ไม่ค่อยเห็น Qiu Mucheng แสดงรูปลักษณ์ที่น่ารักและมีเสน่ห์เช่นนี้ เย่ฟานยืนอยู่ที่นั่น ยิ้มอย่างไม่รู้ตัวและหัวเราะอย่างบ้าคลั่ง
แต่ใครจะรู้ว่าภายใต้รอยยิ้มที่สดใสของเขา หัวใจของเฉียนชางเต็มไปด้วยหลุม
“ฉันขอโทษ มู่เฉิง”
“ครั้งหนึ่ง ฉันเสแสร้ง ฉู่เทียนฟาน ฉันคิดว่าฉันสามารถให้ความมั่นคงแก่คุณไปตลอดชีวิต และมีพลังที่จะปกป้องคุณให้ติดดิน”
“แต่ตอนนี้ดูเหมือนว่าฉันจะประเมินตัวเองสูงไป”
“ในท้ายที่สุด ฉันไม่สามารถให้ชีวิตที่ธรรมดาและมั่นคงที่สุดแก่คุณได้ด้วยซ้ำ”
“ท้ายที่สุด ฉัน ฉู่เทียนฟาน สูญเสียคุณ…”
ภายใต้คืนอันหนาวเหน็บ ลมก็เหมือนมีด พระจันทร์ก็เหมือนน้ำ
เย่ฟานเป็นเช่นนี้เพียงลำพัง อยู่หน้าประตูของชิวมูเฉิงทั้งคืน
ฉันไปไม่ถึงเช้าตรู่
อย่างไรก็ตาม เย่ฟานไม่ได้ฝึกถอยอย่างที่เขาพูดกับไกอามาก่อน แต่เขาไปที่หยุนโจวและเรียกหัวหน้าของหยุนโจว หลี่เอ๋อ!
ที่ด้านบนของภูเขาหยุนติง มีเมฆ หมอก และวิลล่ายืนอยู่ตรงนั้น
เย่ฟานยืนพับมือและข้างหลังเขาคือหลี่เอ๋อที่รีบวิ่งเข้ามา
“นาย. ชู ทำไมจู่ๆ คุณถึงมาที่หยุนโจวล่ะ?”
“ทำไมคุณไม่ทักทายก่อน ฉันสามารถจัดงานเลี้ยงให้คุณได้”
ในช่วงเวลานี้ Ye Fan อาศัยอยู่ใน Jingzhou มาเป็นเวลานาน
ตอนนี้ Ye Fan กลับมาที่เมือง Yunzhou อย่างกะทันหัน Li Er รู้สึกประหลาดใจเล็กน้อย
“ไม่มีอะไร. อีกไม่กี่วันฉันมีเรื่องจะจบ”
“ก่อนจะจากไป ฉันมีอะไรจะบอกเธอ”
คำพูดที่ลึกซึ้งของ Li Er ฟังดูเงียบ ๆ
ด้วยน้ำเสียงที่เยือกเย็น ผู้คนไม่ได้ยินอารมณ์แม้แต่น้อย
Li Er ผงะไปครู่หนึ่งแล้วกล่าวด้วยความเคารพ: “นาย. ชูมีคำสั่งอะไรก็พูดมาเถอะ”
“ข้า หลี่เอ๋อ จะปฏิบัติตามอย่างเคร่งครัด”
เย่ฟานไม่ตอบแต่ยื่นซองให้หลี่เอ๋อ
“หากเกิดอะไรขึ้นกับฉันในอนาคต คุณสามารถมอบจดหมายนี้ให้ภรรยาของฉัน ชิว มู่เฉิง”
“นอกจากนี้ ไม่ว่าจะเกิดอะไรขึ้นในอนาคต ฉันหวังว่าพวกคุณชาว Jiangdong จะปฏิบัติต่อ Mucheng เหมือนเดิม”
“คุณจำที่ฉันพูดได้ไหม”
เย่ฟานหันกลับมา ดวงตาของเขาเป็นประกาย และมองตรงไปยังชายชราที่อยู่ข้างหน้าเขา
สายตาที่เฉียบคมนั้นแทบจะมองเห็นทุกสิ่งที่หลี่เอ๋อซี
“นาย. ชู แล้วคุณ…”
Li Er งงเล็กน้อย เพราะเขารู้สึกถึงอารมณ์ที่อธิบายไม่ได้จากคำพูดของ Ye Fan
“ถ้าเกินก็ไม่ต้องถามอีก”
“ทุกคนมีชีวิต ชีวิตและความตายของตัวเองอยู่บนท้องฟ้า”
“ในอนาคต ช่วยข้าปกป้องเจียงตงด้วย”
วุ้ย~
ลมหนาวพัดใบเหลืองไปทั่วท้องฟ้า
หลังจากอธิบายสิ่งเหล่านี้ เย่ฟานก็หันหลังและจากไป
สิ่งเดียวที่เหลือให้หลี่เอ๋อ หยุนโจว และเจียงตงทั้งหมดคือร่างที่ผอมบางและแข็งแกร่ง
ด้วยเหตุผลบางอย่าง เมื่อดูการจากไปของ Ye Fan ตาแก่ของ Li Er ก็เปลี่ยนเป็นสีแดง
เขารู้สึกเสมอว่าระยะห่างจากคุณชูยิ่งไกลขึ้นเรื่อยๆ
ในอดีตเมื่อ Ye Fan ยังคงอยู่ใน Yunzhou เขาติดตาม Mr. Chu ในดินแดน Jiangdong นี้โดยแสร้งทำเป็นว่าถูกบังคับไปตลอดทางจะเจ๋งแค่ไหน?
แต่ต่อมาฉันไม่รู้ว่าเมื่อไร Li Er ค้นพบว่าเวลาของ Ye Fan ใน Yunzhou นั้นสั้นลงเรื่อยๆ และโอกาสของเขาที่จะเข้าร่วมในโอกาสสำคัญกับ Ye Fan ก็น้อยลงเรื่อยๆ
ครั้งหนึ่ง Li Er คิดว่าเป็นคุณ Chu ที่กำลังสูงขึ้นเรื่อย ๆ และเขาไม่สามารถไปถึงได้อีกต่อไป
แต่หลังจากการประชุมในวันนี้ หลี่เอ๋อรู้สึกว่าเขาจะไม่มีวันได้พบคุณชูอีกเลย
เมื่อคนยืนสูงขึ้น แรงดันลมและฝนจะสูงขึ้น
เขาไม่รู้ว่าคุณชูแบกอะไรไว้บนหลังของเขา เขารู้เพียงว่าเขาหวังว่านายชูจะมีชีวิตอยู่ได้ดี
เพียงเพราะนาย Chu เป็นใบหน้าของ Jiangdong มันก็ยังเป็นเสาหลักของ Jiangdong, Dinghai Shenzhen ในหัวใจของผู้มีเกียรติของ Jiangdong
ถ้าเขาประสบอุบัติเหตุ Li Er นึกไม่ออกจริงๆ ว่า Jiangdong จะเป็นอย่างไรในอนาคต?
“เฮ้…”
“บางครั้ง ฉันหวังว่าเวลาจะย้อนเวลากลับไปได้”
“ย้อนกลับไปในฤดูร้อนนั้น ตอนที่เขาพบคุณชูครั้งแรก”
ในเวลานั้น Ye Fan เป็นเพียงลูกเขยตัวน้อยของตระกูล Qiu และ Li Er ซึ่งอยู่ในเมือง Yunzhou เพียงเล็กน้อยแห่งนี้ก็มีชื่อเสียงบ้าง
แนะแนวเรื่อง
บทที่ 3428 อย่าลืมทริปฮันนีมูนของเรา
บทที่ 3430 คำพูดเหมือนมีด
