เทพกระบี่มรณะ (Chaotic sword god) – ตอนที่ 1065: หายนะมาถึงที่

ตอนที่ 1065: หายนะมาถึงที่

บรรพชนตระกูลหวงกู่เหยียดออกมา “หวงเทียนป้า เหลนสาวที่ล้ำค่าของเจ้าได้กลายเป็นเซียนผู้คุมกฎแล้วในตอนนี้ และแผนอันยิ่งใหญ่ของข้าก็กำลังจะสำเร็จ เจ้ากำลังจะพบจุดจบแล้ว ดังนั้นมันจึงไม่ไม่เป็นปัญหาอะไรถ้าข้าจะบอกเจ้า”

“หวงเทียนป้า เจ้าเคยได้ยินเกี่ยวกับ ร่างจิตวิญญาณน้ำหรือไม่ ? ” บรรพชนถาม

“ร่างจิตวิญญาณน้ำ ? ร่างจิตวิญญาณน้ำอะไรกัน ? มันเกี่ยวอะไรกับเหลนสาวสุดที่รักของข้า ? ” หวงเทียนป้าถาม เขาไม่รู้เกี่ยวกับร่างกายที่เฉพาะเจาะจงนี้

“ข้าเข้าใจได้ว่าทำไมเจ้าถึงไม่รู้” บรรพชนตระกูลหวงกู่เหยียดออกมา “คัมภีร์ทานตะวันที่ข้าฝึกฝนเป็นวิธีการฝึกฝนสายเซียนธาตุน้ำ ร่างจิตวิญญาณน้ำมีบันทึกไว้อยู่ในนั้น”

“ร่างจิตวิญญาณน้ำเป็นสิ่งที่พบหาได้ยากมากและเป็นร่างกายชนิดพิเศษบนทวีปเทียนหยวน มันยากมากที่จะปรากฏขึ้นมา มันยากที่จะพบใครที่มีร่างกายแบบนี้แม้จะผ่านไปเป็นแสนปีก็ตาม ใครก็ตามที่มีร่างนี้จะมีความสามารถอย่างมากในการฝึกฝนธาตุน้ำ ไม่เพียงแต่คนนั้นจะพัฒนาไปได้ด้วยความเร็วที่น่าตกตะลึงเท่านั้น ความก้าวหน้าในอนาคตของคนผู้นั้นก็จะพัฒนาไปอย่างวัดไม่ได้ด้วย พวกนั้นมีศักยภาพที่จะกลายเป็นเซียนจักรพรรดิได้” ประกายแห่งความปรารถนาที่รุนแรงปรากฏขึ้นในตาของบรรพชนตระกูลเมื่อเขาพูดคำว่าเซียนจักรพรรดิ

“เจ้ากำลังจะบอกว่าเหลนสาวของข้ามีร่างจิตวิญญาณน้ำที่เจ้าเอ่ยถึงงั้นหรือ ? แต่เจ้าเจ้าตั้งใจจะทำอะไรกันแน่ในการรับนางเป็นศิษย์และมอบคัมภีร์ทานตะวันให้กับนาง ? ” ตาของหวงเทียนป้าลุกโชนไปด้วยความสนใจในขณะที่เขาจ้องเขม็งไปที่บรรพชนตระกูลหวงกู่

“ถูกต้อง หญิงคนนั้นมีร่างกายที่หาได้ยากนี้ แต่มันก็ยังไม่ตื่นขึ้นมาอย่างสมบูรณ์ ถ้าไม่ใช่เพราะความมหัศจรรย์ของคัมภีร์ทานตะวัน บางทีอาจจะไม่มีใครค้นพบเกี่ยวกับร่างกายของนางได้มาก่อนเลยก็เป็นได้” บรรพชนตระกูลหวงกู่หัวเราะคิกคัก

“เจ้าสารเลว ถ้าเช่นนั้นเจ้าก็ต้องการจะควบคุมหลวนเอ๋อและเปลี่ยนนางให้เป็นหุ่นเชิดของตระกูลของเจ้าใช่หรือไม่ ! ” หวงเทียนป้าโกรธ เขาต่อต้านโซ่ที่ล่ามเขาเอาไว้กลางอากาศทำให้มันเกิดเสียงกระทบกัน

“ควบคุม ? ฮ่าฮ่าฮ่า ข้าทุ่มเทความพยายามไปมาก แม้กระทั่งมอบคัมภีร์ทานตะวันให้กับเด็กนั่น มันไม่ง่ายนักหรอกที่จะควบคุมนางได้ ข้าแค่ช่วยนางในการปลดปล่อยศักยภาพของร่างกายของนาง ซึ่งจากนั้นข้าก็จะดูดเอาความสามารถและพลังเซียนธาตุน้ำทั้งหมดของนางมาโดยผ่านทางทักษะลับ ความแข็งแกร่งของข้าจะพุ่งพรวดขึ้นและข้าจะกลายเป็นเซียนราชาได้ ในเวลาเดียวกัน ข้าก็จะได้มีความหวังในการเป็นเซียนจักรพรรดิในอนาคตด้วย” ตาของบรรพชนลุกโชนไปด้วยความโลภ

“เจ้าชั่ว เจ้าไม่มีทางทำสำเร็จหรอก ! เหลนของข้าเป็นผู้หญิงของเจี้ยนเฉิน ! ไม่เพียงแต่เจี้ยนเฉินจะเป็นอัจฉริยะที่มีศักยภาพที่ไม่สิ้นสุดเท่านั้น เขายังมีความสัมพันธ์อันแน่นแฟ้นกับเมืองทหารรับจ้างอีกด้วย ถ้าเจ้ากล้าแตะเหลนสาวของข้า เจี้ยนเฉินจะไม่ปล่อยเจ้าไปแน่” หวงเทียนป้าคำรามออกมาเสียงแหบในขณะที่ความเกลียดก็พุ่งพวยอยู่ในตาของเขา

ความกลัวปรากฏขึ้นลึกในตาของบรรพชนทันทีเมื่อเขาได้ยินชื่อของเจี้ยนเฉิน แม้ว่าเขาจะไม่ออกไปจากตระกูลเลยมาหลายปีแล้ว แต่เขาก็เข้าใจอย่างแจ่มแจ้งเกี่ยวกับเรื่องภายนอก โดยเฉพาะอย่างยิ่งเรื่องเกี่ยวกับเจี้ยนเฉิน เขารู้มากกว่าหวงเทียนป้าเสียอีก เจี้ยนเฉินต่อต้านตระกูลผู้พิทักษ์ทั้งสิบได้ทั้งหมดด้วยตัวของเขาเองและยังแม้แต่ทำให้พวกเขาถอยไป นั่นคือพลังของเจี้ยนเฉิน

แต่บรรพชนก็ดูเหมือนจะคิดอะไรได้ในไม่ช้า ความกลัวในตาของเขาหายไปทันทีแล้วเขาก็เหยียดออกมา ” หวงเทียนป้า เจ้ายังคิดว่าเจี้ยนเฉินจะรู้หรือ ข้าต้องยอมรับว่าเขาเป็นผู้เยาว์ที่มีความสามารถที่น่าตกตะลึง แต่ทำไมเขาต้องมาที่ตระกูลหวงกู่ล่ะ ? ถึงแม้ว่าเขาจะมา เขาก็จะไม่ทำอะไรข้าอยู่ดี”

ปากของเขาบิดเบี้ยวไปด้วยรอยยิ้มที่ชั่วร้าย ” เหลนสาวที่รักของเจ้าได้เป็นเซียนผู้คุมกฎอย่างสมบูรณ์แล้วศักยภาพทั้งหมดของนางถูกปลดออก ข้าจะไปหานางเดี๋ยวนี้ และในไม่ช้าก็จะมีเซียนราชาเพิ่มขึ้นอีกคนหนึ่งในทวีป ไม่ว่าความสามารถของเจี้ยนเฉินจะยอดเยี่ยมเพียงใด มันก็เป็นไปไม่ได้ที่เขาจะรู้ว่าอะไรกำลังเกิดขึ้นที่นี่”

“เจ้าสารเลว ข้าจะไม่ปล่อยเจ้าไปแน่ถึงข้าจะต้องกลายเป็นผีก็เถอะ” หวงเทียนป้าคำรามออกมาอย่างโกรธเกรี้ยวในขณะที่ร่างของเขาสั่นอย่างรุนแรง อย่างไรก็ตาม น้ำเสียงของเขาก็ไร้พลัง

ด้วยสถานการณ์ในปัจจุบัน บรรพชนยังปราณีเขาอยู่ ความแข็งแกร่งของเขาถูกผนึก เขาไม่มีแม้แต่พลังพอที่จะขัดขืน

“ฮ่าฮ่าฮ่า หวงเทียนป้า เจ้าควรจะอยู่ที่นี่และเป็นพยานในการเกิดขึ้นมาของเซียนราชานะ” หัวหน้าตระกูลหัวเราะออกมาดัง ในขณะอนาคตที่เขาจะได้เป็นเซียนราชาก็ได้ถูกกำหนดไว้แล้ว

รอยยิ้มอิ่มเอมใจบนใบหน้าของเขาค่อย ๆ จางหายไป อย่างไรก็ตาม ในตอนที่เขากำลังจะออกไปจากห้อง เสียงยิ่งใหญ่ก็ดังออกมาจากด้านนอก

“หัวหน้าของกลุ่มทหารรับจ้างอัคนี ผู้เยาว์เจี้ยนเฉิน มาเพื่อเยี่ยมตระกูลหวงกู่”

เสียงของเจี้ยนเฉินค่อนข้างราบเรียบ แต่มันก็กระจายไปทุกทิศทาง ไม่เพียงแต่มันจะทำให้อาคารทุกอาคารในตระกูลสั่นไหวเล็กน้อย มันยังผ่านสิ่งกีดขวางต่าง ๆ และทำให้ทุกคนได้ยินมันอย่างชัดเจน แม้แต่คนที่อยู่ในห้องปิดสนิทที่กำลังฝึกฝนอยู่ก็ไม่ใช่ข้อยกเว้น

บรรพชนตระกูลหวงกู่มีปฏิกิริยาอย่างรวดเร็วในขณะที่เขากำลังจะปิดประตูห้อง ในตอนนั้นเอง ความยินดีของเขาก็หายไปจนหมดสิ้น และท่าทีของเขาก็ย่ำแย่ ความกลัวลึก ๆ เริ่มปรากฎขึ้นในตาของเขา

“เจี้ยนเฉิน นั่นเป็นเจี้ยนเฉินจริงจริง เจี้ยนเฉินมาที่ตระกูลหวงกู่ของข้า” บรรพชนยากที่จะรักษาอาการและท่าทางสงบเหมือนก่อนหน้านี้ได้ หัวใจของเขาเริ่มเต้นแรง ในตอนนี้เอง เขาเริ่มที่จะสั่นเล็กน้อยอย่างไม่รู้ตัว

“บ้าเอ้ย เป็นเรื่องแล้วตอนนี้ เจ้าบ้าเจี้ยนเฉินมาที่นี่ได้อย่างไร ? ทำไมเขาถึงไม่มาช้ากว่านี้หน่อย?” ใจของเขาเย็นเฉียบ สิ่งที่เขากลัวมากที่สุดกำลังจะเกิดขึ้นในที่สุด

“ฮ่าฮ่าฮ่า นั่นคือน้องเจี้ยนเฉิน เขามีผู้อาวุโสสูงสุดของเมืองทหารรับจ้างคอยหนุนหลังอยู่ เจ้าคนสารเลว ข้าจะคอยดูว่าเจ้าจะทำยังไงทีนี้” หวงเทียนป้าเต็มไปด้วยความกระฉับกระเฉงอีกครั้ง ในตอนนี้เอง เขาดูเหมือนจะพบแสงสว่างในทางที่มืดมน เขาเห็นความหวังที่จะหลุดออกไปได้

ปัง ! บรรพชนตระกูลหวงกู่กระแทกปิดประตู เหมือนว่าเขากลัวว่าเสียงของหวงเทียนป้าจะลอยไปถึงหูของเจี้ยนเฉิน

ท่าทีของเขาย่ำแย่มาก และเขากระวนกระวาย เขาอยากจะหนี แต่เมื่อเขาคิดถึงความแข็งแกร่งในตอนนี้ของเจี้ยนเฉิน เขาก็ล้มเลิกความคิดนั้นทันที

ทันใดนั้นเอง ก็มีความคิดหนึ่งเข้ามาในหัวของเขา “เจี้ยนเฉินอาจจะมาที่ตระกูลของข้า แต่เขาไม่รู้เรื่องว่าข้าทำอะไรกับหวงเทียนป้าและหวงหลวน ในอีกมุมหนึ่ง สถานการณ์ยังไม่ถึงจุดที่เลวร้ายที่สุด ข้ายังคงมีหวังอยู่ และข้าก็ยังมีไพ่ตายที่จะทำให้ข้ามีชีวิตอยู่ต่อไปได้” เขาสงบลงเล็กน้อยทันทีก่อนที่จะเลิกคิด เขาออกไปจากหอคอยเหมือนว่าไม่มีอะไรเกิดขึ้น และไปต้อนรับเจี้ยนเฉินด้วยตนเอง

“ฮ่าฮ่าฮ่า สหายเจี้ยนเฉินของข้านั้นเองที่จู่ ๆ ก็มาเยี่ยม เจ้าโด่งดังมากเหมือนพระอาทิตย์เที่ยงวันที่สว่างจ้าจนหยุดไม่อยู่ในทวีปช่วงนี้ มันเป็นเกียรติจริง ๆ ที่เจ้ามาเยี่ยมตระกูลของข้า ถ้าข่าวนี้หลุดออกไป สถานะของตระกูลของข้าจะต้องเพิ่มขึ้นอย่างมากในทวีปแน่นอน” บรรพชนตระกูลหวงกู่หัวเราะออกมาอย่างตื่นเต้นแต่ไกล