บทที่ 322 ทุกคนมีความสุข
บทที่ 322
ทุกคนมีความสุข
การบิน ถือได้ว่าเป็นสิทธิพิเศษของผู้ใช้พลังวิญญาณระดับสูงมาโดยตลอด
เช่นเดียวกับลั่วอู๋ หากเขาต้องการจะบินเขาต้องใช้การผสานพลังวิญญาณระหว่างผู้ใช้พลังวิญญาณและสัตว์วิญญาณ รวมพลังของผีเสื้อปีกมายาเพลิงอมตะเข้ากับตัวเองเพื่อบินไปบนท้องฟ้า
หรืออีกวิธีก็คือการซื้อสัตว์วิญญาณพาหนะที่บินได้มา
อย่างไรก็ตามการบินด้วยวิธีนั้น แม้ว่ามันจะน่าตื่นเต้นมาก แต่เมื่อเทียบกับการบินบนท้องฟ้าด้วยตัวเองแล้ว มันย่อมมีอิสระและความสนุกสนานน้อยกว่า
ไม่มีใครเชื่อว่า วันหนึ่งพวกเขาจะได้เห็นผู้ใช้พลังวิญญาณระดับทองแดง มิติ 4 บินอยู่เหนือศีรษะตัวเองเช่นนี้
“นี่มัน…เจ้าทำได้ยังไงกัน!” เฟ่ยเฉียนเทาอดไม่ได้ที่จะถามคำถาม
ทุกคนละสายตามองไปที่ลั่วอู๋แทน โดยหวังว่าเขาจะสามารถให้คำตอบได้
ลั่วอู๋พูดอย่างใจเย็น “อันที่จริงเขาไม่ได้บินหรอก แต่กำลังร่อน”
พวกเขาหันไปมองอีกครั้งอย่างรีบร้อน
ทุกครั้งที่ชายหนุ่มกระโดดขึ้นไปบนท้องฟ้าด้วยรองเท้านี้ เขาจะต้องร่วงลงมาในเวลาต่อมา แต่เขาจะค่อยๆตกลงมาอย่างช้า ๆ
เนื่องจากตอนนี้เขากำลังบินอยู่บนหลังคา ดังนั้นจึงไม่มีช่วงที่เขาค่อย ๆ บินลงมาถึงพื้น
แต่ถึงอย่างนั้นนี่มันก็น่าทึ่งพอแล้ว
แม้ว่ามันจะเป็นการร่อน แต่ก็สามารถตอบสนองความฝันในการบินของใครหลาย ๆ คนได้
“ขั้นตอนการทำงานของรองเท้าบูทคู่นี้คือการดูดซับพลังวิญญาณจำนวนหนึ่ง แล้วปลดปล่อยออกมาด้วยวิธีที่ไม่เหมือนทั่ว ๆ ไป จึงทำให้พลังวิญญาณที่อ่อนแอลงอย่างช้าๆ สร้างการร่อนลงมาที่มั่นคง” “แน่นอนว่ามันใช้พลังวิญญาณเพียงเล็กน้อยเท่านั้นสำหรับการเปิดใช้งานรองเท้าบูทพวกนี้” ลั่วอู๋อธิบาย
ตามหลักแล้ววิธีการใช้พลังวิญญาณแบบนี้ต้องใช้ทักษะการควบคุมพลังวิญญาณอันซับซ้อนและเชี่ยวชาญมาก
หากฝึกฝนในระดับหนึ่งแล้วล่ะก็ มันก็เป็นไปได้ที่จะสามารถเชี่ยวชาญทักษะแบบนี้ได้
อย่างไรก็ตามถ้ามีรองเท้าเหินฟ้า สิ่งที่ต้องทำจะเหลือเพียงแค่ป้อนพลังวิญญาณลงไปเท่านั้น จากนั้นรองเท้าเหินฟ้าก็จะใช้พลังวิญญาณโดยอัตโนมัติ เพื่อให้บรรลุผล
ผู้คนที่ได้ฟังเข้าใจในการทำงานของมันได้อย่างไม่ยากเย็น
แต่มันน่าจะเป็นเรื่องยากที่จะสามารถทำรองเท้าบูทแบบนี้ออกมาได้
ความแม่นยำในการใช้พลังวิญญาณเพื่อผลิตมันดูจะสูงเกินกว่าที่จะทำได้ง่าย ๆ หากมีการเบี่ยงเบนเพียงเล็กน้อย มันก็จะนำไปสู่ความผิดพลาดในการผลิต
“พวกท่านคิดว่าเจ้าสิ่งนี้จะมีมูลค่าแค่ไหนกัน ?”ลั่วอู๋ถาม
เหล่าผู้คนที่อยู่ที่นี่ ซึ่งบางคนก็ไม่ใช่ผู้ใช้พลังวิญญาณ ต่างเข้าใจได้เป็นอย่างดีถึงคุณค่าของรองเท้าคู่นี้
“ ไม่มีใครสามารถต้านทานการล่อลวงด้วยการบินได้ แต่เจ้าต้องการจะทำอะไรกันแน่ ? เจ้าก็แค่อยากอวดสินค้าของเจ้างั้นเหรอ?”
นี่เป็นคำถามในใจของใครหลาย ๆ คน
“อวดสินค้างั้นเหรอ ? ไม่ ไม่ใช่อย่างนั้น” ลั่วอู๋ส่ายหัวก่อนจะพูดว่า” ถ้าข้านำรองเท้าเหินฟ้าออกไปขาย พวกมันจะได้รับความนิยมเป็นอย่างมากในพื้นที่ของจักรวรรดิราชวงศ์มังกรเร้นกายทั้งหมดอย่างแน่นอน ข้าจำเป็นต้องอวดที่ไหน”
ถึงเรื่องนี้จะดูอึดอัดไปหน่อย แต่ทุกคนก็ต้องยอมรับว่าสิ่งที่เขาพูดเป็นเรื่องจริง
แม้แต่พวกเขาเองก็อดไม่ได้ที่จะซื้อมันสักคู่
จำนวนผู้ใช้พลังวิญญาณระดับต่ำไม่ใช่อะไรที่สามารถดูถูกกันได้ ตราบใดที่พวกเขามีทักษะที่ดีพวกเขาก็จะสามารถฝึกฝนจนมีพลังวิญญาณ และถ้าหากมีพลังวิญญาณแล้วล่ะก็ พวกเขาก็จะสามารถใช้รองเท้าเหินฟ้าคู่นี้ได้
“เจ้าต้องการจะทำอะไรกันแน่?”มีคนถามขึ้นมา
ลั่วอู๋ กล่าวด้วยรอยยิ้มว่า “ข้าตั้งใจจะร่วมมือกับพวกท่านในฐานะผู้จัดหาสินค้าของท่าน ข้าจะขายรองเท้าเหินฟ้าให้พวกท่านในราคาถูก จากนั้นพวกเราจะหากำไรไปด้วยกัน”
ทันใดนั้นฝูงชนก็เหมือนน้ำเดือด
พวกเขาได้ยินไม่ผิดไปใช่ไหม? หากมีสินค้าเช่นนี้เขาควรจะแบ่งปันให้กับผู้อื่นอย่างนั้นเหรอ?
“เจ้าไม่ได้ล้อกันเล่นใช่ไหม?” แม้แต่เฟ่ยเฉียนเทาที่คุ้นเคยกับคลื่นลูกใหญ่ในแวดวงธุรกิจก็ยังลังเล
ลั่วอู๋ ตอบด้วยท่าทีที่ดูจริงจัง “แน่นอน ข้าไม่ได้ล้อเล่นข้าจริงจังมาก ข้าจะมอบอำนาจให้กับท่านเซาฉาง และ ท่านหวังฉี จากคฤหาสน์ชวนเทียน ในการจัดการธุรกิจรองเท้าเหินฟ้าให้กับข้า พวกท่านสามารถมาที่คฤหาสน์ชวนเทียนเพื่อรับสินค้าไปได้”
หวังฉี และ เซาฉาง ตกตะลึงในเวลาเดียวกัน จากนั้นพวกเขามองหน้ากันด้วยความประหลาดใจ ความสุขปรากฏขึ้นในดวงตาของพวกเขาทั้งสอง
พวกเขาจินตนาการได้ถึงอนาคตอันมีสุข ตัวแทนกลุ่มใหญ่ของร้านค้าต่าง ๆ ได้เข้ามาที่คฤหาสน์ชวนเทียนเพื่อรับสินค้า ซึ่งทำให้พวกเขามีความสำคัญอย่างยิ่งในสายตาของร้านค้ารายใหญ่ทั้งหลาย
การดูแลธุรกิจดังกล่าวสามารถกระชับความสัมพันธ์กับร้านค้าจำนวนมากได้ กระทั่งการแบ่งปันผลประโยชน์ซึ่งกันและกัน อีกทั้งยังช่วยเพิ่มสถานะอำนาจในการเจรจาของพวกเขาในคฤหาสน์ชวนเทียนได้อีกด้วย
มันไม่มีอันตราย กลับกันแล้วมีแต่ผลกำไรเสียอีก
พวกเขาไม่ได้คาดหวังว่าการที่พวกเขาเป็นเพื่อนกับ ลั่วอู๋ จะได้รับผลตอบแทนรวดเร็วถึงขนาดนี้ การลงทุนกับบุคคลเช่นนี้มีคุณค่ามากเกินไป
“มีใครที่ไม่สนใจในธุรกิจนี้รึเปล่า ?” ลั่วอู๋ถาม
ฝูงชนต่างส่ายหัวไปตาม ๆ กัน
ใครเล่าจะไม่สนใจธุรกิจประเภทนี้ มันมีผลกำไรที่มั่นคง และถ้าหากร้านค้าของพวกเราไม่มีรองเท้าเหินฟ้าขายเหมือนร้านค้าอื่น ๆ ก็จะต้องถูกปล้นลูกค้าไปใช่รึเปล่า?
“ดีมาก เอาล่ะ นี่คือหนึ่งในเจ้าของร้านของสำนักโล่พิทักษ์ หากพวกท่านอยากจะทำการติดต่อทางธุรกิจใด ๆ ท่านสามารถมาเจรจากับเขาได้ เขาสามารถทำงานในฐานะตัวแทนของข้าได้อย่างเต็มที่” ลั่วอู๋ผลักอาฟูออกไปข้างหน้า
อาฟู่รู้สึกกระวนกระวายเล็กน้อยในตอนแรก แต่แล้วเขาก็สงบลงและกลับมามีมาดที่เจ้าของร้านนั้นควรจะมี
เหล่าตัวแทนร้านค้าต่างมองไปที่อาฟู ดวงตาของพวกเขาดูเหมือนจะกลายเป็นสีเขียวเหมือนกับการมองไปที่ เค้กหวาน ๆ
ลั่วอู๋คิดว่าพวกเขาคงแทบจะรอไม่ไหวที่จะได้ติดต่อธุรกิจกับอาฟู
มันแตกต่างกันโดยสิ้นเชิงกับสถานการณ์ก่อนหน้านี้ที่ไม่มีใครสนใจเขา
ลั่วอู๋พยักหน้าด้วยความพึงพอใจ
นี่คือสิ่งที่เขาต้องการ
ธุรกิจที่ทำกำไรสูงสุดคืออะไร? แน่นอนว่ามันคือธุรกิจผูกขาด
แต่แล้วธุรกิจอะไรที่น่ารังเกียจที่สุด? ก็ยังเป็นธุรกิจผูกขาด
การสร้างความอิจฉาริษยาอะไรแบบนี้ มันมีแต่จะทำให้เกิดเป็นความชั่วร้ายที่ตัดไมตรีออกไปเรื่อย ๆ
แม้ว่าสำนักโล่พิทักษ์ จะมีคลื่นการพัฒนาขึ้นอันรุนแรง แต่ก็ยังด้อยกว่าร้านค้าเหล่านี้
หากสำนักโล่พิทักษ์ ผูกขาดรองเท้าเหินฟ้าเพียงเจ้าเดียว มันจะเป็นการดึงดูดผู้คนนับไม่ถ้วนอย่างแน่นอน แต่มันก็จะดึงดูดความอิจฉาริษยาและทำให้สำนักโล่พิทักษ์ต้องตกเป็นเป้าหมายของผู้คนมากมาย
สำนักโล่พิทักษ์ไม่สามารถรับมือเรื่องแบบนั้นได้แน่ ๆ
กระแสธุรกิจในเมืองหลวงของจักรวรรดินั้นลึกเกินไป
อย่างไรก็ตามตอนนี้มันต่างออกไป ในเมื่อพวกเขาได้ทำธุรกิจรองเท้าเหินฟ้าร่วมกันก็จะไม่มีใครสามารถทำกำไรได้มากเกินหน้าเกินตา และอย่างน้อย ๆ พวกเขาต่างก็สามารถทำกำไรได้พอ ๆ กัน
สิ่งที่สำคัญที่สุดคือพวกเขาได้กลายเป็นศูนย์กลางแห่งผลประโยชน์นี้ และเหล่าร้านค้าใหญ่ ๆ ทุกแห่งต้องยอมรับในความใจกว้างของสำนักโล่พิทักษ์
หากมีใครต้องการจะมุ่งเป้ามาที่สำนักโล่พิทักษ์ มันก็จะเป็นการทำลายผลประโยชน์ของร้านค้ารายใหญ่ทั้งหมด ร้านค้ารายใหญ่จะต้องไม่เห็นด้วยได้อย่างแน่นอน จากนั้นสำนักโล่พิทักษ์ก็จะสามารถตั้งหลักได้อย่างง่ายดายในเมืองหลวงของจักรวรรดิ โดยที่ยังมีความสัมพันธ์อันดีกับกลุ่มร้านค้ารายใหญ่ไว้อีกด้วย
แน่นอนว่ารวมถึงคฤหาสน์ชวนเทียน
คฤหาสน์ชวนเทียน ไม่ได้รับความสูญเสียใด ๆ ในกรณีนี้ ทั้งหวังฉีและเซาฉาง ซึ่งเป็นเพื่อนกับลั่วอู๋ เองก็ได้จะรับผลประโยชน์มากมายเช่นกัน เมื่อลั่วอู๋ไม่อยู่พวกเขาจะไม่ละความพยายามที่จะช่วยดูแลสำนักโล่พิทักษ์อย่างแน่นอน
ด้วยวิธีนี้สำนักโล่พิทักษ์ ในฐานะผู้จัดหาสินค้าจะยังคงเป็นร้านค้าที่ทำกำไรได้มากที่สุดและทุกคนเองต่างก็จะได้รับประโยชน์
ทุกคนมีความสุข
หลายคนเข้าใจความหมายของการกระทำของลั่วอู๋อย่างชัดเจน ทำให้พวกเขาอดที่จะชื่นชมเขาไม่ได้ หัวหน้าเจ้าของร้านของสำนักโล่พิทักษ์ ช่างมีความกล้าหาญและเป็นคนที่มีอิทธิพลจริง ๆ
“ไว้ค่อยคุยกันเรื่องธุรกิจทีหลัง ตอนนี้ถึงเวลาแล้วสำหรับการเตรียมเทศกาลเสริมอายุยืนยาว” เฟ่ยเฉียนเทากล่าวเบา ๆ
ตอนนี้สิ่งที่สำคัญที่สุดคือเทศกาลเสริมอายุยืนยาว
ต่อไปพวกเขาจะต้องตรวจนับของและเตรียมเรื่องก่อนเข้าสู่พระราชวัง
อย่างไรก็ตามตอนนี้ยังมีหลายคนที่เข้าไปหา อาฟู ดูเหมือนว่าพวกเขายังต้องการจะบรรลุความสัมพันธ์แบบร่วมมือกันกับสำนักโล่พิทักษ์ ให้ได้โดยเร็วที่สุด ท้ายที่สุดแล้วยิ่งได้รับความร่วมมือเร็วเท่าไหร่พวกเขาก็สามารถทำเงินได้เร็วขึ้นเท่านั้น
อาฟู ตอบกลับด้วยรอยยิ้ม ทำให้ตัวแทนของร้านค้า ใหญ่ ๆ ไม่ต้องกังวลอะไร
เมื่อมองไปที่ฉากนั้นลั่วอู๋ก็อดยิ้มออกมาไม่ได้
ทันใดนั้นเขาก็เห็นฉูเทียนเค่อ หรือผู้บริหารฉูเดินออกจากที่นี่ด้วยความรีบร้อน ดูเหมือนจะมีธุระอะไรเร่งด่วน
นี่ทำให้ลั่วอู๋อดที่จะสงสัยไม่ได้
ทุกคนต่างกำลังเตรียมการสำหรับเทศกาลเสริมอายุยืนยาว แม้แต่ผู้บริหารระดับสูงทั้งสามเองก็ไม่มีข้อยกเว้น แล้วเขากำลังจะไปที่ไหนกัน?
ถึงอย่างนั้นลั่วอู๋ก็ยังไม่แน่ใจ
บางทีเขาอาจจะมีธุระอื่น ๆ ในเมื่อลั่วอู๋ไม่ได้มาจากคฤหาสน์ชวนเทียน เขาก็คงไม่จำเป็นต้องกังวลเกี่ยวกับเรื่องนี้
