ตอนที่ 693 ผู้วิเศษอัศวินรถม้า! เอาฟาดหน้าซะ
สายตาของเขาเย็นชา ไม่มีความอ่อนโยนอะไร “คุณว่าไงนะ”
รังสีอำมหิตที่ติดตัวมาแต่กำเนิดราวกับฝ่าอากาศไปปาดคอของอีกฝ่ายได้
แม้จะเป็นผู้วิเศษจักรพรรดินีซาโรห์ผู้สูงส่งก็ยังอดหวั่นเกรงสายตานี้ไม่ได้
ผู้วิเศษลำดับที่แปดจากยี่สิบสองคน ผู้วิเศษอัศวินรถม้า
ในสำรับไพ่ทาโรต์ ไพ่อัศวินรถม้าเป็นสัญลักษณ์ของชัยชนะ
“ขอโทษที” ซาโรห์ถอยหลังหนึ่งก้าว เลี่ยงสายตาที่เฉียบคมของอีกฝ่าย “นอร์ตัน คุณคิดเห็นยังไง”
ซิวขมวดคิ้วเล็กน้อย “นอร์ตันเหรอ”
เขาจำได้ว่าตอนแรกสุดอัศวินรถม้าไม่ได้ชื่อนี้
แต่เวลาก็ผ่านมานานมาก เขาเกือบลืมชื่อจริงของผู้วิเศษหลายคนไปแล้ว
ถึงขั้นที่มีผู้วิเศษบางคนไม่เคยพูดถึงชื่อจริงของตัวเอง
แม้แต่พลังกับความยุติธรรมที่สนิทกับเขามากที่สุด ระหว่างพวกเขาก็ยังเรียกแทนตัวเองด้วยฉายา
ซาโรห์ตอบอืม “ตอนนี้ชื่อของอัศวินรถม้าคือนอร์ตัน คุณเรียกเขาแบบนี้ก็พอ เขาไม่ชอบให้ใครเรียกเขาว่าอัศวินรถม้า”
เธอหยุดเล็กน้อยแล้วพูดต่อ “เมื่อหลายร้อยปีก่อนคุณเคยไปเจ็ดทวีปสี่มหาสมุทรไม่ใช่เหรอ อัศวินรถม้าเป็นคนก่อตั้งมหาวิทยาลัยนอร์ตัน ได้ยินว่าเป็น…มหาวิทยาลัยที่ยอดเยี่ยมมาก”
ซิวย่อมรู้จักมหาวิทยาลัยนอร์ตัน
เขาเป็นผู้ก่อตั้งเว็บดับบลิวกับเว็บบอร์ดเอ็นโอเค ติดตามข่าวสารของเจ็ดทวีปสี่มหาสมุทรมาตลอด
มหาวิทยาลัยอันดับหนึ่งของโลก ผูกขาดอัจฉริยะเล่นแร่แปรธาตุและอัจฉริยะดาราศาสตร์แทบจะทั้งหมด
มิน่าล่ะ
ที่แท้ก็ผู้วิเศษอัศวินรถม้าเป็นคนก่อตั้ง
นอร์ตันแค่เชิดคางขึ้นเล็กน้อย ยิ้มพลางพูด “ไม่เจอกันนานนะผู้วิเศษนักพรต”
“อืม ไม่เจอกันนานเลย” ซิวลังเลเล็กน้อย สุดท้ายก็จับมือกับเขา
เป็นผู้วิเศษเหมือนกัน ซิวรู้ว่าผู้วิเศษต่างมีความสามารถแบบนี้
ปลอมตัวเป็นคนธรรมดาได้อย่างแนบเนียน เก็บซ่อนความทรงจำและพลังทั้งหมด กลายเป็นคนที่ไม่มีความพิเศษ
ในระหว่างที่ปลอมตัวนี้ แม้แต่ตัวผู้วิเศษเองก็ไม่รู้ว่าตัวเองคือผู้วิเศษ
จนกว่าจะกลับมาที่สำนักผู้วิเศษอีกครั้ง พลังและความทรงจำส่วนนี้ถึงจะฟื้นกลับมา
โดยทั่วไปจะเกิดเหตุการณ์แบบนี้ได้ล้วนเป็นเพราะบาดเจ็บสาหัส ต้องพักรักษาตัว
อย่างไรเสียผู้วิเศษก็ต้องดูแลวัฏจักรความเป็นไปของเมืองแห่งโลกและเจ็ดทวีปสี่มหาสมุทร
ทั้งยังต้องต่อสู้กับภัยพิบัติธรรมชาติ แผ่นดินไหวระดับสิบที่ยังไม่เกิดอีกหลายครั้งก็ต้องให้ผู้วิเศษไปขัดขวางไว้
บางครั้งการบาดเจ็บจึงเป็นเรื่องที่เลี่ยงไม่ได้
ซิวไม่ใช่ผู้วิเศษประเภทต่อสู้ เขาก็เลยไม่เคยได้รับบาดเจ็บ
แต่ผู้วิเศษพลังไม่เหมือนกัน มีหลายครั้งที่เจ็บหนักเกือบตาย
ตอนนั้นที่ซิวไปก่อตั้งเว็บบอร์ดเอ็นโอเคที่เจ็ดทวีปสี่มหาสมุทร แท้จริงแล้วเป็นเพราะอยากตามหาผู้วิเศษพลัง
และทำให้ตอนนั้นเขาได้พบอิ๋งจื่อจิน
อิ๋งจื่อจินช่วยพยากรณ์ให้ว่าพลังอยู่ที่ไหน
หลังจากเรื่องนี้เขา อิ๋งจื่อจิน ผู้วิเศษพลัง และผู้วิเศษยุติธรรมก็กลายมาเป็นเพื่อนกัน
เขาสงสัยว่านอร์ตันก็อยู่ในสถานการณ์แบบนี้
แน่นอนว่าก็มีความเป็นไปได้แบบอื่นอีก
นั่นก็คือผู้วิเศษจบสิ้น กลับไปเกิดใหม่
เมืองแห่งโลกถึงได้มีการเล่าลือว่า
ถ้าเด็กทารกคนไหนที่เกิดในเมืองแห่งโลกมีเลือดสีทอง ก็เป็นไปได้ว่าเด็กคนนั้นอาจเป็นผู้วิเศษกลับมาเกิด
ผู้วิเศษทั้งยี่สิบสองคนไม่เคยรวมตัวกันนานแล้ว
นานจนถึงขั้นสิบกว่าศตวรรษ
นอกจากผู้วิเศษสามคนที่มักปรากฏตัวในเมืองแห่งโลกบ่อยครั้งอย่างสังฆราช จักรพรรดินี และนักมายากล ซิวก็ไม่รู้สถานการณ์ของผู้วิเศษคนอื่นอีก
แต่ต้องมีผู้วิเศษที่จบสิ้นไปแล้วแน่นอน
“ซิว เรื่องซู่เวิ่น ขอแค่นอร์ตันเห็นด้วยฉันก็เห็นด้วย” ซาโรห์พูดขึ้นอีกครั้ง “ไม่อย่างนั้นฉันก็ออกคำสั่งทำนองเดียวกันได้ ตัดยาทุกอย่างของซู่เวิ่น”
ซิวสีหน้าเย็นชาลงในทันที “ซาโรห์ แบบนี้ผมก็สงสัยได้ว่าการหายตัวไปของหัวหน้าตระกูลเรนเกลเกี่ยวข้องกับคุณ ไม่อย่างนั้นทำไมคุณถึงเอาแต่ขวาง”
“ขวางเหรอ” ซาโรห์พูด “ฉันไม่เชื่อแพทย์แผนโบราณอะไรทั้งนั้นต่างหาก ขนาดนักมายากลยังทำให้ซู่เวิ่นฟื้นไม่ได้ แพทย์แผนโบราณจะทำได้เหรอ”
“อย่าลืมนะว่า บนโลกนี้ไม่มียาอะไรที่นักมายากลทำขึ้นมาไม่ได้”
นอร์ตันพิงกำแพง เขายังคงยิ้ม “จักรพรรดินี ทำไมคุณถึงได้ให้ความสนใจคนธรรมดาแค่คนเดียวล่ะ แพทย์แผนโบราณจะรักษาได้หรือไม่ เกี่ยวอะไรกับคุณด้วย”
“ก็จริง” ซาโรห์หลบสายตาของเขา “ฉันไม่มีความจำเป็นต้องสนใจคนธรรมดาทั่วไป”
ไม่ใช่ผู้วิเศษ แค่คนธรรมดา
ไม่มีความสำคัญอะไร
“จึ๊” นอร์ตันยกมือขึ้น ชี้จดหมายอนุญาตฉบับนั้นอย่างไม่กระตือรือร้น “ขอยืมหน่อย”
ซิวลังเลเล็กน้อย สุดท้ายก็ยื่นให้
นอร์ตันเลิกคิ้ว จากนั้นก็เซ็นชื่อลงบนจดหมายอนุญาต
จดหมายที่ลงนามของสองผู้วิเศษ น้อยครั้งที่จะได้เห็น
แววตาของซาโรห์เริ่มแข็งกร้าว กำมือแน่น
ถ้าแค่ซิว เธอยังไงก็ได้
แต่นอร์ตันก็อยู่ด้วย
พลังต่อสู้ของอัศวินรถม้าเป็นรองแค่เดวิล ไม่ว่าเธอหรือสังฆราชก็ต้านทานไม่อยู่ทั้งนั้น
“อยากรู้เหมือนกันว่าเธอจะฟื้นขึ้นมาได้หรือเปล่า” นอร์ตันพูดด้วยน้ำเสียงเรียบเฉย “ไม่ได้ช่วยคุณหรอกนะ ความอยากรู้อยากเห็นล้วนๆ”
ซิวมองนอร์ตัน เก็บความสงสัยในดวงตา เดินออกจากสำนักผู้วิเศษ
ซาโรห์ขมวดคิ้ว เธอหันไป “นอร์…”
เธอยังไม่ทันได้เรียกชื่อ นอร์ตันก็หันตัวเดินออก
พูดเสียงเย็นชา “กวนใจให้น้อยๆ หน่อย”
ซาโรห์สูดลมหายใจเข้าลึก ข่มความโกรธเอาไว้ ออกจากสำนักผู้วิเศษเหมือนกัน
…
เช้าวันต่อมา
ซิวไปหาอิ๋งจื่อจินที่สำนักวิจัยด้วยตัวเอง ยื่นจดหมายในมือให้เธอ
อีกทั้งยังเล่าเรื่องที่เกิดขึ้นเมื่อวานให้ฟัง
“แต่ไหนแต่ไรมานิสัยของอัศวินรถม้าแปรปรวนเอาแน่เอานอนไม่ได้” ซิวนวดขมับ “ยังดีที่ไม่ทำพัง”
อิ๋งจื่อจินรับจดหมายมา สายตาจับจ้องที่คำว่า ‘นอร์ตัน’
ผ่านไปสักพักเธอก็พูดขึ้น “ที่แท้ก็เป็นแบบนี้”
ไพ่ทาโรต์บอกเธอว่า ความสามารถของนอร์ตันสูงขึ้นเมื่อหนึ่งเดือนก่อน
เห็นได้ชัดว่าเป็นเพราะนอร์ตันฟื้นตัวตนกลับคืนเป็นผู้วิเศษแล้ว
“เฮ้อ โทษทีนะ ผมมันไม่ได้เรื่อง” ซิวเสยผม “ถ้าพลังอยู่คงดี พวกเราก็จะมีพลังต่อสู้ เดวิลไม่อยู่ ใครจะไปสู้อัศวินรถม้าได้”
“ไม่เป็นไร” อิ๋งจื่อจินพับจดหมายเก็บ “คนกันเอง”
ซิวอึ้ง ผ่านไปสักพักถึงคิดได้ เขาตื่นเต้นขึ้นมาทันที “คุณรู้จักอัศวินรถม้าเหรอ!”
ทำไมเขาลืมไปได้ สหายเก่าของเขาคนนี้ใช้ชีวิตอยู่ข้างนอกตั้งนาน รู้จักคนไปทั่วเจ็ดทวีปสี่มหาสมุทร
“ไม่ ไม่ถูกสิ ด้วยนิสัยของคุณ อัศวินรถม้าคงไม่ใช่ศัตรูของคุณใช่ไหม” ซิวตะลึงอีกครั้ง “คุณมีศัตรูไปทั่วเลยนะ”
อิ๋งจื่อจิน “…”
เธอผลักซิวออกไปด้วยสีหน้าไร้ความรู้สึกแล้วปิดประตู
จากนั้นก็ติดต่อซีนายกับอวี้เสวี่ยเซิง ขับรถไปที่คฤหาสน์ตระกูลเรนเกลอีกครั้ง
ครั้งนี้หมอทำตัวสุภาพขึ้นมาก
แต่ก็ไม่ได้คาดหวังอะไรนัก
ซู่เวิ่นหมดสติมานานขนาดนี้ ถ้าไม่ได้เตียงเย็น ต่อให้ใช้ยาหายากแค่ไหนมาประคองอาการไว้ ร่างกายก็ไม่มีทางอยู่ได้จนถึงทุกวันนี้
ลำพังแค่นักสะกดจิตสองคนที่มาจากนอกเมืองแห่งโลกจะช่วยให้ซู่เวิ่นฟื้นได้เหรอ
หมอยืนอยู่ด้านข้าง มองด้วยความหวาดระแวง
เขาต้องการดูให้แน่ใจว่าสองคนนี้ไม่ได้คิดทำอะไรไม่ดีกับซู่เวิ่น
ครึ่งชั่วโมงต่อมาอวี้เสวี่ยเซิงก็สะกดจิตเสร็จไปหนึ่งรอบ
อิ๋งจื่อจินก็ตรวจชีพจรของซู่เวินเสร็จเช่นกัน “เป็นไงบ้างคะ”
“คุณอิ๋ง สภาพจิตใจของคุณนายซู่เวิ่นดีขึ้นมากครับ” อวี้เสวี่ยเซิงพูดเสียงเบา “ปาฏิหาริย์จริงๆ เดิมทีที่ผมคาดการณ์ไว้อย่างน้อยต้องรักษาสี่สัปดาห์ถึงจะเห็นผล”
ตอนนี้เพิ่งสะกดจิตไปสองครั้งสภาพจิตใจของซู่เวิ่นก็ฟื้นกลับมาเก้าสิบเปอร์เซ็นต์แล้ว
ปาฏิหาริย์จริงๆ
ขณะอิ๋งจื่อจินฟังก็มองผู้หญิงที่นอนอยู่บนเตียงเย็น เป็นครั้งแรกที่เธอเหม่อ
“ฝังเข็มได้แล้วครับ” อวี้เสวี่ยเซิงยิ้มบาง “ถ้าโชคดี วันนี้เธอก็อาจฟื้นขึ้นมาได้…เป็นอะไรไปครับ”
“เปล่าค่ะ” อิ๋งจื่อจินดึงสติกลับมา หยิบกล่องยาว จับเข็มทองขึ้นมาสามเล่ม
พอเห็นแบบนี้หมอก็สีหน้าเปลี่ยนทันที “พวกคุณจะทำอะไร”
“ฝังเข็มค่ะ” อิ๋งจื่อจินพับแขนเสื้อขึ้น ตั้งสมาธิ “คุณอวี้คะ ช่วยเอาจดหมาย…”
ยังไม่ทันพูดขึ้นก็มีเสียงตะคอกขัดจังหวะ
“ก็บอกแล้วว่าไม่มีทางให้พวกคุณใช้วิธีรักษาที่ล้าหลังแบบนี้กับคุณนายใหญ่” หมอโมโห กดสัญญาณฉุกเฉินทันที “ใครก็ได้เข้ามาหน่อย เอาสองคนนี้ออกไปจากตระกูลเรนเกลที!”
พอเสียงสัญญาณฉุกเฉินดังขึ้น คุณนายสามที่รออยู่ด้านนอกก็วิ่งเข้ามาทันที ตะโกนใส่ “เกิดอะไรขึ้น”
“คุณนายสามครับ พวกเขายังไม่ยอมแพ้ จะฝังเข็มคุณนายใหญ่” หมอรีบฟ้องทันที “ผมสงสัยว่าสองคนนี้มีเจตนาไม่ดีตั้งแต่แรกครับ”
“ฝังเข็มเหรอ” คุณนายสามก็สีหน้าเปลี่ยน ปฏิเสธเสียงแข็ง “ไม่ได้เด็ดขาด”
บิลที่ตามเข้ามาพอเห็นเข็มทองในมืออิ๋งจื่อจินก็พูดเสียงเย็นชา “ถ้าพวกคุณต้องการฝังเข็มจริง เก่งนักก็ไปขออนุญาตจากสำนักผู้วิเศษมาให้ได้ ให้พวกเขาออกจดหมายมา”
“ไม่มีจดหมายแล้วจะมาทำโดยพลการ คิดว่าตัวเองเป็นใคร”
บิลกำลังหงุดหงิด
มีเจ้าของช่องไลฟ์สดในเว็บดับบลิวเลียนแบบสไตล์ของเธอ โปรเจ็กต์ทดลองยังยัดนักวิจัยที่เพิ่งเข้าคณะวิศวะมาอีกคน
ตอนนี้ยังมีคนดูถูกอำนาจของตระกูลเรนเกลอีก
คุณนายสามไม่อยากเสียเวลาพูด “จับตัวไปส่งสำนักผู้วิเศษ”
ท่ามกลางความวุ่นวาย อิ๋งจื่อจินยังคงสุขุมเยือกเย็น
เธอวางเข็มทองลง เอาจดหมายอนุญาตมาจากมืออวี้เสวี่ยเซิงแล้วชูขึ้น
บิลหันมามอง “อะไรน่ะ”
