ตอนที่ 754 อิ๋งจื่อจิน บัคเคลื่อนที่
ถึงแม้เยี่ยซือชิงจะมีพรสวรรค์จอมยุทธ์จาก ‘ลูกอมสตรอเบอร์รี่’ ที่อิ๋งจื่อจินให้มา และก็พอมีกำลังภายในบ้างแล้ว
แต่ก็ยังอยู่ในขั้นฝึกหัด ยังไม่ได้สัมผัสคัมภีร์ลับจอมยุทธ์ที่แท้จริง
เธอเองก็ทำโปรเจ็กต์อยู่ที่สำนักวิจัยตลอด มีบ้างที่ทำการฝึกฝนโดยการจำลอง
แต่เปลวเพลิงขนาดใหญ่เวอร์ชันของจริงแบบนี้ เยี่ยซือชิงไม่เคยเห็นมาก่อน
นักศึกษาคนอื่นก็เช่นเดียวกัน
อิ๋งจื่อจินปล่อยมือ
คริ้ง กระสุนที่ทำจากโลหะตกลงบนพื้น
เธอเงยหน้า กวาดตามอง แต่ไม่พบศัตรู
บนฟ้ามีแค่โดรนอยู่หลายตัว กำลังบินวนไม่หยุด
การโจมตีเมื่อครู่ก็มาจากโดรนเหล่านี้
เสียงที่เธอได้ยินก็เป็นเสียงปีกโดรนขยับ
“ทุกคนไม่ต้องตกใจ” อิ๋งจื่อจินหยิบปืนเลเซอร์ออกมาจากเอว สีหน้าสุขุม “อาวุธเทคโนโลยีขั้นสูงของเมืองแห่งโลกคิดค้นโดยพวกเราทั้งนั้น ไม่ต้องกลัว”
คำพูดนี้เหมือนเป็นยาที่ช่วยให้ใจสงบ ทำให้พวกนักศึกษามีความมั่นใจขึ้นมามาก
พวกเขาก็มีพกอาวุธเลเซอร์มากัน ไว้ป้องกันตัว
เวลานี้ได้เอามาใช้แล้ว
ปัง!
ปัง!
ปัง!
เสียงระเบิดต่อเนื่อง โดรนแหลกสลายทั้งหมด
“ระวัง!”
อิ๋งจื่อจินรวบตัวเยี่ยซือชิงเข้ามาอีกครั้ง กอดศีรษะให้นั่งลงไปด้วยกัน
จากนั้นก็พลิกมือยิงไปด้านหลัง
แสงเลเซอร์พุ่งออกไป ระเบิดโดรนที่อยู่ใกล้พวกเขาแค่ครึ่งเมตรให้กลายเป็นผุยผง
เยี่ยซือชิงสีหน้าเปลี่ยน “โดรนพวกนี้มันล่องหนด้วย!”
เทคโนโลยีล่องหนของเมืองแห่งโลกมีสองแบบ
แบบหนึ่งคือคณะวิศวกรรมศาสตร์คิดค้นโดยใช้ประโยชน์จากการหักเหของแสง
อีกแบบหนึ่งก็คือสสารเล่นแร่แปรธาตุของคณะชีววิทยาและพันธุศาสตร์
มิน่าตอนแรกพวกเขาถึงไม่มีใครมองเห็น
คราวนี้พวกนักศึกษาชักเริ่มลนลาน
อิ๋งจื่อจินหรี่ตาเล็กน้อย ล้วงแว่นตาออกมาจากกระเป๋าเสื้อแล้วโยนให้เยี่ยซือชิง “รุ่นพี่เยี่ยใส่ไว้ค่ะ”
เยี่ยซือชิงใส่แว่นทันที
และชั่วขณะนั้นเอง โดรนล่องหนทั้งหมดก็เด่นชัดตรงหน้าเธอ
เธอเห็นอย่างชัดเจนว่าโดรนตัวที่ใหญ่ที่สุดตัวนั้นกำลังมุ่งหน้าเข้าไปหาอิ๋งจื่อจิน
เยี่ยซือชิงร้องเสียงหลง “รุ่นน้องอิ๋งระวัง!”
ตูม!
มีประกายระเบิด สั่นสะเทือนในชั่วขณะ
พวกนักศึกษาถูกแรงสั่นสะเทือนจนล้มไปบนพื้น
อิ๋งจื่อจินก็ล้มลงไปนอนบนพื้น
แต่ศีรษะกับตรงเอวของเธอมีมือปกป้องอยู่ มีกำลังภายในช่วยกันเปลวไฟไว้
โดรนขนาดใหญ่ตัวนั้นถูกทำลายอย่างสิ้นเชิง
แขนของฟู่อวิ๋นเซินมีพลังอันแข็งแกร่ง ช่วยกันอาณาเขตที่ปลอดภัยไว้ให้ได้
กลิ่นหอมของไม้กฤษณาอันคุ้นเคย
ความอ่อนโยนที่ชวนให้หลงหัวปักหัวปำ
เปลือกตาของอิ๋งจื่อจินขยับ “ผู้บัญชาการ?”
“อืม พี่ชายอยู่ข้างกายเธอตลอด” ฟู่อวิ๋นเซินกอดเธอไว้ เช็กให้แน่ใจว่าเธอไม่ได้รับบาดเจ็บ แววตาถึงอ่อนโยนลง “เธออยู่ที่นี่นะ พี่ชายจะไปด้านบน จุดควบคุมใหญ่ไม่ได้อยู่ที่นี่”
“ได้” อิ๋งจื่อจินยืนขึ้น สีหน้าจริงจัง “ระวังตัวด้วย”
ฟู่อวิ๋นเซินพยักหน้าเบาๆ
วินาทีถัดมากำลังภายในถูกปล่อย เขาหายไปจากจุดที่ยืนอยู่อย่างรวดเร็ว
พอเยี่ยซือชิงลุกขึ้นมาได้ก็เห็นเหตุการณ์นี้พอดี
“ทะ เทพอิ๋งเห็นหรือเปล่า” เยี่ยซือชิงขยี้ตา พูดติดอ่าง “มะ เมื่อกี้มีคนผ่านไปใช่ไหม”
อิ๋งจื่อจินพูดโกหกหน้าตาเฉย “แค่ลมพัด รุ่นพี่เยี่ยตาฝาดแล้วค่ะ”
เยี่ยซือชิงหยิกตัวเองแรงๆ “งั้นก็น่าจะตาฝาดแหละ”
พอใส่แว่นตาเยี่ยซือชิงก็เล็งโดรนตัวอื่นได้อย่างง่ายดาย
สิบกว่านาทีต่อมา โดรนหลายสิบตัวก็โดนสอยร่วงหมด การลอบโจมตีก็จบลงเท่านี้
ทำสงครามไปหนึ่งรอบ พวกนักศึกษาเหนื่อยแทบหมดแรง พากันจับกลุ่มล้มลงไปหายใจหอบ
ร้านปิ้งย่างถูกระเบิดจนเละ แต่โชคดีที่ไม่มีใครบาดเจ็บ
อิ๋งจื่อจินสวมถุงมือ ย่อตัวนั่งยอง เริ่มสำรวจเศษซากโดรน
เธอค่อยๆ ไล่มองไป ไม่พบสัญลักษณ์อะไร
แต่สไตล์การโจมตีแบบนี้ก็คล้ายพวกคนที่มีสัญลักษณ์หัวกะโหลกสีดำที่เคยสู้กับเธอหลายครั้ง
อิ๋งจื่อจินเงียบไป หยิบพวกเศษชิ้นส่วนขึ้นมาเก็บไว้ส่วนหนึ่ง
ถ้าเดาไม่ผิด บนตัวโดรนน่าจะอาบสสารเล่นแร่แปรธาตุบางชนิดไว้ เดี๋ยวเอากลับไปให้นอร์ตันเช็กดู
เลี้ยงเด็กทุกวัน เขาจะได้มีอะไรทำบ้าง
…
อีกด้านหนึ่ง
บนเนินเขาที่อยู่หลังสำนักวิจัย
มีคนสวมชุดดำสิบกว่าคน ต่างกำลังถือกล้องส่องทางไกลมองสงครามที่อยู่ด้านหน้า
ถึงขั้นที่พวกเขาเห็นอย่างชัดเจนตอนอิ๋งจื่อจินใช้มือข้างหนึ่งรับลูกกระสุนไว้
มนุษย์ดัดแปลงพันธุกรรมไม่มีทางมีความสามารถแบบนี้แน่นอน
กำลังภายในสำแดงภายนอก ปรมาจารย์จอมยุทธ์!
“เร็วเข้า!” ชายชุดดำที่เป็นหัวหน้าเอากล้องส่องทางไกลลง “รีบไปรายงานท่านเดี๋ยวนี้!”
ต้องกำจัดจอมยุทธ์ที่เข้ามาในเมืองแห่งโลกทิ้ง!
นึกไม่ถึงว่าแค่การลอบทำร้ายหัวกะทิของคณะวิศวกรรมศาสตร์เพียงคนเดียวกลับได้เจอจอมยุทธ์โดยบังเอิญ
ยิงปืนหนึ่งนัดได้นกสองตัว
แต่เขายังไม่ทันขยับก็มีลมแรงพัดมา
ในเวลาแค่สองวินาที คนชุดดำทั้งหมดก็ล้มไปกองบนพื้น
พอเห็นใบหน้าหล่อเหลาชวนสะกดใจ ชายชุดดำที่เป็นหัวหน้าก็เบิกตาโพลง “แก แกคือ…”
“อยากไปแจ้งข่าวเหรอ” ฟู่อวิ๋นเซินค่อยๆ โน้มตัวลง แสยะยิ้ม “แกคิดว่าฉันจะให้โอกาสนี้กับแกไหม”
ชายชุดดำหน้าตื่นยิ่งกว่าเดิม ความเจ็บปวดอย่างรุนแรงทำให้เขาร้องทุรนทุราย
“ใครก็…” ฟู่อวิ๋นเซินยิ้มมุมปากอย่างเย็นชา “ห้ามแตะต้องเธอทั้งนั้น”
ขณะพูดมือของเขาก็ขยับแล้ว
ฟู่อวิ๋นเซินสีหน้าเรียบเฉย ฉีกบาดแผลของชายชุดดำเพื่อหยิบชิปออกมา
ชายชุดดำยังไม่ทันได้กดตัวส่งสัญญาณที่อยู่ในชิป เขาหมดความรู้สึกอย่างสิ้นเชิงแล้ว
ฟู่อวิ๋นเซินขยำชิปจนแหลกละเอียด
เขากวาดตามอง ไม่ได้กะจะช่วยเก็บศพ
แต่เขาพิงต้นไม้ ขาเรียวยาวงอข้างหนึ่ง หยิบคอมพิวเตอร์โน้ตบุ๊กออกมา
ดวงตาดอกท้อขรึมลง ดูโหดเหี้ยม
โค้ดโปรแกรมค่อยๆ ปรากฏขึ้น ถูกส่งเข้าไปในเน็ต
เพียงชั่วพริบตากล้องวงจรปิดที่อยู่บนถนนสิบเส้นรอบสำนักวิจัยก็ถูกลบข้อมูลทิ้งไม่มีเหลือ
ฟู่อวิ๋นเซินปิดโน้ตบุ๊ก ดูเวลา ก่อนจะไปเขตหอพักของสำนักวิจัย
เนื่องจากเคยเกิดความวุ่นวายก่อนหน้านี้ คืนนี้ทางสำนักวิจัยก็เลยตรวจเข้ม
แต่เรื่องอย่างปีนหน้าต่างไม่ได้ยากเกินไปสำหรับฟู่อวิ๋นเซิน
ภายในห้องนอน
อิ๋งจื่อจินฟุบอยู่บนโต๊ะ ดวงตาปิดอยู่
ให้ความรู้สึกสงบเงียบดุจภาพวาดโบราณ
ราวกับเมื่อหลายปีก่อนก็เคยมีภาพเหตุการณ์นี้
เขายืนห่างมองดูเธออย่างเงียบๆ
แววตาของฟู่อวิ๋นเซินขรึมลงเล็กน้อย เขานั่งลงข้างๆ “บาดเจ็บเหรอหลังจากพี่ชายไป”
“ไม่ได้เป็นอะไร แค่ง่วง” อิ๋งจื่อจินลืมตาแล้วหันไป แต่พวกเด็กๆ ตกใจกันมาก”
“เธอพูดแบบนี้ฟังดูเหมือนคนแก่เลยนะ” ฟู่อวิ๋นเซินลูบศีรษะเธอ ยิ้มพลางพูด “มีเรื่องของตัวเองอยากเล่าให้ฟังไหม”
“มีอยู่เรื่อง” อิ๋งจื่อจินยืดตัวขึ้น เลิกคิ้ว “เมื่อเช้าฉันไปที่สำนักผู้วิเศษ สังฆราชถามฉันว่ามีแฟนหรือยัง”
สีหน้าของฟู่อวิ๋นเซินชะงัก ดวงตาดอกท้อเริ่มฉายแววระแวง เสียงเริ่มสูง “หืม?”
หลุยส์ ธีเซียส ถูกใจสาวของเขาเหรอ
“ผู้บัญชาการ ฉันว่า…” อิ๋งจื่อจินครุ่นคิดพลางพูด “ครั้งนี้คุณต้องออกโรงเองแล้ว ข่มขู่หน่อย”
ฟู่อวิ๋นเซินโน้มตัวเอาหน้าผากแนบกับเธอ “เยาเยา เธอสะดุดตาเข้าแล้ว พูดมาตามตรง ไปหว่านเสน่ห์ใส่เขาหรือเปล่า”
อิ๋งจื่อจินเงยหน้า “คืนนี้ห้ามกอดฉันนอน”
“…”
…
วันเสาร์
ภายในห้องควบคุมของผู้ดูแลเว็บดับบลิว
ห้องควบคุมก็อยู่ใกล้สำนักผู้วิเศษเหมือนกับกองบัญชาการอัศวิน
ผู้ดูแลเว็บดับบลิวมีทั้งหมดเจ็ดคน โดยสับเปลี่ยนกันตามหนึ่งสัปดาห์ที่มีเจ็ดวัน
ระหว่างกันไม่ต้องใช้ชื่อเรียก แค่ใช้รหัสประจำตัว
“ศูนย์ศูนย์หก วันนี้นายอยู่เวร” ศูนย์ศูนย์ห้าสรุปข้อมูลของเมื่อวานแล้วให้หลิงอวี่ พูดกำชับ “ช่วงหลายวันมานี้เมืองแห่งโลกเกิดเรื่องวุ่นวาย มีคนเจตนาไม่ดีจำนวนมากปั่นกระแสในเว็บดับบลิว ระวังด้วยนะ”
เว็บดับบลิวเป็นเครือข่ายอินเทอร์เน็ตเครือข่ายเดียวที่ครอบคลุมเมืองแห่งโลกแบบร้อยเปอร์เซ็นต์ ชาวเมืองแห่งโลกทั้งหมดต่างเสพข่าวจากเว็บดับบลิว
หลิงอวี่พยักหน้า “ได้”
“แล้วก็ ได้ยินศูนย์ศูนย์สี่บอกว่าช่วงสองสามวันนี้ท่านนักพรตอยู่ที่สำนักผู้วิเศษ” ศูนย์ศูนย์ห้าพูดต่อ “ไม่แน่อีกไม่กี่วันอาจเรียกรวมพวกเรา ต้องทำหน้าที่ให้ดีนะ”
หลิงอวี่พยักหน้าอีกครั้ง
หลังจากรับมอบงานเสร็จผู้ดูแลรหัสศูนย์ศูนย์ห้าก็ออกจากห้องควบคุม
หลิงอวี่นั่งหน้าคอมพิวเตอร์ตรงกลางที่ใช้ควบคุม ล๊อกอินเข้าแอ๊กเคานท์ผู้ดูแล เปิดศูนย์กลางควบคุมที่เป็นระบบหลังบ้าน
เขาใส่คำว่า ‘ตระกูลเรนเกล’ ในช่องค้นหา
ทำการระงับแอ๊กเคานท์นี้อย่างรวดเร็ว
หลิงอวี่ก็สามารถเห็นข้อความที่แอ๊กเคานท์นี้โพสต์ได้ทั้งหมด
โพสต์ล่าสุดเป็นรูปถ่ายของอิ๋งจื่อจิน
หลิงอวี่ตะลึงในความงามมาก
คุณหนูใหญ่ที่ตระกูลเรนเกลต้อนรับกลับมาหน้าตาสวยมาก
หลิงอวี่เซฟรูปเสร็จก็หาตัวเลือกเหตุผลตรงด้านหลังตัวจัดการแอ๊กเคานท์ เลือกว่าทำผิดกฎ
มีกรอบสีแดงเด้งขึ้นมา
[กรุณายืนยันระงับแอ๊กเคานท์สิบห้าวัน]
[ระหว่างที่ระงับ แอ๊กเคานท์ดังกล่าวจะถูกระงับฟังก์ชันและสิทธิพิเศษทั้งหมด ความน่าเชื่อถือก็จะลดลงด้วยเช่นกัน]
หลิงอวี่กดยืนยันทันที
