ตอนที่ 664 พ่ออิ๋งพิโรธ
จ็อบโทรเสร็จก็ร้อนใจมาก
เมื่อก่อนซีซาร์เคยหลับไปนานมากในแต่ละเดือน สาเหตุมาจากปัญหาสุขภาพ
แต่ไม่เคยเกิดเรื่องแบบนี้มาก่อน
มันเรื่องอะไรกันแน่
…
ตอนที่ซีซาร์ฟื้นขึ้นมาอีกครั้งก็เป็นเวลาเย็นแล้ว
เขายันตัวลุกขึ้นมานั่ง ศีรษะยังคงมึนไม่หาย ราวกับถูกคนเอาไม้ทุบมาสิบกว่าที
ซีซาร์อดร้องซี้ดไม่ได้ พูดพึมพำ “ใครซ้อมฉัน”
มีเสียงดังขึ้นข้างหู “ยังมึนมากอยู่เหรอ”
ซีซาร์ยังคิดไม่ทัน
อิ๋งจื่อจินพูดขึ้นอีกครั้งอย่างใจเย็น “ซีซาร์ มองฉัน”
ซีซาร์ถึงตั้งสติได้ งงเล็กน้อย เงยหน้าอย่างอึ้งๆ “บอส?”
ทำไมบอสของเขาถึงมาอยู่ที่นี่
เมื่อกี้เกิดอะไรขึ้น
จ็อบที่อยู่ข้างๆ ยังหวาดกลัวไม่หาย “นายท่าน เมื่อเช้านายท่านหมดสติไป เครื่องมือทางการแพทย์ก็ตรวจไม่พบว่าเป็นเพราะอะไร”
“ผมเลยเรียกคุณอิ๋งมาเพื่อรักษานายท่าน นายท่านถึงได้ฟื้นครับ”
ระหว่างที่อิ๋งจื่อจินรักษาซีซาร์เขาดูอยู่ตลอด ไม่ได้ใช้เข็มเงินเข็มทองแบบที่แพทย์แผนโบราณนิยมใช้ แต่ใช้แค่ไพ่ทาโรต์สำรับเดียว
จ็อบเองก็อึ้ง
ไม่เข้าใจว่าเกิดอะไรขึ้น
“อ๋า บอส รบกวนบอสอีกแล้ว” ซีซาร์นวดขมับ น้ำเสียงเจือไปด้วยความอ่อนเพลีย “ร่างกายของผมอาจไม่ค่อยไหวแล้ว”
วิชาเล่นแร่แปรธาตุเปลี่ยนแปลงความเร็วในการแบ่งเซลล์ แต่สุดท้ายก็ต้องมีสักวันที่เซลล์เสื่อมสภาพไป
ซีซาร์รู้ว่าวันนั้นก็คือวันตายของเขา
“ไม่ใช่ร่างกายของนายไม่ไหว” อิ๋งจื่อจินเหลือบตาขึ้น “นายโดนคำสาปเข้าแล้ว ไม่รู้ตัวเหรอ”
สมองของซีซาร์ตื่นทันที พูดด้วยความตะลึง “โดนคำสาปเหรอ”
คำสาปเป็นวิธีการพูดของทางตะวันตก ในประเทศจีนก็คือ ‘โดนของ’
โดยเนื้อแท้ทั้งสองอย่างนี้เหมือนกัน คือการสาปแช่ง
อิ๋งจื่อจินพยักหน้า “วันนั้นหลังจากงานเลี้ยงเต้นรำจบลง นายไปเจอใครบ้าง”
ซีซาร์จำไม่ค่อยได้ เขาพยายามนึก “นอกจากแฟนบอสกับพนักงานของเขา ผมก็ไม่ได้เจอใครอีกนะ ตกลงผม…”
เขากุมหัว อยากสลัดอาการมึนหัวให้หายไป
“อดทนไว้ก่อน เพิ่งกำจัดได้ อีกสักพักก็ดีขึ้น” อิ๋งจื่อจินพูด “นายไม่ต้องนึกแล้ว ฉันจะดูเอง”
เธอกางไพ่ทาโรต์อีกครั้ง เลือกออกมาสามใบอย่างรวดเร็ว
ซีซาร์ไม่มีความรู้เรื่องทำนายไพ่แม้แต่น้อย ทำได้แค่มอง
สิบกว่าวินาทีต่อมาอิ๋งจื่อจินก็หรี่ตาพลางพูด “มีความสามารถไม่เบา”
นักทำนายทั่วไปจะต้องขอวันเดือนปีเกิดของเป้าหมายมาก่อนถึงจะทำการสาปได้
วันเดือนปีเกิดที่แท้จริงของซีซาร์ตอนนี้ไม่มีใครรู้ ยกเว้นเธอกับนอร์ตัน
แต่ถึงแม้จะเป็นแบบนี้เขาก็ยังคงถูกสาปไปแล้ว
ก็แสดงว่านักทำนายที่สาปแช่งเขา หากว่ากันด้วยเรื่องความสามารถก็ระดับเดียวกับตี้อู่ชวน
เป็นระดับปรมาจารย์แล้ว
“บอส ทางนั้นสาปแช่งอะไรผมเหรอ” ซีซาร์ค่อยๆ ผ่อนลมหายใจ “ผมไม่เหลือเรี่ยวแรงเลย”
“ถ้าเป็นทางประเทศจีนเรียกว่า ‘โดนทำเสน่ห์’” อิ๋งจื่อจินตอบ “นายโดนทำเสน่ห์ ชีวิตนี้นายรักผู้หญิงได้แค่คนเดียว ถ้าอยู่ไกลจากเธอเกินไป ร่างกายของนายก็จะทรุดโทรมต่อเนื่อง”
“ในขณะเดียวกันนายก็จะค่อยๆ หลงรักเธอ ชีวิตต้องพึ่งพาเธอเท่านั้น”
ซีซาร์ตกใจเหงื่อแตก “น่ากลัวขนาดนั้นเลยเหรอ”
นี่มันจะต่างอะไรกับหุ่นเชิด
“อืม โดนทำเสน่ห์จะดูธรรมดามาก คนทั่วไปจะคิดว่าตัวเองแค่ป่วย ไม่มีทางคิดไปในทางอื่น” อิ๋งจื่อจินพูด “แต่นายโดนทำเสน่ห์แบบที่รุนแรงที่สุด ปฏิกิริยาตอบสนองเลยหนักมาก”
ซีซาร์จับหัว รู้สึกไร้เรี่ยวแรง “บอส นี่เลยเป็นสาเหตุที่บอสทำนายว่าผมไม่มีแฟนเหรอ”
“ไม่ใช่ นี่เป็นเหตุสุดวิสัย” อิ๋งจื่อจินยืนขึ้น เลิกคิ้ว “อีกอย่าง ไม่แน่นายอาจมีแฟนก็ได้”
ซีซาร์อึ้ง เงยหน้าขึ้น
อิ๋งจื่อจินเปิดประตูออกไปแล้ว
“บอส จะไปไหน บอสยังพูดไม่จบเลยนะ”
เสียงของอิ๋งจื่อจินลอยมาจากไกลๆ น้ำเสียงเย็นชา “ไปล้างแค้นให้นาย”
ซีซาร์ชะงัก คำพูดนี้ดึงเขากลับไปเมื่อร้อยปีก่อน
ตอนนั้นเขาถูกคนรังแก บอสก็พูดแบบนี้เหมือนกัน จากนั้นก็จัดการคนที่รังแกเขาตรงหน้าเดี๋ยวนั้น
นับแต่นั้นมาเขาก็เลยสาบาน
ชีวิตนี้ขอติดตามอิ๋งจื่อจินไปจนตาย
ไม่ทอดทิ้ง ไม่ไปไหน จนกว่าเขาจะถึงวาระสุดท้ายของชีวิต
ที่แท้ผ่านมาหลายปีขนาดนี้ทุกอย่างก็ยังไม่เคยเปลี่ยน
ซีซาร์พิงเตียง เงียบอยู่สักพัก อยู่ๆ ก็หันหน้าไป “จ็อบ นายว่าคำพูดของบอสฉันหมายความว่าไง”
“คำพูดไหนครับ”
“ที่บอกว่าฉันอาจมีแฟน”
ซีซาร์ให้ความสำคัญกับประโยคนี้มาก
“เอ่อ…” จ็อบลังเล พูดเกลี้ยกล่อมอย่างอ้อมๆ “นายท่านรักษาเนื้อรักษาตัวให้ดีก่อนเถอะครับ จากสภาพร่างกายของนายท่านในตอนนี้ เกรงว่าแค่คุณหนูริต้าที่เมื่อวานซืนเต้นรำกับนายท่านก็จับนายท่านทุ่มได้ด้วยมือเดียว”
ซีซาร์ “…”
เขาดึงผ้าห่มคลุมโปงด้วยความเซ็ง
…
กลางดึก
แสงไฟในเขตบ้านนอกดับลงไปมากแล้ว
หญิงชราที่อยู่ในบ้านไม้ยังไม่นอน
เธอสวมแว่นสายตายาว อ่านหนังสือโดยอาศัยแสงจากตะเกียง
คืนนี้ฮอลลี่ไม่อยู่ หญิงชราอยู่คนเดียว
ทันใดนั้นประตูไม้ที่น้ำหนักมากได้ส่งเสียง ‘เอี๊ยดอ๊าด’ แต่กลับไม่มีเสียงฝีเท้าดังขึ้น
หญิงชราสีหน้าเปลี่ยน “ใคร!”
เธอหันขวับ แสงตะเกียงภายในห้องสว่างจ้าในเวลานี้ เห็นใบหน้าอันงดงามของเด็กสาว
ความงามที่สวยเกินใคร เจือไปด้วยพลังทำลายล้าง แรงกดดันมหาศาล
หญิงชราหรี่ตาลง แต่กลับไม่มีความเกรงกลัวแม้แต่น้อย ร่างกายก็ผ่อนคลายลง “ฉันก็คิดว่าใคร ที่แท้ก็สาวน้อย แถมยังมาจากตะวันออก ช่างเป็นแขกที่พบได้ยากเสียจริง”
เธอเคยประลองฝีมือกับนักพยากรณ์ชาวตะวันออก สุดท้ายก็เจ็บหนักทั้งสองฝ่าย ไม่มีใครได้ประโยชน์
จำต้องยอมรับว่า หากว่ากันด้วยเรื่องศาสตร์พยากรณ์ คนตะวันออกเก่งกว่า
แต่สาวน้อยที่อายุยังไม่ถึงยี่สิบแค่คนเดียว จะเก่งสักแค่ไหนกัน
“สาวน้อย ผู้ใหญ่ในบ้านเธอไม่เคยบอกเหรอว่าอย่ามาหาเรื่องฉัน” หญิงชราค่อยๆ ยืนขึ้น ดวงตาสีเขียวเข้มทอประกายเฉียบคม “ทำไม เธอเป็นนักทำนาย ไม่เคยมีคนบอกเรื่องชื่อเสียงของฉันให้ฟังเหรอ”
บุกเข้าอาณาเขตส่วนตัวของเธอ ไม่ว่าอาจารย์ของอิ๋งจื่อจินจะเป็นใคร เธอก็ไม่มีทางไว้หน้า
“เฟรยา โจนส์” อิ๋งจื่อจินพูด “ฉันรู้ชื่อของคุณ บรรพบุรุษของคุณก็เป็นนักทำนายกันหมด แต่น่าเสียดายที่ในยุคกลางถูกกล่าวหาว่าเป็น ‘แม่มด’ ถูกตัดสินโทษตายกวาดล้างไม่มีเหลือ”
“คุณพ้นเคราะห์มาได้เพราะเป็นรุ่นหลังของสายตระกูลข้างเคียง เริ่มศึกษาวิชาทำนายที่โหดร้ายเพื่อยกระดับความสามารถของตัวเอง ตอนนี้คุณเองก็กลายเป็น ‘แม่มด’ แล้ว”
“หุบปาก!” หญิงชราสีหน้าเปลี่ยนไปทันที “พูดจาเหลวไหลอะไร แม่มดอะไรกัน!”
นักทำนายถือที่สุดคือการถูกเรียกว่า ‘แม่มด’ มันทำให้พวกเขานึกถึงการเข่นฆ่าแม่มดเมื่อสามร้อยกว่าปีก่อน
หญิงชราร้อนตัว เพราะเธอเดินบนเส้นทางที่ไม่ถูกต้องจริงๆ
“เธอคงเพิ่งเข้าวงการได้ไม่นานสินะ รู้จักเทพพยากรณ์หรือเปล่า” หญิงชราแสยะยิ้ม “เขาเคยทำนายเอาไว้แล้วว่าแม่มดพ่อมดทั้งหมดจะตายไม่มีเหลือในปีหนึ่งเจ็ดแปดศูนย์ ยังจะมีแม่มดอีกที่ไหนกัน”
“คุณทำเสน่ห์ ร่างกายก็เสียหายไปไม่น้อยเหมือนกัน” อิ๋งจื่อจินหลุบตาลง “อีกทั้งคุณแก้ไขเวรกรรม บาปอีกส่วนหนึ่งก็จะไปตกอยู่กับคนใกล้ชิดของคุณ”
“พูดจาเหลวไหลอีกแล้ว ดูท่าเธอจะเรียนมาไม่มากพอ ใช่ ฉันทำเสน่ห์ใส่ซีซาร์อะไรนั่น” หญิงชราแสยะยิ้ม “ทำไม เธอก็ชอบเขาด้วยเหรอ เลยมาด้วยตัวเองงั้นสิ”
“งั้นก็โทษทีนะ ผู้ชายที่หลานสาวฉันถูกใจ ฉันจะช่วยเอามาให้ได้”
หญิงชราๆ ค่อยเดินเข้าไป “สาวน้อย ฉันขอเตือนให้เธอไปจากที่นี่ก่อนฉันจะโมโหดีกว่านะ ไม่อย่างนั้นเดี๋ยวเธอจะไปไหนไม่ได้แล้ว”
อิ๋งจื่อจินยังคงใจเย็น “ก็ลองดู”
หญิงชราหน้าบึ้ง “รนหาที่ตาย!”
ในมือเธอมีไพ่ทาโรต์สามใบ เธอยกมือขึ้น
มีลมพัดเข้ามาจากทางหน้าต่าง เปลวเทียนไหวเอนอย่างหนักหน่วง
ทุกอย่างเงียบสงัดจนน่ากลัว
แต่วินาทีถัดมา ยังไม่ทันที่เธอจะลงมือ หญิงชรากลับพบความผิดปกติ
พลังทำนายของเธอหายไปในเวลานี้
หญิงชราตกใจมาก
เธอรู้สึกได้ว่ามันไม่ใช่การหายไปแบบธรรมดา
นี่เป็นการข่มขวัญจากคนในแวดวงเดียวกัน!
มีเพียงนักทำนายที่ความสามารถล้ำเกินเธอไปไกลมากเท่านั้นถึงจะข่มจนแม้แต่พลังทำนายก็หายไปได้
ต่อให้เป็นทางประเทศจีนก็ไม่มีนักพยากรณ์คนไหนที่ข่มเธอได้อย่างสิ้นเชิง
หญิงชราเงยหน้าทันที เกิดความคิดที่เหลือเชื่อ “ปะ…เป็นไปไม่ได้ คุณ เป็นไปไม่ได้…”
“ใจกล้าดีนะ” อิ๋งจื่อจินพูด “นักทำนายของทางยุโรปก็กล้าทำเสน่ห์ใส่คนที่อยู่ในปกครองของฉันด้วย”
เธอยิ้มอย่างเย็นชา สายตาแข็งกร้าว “บรรพบุรุษของคุณยังไม่กล้าขนาดนี้”
