ตอนที่ 412 แฟนคลับผู้บ้าคลั่ง
ลู่เฉินชอบเมืองหังโจวมาก
เหตุผลที่ชอบไม่ใช่เพียงเพราะเมืองหังโจวเป็นเมืองในมณฑลบ้านเกิดของเขา ที่สำคัญยิ่งกว่านั้นยังเป็นเมืองที่เขามีความทรงจำอันสวยงามมากมาย และความทรงจำเหล่านั้นก็จะตราตรึงอยู่ตลอดไปไม่มีทางลบเลือน
เมืองแห่งนี้เป็นที่ที่เขาได้เล่าเรียน ใช้ชีวิต มีความรัก อกหัก ที่นี่มีทั้งรอยยิ้มและความเสียใจ
เมืองแห่งนี้ยังเป็นเมืองที่น่าหลงใหล
ที่นี่เป็นเมืองที่มีประวัติศาสตร์ยาวนาน มีทิวทัศน์ของเจียงหนานอันแสนงดงาม ทำให้ผู้คนหวนรำลึกถึง ทำให้ผู้คนจดจำ ทำให้ผู้คนยอมใช้ชีวิตทั้งชีวิตเฝ้าอยู่ที่นี่
และทะเลสาบซีหู ก็ยังเป็นแก่นแท้ของเมืองหังโจว
สะพานขาดในยามค่ำคืน มีความสวยงามที่ต่างไปจากช่วงเวลากลางวัน ผู้คนเดินไปมาอยู่ริมฝั่งมากมาย โคมไฟริมถนนทอแสงอบอุ่นทอดยาวไปตามตลิ่ง เหมือนสร้อยไข่มุกที่ทอแสงอยู่ท่ามกลางทะเลสาบ
สะพานที่เชื่อมต่อกับตลิ่งสีขาว ลู่เฉินเคยเดินผ่านนับครั้งไม่ถ้วน ทุกครั้งล้วนรู้สึกไม่เหมือนกัน
ลมกลางคืนพัดต้นหลิวปลิวไสว ไอน้ำอันชุ่มชื้นช่วยสลายความร้อนแห้งจากแสงแดดตอนกลางวัน เรือท่องเที่ยวที่มีแสงโคมไฟห้อยอยู่ลอยผ่านไป คู่รักเดินอิงแอบกันอยู่ริมฝั่ง ช่างเป็นภาพของโลกมนุษย์ที่มีความสุข
เมื่อเดินไปถึงกลางทาง ลู่เฉินนั่งลงที่ม้านั่งยาวข้างทาง
เขาจ้องมองแสงไฟจากตัวเมืองที่อยู่ไกลๆ ในใจรำลึกถึงบางสิ่ง
เขาคิดถึงเพลงเพลงหนึ่ง
เพลงนี้มีชื่อว่า ‘เจียงหนาน’
นั่งอยู่เงียบๆ สักพัก ลู่เฉินลุกขึ้นเดินย้อนกลับไปทางเก่า
ผู้คนที่เดินสวนกันไปมาบนตลิ่งไม่มีใครรู้ว่าคืนนี้เขาเคยมาที่นี่
…
เขตปินเจียงใหม่ เมืองหังโจว ศูนย์บริการรถยนต์จงหวา
ศูนย์บริการแห่งนี้สร้างเสร็จเมื่อปีที่แล้ว ด้วยเป็นส่วนหนึ่งของแผนการขยายตลาดในแถบเจ้อเจียงตะวันออกของจงหวา ไม่ว่าจะเป็นขนาดหรืออุปกรณ์ของศูนย์บริการรถยนต์แห่งนี้ ล้วนไม่ได้ด้อยไปกว่าศูนย์บริการรถยนต์ยี่ห้อหรูอย่างเบนซ์หรือบีเอ็มดับเบิลยูเลย
วันนี้เป็นวันพิเศษ ห้องโถงหลักของศูนย์บริการรถยนต์จงหวาถูกเปลี่ยนสภาพอย่างใหญ่หลวง รถใหม่เอี่ยมที่จอดเรียงรายอยู่แต่เดิมถูกย้ายไปเก็บในโกดัง
พื้นที่ถูกปรับแต่งให้เหมาะกับงานในค่ำคืนนี้ มีการจัดตั้งเวทีชั่วคราว ฉากหลังเป็นจอขนาดใหญ่ แสงไฟ ลำโพง ที่นั่งสำหรับผู้ชม ล้วนมีพร้อมทุกอย่าง
งานเดินสายโปรโมตอัลบั้ม ‘เส้นทางธรรมดา’ ซึ่งเป็นอัลบั้มใหม่ของลู่เฉินทั่วประเทศเริ่มต้นที่เมืองหังโจวเป็นแห่งแรก งานแฟนมีตติ้งกำลังจะจัดขึ้นที่นี่ มีแฟนเพลงเดินทางมาถึงตั้งแต่บ่ายสามโมง
งานแฟนมีตติ้งครั้งนี้ สตูดิโอลู่เฉินได้แจกบัตรเชิญทั้งหมดเกือบห้าร้อยใบ ผู้ที่ได้รับบัตรเชิญคือแฟนคลับที่อยู่ในมณฑลเจ้อเจียงและเจียงซู แน่นอนว่าผ่านการคัดเลือกโดยการจับฉลากผ่านทางบล็อก
งานแฟนมีตติ้งเริ่มต้นตอนหนึ่งทุ่ม ทว่าตั้งแต่ห้าโมงเย็น ภายในศูนย์บริการรถยนต์ก็มีคนนั่งจนเต็มแล้ว บรรยากาศคึกคักมาก
แฟนคลับส่วนใหญ่เป็นคนวัยหนุ่มสาว แม้แต่หนุ่มน้อยสาวน้อยอายุสิบกว่าขวบก็มีไม่น้อย พวกเขาหลายคนได้เตรียมกระบองลม ป้ายไฟ และอุปกรณ์เชียร์อื่นๆ มาด้วย เพราะจำกัดจำนวน คนที่มาร่วมงานจึงมีไม่มากนัก แต่ก็แสดงให้เห็นถึงความนิยมชมชอบของผู้คนที่มีต่อลู่เฉินได้เป็นอย่างดี
ด้านหลังเวทีหรือก็คือออฟฟิศของศูนย์บริการรถยนต์ ครั้งนี้ลู่เฉินพาทีมงานเล็กๆ มาด้วย รวมผู้ช่วยของเขาแล้วมีทั้งหมดห้าคน ส่วนการออกแบบตกแต่งสถานที่มอบหมายให้กับบริษัทออแกไนซ์เป็นผู้จัดการ
“ตรงนั้นคึกคักมากเลยใช่ไหม”
เสียงหัวเราะของเฉินเฟยเอ๋อร์ดังออกมาจากโทรศัพท์มือถือ น้ำเสียงไพเราะรื่นหูลอยเข้าสู่โสตประสาทของลู่เฉิน
ลู่เฉินถอนหายใจ “ถ้าคุณอยู่ก็จะได้รู้เอง”
งานโปรโมตอัลบั้มที่เมืองหังโจวครั้งนี้ เฉินเฟยเอ๋อร์ไม่ได้มา เพราะเธอยังมีงานพรีเซ็นเตอร์สินค้าอีก
เฉินเฟยเอ๋อร์หัวเราะ “ไม่คุยกับนายแล้ว ฉันจะขึ้นเวทีแล้ว พรุ่งนี้ช่วยทักทายคุณป้าแทนฉันด้วย”
วันนี้หลังจากเสร็จงานแฟนมีตติ้งที่เมืองหังโจว พรุ่งนี้ลู่เฉินจะกลับไปเยี่ยมแม่ที่บ้านสักครั้ง
จะว่าไปเขาไม่ได้กลับบ้านมานานมากแล้ว ครั้งก่อนที่มางานแต่งงานของเกาเฮ่อ ตารางงานแน่นขนัดไม่ได้กลับบ้านเหมือนกัน
ดังนั้นครั้งนี้ไม่ว่าอย่างไรก็แล้วแต่ เขาจะต้องกลับบ้านให้ได้
ลู่เฉินหลุดหัวเราะ ก่อนจะส่ายหน้าแล้ววางสาย
“ลู่เฉิน!”
“ทำอะไรน่ะ ตรงนี้เข้าไปไม่ได้!”
ตอนนั้นเองที่เสียงดังโวยวายทะลุออกมาจากทางเดินด้านนอก ราวกับเกิดการทะเลาะวิวาท มีเสียงกรีดร้องของหญิงสาว และยังมีเสียงตำหนิของเจ้าหน้าที่รักษาความปลอดภัย
มีเรื่องอะไรกัน?
ลู่เฉินขมวดคิ้ว ลุกขึ้นเดินไปเปิดประตูดูว่าเกิดอะไรขึ้น
เขาเห็นว่าตรงทางเดิน มีเจ้าหน้าที่รักษาความปลอดภัยสองคนจับตัวสาวน้อยที่ถือกล่องของขวัญคนหนึ่งเอาไว้ ฝ่ายหลังพยายามดิ้นรนให้หลุดจากพันธนาการ ดวงหน้าแดงก่ำ
จางเสี่ยวฟางที่เฝ้าอยู่หน้าประตูเห็นลู่เฉินเดินออกมาก็รีบอธิบาย “อยู่ๆ เธอก็บุกเข้ามา…”
ลู่เฉินเข้าใจในทันที
ตอนนี้เขาได้รับความนิยมมาก จำนวนแฟนคลับเพิ่มขึ้นเรื่อยๆ แฟนคลับนั้นมีหลายรูปแบบ มีทั้งแฟนคลับขาจร แฟนคลับอันเหนียวแน่น และแฟนคลับผู้บ้าคลั่ง
แฟนคลับบางคนรู้ดีไปหมด ถึงขั้นตามหาที่อยู่ของลู่เฉินในเมืองปักกิ่ง จากนั้นไปเฝ้าคอยอยู่ด้านนอกพอเขาออกมาก็จะมาขอถ่ายรูป ขอลายเซ็น
แฟนคลับคนนี้เป็นหนึ่งในนั้นแน่นอน ไม่รู้ว่าใช้วิธีไหนถึงได้ลุกล้ำเข้ามาในเขตของผู้รักษาความปลอดภัยจนได้ ทั้งยังหาตำแหน่งที่เขาอยู่จนเจอด้วย
สาวน้อยเห็นลู่เฉิน รีบตะโกนขึ้นมา “ลู่เฉิน ลู่เฉิน ฉันรักคุณ!”
น่าจะเพราะตื่นเต้นเกินเหตุ เธอตะโกนไปร้องไห้ไป
น่าเสียดายที่ไม่อาจทำให้เจ้าหน้าที่รักษาความปลอดภัยผู้เข้มงวดใจอ่อนลงได้
ลู่เฉินรีบพูด “ปล่อยเธอเถอะครับ ให้เธอเข้ามา ไม่เป็นไร”
ในด้านการปฏิบัติตัวต่อแฟนคลับ ลู่เฉินใจกว้างกับพวกเขาเสมอ ต่อให้พฤติกรรมของแฟนคลับจะมุทะลุเกินไป เขาก็พยายามโอนอ่อนให้ อย่างมากก็แค่ตักเตือน แต่ไม่ถึงขั้นตำหนิด่าทอ
อีกทั้งสาวน้อยคนนี้ก็อายุแค่สิบหกสิบเจ็ดปีเท่านั้น
เมื่อลู่เฉินพูดเช่นนี้ เจ้าหน้าที่รักษาความปลอดภัยจึงปล่อยตัวเธอ ฝ่ายหลังรีบโผเข้ามากอดเขาไว้!
ท่าทางราวกับสนิทสนมเกินบรรยาย
ลู่เฉินถูกเธอโผเข้าใส่อย่างแรงจนถอยหลังไปหลายก้าว ก่อนจะยิ้มแล้วถามว่า “สวัสดีครับ น้องชื่ออะไร”
เด็กสาวเงยหน้าขึ้น ตอบอย่างมีความสุขว่า “หนู…หนูชื่อห่าวลู่ลู่ หนูเป็นแฟนคลับของพี่ค่ะ!”
“สวัสดีครับ น้องห่าวลู่ลู่…”
ลู่เฉินตอบ “งานแฟนมีตติ้งใกล้จะเริ่มแล้ว น้องออกไปเป็นเพื่อนพี่ดีไหมครับ”
ความจริงยังเหลือเวลาอีกครึ่งชั่วโมงกว่างานจะเริ่ม แต่จะเริ่มก่อนก็ไม่เป็นไร
ห่าวลู่ลู่พยักหน้าอย่างว่าง่าย พร้อมกับส่งของขวัญให้ “นี่เป็นของขวัญที่หนูเตรียมมาให้พี่ค่ะ…”
ลู่เฉินรับมา “ขอบคุณครับ”
ตอนนี้ทุกวันสตูดิโอลู่เฉินจะได้รับของขวัญที่แฟนคลับจำนวนมากส่งมาให้เขา มีข้าวของทุกอย่างเต็มไปหมด แน่นอนว่าย่อมมีคนที่นำมาให้ต่อหน้าเช่นกรณีนี้ด้วย
ลู่เฉินเดินนำน้องห่าวลู่ลู่มาถึงเวทีในห้องโถงหลัก
วินาทีถัดมา ในห้องโถงหลักก็เกิดเสียงร้องเรียกดังไปทั่ว!
…………………………………………
