บทที่ 274 คฤหาสน์สุตรา
บทที่ 274 คฤหาสน์สุตรา
ลั่วอู๋ได้ทำการสังเคราะห์หยุนเสี่ยวหัวและไป่ทูยี่ทั้งหมด
จนเขาได้รับหญ้าพระธาตุ จำนวน 47 ชิ้น
หญ้าพระธาตุเปล่งแสงสีทองแพรวพราวออกมา มันถูกปกคลุมไปด้วยพลังวิญญาณอันน่าศรัทธา ซึ่งมีความลึกลับอย่างมาก
ลั่วอู๋นำหญ้าพระธาตุ 30 ชิ้น มาขายให้กับคฤหาสน์วู่หยู่ ส่วนที่เหลือเขาเก็บเอาไว้
เนื่องจากมันช่วยเพิ่มอัตราในการพัฒนาเลื่อนขั้นมิติวิญญาณและอาจจะมีผลกับความสามารถอื่น ๆ ของไหปีศาจได้ในอนาคต
เจ้าของร้านคฤหาสน์วู่หยู่ เมื่อได้เห็นหญ้าพระธาตุกว่า 30 ชิ้น ดวงตาของเขาก็เปล่งประกายออกมาจนแทบจะมีน้ำลายไหลออกมาจากปาก
เขาหาสมุนไพรวิญญาณที่มีพลังวิญญาณมหาศาลและหายาก ในจำนวนมากขนาดนี้ได้อย่างไร?
ด้วยเหตุนี้ เจ้าของร้านคฤหาสน์วู่หยู่ จึงได้รับหญ้าพระธาตุทั้งหมดเอาไว้ และสัญญาว่าจะยอมซื้อมันในทุกครั้งที่ลั่วอู๋นำมันมาเพิ่ม
ด้วยราคา 30000 คะแนนต่อหญ้าพระธาตุแต่ละชิ้น ลั่วอู๋จึงได้รับคะแนนมากว่า 900000 คะแนนในการขายเพียงครั้งเดียว
“น่าเสียดายจัง” ลั่วอู๋คิดอย่างละโมบ “ถ้าคฤหาสน์ชวนเทียนมีหยุนเสี่ยวหัวและไป่ทูยี่มากกว่านี้ละก็ … ”
ฮ่าฮ่าฮ่า คงเป็นแค่ความฝันสินะ
ด้วยคะแนนที่ได้รวมกว่า 900000 คะแนน ลั่วอู๋ก็ร่ำรวยขึ้นมาทันที
เขาหยิบเหรียญออกมาแล้วส่งคะแนน 400000 คะแนนให้เจ้าของร้าน “นำสมุนไพรวิญญาณมาให้ข้า ไม่ต้องสนว่าจะอยู่ในระดับไหน แต่ต้องเป็นของหายากเท่านั้น และต้องเป็นอะไรที่ข้าไม่เคยพบเจอมาก่อน”
สมุนไพรวิญญาณระดับต่ำและระดับกลางที่เขาไม่เคยเห็นนั้นมีอยู่น้อยเกินไป ดังนั้นสมุนไพรวิญญาณที่ลั่วอู๋ซื้อมาส่วนใหญ่ จึงเป็นสมุนไพรวิญญาณระดับสูง
ท้ายที่สุดแล้วลั่วอู๋จึงได้ซื้อสมุนไพรวิญญาณระดับสูงของคฤหาสน์วู่หยู่มาทั้งหมด
ถ้าหากเขาสามารถผสานสมุนไพรวิญญาณชั้นยอดเข้าด้วยกัน เขาก็สามารถทำทุนไปเพื่อซื้อสมุนไพรวิญญาณชนิดอื่นได้อีกในอนาคต
“หลี่หยินเดินทางไปที่คฤหาสน์สุตรากับข้า ข้าจะช่วยเจ้าเลือกหนังสือศิลปะการต่อสู้ชั้นเลิศให้แก่เจ้า” ลั่วอู๋บอกกล่าว หลี่หยิน
ณ ตอนนี้ ความแข็งแกร่งของหลี่หยินนั้นเทียบได้กับระดับทอง
หากได้ศึกษาเพิ่มเติม ในระยะยาวมันต้องเป็นผลดีอย่างแน่นอน
หลี่หยินกำชุดของนางแน่นอย่างไม่สบายใจ “ข้าจะไม่ไปเจ้าค่ะ มันจะต้องใช้คะแนนมากกว่า 10000 คะแนนเพื่อจะเข้าไปยังคฤหาสน์สุตรา และหนังสือทักษะนั้นมีราคาแพงอย่างมาก”
หลังจากเข้าสู่สำนักชั้นในแล้ว หลี่หยินนั้นอาศัยอยู่แต่ในบ้านเพื่อนฝึกซ้อมและคอยรับใช้ลั่วอู๋เท่านั้น นางไม่เคยได้รับคะแนนหรือของสิ่งที่นางต้องการเลย
“ยัยโง่” ลั่วอู๋ใช้นิ้วแตะไปที่หน้าผากของหลี่หยินเบา ๆ “ไม่เห็นจะต้องกังวลเลย ข้าเพิ่งจะได้คะแนนมามาก ไปกันเถอะ ข้าจะจัดการเรื่องค่าใช้จ่ายให้กับเจ้าเอง”
ลั่วอู๋พูดออกมาอย่างช่วยไม่ได้ เขาจูงหลี่หยินเดินทางไปยังคฤหาสน์สุตรา
หลังจากจ่ายเงิน 20000 คะแนน พวกเขาก็เข้าสู่คฤหาสน์สุตรา
10000 คะแนนนั้นสามารถอยู่ภายในคฤหาสน์ได้เพียงแค่วันเดียว
ดังนั้น เราต้องใช้เวลาให้คุ้มที่สุด
ลั่วอู๋กวาดสายตาของเขาไปทั่วชั้นแรกของคฤหาสน์สุตรา เช่นเดียวกับคฤหาสน์วู่หยู่พื้นที่ภายในคฤหาสน์นั้นกว้างกว่าภายนอกอย่างมาก
ชั้นหนังสือที่ของชั้นแรกนั้นกว้างใหญ่ดั่งดวงดาวบนท้องฟ้า เขาแทบจะไม่สามารถมองเห็นส่วนท้ายของชั้นหนังสือได้เลย
อย่างไรก็ตาม หนังสือส่วนใหญ่ที่เก็บไว้ที่นี่ล้วนเป็นเพียงหนังสือธรรมดา ลั่วอู๋หยิบหนังสือออกมาอ่านสองสามเล่มแบบสุ่ม มันเป็นบันทึกประวัติศาสตร์ทั่วไปของจักรวรรดิ ที่บันทึกเรื่องราวการเดินทางของนักท่องเที่ยว คู่มือการทำอาหาร และหนังสือทุกประเภท
“ไปที่ชั้น 2 กัน” ลั่วอู๋และหลี่หยินเดินขึ้นมายังชั้นที่สอง
ที่ชั้นสองนั้นมีขนาดเล็กกว่ามาก แต่ก็กว้างมากพอที่จะรวบรวมหนังสือเอาไว้จำนวนมาก
มีหนังสือเกี่ยวกับการปรับแต่งตั้งแต่ระดับต่ำไปจนถึงระดับสูง มีหนังสือภาพประกอบมากมาย และมีหนังสือบันทึกสัตว์วิญญาณทุกประเภท
ส่วนชั้น 3 นั้น ประกอบไปด้วยหนังสือเกี่ยวกับทักษะ
ไม่ใช่แค่หนังสือทักษะพลังวิญญาณเท่านั้น แต่ยังรวมไปถึงหนังสือทักษะศิลปะการต่อสู้โบราณอีกมากมาย
จากการคาดเดาของลั่วอู๋ เพียงแค่หนังสือทักษะระดับทองเพียงอย่างเดียวนั้นน่าจะมีจำนวนถึง 100000 เล่ม ซึ่งเป็นตัวเลขที่น่าตกใจมาก ๆ
“ที่นี่คือคฤหาสน์สุตราอย่างงั้นหรือ? นี่มันก็แค่ที่เก็บขุมทรัพย์เท่านั้น” ลั่วอู๋ถอนหายใจ
ทั้งหมดนั้นล้วนมีค่าอย่างมาก
มีหนังสือที่รวบรวมทักษะระดับทองเอาไว้อยู่กว่า 1000 เล่ม ซึ่งแต่ละเล่มนั้นถูกปกคลุมไปด้วยพลังวิญญาณอันทรงพลัง หากคิดจะทำลายมันด้วยพลังแล้วละก็ คงจะดึงดูดความสนใจจากบรรณารักษ์ในทันที
ถึงแม้ว่าชายชราที่ประตูเฝ้าประตูนั้นจะดูอ่อนแอ แต่ผู้ที่ดูแลคฤหาสน์สุตรานั้นจะเป็นชายชราธรรมดา ๆ ได้อย่างไร
ลั่วอู๋มั่นใจเลยว่าอีกฝ่ายคงมีความสามารถพอที่จะฆ่าเขาได้สบาย ๆ
“หลี่หยิน ไม่จำเป็นต้องกังวลเรื่องค่าใช้จ่าย ไปเลือกมาสักเล่มซะ” ลั่วอู๋กล่าว
หลี่หยินกวาดตาไปรอบ ๆ หนังสือทักษะระดับทองเหล่านั้น
ถึงราคาของหนังสือทักษะระดับทองนั้นจะต่างกัน แต่ท้ายที่สุด ความสำคัญ จุดแข็งและจุดด้อยก็อยู่ในระดับเดียวกัน
หลี่หยินครุ่นคิดอยู่ครู่หนึ่ง นางสับสนอย่างมาก แต่ในไม่ช้านางก็สงบลง นางชี้ไปที่หนังสือศิลปะการต่อสู้เล่มหนึ่ง “ข้าต้องการเล่มนี้เจ้าค่ะ”
ดวงตาของลั่วอู๋แข็งทื่อเมื่อเขามองไปที่หนังสือเล่มนั้น
ปณิธานของฝันร้ายที่ยิ่งใหญ่
ราคา 180000 คะแนน
ราคาไม่ได้แพงมากเกินไป มันน่าจะเป็นหนังสือทักษะระดับกลาง มีหนังสือทักษะมากมายที่ราคาแพงกว่าเล่มนี้มาก แต่หนังสือทักษะนี้เน้นไปที่การลอบสังหาร
ลั่วอู๋ถามอย่างจริงจัง: “หลี่หยิน ทำไมเจ้าถึงเลือกหนังสือเล่มนี้กัน?”
“ข้าต้องการช่วยเหลือนายน้อย เจ้าค่ะ” หลี่หยินก้มศีรษะลงและกระซิบเบา ๆ “ข้ามีทั้งเสี่ยวหลวนและเสี่ยวไป่ ดังนั้นข้าจึงไม่มีทางเลือกอื่นเจ้าค่ะ”
แมวผีและราชากระต่ายแห่งแดนสาบสูญ คือตัวแทนอันทรงพลังของความสามารถในการลอบสังหารและความสามารถเคลื่อนที่ได้อย่างอิสระบนอากาศ
หากท่านต้องการพัฒนาเพื่อหาทางอื่น มันอาจจะสายเกินไป
ลั่วอู๋ถอนหายใจ
ความตั้งใจเดิมในการมอบแมวผีให้กับหลี่หยินนั้น คือเพื่อปกป้องหลี่หยินเท่านั้น ไม่เคยคาดคิดมาก่อนเลย ว่าหลี่หยินนั้นเริ่มก้าวเข้าสู่การเป็นผู้ใช้พลังวิญญาณและทำพันธสัญญากับแมวผี
“ดีมาก” ลั่วอู๋ไม่ขัดข้องใด ๆ
ทุกคนนั้นล้วนมีทางของตัวเอง ในเมื่อหลี่หยินได้เลือกทางของนางแล้ว เขาก็ทำได้แค่เพียงแค่สนับสนุนนาง
ลั่วอู๋ได้หยิบเหรียญของเขาออกมา หลังจากเมื่อเขานำมันเข้าไปใกล้กับหนังสือ คะแนนที่อยู่ในเหรียญก็จะถูกหักออกไป และกำแพงพลังวิญญาณที่ป้องกันหนังสือเองก็จะจางหายออกไปเช่นกัน
นั่นคือขั้นตอนของการใช้ทักษะการแลกเปลี่ยน มันเป็นเรื่องที่ง่ายดายมาก
หลี่หยินถือหนังสือขึ้นมาและนางก็ก้มศีรษะลงเล็กน้อย ดวงตาของนางเต็มไปด้วยอารมณ์ที่ยากจะเข้าใจ แต่ก็แสดงความมั่นใจออกมา
มีเหตุผลบางอย่างที่ทำให้นางไม่ยอมพูดเกี่ยวกับมันออกมา
เพราะในตอนแรกนั้น นางได้เลือกหนังสือ เส้นทางการลอบสังหาร ณ โลกแห่งหมอก ซึ่งเป็นทักษะที่ใช้ในการทำลายภาพลวงตาเพื่อกลับสู่ความเป็นจริง
นางเลยไม่กล้าที่จะพูดออกไป เพราะนางกลัวว่านายน้อยนั้นจะตกใจ อีกทั้งยังมีปัจจัยอื่น ๆ อีกมากมาย
ส่วนลั่วอู๋นั้นยังไม่ลืมจุดประสงค์ของเขา เขาต้องการค้นหาข้อมูลเกี่ยวกับภูตไห
เขาจึงเดินขึ้นไปยังที่ชั้น 4
มันเต็มไปด้วยหนังสือโบราณที่เปื้อนฝุ่นจำนวนมาก มีแม้กระทั่งบันทึกความลับที่ไม่มีใครรู้จักมากมาย แต่เนื่องจากกาลเวลาผ่านไป หนังสือโบราณหลายเล่มจึงไม่มีความสมบูรณ์มากนัก
คฤหาสน์สุตรานั้นมีอยู่ 5 ชั้น
แต่ที่ชั้น 5 ลั่วอู๋ไม่มีสิทธิ์ได้ขึ้นไป
เฉพาะผู้ที่อยู่ในระดับเพชรและสร้างผลงานมากมายให้กับสำนักเฉียนหลงเท่านั้น ที่สามารถขึ้นไปอ่านหนังสือที่ชั้น 5 ได้
ลั่วอู๋เริ่มทำการค้นหาด้วยตนเอง
เขาต้องการค้นหาเบาะแสเกี่ยวกับภูตไหจากหนังสือโบราณจำนวนมาก
หนังสือโบราณเหล่านี้ ถูกปกคลุมไปด้วยพลังวิญญาณเพื่อป้องกันไม่ให้เกิดความเสียหาย และการหยิบขึ้นมาอ่านนั้นจำเป็นต้องจ่ายเงินเสียก่อน
“หลี่หยินเจ้ากลับไปก่อน” ลั่วอู๋กล่าว
หลี่หยินพยักหน้า
หลังจากที่หลี่หยินเดินจากไป ลั่วอู๋ได้กวาดตาไปทั่วทั้ง 4 ชั้น ของคฤหาสน์สุตราที่นี่ไม่มีใครคนอื่นนอกจากเขา ดูเหมือนจะไม่ค่อยมีคนเดินทางมาที่นี่เพื่อตรวจสอบข้อมูลเลย
“เยี่ยมเลย”
ลั่วอู๋ใช้คะแนนบางส่วนของเขาเพื่อให้ได้รับการเข้าถึงหนังสือโบราณ จากนั้นเขาได้นำมันใส่ลงไปในไหปีศาจ
เขาไม่สามารถนำหนังสือเหล่านี้ออกไปได้
เมื่อพยายามนำออกไป บรรณารักษ์ของคฤหาสน์สุตรานั้นก็คงจะสังเกตเห็นได้อย่างแน่นอน
อย่างไรก็ตาม ลั่วอู๋ก็ไม่ได้คิดที่จะนำมันออกไป แต่เพื่อเป็นการประหยัดเวลา เนื่องจากการเข้ามาใช้บริการในคฤหาสน์ สุตรานั้น จะต้องจ่ายค่าพักรายวัน
ด้วยความเร็วในการไหลของเวลาที่แตกต่างกันของคฤหาสน์สุตราและมิติไห ลั่วอู๋จึงสามารถอ่านหนังสือจำนวนมากได้ในเวลาอันสั้น
และในแง่ของค่าใช้จ่ายนั้น เขายังคงสามารถอยู่ที่นี่ต่อได้สบาย ๆ
