ตอนที่ 627 เคารพอิ๋งจื่อจินดุจเคารพเทพ! รีบให้ประธานออกมาเดี๋ยวนี้
ศูนย์ฟิสิกส์สากลเป็นองค์กรด้านเทคโนโลยีวิทยาศาสตร์ ก่อตั้งในปีหนึ่งพันเก้าร้อยสามสิบสอง
ประธานคนแรกคือผู้ได้รับรางวัลวิทยาศาสตร์สาขาฟิสิกส์ระดับโลก
พันธกิจหลักคือช่วยเหลือนักฟิสิกส์ของแต่ละประเทศ รวมถึงสนับสนุนคนรุ่นใหม่ พัฒนาวงการฟิสิกส์ให้เจริญก้าวหน้า
แต่นี่ก็ผ่านมาเกือบร้อยปีแล้ว ประธานกับผู้บริหารระดับสูงเปลี่ยนมาหลายรุ่น มีผู้บริหารระดับสูงหลายคนถึงขั้นที่ว่าไม่มีความรู้ด้านฟิสิกส์เลย ไม่ใช่ทุกคนที่จะยึดหลักการในตอนแรกไปได้ตลอด
ทันใดนั้นจั่วหลีก็นึกถึงอิทธิพลสีเทา
ในวงการวิชาการก็มีเรื่องแบบนี้เกิดขึ้น
หรือแม้กระทั่งในมหาวิทยาลัยตี้ตูก็เคยมี
โปรเจ็กต์ทดลองโปรเจ็กต์หนึ่ง อาจารย์ที่ปรึกษาให้เด็กในสังกัดทำจนเสร็จแล้วก็เอามาเป็นผลงานของตัวเองทั้งหมด
นักศึกษาจบการศึกษาไม่ได้ ได้แค่โมโหไม่กล้าพูดอะไร
เพียงแต่จั่วหลีนึกไม่ถึงว่าเรื่องแบบนี้จะเกิดขึ้นกับอิ๋งจื่อจิน
ยิ่งไปกว่านั้นนึกไม่ถึงว่าแม้แต่ในศูนย์ฟิสิกส์สากลก็ทำเรื่องแบบนี้กันด้วย
นี่มันคือการขโมยผลงานชัดๆ!
จั่วหลีจ้องชื่อเอลิซาเบธ ลอเรนท์ อยู่ห้าวินาทีเต็มๆ จากนั้นก็กดเบอร์โทรหาศูนย์ฟิสิกส์สากล
สัญญาณดังอยู่ห้าครั้งก็มีคนรับ “สวัสดีครับศาสตราจารย์จั่วหลี”
“ตอนนั้นพูดว่าไงครับ บทความของนักศึกษาผมไม่ผ่านการพิจารณา ถูกตีกลับ” จั่วหลีข่มความโกรธ “งั้นทำไมวารสารวิทยาศาสตร์ฉบับล่าสุดของพวกคุณถึงได้ใช้บทความของนักศึกษาผมแต่ใช้ชื่อคนอื่นล่ะครับ”
“เพราะเอลิซาเบธคนนี้เป็นคนของตระกูลลอเรนท์ อำนาจอิทธิพลล้นฟ้า มหาวิทยาลัยตี้ตูของเราสู้ไม่ได้งั้นเหรอครับ พวกคุณจะกลั่นแกล้งนักศึกษาของพวกเรายังไงก็ได้เหรอครับ!”
“ศาสตราจารย์จั่วครับ” เจ้าหน้าที่ชะงัก จากนั้นก็ตอบกลับอย่างสุภาพ “พวกเราไม่แน่ใจเรื่องที่คุณกำลังพูดถึง ศูนย์ฟิสิกส์สากลมีความยุติธรรมมาตลอด ศาสตราจารย์จั่วเข้าใจผิดหรือเปล่าครับ”
“เข้าใจผิดเหรอ” จั่วหลีโมโหจนหัวเราะ “ได้ พวกคุณจำคำพูดนี้ของพวกคุณเอาไว้ให้ดี”
เขากดตัดสาย ไม่สามารถข่มความโกรธของตัวเองได้ กดจองตั๋วเครื่องบินไปประเทศเอ็มในโทรศัพท์มือถือทันที
จั่วหลีเก็บของพอสมควรแล้วเดินออกไปอย่างรีบร้อน
“เอ๊ะๆ เหล่าจั่ว” อาจารย์เฉินไล่ตามไป “มืดค่ำขนาดนี้แล้วจะไปไหน”
“ไปประเทศเอ็ม ศูนย์ฟิสิกส์สากล” จั่วหลีระงับอารมณ์ “บทความของนักศึกษาอิ๋งถูกคนสวมรอยเอาไปใช้ ผมจะไม่ปล่อยให้เธอถูกตราหน้าว่าขโมยผลงานคนอื่นมา”
วารสารของศูนย์ฟิสิกส์สากลตีพิมพ์ก่อนวารสารขององค์กรฟิสิกส์ดาราศาสตร์ที่เขาส่งบทความไปหนึ่งสัปดาห์
หากวารสารสองเล่มนี้ถูกตีพิมพ์ไปทั่วโลก ทั่วทั้งแวดวงวิชาการก็จะรู้ว่ามีสองบทความที่เหมือนกัน
ศูนย์ฟิสิกส์สากลมีความน่าเชื่อถือมานาน กอปรกับอิ๋งจื่อจินยังเป็นหน้าใหม่ของวงการวิชาการ
ต่อให้เมื่อปีที่แล้วเธอได้แชมป์ไอเอสซีรุ่นแรกก็ไม่มีทางมีคนเชื่อเธอ
นี่เท่ากับต้องการตัดเส้นทางการเป็นนักวิจัยของเธอ
อาจารย์เฉินสีหน้าเปลี่ยน “ถูกสวมรอยเหรอ ใครกันที่กล้าทำขนาดนี้”
แม้แต่บทความของอิ๋งจื่อจินก็กล้าขโมย
“คนของตระกูลลอเรนท์” จั่วหลีเปิดประตู พูดเสียงหนักแน่น “ต่อให้เป็นตระกูลลอเรนท์ก็ยอมไม่ได้”
…
เวลานี้บนเขาซงซาน
การต่อสู้จบลง คลื่นลมสงบ
ศพของผู้อาวุโสใหญ่ตระกูลเซี่ยไม่ต้องให้อิ๋งจื่อจินจัดการ
ไอบีไอก็มีนักสืบและหัวหน้านักสืบประจำอยู่ที่ตี้ตูเช่นกัน
หลังจากฟู่อวิ๋นเซินออกคำสั่ง พวกเขาก็มาเอาศพของผู้อาวุโสใหญ่ตระกูลเซี่ยออกไปโดยเร็ว
ตี้อู่เย่ว์สร้างค่ายกลอีกครั้ง จัดการเก็บกวาดบนเขาแล้วตามอิ๋งจื่อจินลงจากเขา
พวกนักพยากรณ์ยังไม่กลับ รออยู่ตรงประตูทางเข้า
พอเห็นอิ๋งจื่อจินออกมาก็เข้าไปหา
พวกนักพยากรณ์ที่ก่อนหน้านี้ต่อว่าอิ๋งจื่อจินต่างรู้สึกผิด พากันเข้ามาขอโทษและขอบคุณ
“ขอบคุณท่านปรมาจารย์!”
“ขอบคุณท่านปรมาจารย์ที่ช่วยให้พวกเราพ้นจากหายนะ”
“ถ้าท่านปรมาจารย์ไม่อยู่ วันนี้ตาแก่ตระกูลเซี่ยนั่นคงได้ใจใหญ่”
ก่อนที่อิ๋งจื่อจินจะพูดเรื่องค่ายกลบูชาสวรรค์ พวกเขาไม่เคยได้ยินมาก่อน เสียแรงที่อยู่ในวงการนักพยากรณ์มาหลายปี
ดวงเป็นสิ่งสำคัญมากสำหรับทุกคน
ไม่อย่างนั้นวงการบันเทิงคงไม่มีคำพูดที่ว่า ‘ดังน้อยพึ่งคน ดังมากพึ่งดวง’
ส่วนดวงของนักพยากรณ์สำคัญกว่าคนทั่วไป เพราะพวกเขามักช่วยคนอื่นเปลี่ยนแปลงกรรม
ถ้าพวกเขาถูกตระกูลเซี่ยชิงดวงไป อายุขัยก็จะลดน้อยลง
ทุกคนต่างยังหวาดกลัวไม่หาย
มีชายอาวุโสคนหนึ่งมองสำรวจอิ๋งจื่อจินตั้งแต่หัวจรดเท้า ทันใดนั้นดวงตาก็เปล่งประกาย เดินขึ้นหน้าทันทีแล้วพูดอย่างนอบน้อม “ขอถามท่านปรมาจารย์ นี่ใช่ท่านปรมาจารย์ที่ไม่กี่เดือนก่อนไปปราบงูตัวนั้นหรือเปล่าครับ”
อิ๋งจื่อจินเงยหน้า ไม่ได้ปิดบัง เธอพยักหน้า “ค่ะ”
“ที่แท้ก็ท่านปรมาจารย์จริงๆ ด้วย!” ชายอาวุโสตื่นเต้นดีใจมาก “ไม่ทราบว่าท่านปรมาจารย์มาจากทางสายไหนเหรอครับ สายเสวียนคงหรือสายปาไจ๋ครับ”
วงการฮวงจุ้ยยุคปัจจุบันแบ่งออกเป็นทั้งหมดสี่สายใหญ่ๆ
ช่วงเวลาที่ก่อตั้งสายปาไจ๋สามารถไล่ย้อนไปได้ถึงสมัยราชวงศ์ถังเมื่อพันกว่าปีก่อน
อิ๋งจื่อจินคิดแล้วตอบ “ฉันเรียนเยอะไปหมด น่าจะไม่ใช่สักสายค่ะ”
ก่อนเธอจะมาโลกมนุษย์ ศาสตร์ฮวงจุ้ยของฝั่งตะวันออกได้ก้าวหน้าไปไกลมากแล้ว
ตี้อู่เย่ว์ยืดอกพูดอย่างภูมิใจ “นี่คืออาจารย์ของฉัน”
“ท่านปรมาจารย์เป็นอาจารย์ของคุณหนูเย่ว์เหรอครับ” ชายอาวุโสตะลึง นอบน้อมยิ่งกว่าเดิม “ผู้อาวุโสกรุณารับการคารวะจากผม”
วงการนักพยากรณ์ไม่เหมือนกับโลกจอมยุทธ์
ใครเก่งกว่า ต่อให้อายุน้อย ก็ต้องเรียกว่าผู้อาวุโส
ไม่ว่าจะเป็นการฆ่าผู้อาวุโสใหญ่ตระกูลเซี่ยในวันนี้ หรือฆ่างูยักษ์ในวันนั้น
ฝีมือล้ำเลิศเพียงนี้ การเคารพเธอก็เหมือนเคารพเทพ
“เกรงใจเกินไปแล้วค่ะ” อิ๋งจื่อจินถอยหลังหนึ่งก้าว หลบการคำนับของเขา “นี่ก็เย็นแล้ว ทุกคนรีบกลับบ้านเถอะค่ะ”
เห็นได้ชัดว่าเหล่านักพยากรณ์ยังไม่อยาก แต่ก็ต้องร่ำลากันแล้ว
ในเมื่อเป็นอาจารย์ของตี้อู่เย่ว์ วันหน้าพวกเขาก็ยังจะได้พบหน้าอีก
ตรงลานจอดรถ มีรถมาเซราติสีดำคันหนึ่งจอดอยู่
ฟู่อวิ๋นเซินเปิดประตูรถ ดวงตาดอกท้อโค้งมน “เยาเยา ขึ้นรถสิ”
ตี้อู่เย่ว์ลูบหัว แอบเขินนิดหน่อย “สวัสดีค่ะแฟนอาจารย์”
ฟู่อวิ๋นเซินเหลือบมองตี้อู่เย่ว์ ยิ้มมุมปาก “หืม เปลี่ยนคำเรียกแล้วเหรอ รับลูกศิษย์อีกแล้วเหรอ”
อิ๋งจื่อจินคาดเข็มขัดนิรภัย หาวออกมา “เก็บได้น่ะ”
ฟู่อวิ๋นเซินหยิบช็อกโกแลตออกมาอันหนึ่งแล้วโยนไป “ได้ ศิษย์น้อย แฟนอาจารย์เธอให้ของขวัญพบหน้า”
ตี้อู่เย่ว์ “…”
เธองงอีกรอบ
ฟู่อวิ๋นเซินหมุนพวงมาลัยรถ “ลูกศิษย์คนที่เท่าไรแล้วล่ะ”
อิ๋งจื่อจินคิดแล้วตอบ “คนที่สี่”
ตี้อู่เย่ว์ “?”
ว่าไงนะ
เธออยู่ลำดับสี่แล้วเหรอ!
“อืม ขอเดานะ” ฟู่อวิ๋นเซินเหลือบตาขึ้น ยิ้มเล็กน้อย “จอมยุทธ์อันดับหนึ่งเฟิงซิวก็เป็นลูกศิษย์ของเด็กน้อยใช่ไหม”
ตี้อู่เย่ว์อ้าปากค้าง “…โอ้โห”
เธอพิงประตูรถ แข้งขาเริ่มอ่อนแรง
ไม่เพียงแต่เธอจะเป็นรุ่นเดียวกับบรรพบุรุษ ยังเป็นรุ่นเดียวกับจอมยุทธ์อันดับหนึ่งด้วย
“ฉลาดนี่ผู้บัญชาการ” อิ๋งจื่อจินเลิกคิ้ว เงียบไปชั่วครู่ “แต่น่าเสียดายที่แม้แต่ฉันก็ไม่รู้ว่าเขาอยู่ที่ไหน”
“พวกเราต้องหาเขาเจอแน่” ฟู่อวิ๋นเซินยกมือลูบหัวเธอ “ต่อให้หาไม่เจอก็ยังมีพี่ชาย ไม่ต้องห่วง”
อิ๋งจื่อจินตอบอืม “พวกเรายังมีเวลา”
…
ในเวลาเดียวกัน
สำนักงานใหญ่ไอบีไอ
กล้องวงจรปิดบนเขาซงซานถูกลบภาพออกหมดแล้ว พวกภาพต้นขั้วถูกส่งไปที่ลิซิเนียสประธานไอบีไอ
การบริหารจัดการของไอบีไอแบ่งเป็นสองส่วนใหญ่ๆ ส่วนหนึ่งคือจัดการคนทำผิดโดยเฉพาะ
อีกส่วนหนึ่งต้องรับผิดชอบจัดการเรื่องเหนือธรรมชาติ
“ว้าว น้องคนนี้สุดยอดไปเลย” แอนโทนี่ดูภาพจากกล้องวงจรปิดจบก็ทำเสียงจึ๊ๆ “ขอก็อบปี้เอาไปไว้ดูคนเดียวได้ไหม ขอฉันดูหน่อยว่ากังฟูของประเทศจีนฝึกยังไง”
เขาอยากเรียนกังฟูของประเทศจีน
แต่ก็นะ ขนาดคนจีนยังไม่ใช่ทุกคนที่มีพรสวรรค์จอมยุทธ์ เขาเป็นคนตะวันตกยิ่งไม่ต้องพูดถึง
แอนโทนี่อิจฉาฟู่อวิ๋นเซินที่สามารถใช้กำลังภายในเคลื่อนตัวเหนือผิวน้ำได้ แถมยังเหาะได้
มือของลิซิเนียสชะงัก เขาพูดขึ้น “นายลองดูให้ดีๆ”
“ดูอะไร” แอนโทนี่มองแล้วมองอีก “ว้าว น้องคนนี้หุ่นก็ดี”
“นี่คุณนายผู้บัญชาการ” ลิซิเนียสเตือนด้วยความหวังดี “นายเอากลับไปเก็บ อยากตายเหรอ”
แอนโทนี่ “…”
ไม่กี่วินาทีถัดมาอยู่ๆ เขาก็เอะใจ เอามือปิดปากลิซิเนียส “ถ้านายกล้าเอาเรื่องนี้ไปบอกผู้บัญชาการ ฉันจะอัดนาย!”
กว่าเขาจะได้กลับมาจากโซนพิเศษที่เจ็ดไม่ใช่เรื่องง่าย ห้ามถูกส่งไปอีกเด็ดขาด
ลิซิเนียสพูดไม่ได้ ทำได้เพียงส่งสายตา
โอนเงินมา
“ใครจะไปเชื่อนาย! คราวก่อนถูกหลอกมาแล้ว นายมันโคตรไร้ยางอายเลย” แอนโทนี่โมโห “ช่างเถอะ ส่งไปก็ส่งไป ฉันบอกผู้บัญชาการเองก็ได้”
เขาหยิบโทรศัพท์มือถือออกมาโทรหาฟู่อวิ๋นเซิน “ผู้บัญชาการ ผมอยากไปโซนพิเศษที่เจ็ด กรุณาส่งไปด้วยครับ”
ฟู่อวิ๋นเซิน “…”
ลูกน้องเขาชักเพี้ยนเข้าทุกที
…
อีกด้านหนึ่ง
แปดชั่วโมงต่อมาจั่วหลีก็ไปถึงประเทศเอ็ม
เขาไม่ได้นอนมาตลอดทาง และก็ไม่ได้กินข้าว แค่ซื้อกาแฟดำหนึ่งแก้วแล้วรีบมุ่งหน้าไปที่ศูนย์ฟิสิกส์สากล
เขารออยู่ด้านนอกจนเวลาเก้าโมงประตูก็เปิด จั่วหลีบุกเข้าไปทันที
“ประธานของพวกคุณล่ะ” เขาแสยะยิ้ม “ให้เขาออกมาเดี๋ยวนี้!”
