ตอนที่ 740 ปราบคนชั่ว ส่งเข้าคุก
ไซคูไม่มีแม้แต่เวลาตั้งตัว เขาถูกพวกคนคุ้มกันล็อกตัวไว้จากด้านหลัง
พลั่ก จับเขากดลงกับพื้นโดยไม่เปิดโอกาสให้ขัดขืน
ไซคูร้องด้วยความเจ็บปวด ทั้งตกใจทั้งโมโห “ซู่เวิ่น เธอจะทำอะไร!”
จับเขา ซู่เวิ่นบ้าไปแล้วเหรอ
พาวเวลก็ถูกคนคุ้มกันสองคนมัดไว้
เห็นแก่ที่อายุมากเลยไม่ทำรุนแรง
เหตุการณ์ที่เกิดขึ้นอย่างกะทันหันนี้ทำให้สมาชิกคนอื่นๆ ของตระกูลไลน์เจอร์ต่างตะลึงงัน
“คุณพ่อ! น้องคิดจะต่อต้านจริงๆ!” หัวของไซคูถูกกดอยู่ที่พื้น ใบหน้าถูกบี้จนมีร่องรอยบาดเจ็บ “คุณพ่อรีบจัดการน้องสิครับ!”
พาวเวลใจเย็นกว่า สีหน้าไม่มีผิดปกติ เขาพูดอย่างไม่รีบร้อน “ซู่ซู่ พ่อสั่งสอนไซคูเรื่องลูน่าแล้ว”
“ตระกูลเรนเกลมีความขัดแย้งภายในเยอะ พี่ชายลูกก็แค่เป็นห่วงว่าลูน่าจะไปเอาใครที่ไหนไม่รู้มามั่วว่าเป็นลูกสาวของลูก ถึงได้ทำเรื่องบุ่มบ่ามแบบนั้น”
พาวเวลมั่นใจมากว่าซู่เวิ่นไม่มีทางรู้เรื่องในตอนนั้น
ลักพาตัวลูน่าเป็นแค่เรื่องเล็กๆ
น้องสาวของสามียังจะสำคัญไปกว่าพ่อแท้ๆ อย่างเขาได้เหรอ
“คุณพาวเวล ต่อไปฉันไม่ขอเรียกคุณว่าพ่อแล้ว” ซู่เวิ่นยิ้มบาง “ตอนที่คุณเลือกลงมือกับลูกสาวฉัน ความสัมพันธ์ระหว่างเราก็เป็นอันจบไปแล้ว”
พอคำพูดนี้ออกมาก็ทำทุกคนตะลึง
พาวเวลสีหน้าเปลี่ยนทันที แต่ไม่นานก็กลับมาเป็นปกติ “ซู่ซู่ ลูกพูดอะไรน่ะ”
“คุณพาวเวล วางแผนเสียดิบดีเลยนะ” ซู่เวิ่นปรบมือให้เขา “คิดว่าเอาศพเด็กทารกมาหลอกเป็นลูกสาวฉันแล้วฉันก็จะยอมรับหลานคุณเหรอ ฝันหวานเก่งจังนะ”
ข่าวที่ตระกูลเรนเกลต้อนรับคุณหนูใหญ่กลับมาได้ลือกันไปทั่ววงการชนชั้นสูงของเมืองแห่งโลกแล้ว
ด้วยความเร็วของอินเตอร์เน็ตในตอนนี้ อีกไม่นานก็จะรู้กันไปทั้งเมืองแห่งโลก
หลายคนต่างกำลังสงสัยว่า ในเมื่อคุณหนูใหญ่ยังมีชีวิตอยู่ แล้วศพเด็กทารกในตอนนั้นมันเรื่องอะไรกัน
ดูจากตอนนี้ไม่น่าเชื่อว่าจะเป็นฝีมือพาวเวล!
ในที่สุดพาวเวลก็ปั้นหน้าไว้ไม่อยู่ “ลูกรู้…ลูกรู้แล้ว ซู่ซู่ ตอนนั้นพ่อก็แค่…”
เขายังไม่ทันพูดจบก็ถูกซู่เวิ่นขัดจังหวะ “คำพูดที่เหลือไว้รอขึ้นศาลตัดสินบอกคนทั้งเมืองแล้วกัน”
พาวเวลมีสีหน้าท้อแท้
เขารู้จักนิสัยของลูกสาวตัวเองดี
ถึงแม้ซู่เวิ่นจะดูเหมือนอ่อนโยน แต่เวลาโหดขึ้นมา ใครก็เอาไม่อยู่
แต่พาวเวลก็ยังสงสัยอยู่ดีว่าซู่เวิ่นรู้ได้อย่างไร
ทั้งๆ ที่คนในตอนนั้นตายหมดแล้ว
แต่สมาชิกคนอื่นในตระกูลกลับนั่งไม่ติดแล้ว
ถ้าพาวเวลกับไซคูถูกส่งไปขึ้นศาลตัดสิน ศักยภาพของตระกูลไลน์เจอร์ก็จะลดลงไปมาก
ลูกของซู่เวิ่นจะตายหรืออยู่ก็ไม่เกี่ยวกับพวกเขา
แต่ถ้าเกี่ยวข้องกับผลประโยชน์พวกเขาไม่มีทางนั่งดูอยู่เฉยๆ แน่
“น้องเล็ก มันผ่านไปแล้วไม่ใช่เหรอ” มีสตรีไฮโซคนหนึ่งยืนขึ้น พูดกล่อม “ตอนนี้ลูกก็กลับมาแล้ว มันอะไรนักหนาถึงต้องทำกับญาติตัวเองขนาดนี้ ยอมให้กันหน่อยดีไหม”
“นั่นสิ ซู่เวิ่น ดูเธอสิ ทำไมพอเป็นคุณนายใหญ่แล้วยังจะคิดเล็กคิดน้อยอีกล่ะ เรื่องมันผ่านไปแล้ว อย่าให้ถึงขั้นรุนแรงเลยนะ”
“ซู่เวิ่น ยอมๆ ไปเถอะนะ เรื่องในครอบครัวขึ้นโรงขึ้นศาลมันจะดูไม่ดี”
“แค่คำว่าเรื่องมันผ่านไปแล้วก็คิดจะลบล้างความผิดที่เคยก่อไว้งั้นเหรอ” ซู่เวิ่นพูดอย่างเย็นชา “เอาแบบนี้นะพี่สี่ ฉันเอาลูกพี่ไปทิ้งบ้างแล้วเอาลูกขอทานมาให้พี่เลี้ยงดีไหม”
สีหน้าของอีกฝ่ายเปลี่ยนไปทันที “ล้อเล่นอะไรน่ะ”
“งั้นก็อยู่ห่างๆ ฉันไว้” ซู่เวิ่นยิ้ม “ฉันกลัวว่าถ้าฉันเฉียดเข้าใกล้พี่เสนียดมันจะติดตัวฉัน”
พี่สาวคนที่สี่โกรธหน้าเขียว แต่ติดตรงที่ตระกูลเรนเกลมีอำนาจ เลยไม่กล้าพูดอะไร
“ซู่เวิ่น ชักจะมากเกินไปแล้วนะ!” ไซคูโมโหมาก “ไมเดนเป็นหลานชายเธอ ไม่ใช่ขอทาน”
“ขอโทษที ในสายตาของฉันขอทานยังสูงส่งกว่าพวกคุณเลย” ซู่เวิ่นขี้เกียจเสียเวลากับสองพ่อลูกคู่นี้ “เอาตัวไปส่งให้ศาลตัดสิน!”
ตอนนี้หัวหน้าตระกูลเรนเกลยังคงเป็นลูเอล ซู่เวิ่นมีอำนาจเด็ดขาด
พวกคนคุ้มกันคุมตัวพาวเวลกับไซคูออกไป
ไม่มีความปรานีแม้แต่น้อยท่ามกลางสายตาของทุกคน
“ซู่เวิ่น! คอยดูเถอะ!” ไซคูตะโกนเหมือนคนบ้า “รอสำนักผู้วิเศษประกาศข่าวเรื่องลูเอลตายอย่างเป็นทางการแล้วมีการเลือกหัวหน้าตระกูลคนใหม่ ดูซิว่าแกจะทำไง!”
“ซู่เวิ่น!”
ไซคูถูกคนคุ้มกันถีบเข้าไปในกรงขัง
ไม่มีใครกล้าพูดอะไร
สายตาของซู่เวิ่นเย็นชา หันไปกำชับหัวหน้าคนคุ้มกัน “เอาหลักฐานทั้งหมดไปที่ศาลตัดสิน ไม่จำเป็นต้องตัดสินต่อหน้าสาธารณชน แค่ถ่ายทอดสดก็พอ”
พาวเวลทำให้เธอกับอิ๋งจื่อจินต้องพลัดพรากจากกันสิบเก้าปี เธอต้องการให้ทุกคนเห็นว่าโฉมหน้าที่แท้จริงของพาวเวลเป็นอย่างไร
หัวหน้าคนคุ้มกันพูดอย่างนอบน้อม “ครับคุณนายใหญ่”
…
เดิมทีเจ้าหน้าที่ศาลเลิกงานหกโมงเย็น พอซู่เวิ่นส่งเรื่องนี้มาก็ต้องไปดึงผู้พิพากษากลับมา
หลังจากฟังเจ้าหน้าที่รายงานจบผู้พิพากษาก็ตะลึง อ้าปากค้าง “ดะ…เด็กทารกถูกขโมยอีกแล้วงั้นเหรอ”
เมืองแห่งโลกนี่มันยังไง วันๆ มีแต่เรื่องแบบนี้
แถมยังเกิดกับตระกูลเรนเกลด้วย
“ไม่ใช่ครับไม่ใช่ ไม่ใช่ถูกขโมย” เจ้าหน้าที่เช็ดเหงื่อ “ถูกสับเปลี่ยนครับ!”
เขาเล่าเรื่องตอนซู่เวิ่นคลอดเมื่อยี่สิบปีก่อน ตระกูลไลน์เจอร์ติดสินบนหมอ ให้หมอเอาศพเด็กทารกให้ซู่เวิ่น
ตระกูลไลน์เจอร์มีสมาชิกหลายคนที่ทำงานในโรงพยาบาล
กอปรกับเป็นครอบครัวทางฝ่ายซู่เวิ่น และพาวเวลก็ดีกับเธอมากมาตลอด
ตอนนั้นเลยไม่มีความหวาดระแวงใดๆ
ถ้าไม่ใช่เพราะชิงหลางรับคำสั่งของลูเอลและกลับมาได้ทันเวลา พวกลูกน้องของตระกูลไลน์เจอร์ก็จะฆ่าอิ๋งจื่อจินทิ้ง
“คุณพระช่วย…” ผู้พิพากษาฟังจบก็อ่านเอกสารที่รวบรวมไว้อย่างดี หายใจไม่ทั่วท้อง “พาวเวลบ้าไปแล้ว”
เด็กผู้หญิงกับเด็กผู้ชายต่างกันตรงไหน นั่นไม่ใช่หลานสาวของเขาหรือไง
ลงมือโหดเหี้ยมกับเด็กทารกคนเดียวขนาดนี้ แสดงให้เห็นว่าเขาก็ไม่ได้มีความรักให้ลูกเท่าไรหรอก
ทุกอย่างที่ทำก็เพื่ออำนาจทั้งนั้น
ก่อนหน้านี้มีจูซา ตอนนี้มีพาวเวล ช่วงสองวันนี้ผู้พิพากษาเหมือนได้เปิดหูเปิดตา รู้สึกสะเทือนใจอยู่ไม่เบา
“คุณนายซู่เวิ่นขอฟ้องพวกเขาในนามของผู้เสียหายครับ” เจ้าหน้าที่พูดต่อ “หวังว่าจะมีการตัดสินโทษพวกเขาผ่านทางโลกออนไลน์และอยากให้ลงโทษพวกเขาตามกฎหมายของเมืองแห่งโลกอย่างหนัก”
“ลักพาตัวเด็กทารก ลักพาตัวคุณลูน่า แถมยังมีเจตนาฆ่าคน…” ผู้พิพากษาพูด “จำคุกตลอดชีวิตแล้วกัน”
หลักจากเขียนรายงานจบเขาก็พยักหน้า “ทำตามความต้องการของคุณนายซู่เวิ่น เปิดเผยไปทั่วโลกออนไลน์”
เจ้าหน้าที่รับรายงานฉบับนั้นมา “ครับ!”
โทษจำคุกตลอดชีวิตไม่ได้เบาไปกว่าประหารชีวิตด้วยการชำแหละ ก็แค่ไว้ชีวิต แท้จริงแล้วก็คือทรมานเจียนตาย
นักโทษที่ถูกขังอยู่ในศาลล้วนเป็นสารเลวที่ขึ้นชื่อเรื่องความชั่วช้า
พาวเวลกับไซคูสุขสบายมาแต่เกิด พอเข้าไปอยู่ในคุกแล้วจะทนได้นานแค่ไหนก็ยังไม่รู้
ไม่นานก็มีข่าวทางการออกในเว็บดับบลิว
สะเทือนไปทั้งเมืองแห่งโลก
[แอทศาลตัดสิน : คลิปคดีเร่งด่วน]
ด้านล่างมีคลิปวิดีโอกับรูปภาพ
ในคลิปเป็นตอนที่พาวเวลกับไซคูถูกคุมตัวไปจำคุกตลอดชีวิต
ส่วนรูปภาพเป็นการอธิบายเรื่องที่ตอนนั้นพาวเวลสับเปลี่ยนทารกกับเรื่องที่ไซคูลักพาตัวลูน่า
ตระกูลไลน์เจอร์ก็ถูกตรวจสอบ ความผิดหลายกระทงถูกไล่เรียงออกมา
[? ช็อกไปเลยแม่]
[ตาแท้ๆ ต้องการฆ่าหลานสาวตัวเอง อห โหดกว่าจูซาอีก อย่างน้อยคนที่จูซาเล่นงานก็เป็นคนนอก]
[มีแค่ฉันที่สนเรื่องคุณหนูใหญ่เหรอ ตกลงคือใครกันแน่ สงสัยหนักมาก]
[ขอรูปคุณหนูใหญ่หน่อยจ้า คุณนายซู่เวิ่นสวยขนาดนี้ แถมเมื่อก่อนหัวหน้าตระกูลลูเอลก็เป็นชายในฝันของแม่ฉัน คุณหนูใหญ่ยังเกิดจากสองคนนี้อีก น่าจะสวยจนตะลึงกันไปทั้งเมืองเลยหรือเปล่า]
[อืมมม พูดตามตรงนะ ซู่เวิ่นทำเกินไปหรือเปล่า พาวเวลเป็นพ่อของเธอเลยนะ ถ้าไม่มีพ่อก็ไม่มีเธอ ต้องขนาดนี้เลยเหรอ]
[เกินไปจริงๆ ส่งพ่อตัวเองเข้าคุก จึ๊ๆ ต่อไปอยู่ให้ห่างผู้หญิงแบบนี้ไว้ ฉันว่าไม่เห็นต่างจากจูซา โหดเหี้ยมอำมหิต]
อิ๋งจื่อจินนั่งพิงเก้าอี้ จัดการระงับหลายสิบแอ๊กเคานท์พวกนี้
เธอมองชื่อชิงหลางแล้วหลุบตาลง
ชิงหลางตายไปพร้อมกับพวกที่ตามฆ่าเพื่อช่วยชีวิตเธอไว้
เกรงว่าลูเอลจะโชคร้ายมากกว่าโชคดี
เธอคงต้องกลับประเทศจีนสักรอบแล้ว
“ดูอะไรอยู่คุณหนูใหญ่” ฟู่อวิ๋นเซินโน้มตัวเอานมขวดในมือแนบหน้าอิ๋งจื่อจิน “มีความสุขขนาดนั้นเลยเหรอ”
“อ่านข่าวซุบซิบ”
“…”
สมกับเป็นเธอ
“พี่ชายเครียดมากเลย” ฟู่อวิ๋นเซินกวาดตาอ่านคอมเมนต์ในเว็บดับบลิว “มีคนอยากแต่งงานกับเธอเยอะมาก”
เพียงชั่วข้ามคืนเด็กน้อยของเขากลายเป็นผู้สืบทอดอันดับหนึ่งของตระกูลเรนเกลไปแล้ว
มูลค่าในตัวกับสถานะสูงมาก
อิ๋งจื่อจินหันไป เลิกคิ้วพลางพูด “ผู้บัญชาการ อยากถามฉันใช่ไหมว่า คุณแม่พอใจในตัวคุณหรือเปล่า”
แววตาของฟู่อวิ๋นเซินวูบไหว “หืม?”
