เทพกระบี่มรณะ (Chaotic sword god) – ตอนที่ 1653: การรวมตัวของผู้แข็งแกร่ง (2)

ตอนที่ 1653: การรวมตัวของผู้แข็งแกร่ง (2)

เจี้ยนเฉินเฝ้าดูสี่พี่น้องจากไปจนลับสายตาในที่สุด เขาถอนหายใจเบา ๆ ใบหน้าของเขามีความเวทนาและผิดหวัง นอกเหนือจากการตอบคำถามให้กับสี่พี่น้องแล้ว เขามีความตั้งใจอื่น เขาต้องการที่จะให้ทั้งสี่เข้าไปในหอคอยอนัตตา เขาต้องการดูว่าทั้งสี่คนสามารถที่จะลบผนึกหอคอยอนัตตาได้หรือไม่

หลังจากที่วิธีการบ่มเพาะทุกอย่างของสี่พี่น้องเกี่ยวข้องกับนิพพานอมตะเที่ยงแท้และพวกเขาก็สามารถทะลวงถึงขอบเขตดั้งเดิมโดยการช่วยเหลือของปราณกระบี่ทั้งสี่แบบ ในโลกนี้ทั้งสี่คนเป็นคนที่เกี่ยวข้องกับนิพพานอมตะเที่ยงแท้ ดังนั้นเจี้ยนเฉินจึงเชื่อว่าพวกเขาทั้งสี่มีความเป็นไปได้อย่างมากว่าจะลบผนึกของหอคอยได้

แม้ว่าผนึกของหอคอยนั้นจะอ่อนแอลงเมื่อหลายปีที่ผ่านมา แต่มันก็ยังเป็นผนึกที่ถูกทิ้งไว้โดยจอมยุทธที่ยิ่งใหญ่ที่สุดของโลกอมตะ แม้หลังจากที่มันอ่อนแอลงมันก็ยังคงไม่ใช่สิ่งที่เจี้ยนเฉินจะสามารถลบออกได้ เขายังคงทำอะไรไม่ถูกเกี่ยวกับผนึกอันนี้ แม้ว่าพลังของเขาจะเพิ่มขึ้นไปอีก 2-3 ขั้น

เจี้ยนเฉินมองไปที่หอคอยที่เสียหายและจ้องไปที่ปราณกระบี่ เขาพึมพำว่า ปราณกระบี่เหล่านี้มีสติปัญญามาบ้างแล้ว พวกมันต้องรับรู้ถึงการมาของสี่พี่น้อง บางทีพวกมันอาจไม่ตอบสนองเพราะสี่พี่น้องอ่อนแอเกินไป ท้ายที่สุดพวกเขายังไม่เข้าใจเส้นทางกระบี่

ถ้าสี่พี่น้องเข้าใจเส้นทางกระบี่และมาที่นี่หลังจากที่มีความแข็งแกร่งมากกว่านี้ ด้วยขอบเขตการบ่มเพาะที่เพิ่มขึ้น มันจะให้ผลแตกต่างกันหรือไม่ ? เจี้ยนเฉินครุ่นคิดขณะที่เขาจ้องไปที่ปราณกระบี่บนหอคอย หลังจากคิดอยู่ครู่หนึ่งเขาก็นำหอคอยอนัตตากลับมา เพียงแค่การเคลื่อนไหวเดียวเขาก็หายไปทันทีโดยเหลือหลุมที่ใหญ่ไว้ที่เกิดจากหอคอยอนัตตาสร้างไว้

เจี้ยนเฉินได้ใช้เวลาไม่กี่ปีมานี้อย่างสงบและเรียบง่าย เขาใช้เวลาอยู่ข้าง ๆ พ่อแม่ของเขาหรือชี้แนะการฝึกฝนให้กับซ่างกวนเอ๋อเจี้ยน นอกจากนี้เขายังเล่าถึงประสบการณ์ทั้งหมดที่เขารวบรวมมาหลายปีให้ซ่างกวนเอ๋อเจี้ยนฟัง บางครั้งเขาจะไปที่เกาะสามเซียนสักพักและอยู่กับซ่างกวนมู่เอ๋อ เขาไปที่หุบเขายั่งยืนเป็นครั้งคราว ไปหาลุงเซียวที่อยู่กลางทุ่งนาที่มักจะสวมใส่เสื้อผ้าทำสวนเก่า ๆ หยาบ ๆ และไม่ใส่รองเท้าเหมือนกับคนปกติ เขาจะไปเยี่ยมชมสถานที่ต่าง ๆ เพื่อหาคนรู้จักและบรรดาสหาย

ช่วงเวลานี้เป็นช่วงเวลาที่สบาย ๆ และน่าพอใจที่สุดของเจี้ยนเฉิน เขาไม่จำเป็นต้องทำเหมือนเดิมอีกด้วยการมุ่งมั่นในการบ่มเพาะและคอยระวังตัวจากศัตรูตลอดเวลารวมถึงแรงกดดันที่มากมาย

ในอดีต เจี้ยนเฉินไม่เคยแม้แต่จะคิดถึงชีวิตที่เรียบง่ายและสงบ ท้ายที่สุดเขาก็สามารถใช้เวลาได้อย่างวันนี้ได้อย่างที่เขาต้องการหลังจากที่ประสบปัญหามากมาย เจี้ยนเฉินจึงให้ความสำคัญกับมันอย่างยิ่ง เขาให้ความสำคัญทุกวัน, ทุกนาทีและทุกวินาที เขามักจะยิ้มอย่างแจ่มใสซึ่งเผยให้เห็นถึงความผ่อนคลายซึ่งเขาไม่เคยเป็นมาก่อน

ในช่วงเวลาหลายปีที่ผ่านมา มีการเปลี่ยนแปลงเล็กน้อยเกิดขึ้นกับสหายสนิทและคนรู้จักของเขา องค์ชายสามของอาณาจักรฉินหวง ฉินจี๋ ได้กลายเป็นราชาเมื่อไม่กี่ปีที่ผ่านมา ในขณะที่เทียนมู่หลิงก็กลายเป็นผู้นำตระกูลมู่ด้วยเช่นกัน ฉินเซียวกลายเป็นผู้อาวุโสของตระกูลเทียนฉินและตอนนี้เขายังมีหลานอีกหลายคน ภายใต้การนำของเขา ตระกูลเทียนฉินกลายเป็นตระกูลที่ยิ่งใหญ่ที่สุดในอาณาจักรซูย่า มันเป็นเกียรติอย่างมากแม้แต่ราชวงศ์ในอาณาจักรก็ยังยิ่งใหญ่ไม่เท่าเขา

แม้ว่าจะไม่เคยมีการเปลี่ยนแปลงที่สำคัญมากมายกับสมาคมเซียนผู้เชี่ยวชาญธาตุแสง ประธานได้ประกาศลาออกจากตำแหน่งไม่กี่วันก่อนหลังจากที่ประกาศถึงตัวตนของซ่างกวนเอ๋อเจี้ยน ประธานคนใหม่คือ กวานหยูไค่

ผู้อาวุโสสูงสุดก็เช่นกัน พวกเขาสองคนกลายเป็นเซียนผู้เชี่ยวชาญธาตุแสงขั้น 8 ในรอบหลายสิบปีที่ผ่านมา ดังนั้นพวกเขาจึงมีอายุที่ยาวขึ้นถึง 6,000 ปี ในช่วงเวลาที่เหลือของเขา พวกเขาวางแผนที่จะก้าวลงไปอย่างสมบูรณ์และใช้ชีวิตแบบสันโดษและไม่ยุ่งเกี่ยวกับสมาคมอีกต่อไป

เนื่องจากการขาดแคลนบรรพชนเซียนราชา ตระกูลซาร์ที่ครั้งหนึ่งเคยควบคุมเมืองแห่งเทพเจ้าจึงปฏิเสธอย่างสมบูรณ์ในตอนนี้ แม้ว่าบรรพชนของพวกเขา ซาร์ไคหยุนได้กลายเป็นเซียนจักรพรรดิ แต่นางก็ออกจากตระกูลไปแล้วเช่นกัน จึงไม่ต้องกังกลเกี่ยวกับตระกูลอีกต่อไป นางได้หายตัวไปจากทวีปเทียนหยวน

เจียงหยางหู่ยังคงอยู่ในอารามจิตพิสุทธิ์เพื่อบ่มเพาะตลอดเวลา เนื่องจากคำแนะนำส่วนตัวของเฟิงเซียวเทียน เขาดูเหมือนจะตัดอารมณ์และความปรารถนาของเขาออกไปอย่างสมบูรณ์ เขาทิ้งเครือญาติและสหาย เขาไม่เคยออกจากอารามจิตพิสุทธิ์แม้แต่เพียงก้าวเดียว และเขาก็ไม่เคยมาหาแม่ของเขาที่อ่อนแอลงในช่วงเวลาหลายปีที่ผ่านมา

ในขณะเดียวกับ นูบิสน่าจะเป็นคนที่มีความสุขที่สุดในบรรดาทุกคน เขาใช้เวลาเดินทางไปกับหญิงสาว 2 คนในอาณาเขตของทั้งสี่เผ่าพันธุ์ บางครั้งเขาก็ไปในถ้ำพร้อมกับผู้หญิง 2 คน

หญิงสาวสองคนทั้งคู่เป็นสัตว์อสูรระดับ 7 ที่แปลงร่างเป็นมนุษย์ พวกนางทั้งกำยำ, ไหล่กว้างและแข็งแรง ยิ่งกว่าชายร่างใหญ่หลายคนในทวีปเทียนหยวนเสียอีก

เซียวเทียนหยู, ตู่กูเฟิง, หยุนเจิ้ง, ศิษย์พี่อัน, ซานและคนอื่น ๆ โดยทั่วไปแล้วจะใช้เวลาของเขาทั้งหมดในเมืองอัคนี เพื่อพัฒนากลุ่มทหารับจ้างอัคนี

หนึ่งปีหลังจากที่เปิดเผยตัวตนของซ่างกวนเอ๋อเจี้ยน โหยวเยว่และหวงหลวนทั้งคู่ก็ออกจากการเก็บตัวฝึกฝน ความรู้สึกของพวกนางผสมปนเปกันมากขึ้นเมื่อพวกนางเห็นซ่างกวนเอ๋อเจี้ยน

ในพริบตาสิบปีที่เจี้ยนเฉินและราชันย์วิญญาณได้ตกลงกันอย่างลับ ๆ ก็มาถึง การปรากฏตัวที่ทรงพลังก็เริ่มแผ่ออกมาจากอุโมงค์เชื่อมต่อระหว่างทั้งสองโลก ชายวัยกลางคนที่ดูเรียบง่ายปรากฏขึ้นด้านหลังของเขา มีกระบี่โลหะมืดหม่นลอยตามหลังเขา หากไม่ใช่เพราะความจริงที่ว่าปราณกระบี่ได้ถูกซ่อนไว้อย่างหมดจด มันก็เพียงพอที่จะทำลายพื้นที่ส่วนใหญ่ของโลก

ชายวัยกลางคนผู้นี้คือจิตวิญญาณราชันย์ เขาปรากฏตัวตรงเวลาในทวีปเทียนหยวน ข้างหลังเขามีจอมยุทธขอบเขตดั้งเดิมจากโลกแห่งเซียนที่ถูกทอดทิ้ง

เฉินเจี้ยน เชิญมาที่จวนเจ้าเมืองอัคนี ! เสียงของเจี้ยนเฉินดังออกมาห่างออกไปหนึ่งล้านกิโลเมตร ทันทีที่จิตวิญญาณราชันย์ปรากฏขึ้น มันข้ามระยะทางไกลและเสียงก็ดังสนั่นอุโมงค์ทั้งสองโลก

ใบหน้าของจิตวิญญาณราชันย์ไม่มีการเปลี่ยนแปลงและเขาก็ไม่พูดอะไร เขาก้าวออกไปก้าวหนึ่งและเขาก็หายไป ในเวลาต่อมาเขาก็มาอยู่ที่จวนเจ้าเมืองราวกับเขาหายตัวได้ เขายืนอยู่ตรงหน้าเจี้ยนเฉิน

ระหว่างพวกเขาทั้งสองเป็นโต๊ะสำหรับพูดคุย จอมยุทธขอบเขตดั้งเดิมทั้งหมดของโลกทวีปเทียนหยวนได้นั่งรอกันอยู่สักพักหนึ่งแล้ว

จิตวิญญาณราชันย์สังเกตเจี้ยนเฉินอย่างใกล้ชิด หลังจากที่มองไประยะหนึ่ง เขาก็พูดว่า เจ้าแข็งแกร่งขึ้นอีกแล้ว ?

เจี้ยนเฉินยิ้ม มันเพิ่มขึ้นมาตอนที่ข้าเก็บตัวบ่มเพาะ

จิตวิญญาณราชันย์นั่งลงและค่อนข้างเครียด ความแข็งแกร่งของเจี้ยนเฉินก่อนหน้านี้เท่ากับเขา ตอนนี้ความแข็งแกร่งของเขาเพิ่มขึ้นอีกขั้นในระหว่างการเก็บตัวบ่มเพาะ นั่นหมายความว่าความแตกต่างระหว่างพวกเขาทั้งสองลดลงอีกครั้ง ? หรือบางทีเขาอาจจะอยู่คนระดับโดยสิ้นเชิง ?

ในขณะเดียวกันจิตวิญญาณราชันย์ไม่สามารถรู้สึกได้ถึงความแข็งแกร่งของเจี้ยนเฉินที่เพิ่มขึ้น อย่างไรก็ตามเขาสามารถบอกได้จากประสบการณ์ของเขาว่าเจี้ยนเฉินได้เหนือกว่าเขาไปแล้ว