตำรวจยกนิ้วให้เธอและชมเชย: “ขอบคุณ หม่าหลาน! ถ้าคุณไม่เปิดเผยมัน เฉียน หงหยาน คนนี้คงหลอกลวงผู้คนมากกว่านี้และเมือง จินหลิง ของเราจะต้องอับอายเพราะเธอ” เปิดไฟ! ในนามของชาวจินหลิง ฉันขอขอบคุณ!”

หม่าหลานรู้สึกปลื้มใจและพูดว่า: “โอ้ คุณทำมากเกินไป นี่คือสิ่งที่ฉันควรทำ!”

เจ้าหน้าที่ตำรวจสั่งคนรอบข้างทันที: “คุณพา เฉียน หงหยาน ไปที่รถก่อน จากนั้นไปที่วิลล่าถัดไป และพาทุกคนที่ปรากฏในวิดีโอกลับไป เพื่อให้ความร่วมมือในการสืบสวน!”

“ตกลง!” เจ้าหน้าที่ตำรวจหลายคนตอบรับทันที จากนั้นพวกเขาก็ช่วย เฉียน หงหยาน ขึ้นและนำเธอไปที่รถตำรวจ

เฉียน หงหยาน กลัวอยู่แล้ว ตัวสั่นอย่างควบคุมไม่ได้และถามอย่างตัวสั่น: “นั่น…ตำรวจ…เจ้าหน้าที่ตำรวจ…ฉันจะถูกลงโทษอย่างไร? ฉันจะส่งคุณเข้าคุก…”

เจ้าหน้าที่ตำรวจพูดอย่างเย็นชา: “คุณจะถูกส่งเข้าคุกหรือไม่นั้นขึ้นอยู่กับว่าคุณละเมิดกฎหมายอาญาหรือไม่ หากเป็นเช่นนั้น เราจะไม่ยอม เราจะส่งตัวคุณไปยังอัยการเพื่อดำเนินคดีอย่างแน่นอน!”

เฉียน หงหยาน กลัวมากจนน้ำตาไหล

แม้ว่าเธอจะไม่เคยอยู่ในคุก แต่เธอก็เคยได้ยินเกี่ยวกับสถานการณ์ที่นั่น ดังนั้นเธอจึงรู้สึกหวาดกลัวโดยธรรมชาติ

ในเวลานี้ หม่าหลาน เห็นเธอร้องไห้ และถูกยัดเข้าไปในรถตำรวจ และรู้สึกภาคภูมิใจมากยิ่งขึ้น เมื่อมองไปที่ เฉียน หงหยาน เธอตะโกนเสียงดัง: “ย่านซิ คุณต้องทำการเปลี่ยนแปลงที่ดีเมื่อคุณเข้าไป ย่านซิ อย่า ‘ อย่าปล่อยให้ห้องถ่ายทอดสดพัง” ความคับข้องใจนับพันรอคุณอยู่!”

เฉียน หงหยาน หงุดหงิดมาก เธอโผล่หัวออกมาจากรถตำรวจและสาปแช่ง “หม่าหลาน รอฉันด้วย! ฉันจะฆ่าคุณไม่ช้าก็เร็ว!”

เมื่อตำรวจได้ยินสิ่งนี้ เขาก็ดุทันที: “เฉียนหงหยาน! ระวังสิ่งที่คุณพูด! คุกคามความปลอดภัยส่วนบุคคลของผู้อื่น แม้ว่าคุณจะไม่ดำเนินการจริง คุณยังคงถูกตั้งข้อหาก่ออาชญากรรมในข้อหาทะเลาะวิวาทและยุยงปลุกปั่น ปัญหา!”

เฉียน หงหยาน ตัวแข็งด้วยความตกใจ ดังนั้นเธอจึงได้แต่มองไปที่ หม่าหลาน อย่างขมขื่น จากนั้นก็ก้มหัวลงอย่างเชื่อฟัง

ในไม่ช้า เจ้าหน้าที่ตำรวจหลายนายก็มาที่บ้านพักซึ่งอยู่ติดกัน

ในเวลานี้ หญิงชราเซียว หลับไปแล้ว และ เซียว ฉางเฉียน และ เซียว ไห่หลง ได้ยินเสียงรบกวนข้างนอก แต่เนื่องจากพวกเขาเป็นอัมพาตอยู่บนเตียง พวกเขาจึงไม่สามารถออกไปตรวจสอบได้ระยะหนึ่ง ดังนั้นพวกเขาจึงได้แต่โกหก บนเตียงและพูดคุย

เซียวฉางเฉียน พูดกับเซียวไห่หลง: “ไห่หลง ทำไมฉันถึงรู้สึกว่าคนที่ส่งเสียงดังข้างนอกนั้นเหมือนแม่ของคุณ!”

เซียว ไห่หลง พูดอย่างเขินอาย: “พ่อครับ คุณยายไม่ได้เปิดหน้าต่างให้เราตอนที่เธอจากไป หลังจากที่ปิดหน้าต่างอย่างแน่นหนา อากาศก็ปิดสนิทดี ฉันได้ยินไม่ชัดจริงๆ แต่ตอนนี้ฉันได้ยินใครบางคนหัวเราะ ฟังดูเหมือนหม่าหลานไอ้ตัวเหม็นนั่น!”

“หม่าหลาน?” เซียวฉางเฉียนพูดด้วยความประหลาดใจ “เป็นไปได้ไหมว่าแม่ของคุณสำลักเธอ”

“เป็นไปไม่ได้” เซียวไห่หลงพึมพำ: “แม่จากไปนานแล้วไม่ใช่เหรอ? เธอต้องไปที่โรงแรมแล้ว เป็นไปไม่ได้เลยที่จะยังทะเลาะกับหม่าหลานในเวลานี้”

เซียว ฉางเฉียน พยักหน้าเห็นด้วย: “ถูกต้อง…แม่ของคุณจากไปนานแล้ว บางทีเธออาจจะกำลังพักผ่อนอยู่ในโรงแรม!”

Spread the love