พวกเขามองจิ่วเยี่ยด้วยด้วยตกใจ นึกไม่ถึงเลยว่าจะมีคนคิดทำร้ายเผ่ามังกรของพวกเขาเช่นนี้
พวกเขาไม่สงสัยคำพูดของจิ่วเยี่ยเลย เพราะท่านจิ่วเยี่ยนั้นไม่มีทางกล่าววาจาโกหกแน่นอน
มู่เฉียนซีก็รู้ดีว่าสิ่งที่จิ่วเยี่ยพูดนั้นเป็นเรื่องจริง
สุ่ยอู๋ซินมองไปที่มู่เฉียนซีและกล่าวว่า “ท่านมู่ จะทำเช่นไรดี?”
มู่เฉียนซีเอ่ยปากกล่าวว่า “หากต้องการของในคลังเก็บของล้ำค่าของเผ่ามังกร แน่นอนว่าจะต้องได้รับการทดสอบก่อน หากเราเผชิญหน้ากับพวกมันเราต้องเสียเปรียบแน่ แต่หากรอให้พวกมันเอาของล้ำค่าออกมา แล้วพวกเราค่อยลงมือทีหลัง เมื่อถึงตอนนั้นพวกมันก็คงเอาแต่มองผลประโยชน์ข้างหน้าโดยที่ไม่รู้ว่ายังมีภัยมหันต์กำลังจะตามมา”
“เพียงแต่ว่า ทำเช่นนี้ พวกเจ้าคงไม่มีความเห็นอื่นกระมัง!” มู่เฉียนซีมองไปที่พวกเขา
อย่างไรเสียที่แห่งนี้ก็เป็นคลังเก็บของล้ำค่าของเผ่ามังกรของพวกเขา ในตอนนี้ด้านในกำลังจะถูกกวาดไปจนหมด และไม่รู้เหมือนกันว่าพวกเขาจะสามารถอดทนได้หรือไม่
หัวหน้าเผ่ามังกรไม้กล่าวว่า “หากอดทนต่อเรื่องเล็กน้อยไม่ได้มันจะทำให้เสียการใหญ่ เช่นนั้นก็ทำตามแผนของท่านมู่ก็แล้วกัน!”
และแน่นอนว่าสุ่ยอู๋ซินนั้นย่อมเห็นด้วยกับมู่เฉียนซีอยู่แล้ว ส่วนหัวหน้าเผ่ามังกรดินกับหัวหน้าเผ่ามังกรอัคคียังคงอุตลุดกันอยู่
หัวหน้าเผ่ามังกรอัคคีกล่าวด้วยความโกรธเกรี้ยวและผลีผลามว่า “ขืนรอกว่าที่พวกมันจะออกมามีหวังข้าต้องฆ่าเจ้าสารเลวพวกเกลือเป็นหนอนนั่นแน่ ๆ”
ถึงแม้ว่าหัวหน้าเผ่ามังกรอัคคีจะกลัดกลุ้มใจกับแผนการนี้มาก แต่สุดท้ายเขาก็เห็นด้วย
ครั้นแล้ว พวกเขาจึงได้รออยู่ด้านนอกเพื่อเอาผลประโยชน์โดยไม่ต้องออกแรง
พวกกลุ่มเทพที่อยู่ด้านในก็กำลังฝ่าห้าด่านสังหารหกขุนพลด้วยความยากลำบาก
กว่าที่พวกเขาจะบุกเข้าไปถึงตำหนักของคัมภีร์หมื่นคำสาปได้นั้นมันไม่ง่ายเลย และสุดท้ายพวกเขาก็ไม่เห็นแม้แต่เงาของคัมภีร์หมื่นคำสาป
“นายน้อย นี่มันเกิดอะไรขึ้น คัมภีร์หมื่นคำสาปไม่ได้อยู่ที่นี่หรอกเหรอ?”
นายน้อยมังกรปีศาจผู้นั้นกล่าว “ตำแหน่งนี้มันก็ถูกต้องแล้วนี่ หรือว่าเผ่ามังกรจะทิ้งคัมภีร์หมื่นคำสาปไปตั้งนานแล้ว และปิดข่าวไม่ให้ผู้ใดรู้ บัดซบยิ่งนัก!”
“เช่นนั้นเราก็คว้าน้ำเหลวน่ะสิสิขอรับ!”
“ถึงแม้ว่าจะไม่ได้คัมภีร์หมื่นคำสาปไป แต่ของอย่างอื่นก็อย่าปล่อยให้หลุดมือไปได้แม้แต่ชิ้นเดียว ชีวิตนี้ของข้าก็มีโอกาสเพียงแค่ครั้งนี้ครั้งเดียวที่จะเปิดคลังเก็บของล้ำค่าของเผ่ามังกรได้”
“หากกวาดเอาของทั้งหมดไป เกรงว่าจะต้องใช้ความพยายามอีกเล็กน้อย”
“ของล้ำค่าในนี้ มันคุ้มค่าในการพยายามแน่นอน!”
คนของกลุ่มเทพเหล่านี้ที่หาคัมภีร์หมื่นคำสาปไม่เจอก็ได้กวาดของล้ำค่าในคลังไปจนเกลี้ยง
เผ่ามังกรทั้งห้าเผ่าที่เฝ้าอยู่ด้านนอกพร้อมสู้รบมาก มู่เฉียนซีกล่าวว่า “พวกมันไม่ได้ออกมาเร็วเช่นนั้น ทุกคนพักผ่อนเก็บแรงก่อนเถอะ สะสมพลังจิตพลังใจเอาไว้ให้เพียงพอ”
และการรอคอยของพวกเขาก็ได้รอคอยมาเป็นเวลาถึงสามวัน
หัวหน้าเผ่ามังกรอัคคีกล่าวด้วยความโกรธเกรี้ยวว่า “นานถึงเพียงนี้แล้วพวกมันยังไม่ออกมาอีก คงจะไม่กวาดเอาของล้ำค่าในคลังไปจนหมดเกลี้ยงแล้วกระมัง!”
มู่เฉียนซียิ้มพลางกล่าว “กวาดเอาไปเกลี้ยง พวกเราก็แย่งชิงมาให้เกลี้ยง เราจะได้ไม่ต้องเข้าไปอีกครั้ง”
มุมปากของมังกรอื่น ๆ ต่างก็กระตุกขึ้นอย่างบ้าคลั่ง ท่าทางเช่นนี้ของท่านมู่ดูเหมือนว่าจะหวังให้พวกกลุ่มเทพกวาดเอาของออกมาจนเกลี้ยงจริง ๆ
มู่เฉียนซีกล่าว “นายน้อยมังกรปีศาจผู้นั้นหยิ่งยโสโอหังมาก คาดว่าของล้ำค่าทั้งหมดที่พวกมันเอามาได้ล้วนแต่จะอยู่ที่นายน้อยผู้นั้น ดังนั้นเมื่อถึงเวลาต้องเพ่งเล็งไปที่นายน้อยมังกรปีศาจผู้นั้นให้มาก จะปล่อยให้พวกมันเอาของล้ำค่าของเผ่ามังกรไปไม่ได้แม้แต่ชิ้นเดียว”
“ขอรับ!”
“แน่นอนอยู่แล้ว เจ้าพวกทรยศพวกนี้มันต้องการเอาของล้ำค่าของเผ่ามังกรของพวกเราไปทำดีกับพวกเผ่าเทพ ฝันไปเถอะ!”
“รอพวกมันออกมาเมื่อไหร่ ก็ฆ่าพวกมันอย่าให้หนีรอดไปได้แม้แต่คนเดียว!”
ในขณะที่ทุกคนกำลังฮึกเหิม กลางอากาศก็ได้ปรากฏหลุมดำขึ้น
สีหน้าของมู่เฉียนซีเคร่งขรึมขึ้น นางกล่าว “พวกมันน่าจะกำลังออกมาแล้ว ทุกคนเตรียมตัวให้พร้อม!”
“ขอรับ!”
หลุมดำนั้นเป็นเส้นทางที่นายน้อยมังกรปีศาจใช้ร่างของตนเองทำมันขึ้นมา
พวกเขาที่ได้รับผลเก็บเกี่ยวมามากมายก็เดินออกมาจากทางเดินนั้น แต่ทันทีที่เดินออกมาก็พบว่าพวกเขาถูกเผ่ามังกรมากมายห้อมล้อมเอาไว้
“นึกไม่ถึงเลยว่าพวกเจ้าจะมากันแล้ว!” พวกเขากล่าวด้วยความตกใจ
หัวหน้าเผ่ามังกรอัคคีกล่าว “หึ! พวกเจ้ากล้าขโมยของล้ำค่าของเผ่ามังกรเช่นนี้ เหตุใดพวกข้าจะมาไม่ได้ล่ะ! ส่งของออกมาให้หมด!”
“พวกข้าได้ของล้ำค่าเหล่านี้มาด้วยความยากลำบาก คิดจะให้พวกข้าเอาให้พวกเจ้า พวกเจ้าฝันไปเถอะ!”
ท่าทางของคนเหล่านี้ดูจนตรอกมาก แสดงให้เห็นว่าตอนที่อยู่ในคลังเก็บของล้ำค่าของเผ่ามังกรนั้นพวกเขาได้รับความทุกข์ทรมานไม่น้อย
มู่เฉียนซีกล่าว “ลงมือ!”
ทันทีที่มู่เฉียนซีกล่าวขึ้น พวกเขาก็ได้กลายร่างเป็นร่างแท้ เตรียมพร้อมที่จะต่อสู้ทันที
คนของกลุ่มเทพมองไปที่ผู้ที่ออกคำสั่งผู้นั้น กลับเป็นหญิงสาวผู้หนึ่ง
หญิงสาวผู้นี้พวกเขายังรู้สึกคุ้นเคยมาก นางเป็นหญิงสาวที่เก๋อเทียนจับมาเป็นตัวประกันที่เตรียมพร้อมจะมอบให้กับนายน้อยไม่ใช่เหรอ?
นาง…นางมีสิทธิ์ออกคำสั่งกับยอดฝีมือทั้งห้าเผ่าได้อย่างไร?
คนผู้หนึ่งในนั้นตะโกนขึ้นว่า “นายน้อย พวกเราถูกหลอกแล้ว เจ้าเก๋อเทียนนั่นเป็นหนอนบ่อนไส้ หญิงสาวผู้นี้เป็นปัญหาใหญ่มาก”
หลังจากที่ทุกคนได้เดินออกมาแล้ว หลุมดำกลางอากาศนั้นก็ได้อันตรธานหายไป และนายน้อยมังกรปีศาจก็ได้ยืนอยู่กลางอากาศ ก้มหน้าลงมามองมู่เฉียนซีที่ยืนอยู่ข้างล่าง
“หญิงสาวผู้นี้ ช่างยอดเยี่ยมยิ่งนัก! นึกไม่ถึงเลยว่าจะกล้าโกหกแม้แต่กับนายน้อยอย่างข้า รนหาที่ตาย!”
ตูม!
ในขณะที่ทั้งสองฝ่ายกำลังเผชิญหน้ากันนี้ นายน้อยมังกรปีศาจก็พุ่งเข้าหามู่เฉียนซีผู้ที่กล้าหลอกเขาผู้นี้ทันที
มองดูนายน้อยมังกรปีศาจที่พุ่งเข้ามาหานางเช่นนี้ แสงเย็นก็วาบผ่านดวงตาของมู่เฉียนซีทันที และกระบี่มังกรเพลิงก็ได้มาอยู่ในมือของนางแล้ว
“เจ้าใช้วิชาลับเช่นนั้นไปแล้ว พลังของเจ้าในตอนนี้ก็คงจะเหลือเพียงเล็กน้อยแล้วน่ะสิ! สถานการณ์เช่นนี้ยังกล้ามาลงมือกับข้าอีก เจ้ามันรนหาที่ตาย!”
นายน้อยมังกรปีศาจกล่าวด้วยเจตนาฆ่าว่า “ต่อให้ข้าเปิดทางมิติและสูญเสียพลังไปมาก แต่การที่ข้าจะฆ่าเจ้ามันก็ง่ายดายราวกับฆ่ามดปลวกตัวนึงก็เท่านั้น!”
มู่เฉียนซีกล่าวเย้ยหยันว่า “จริงเหรอ!”
เปลวไฟสีแดงฉานพุ่งออกไป และบัวอัคคีอันงดงามดอกหนึ่งก็ได้เบ่งบานขึ้นกลางอากาศ
บัวอัคคีเปรียบเสมือนจรวดพุ่งออกไปขวางนายน้อยมังกรปีศาจที่พุ่งเข้ามาหานางผู้นั้นเอาไว้ได้
ในตอนนี้เอง นายน้อยมังกรปีศาจรับรู้ได้ถึงกลิ่นอายอันตรายที่ออกมาจากบัวอัคคีดอกนี้ เขาเอียงตัวคิดจะหลบหลีก
เสียง ตูม! ดังสนั่นขึ้น และบัวอัคคีก็ระเบิดออกมา
มันได้ระเบิดจนเกิดหลุมขนาดใหญ่บริเวณรอบ ๆ และพื้นดินก็ถูกเปลวไฟอันน่าสะพรึงกลัวนี้แผดเผาจนไหม้เกรียม
นายน้อยมังกรปีศาจรู้สึกแสบร้อนบนผิวหนังเป็นอย่างยิ่ง อีกนิดเดียวเขาก็จะได้รับบาดเจ็บสาหัสจากบัวอัคคีนั่นแล้ว
แสงเย็นวาบผ่านดวงตาของเขา “ดูท่า ข้าคงจะประเมินเจ้าต่ำเกินไปแล้ว”
“แต่เจ้าก็ไม่ใช่คู่ต่อสู้ของข้าอยู่ดี” นายน้อยมังกรปีศาจจ้องมองมู่เฉียนซีและกล่าวด้วยความโกรธเป็นฟืนเป็นไฟ
“เจ้าคิดว่าคำพูดของเจ้ามันจะตัดสินทุกอย่างได้อย่างนั้นเหรอ ?” มู่เฉียนซียิ้มเยาะ
ร่างในชุดม่วงเคลื่อนไหวไปอย่างรวดเร็วราวกับสายฟ้าฟาดและอ้อมไปทางด้านหลังของนายน้อยมังกรปีศาจ!
“สัตว์เทพขั้นสูงสุดอย่างเจ้า ประเดี๋ยวก็จะกลายเป็นสัตว์ศักดิ์สิทธิ์ระดับห้าแล้ว ก็ไม่รู้เหมือนกันว่าเจ้าไปเอาความมั่นใจมาจากไหน?”
ถูกมู่เฉียนซีบอกว่าเขาจะต้องตกระดับไปเช่นนี้ สีหน้าของนายน้อยมังกรปีศาจก็ยิ่งดำคล้ำขึ้น
“อีกไม่นานพลังของข้าก็ฟื้นฟูกลับมาได้แล้ว แต่ว่าเจ้า…”
แววตาของเขายิ่งทวีความชั่วร้ายมากขึ้นเรื่อย ๆ “ถึงแม้ว่าเจ้าเก๋อเทียนนั่นจะโง่เขลา แต่นึกไม่ถึงเลยว่าเขาจะได้จับคนที่ฝีมือไม่เลวอย่างเจ้ามาให้ข้าได้ ด้วยพรสวรรค์ของหญิงสาวอย่างเจ้า บางทีอาจจะช่วยให้พลังของข้าฟื้นฟูกลับมาเร็วกว่าเดิมก็ได้!”
สีหน้าของมู่เฉียนซีเย็นยะเยือกขึ้น “ข้าว่าเจ้าเพ้อฝันเกินไปแล้ว!” มู่เฉียนซีโจมตีนายน้อยปีศาจมังกรไปโดยไม่ลังเล นางตะโกนอย่างเย็นชาว่า “ทักษะโยวหลัว!”
