ตอนที่ 1576 : นายน้อยแห่งเกาะ
ซ่างกวนเอ๋อเจี้ยนนั้นมั่นใจและบอกว่าตัวเองเป็นพี่ของเจียงหยางซู อันที่จริงแล้วแค่พ่อของเขากับพ่อของเจียงหยางซูเป็นพี่น้องกัน ซ่างกวนเอ๋อเจี้ยนนั้นแก่กว่าเจียงหยางซูไม่กี่ปี ดังนั้นมันจึงชัดแล้วว่าเขาเป็นเหมือนพี่ชายสำหรับเจียงหยางซู
แต่ความหมายของประโยคนี้เปลี่ยนไปเมื่อ เจียงหยางซู ได้ยินมัน มันเป็นเหมือนการดูหมิ่น
เจียงหยางซูนั้นเป็นนายน้อยของตระกูลเจียงหยาง ฐานะที่ยิ่งใหญ่รวมกับความหยิ่งทะนงทำให้เป็นไปไม่ได้ที่เขาจะยอมทนรับคำดูหมิ่นแบบนี้
ทันใดนั้นสีหน้าของเจียงหยางซูก็เปลี่ยนไป ตอนนั้นเขาดูหมือนจะกลายเป็นดาบที่จะออกมาจากฝักแสดงถึงความคม, ว่องไวและทรงพลัง แน่นอว่ามันถือว่าแข็งแกร่งในคนอายุเท่า ๆ กับเขา พลังของเขาในฐานะเซียนผู้เชี่ยวชาญพิเศษไม่ได้โดดเด่นอะไรในตระกูลที่ซึ่งมีจอมยุทธมากมายมารวมตัวกัน
แต่หลายคนเห็นว่าเจียงหยางซูระเบิดพลังขึ้นมา แต่พวกนั้นไม่คิดว่ามีเรื่องใหญ่อะไร ในสายตาของพวกคนที่อยู่มาหลายพันปี พวกนั้นถือว่ามันการต่อสู้ในหมู่เด็ก เจียงหยางป้าและ เจียงหยางเค่อเองก็เห็นเรื่องนี้ แต่ตอนนี้พวกเขาอยู่บนเวทีเป็นเป้าสายตาของทุกคน ดังนั้นพวกเขาจึงไม่อาจจะหยุดเรื่องนี้ได้
“เจ้าว่าไงนะ ? เจ้าพูดซ้ำอีกรอบได้รึไม่ ? ” เจียงหยางซูมองไปที่ซ่างกวนเอ๋อเจี้ยน เขามุ่งเน้นพลังไปที่ซ่างกวนเอ๋อเจี้ยน ปรากฏว่าเขาจะเริ่มสู้ทันทีที่ซ่างกวนเอ๋อเจี้ยนพูดอะไรที่ทำให้เขาไม่พอใจ
ซ่างกวนเอ๋อเจี้ยนในชุดพอดีตัวกลับยืนกอดอกอย่างใจเย็น ริมฝีปากเขาโค้งขึ้นราวกับมองเห็นเรื่องตลกแต่สายตาเขากลับคมกริบราวกับอินทรีย์ เขาแสดงความเย็นชาออกมาและเอ่ยขึ้นมาอย่างใจเย็น “เจ้าขู่พี่เจ้าจริง ๆ ข้าน่ะเป็นพี่ของเจ้า ดังนั้นข้าถามได้รึไม่ว่าเจ้าวางแผนจะทำยังไง ? ” ซ่างกวนเอ๋อเจี้ยนพูดด้วยท่าทีไม่ใส่ใจ เขาได้ยินเรื่องน้องชายมานานแล้วถึงความสำเร็จที่ทำได้ในอายุยังน้อย และแม้แต่ซ่างกวนเอ๋อเจี้ยนก็พบว่าพวกมันค่อนข้างน้าประทับใจ ตอนแรกเขาอยากจะพบกับน้องชายที่เขาไม่เคยเจอ แต่หลังจากที่มายังตระกูลและพบพฤติกรรมแย่ ๆ ของเจียงหยางซู เขาก็ต้องผิดหวัง
“จะ-เจ้ากล้าดียังไง ! ข้าไม่สนใจว่าเจ้าเป็นใครมาจากไหน เจ้าไม่อาจจะออกไปได้ง่าย ๆ หลังจากที่มายังตระกูลเจียงหยางของเราและหาเรื่องเราแบบนี้ เจ้าหลบหลู่เกียรติของตระกูล” เจียงหยางซูตะโกนขึ้นมาด้วยความหงุดหงิด ใบหน้าเขาแสดงความโกรธออกมา ความเย็นชาได้สะท้อนออกมาผ่านใบหน้า เขาไม่คิดมาก่อนว่าชายที่เขาไม่รู้จักมาก่อนจะกล้าดีขนาดนี้ ชายตรงหน้าเขาเหมือนไม่สนเขาเป็นนายน้อยของตระกูล แต่ชายตรงหน้าเขากลับต้องการจะบอกว่าเป็นพี่ชายของเขา เจียงหยางซูจะทนได้ยังไง พลังเซียนปะทุอกมาอัดแน่นเป็นอาวุธเซียน เขาได้แทงเข้าใส่ซ่างกวนเอ๋อเจี้ยนอย่างไร้ปราณี
ในตระกูลเจียงหยาง คนอื่นคงกลัวที่จะไปคุกคามพวกเขาและหลีกเลี่ยงการต่อสู้ แต่เจียงหยางซูไม่ได้กลัวเพราะหัวหน้าตระกูลตอนนี้คือปู่ของเขา ส่วนพ่อเขาก็จะได้รับตำแหน่งต่อ ด้วยการที่ปู่กับพ่อคอยตามใจ เขามั่นใจว่าเขาจะผ่านพ้นเรื่องนี้ไปได้โดยไม่ได้รับการลงโทษ อย่างมากเขาก็โดนดุเพราะมันไม่มีอะไรที่ตระกูลเจียงหยางจัดการไม่ได้ด้วยฐานะในตอนนี้
เซียนหลายคนรอบ ๆ เริ่มหันมามอง ไม่มีสักคนที่คิดจะเข้ามายุ่งเกี่ยวด้วย พวกเขาต่างก็รู้สึกว่าซ่างกวนเอ๋อเจี้ยน น่ะพูดเกินไปจริง ๆ แต่หลายคนก็พากันเดาว่าเสี่ยวเป่า, เสี่ยวเหยียนและเสี่ยวเยี่ยเป็นใคร เนื่องจากเสี่ยวเป่ากล้าพอที่จะหาเรื่องนายน้อยต่อหน้าคนอื่นและถึงกับบอกว่าเป็นพี่ชายของนายน้อยด้วย
ซ่างกวนเอ๋อเจี้ยนแก่กว่าเจียงหยางซูเล็กน้อย แต่เขาไม่อาจจะพูดแบบนี้ออกมาได้ ยังไงซะฐานะที่ต่างกันก็มากเกินไป
ซ่างกวนเอ๋อเจี้ยนยืนกอดอกรับมือกับการโจมตีของเจียงหยางซู เขาไม่ได้แสดงท่าทีว่าจะหลบแต่สายตาอขงเขากลับเย็นชาขึ้นไปเรื่อย ๆ เมื่อเจียงหยางซูแทงเข้ามา
เสี่ยวเหยียนและเสี่ยวเยี่ยยังคงยืนอยู่นิ่ง พวกนางมองดูสองพี่น้องด้วยความสนใจและพากันยิ้มออกมา
” ซูเอ๋อ อย่าหยาบคาย ! ”
เมื่อดาบของเจียงหยางซูห่างจากซ่างกวนเอ๋อเจี้ยนแค่เพียง 3 นิ้ว เสียงหนึ่งก็ดังขึ้นมา ในเวลาเดียวกันมิติรอบตัว เจียงหยางซูก็แน่นิ่งไปจนเขาไม่อาจจะขยับอาวุธเซียนตัวเองได้
เจียงหยางซูได้ใช้อาวุธเซียนออกมาแล้ว เจียงหยางป้าไม่อาจจะมองข้ามสิ่งที่กำลังเกิดขึ้น ดังนั้นเขาจึงหยุด เจียงหยางซู
“ท่านปู่ ปล่อยข้า ไอ้เด็กนี่ดูถูกข้า ข้าต้องสั่งสอนบทเรียนเขาในวันนี้ ข้าทนรับมันไม่ได้” เจียงหยางซูตะโกนออกมาด้วยความไม่พอใจ เขาไม่ได้กลัวและซ่างกวนเอ๋อเจี้ยนก็แสดงสีหน้าท้าทาย
“ซูเอ๋อ เจ้ายังไม่เงียบอีก วันนี้คือวันที่พ่อเจ้าจะได้รับตำแหน่งหัวหน้าตระกูล ในฐานะลูกของพ่อแล้ว เจ้าไม่รับแขกให้ดีและถึงกับต้องการสู้กับเขาอีก เจ้าทำแบบนี้ได้ยังไง ? ทำไมเจ้าไม่ขอโทษแขกซะล่ะ ? ” ใบหน้าของ เจียงหยางป้าหม่นลงจนดูจริงจัง
“ท่านปู่ ท่านไม่รู้ว่าเกิดอะไรขึ้น ชายคนนี้บอกว่าเขาเป็นพี่ของข้า เขาดูถูกข้า ข้าไม่มีทางขอโทษเขาแม้ว่าจะต้องตายก็ตาม” เจียงหยางซูตอบกลับด้วยความหงุดหงิด เขาถึงกับหันหน้าหนีปฏิเสธที่จะขอโทษ
เจียงหยางป้าเหนื่อยใจเพราะพฤติกรรมของเจียงหยางซู ในฐานะหลานเพียงคนเดียวแล้ว เขาดูแลเด็กนี่อย่างกับลูกตัวเองราวกับไข่ในหิน เขาไม่เคยตีรึดุ ถ้าเจียงหยางซูโกรธขึ้นมาจริง ๆ เขาก็ไม่อาจจะทำอะไรได้ในฐานะปู่
เจียงหยางป้าได้แต่ป้องมือให้กับซ่างกวนเอ๋อเจี้ยน, เสี่ยวเหยียนและเสี่ยวเยี่ย เนื่องจากอยู่ในสถานการณ์กระอักกระอ่วน เขาพูดขึ้นมาว่า “ข้าต้องขอโทษกับพรฤติกรรมของซูเอ๋อด้วย มันเพราะเราเลี้ยงเขามาไม่ถูกต้องนัก ถ้าเจ้าโดนคุกคามก็โปรดยกโทษให้กับเราด้วย โอ้ ใช่สิ ข้าถามได้รึไม่ว่าเจ้ามาจากไหนกัน ? เมื่อพิธีนี้จบลง ข้าจะพาเค่อเอ๋อไปกับข้าเพื่อขอโทษด้วยตัวเอง”
“ท่านสุภาพเกินไปแล้ว หัวหน้าตระกูล ข้า เสี่ยวเหยียน จากเกาะสามเซียน ข้าขอคำนับหัวหน้าตระกูล ! ”
เสี่ยวเหยียนและเสี่ยวเยี่ยป้องมือให้กับเจียงหยางป้าพร้อมกัน พวกนางสุภาพกันอย่างมาก
“ข้า ซ่างกวนเอ๋อเจี้ยน จากเกาะสามเซียน ข้าขอคำนับหัวหน้าตระกูล ! ” ซ่างกวนเอ๋อเจี้ยนเองก็ป้องมือให้กับ เจียงหยางป้าแล้วโค้งคำนับให้ เขาไม่ได้คำนับเพราะเจียงหยางป้าเป็นหัวหน้าตระกูล แต่เพราะอีกฝ่ายคือปู่ของเขา
” เกาะสามเซียน พวกเขามาจากเกาะสามเซียนกันจริง ๆ…”
” ข้าเคยได้ยินเรื่องเสี่ยวเหยียนและเสี่ยวเยี่ย ไม่ใช่ว่าพวกนางคือนายหญิงรองและนายหญิงสามของเกาะหรอกหรือ ? ข้าไม่คิดว่านายหญิงทั้งสองจะมาที่นี่ด้วยตัวเอง ฐานะของพวกนางน่าประทับใจจริง ๆ ….”
“ว่ากันว่าหญิงสาวเจ้าเสน่ห์แห่งสวรรค์คือนายหญิงเกาะหลัก ส่วนนายหญิงทั้งสองนี้เป็นศิษย์ของนาง โอ้ พระเจ้า ทั้งสองเป็นศิษย์ของราชัน ไม่แปลกใจเลยว่าทำไมถึงไม่กลัวตระกูลเจียงหยาง….”
” ข้าไม่คิดว่าแม้แต่ศิษย์ของราชันก็จะมาเข้าร่วมงานนี้ด้วย…”
ตอนที่เสี่ยวเหยียนและเสี่ยวเยี่ยบอกฐานะของตัวเองมา มันก็เกิดความฮือฮาขึ้นมา ตอนนั้นสายตาทุกคนที่มองไปที่ทั้งสามก็เปลี่ยนไป พวกนั้นต่างก็พากันอิจฉา
จอมยุทธจากทั้งสี่เผ่าพันธุ์รู้เกี่ยวกับเกาะสามเซียนมานานแล้วเนื่องจากเจ้าของเกาะนั้นคือราชันขอบเขตดั้งเดิม นางควบคุมจอมยุทธขอบเขตดั้งเดิมห้าคนจากต่างโลกด้วยการใช้พิณระหว่างการต่อสู้ซึ่งทำให้ทั้งสหายและศัตรูต้องตกใจ
ในสายตาของเหล่าเซียน ขอบเขตดั้งเดิมจะทำให้คนมีอำนาจสูงสุด เป็นบางสิ่งที่ไม่อาจจะเข้าถึงได้แต่หญิงสาวเจ้าเสน่ห์แห่งสวรรค์กลับควบคุมพวกนั้นห้าคนได้ มันน่ากลัวอย่างมาก
เจียงหยางป้าแปลกใจก่อนจะหัวเราะออกมา เขาเดินลงมาจากเวทีพร้อมกับเจียงหยางเค่อ และเดินมาต้อนรับทั้งสามด้วยตัวเอง เขายิ้มและพูดขึ้นมา “งั้นก็เป็นนายหญิงเกาะ ข้ากลับไม่มาต้อนรับพวกเจ้าด้วยตัวเอง โปรดยกโทษให้ข้าด้วย พูดไปแล้วเกาะสามเซียนกับตระกูลเจียงหยางนั้นคุ้นเคยกัน ข้าได้ยิน เสี่ยงเอ๋อ พูดถึงเกาะเซียนในอดีตมาหายครั้งและเขาก็เหมือนจะเคยอยู่ที่นั่นมาสักพักด้วย”
” ฮี่ฮี่ หัวหน้าตระกูลพูดถูก ท่านเจี้ยนเฉิน น่ะอยู่ที่เกาะของเราสักพักจริงในอดีต” เสี่ยวเหยียนหัวเราะและมองไปที่ซ่างกวนเอ๋อเจี้ยนด้วยสายตาที่แฝงด้วยความหมาย จากนั้นนางก็ชี้ไปที่ซ่างกวนเอ๋อเจี้ยน และพูดขึ้น ” หัวหน้าตระกูล นี่คือนายน้อยของเรา ! ”
“นายน้อย ! ” เจียงหยางป้าต้องแปลกใจอีกครั้ง เขาอดไม่ได้ที่จะมองไปที่ซ่างกวนเอ๋อเจี้ยน เขารู้สึกแปลก ๆ จากสายตาอีกฝ่าย จู่ ๆ เขาก็พบว่าชายหนุ่มตรงหน้านั้นมองไปแล้วน่าพอใจ ยิ่งมองเท่าไหร่เขาก็ยิ่งชอบซ่างกวนเอ๋อเจี้ยน
แขกรอบๆต่างก็แปลกใจที่รู้ว่าซ่างกวนเอ๋อเจี้ยนเป็นนายน้อยของเกาะ นี่คือฐานะที่ไม่ได้ด้อยไปกว่า เจียงหยางซู ในตระกูลเจียงหยาง เขาน่ะคือทายาทของหญิงสาวเจ้าเสน่ห์แห่งสวรรค์
ทุกคนต่างก็เข้าใจ ด้วยฐานะของซ่างกวนเอ๋อเจี้ยนแล้ว การบอกว่าเป็นพี่ของเจียงหยางซูนั้นคือความจริง ยังไงซะฐานะของเขาก็ไม่ได้ด้อยไปกว่าเจียงหยางซูเลยและชัดแล้วว่าอายุเยอะกว่าเจียงหยางซู
“ฮึ่ม การเป็นนายน้อยของเกาะได้ก็เป็นได้แค่ชื่อ ถ้าไม่ใช่เพราะปู่ข้า เจ้าคงบาดเจ็บเพราะข้าไปแล้ว” เจียงหยางซู พูดขึ้นมา เขาไม่คิดว่าซ่างกวนเอ๋อเจี้ยนจะใหญ่โตอะไร
สีหน้าของเจียงหยางป้าหม่นลง ตอนที่เขากำลังจะอบรมเจียงหยางซู ซ่างกวนเอ๋อเจี้ยนก็พูดขึ้นมาว่า “น้องชาย เจ้าไม่ใช่คนน่าภูมิใจหนักหนาอะไร นี่อย่านับเรื่องการดูถูกคนเลย เจ้าต้องรู้ว่ามันมีคนที่ดีกว่าเจ้าเสมอ อาจจะประสบความสำเร็จได้แต่เจ้าต้องจำไว้ในใจว่าเหตุผลที่เจ้าสำเร็จมาได้ขนาดนี้นั้นล้วนแต่มาจากน้าของเจ้า”
“ฮึ่ม ซ่างกวนเอ๋อเจี้ยน แม้ว่าเจ้าจะเป็นนายน้อยของเกาะแต่เจ้าก็ไม่ได้ยิ่งใหญ่ไปกว่าข้า แน่นอนว่าข้ารู้ว่ามีคนที่ดีกว่าข้าเสมอ ในรุ่นข้าแล้ว ข้าคือคนนั้น ยิ่งกว่านั้นเจ้าก็ไม่อาจจะรับการโจมตีด้วยดาบของข้าในฐานะนายน้อยของเกาะได้ ในโลกนี้พวกคนที่อ่อนแอไม่มีสิทธิจะพูด” เจียงหยางซูหยิ่งทะนงอย่างมาก เขาเชื่อว่าถ้าการโจมตีของเขาไม่ถูกปู่หยุดเอาไว้ ซ่างกวนเอ๋อเจี้ยนตรงหน้าเขาคงได้รับบาดเจ็บ
ซ่างกวนเอ๋อเจี้ยนถอนหายใจออกมาและพูดขึ้นว่า “น้องชาย เจ้าน่ะหยิ่งยโสเกินไป ถ้าเจ้าไม่เปลี่ยนความคิด เจ้าจะพินาศเพราะตัวเองในไม่ช้า แม้แต่ตระกูลก็อาจจะโดนลากเข้าสู่ปัญหาเพราะเจ้าด้วย ในฐานะพี่ชายแล้ว ข้าต้องสั่งสอนบทเรียนเจ้าเพื่อที่เจ้าจะได้เข้าใจว่าเจ้าไม่อาจบอกว่าตัวเองดีที่สุดได้ โจมตีข้าสิ ข้าจะไม่ลงมือ ถ้าเจ้าทำให้ข้าบาดเจ็บได้แม้แต่เล็กน้อย ข้าจะถือว่าข้าแพ้”
