ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน – ตอนที่ 1731

เมื่อซูโสว่เต้าได้ยินแบบนั้น ก็ขมวดคิ้ว
เขาไม่พอใจแผนของนางาฮิโกะ อิโตะแน่นอน
แต่ว่า เขาก็รู้ว่า นางาฮิโกะ อิโตะเพิ่งตัดแขนขาของเขาไป พูดง่ายๆ ก็คือ สะเก็ดเลือดบนบาดแผลยังสดอยู่ ในเวลานี้จะผลักดันให้เขาร่วมมือครั้งใหญ่เช่นนี้ทันที มันดูไม่สมจริงเหมือนกัน
นอกจากนี้ ลูกสาวของนางาฮิโกะ อิโตะก็ยังดูเด็กมาก อายุใกล้เคียงกับซูจือหยูลูกสาวของเขา
ในกรณีนี้ เป็นเรื่องยากสำหรับเขา ที่จะสรุปทันทีและปลักดันไปข้างหน้า
ดังนั้น ซูโสว่เต้าจึงพูดอย่างจริงจังว่า:”ช่วงนี้คุณอิโตะจำเป็นต้องพักผ่อนให้เพียงพอจริงๆ สำหรับเรื่องความร่วมมือนั้น เมื่อคุณออกจากโรงพยาบาล ฉันจะมาหาอีกรอบ ถึงเวลานั้นฉันจะไปที่คฤหาสน์ และพูดคุยเกี่ยวกับรายละเอียดความร่วมมือ คุณคิดว่าไง?”
นางาฮิโกะ อิโตะพยักหน้าทันที และยิ้มพูดว่า:”รอร่างกายฉันฟื้นตัว ถ้าคุณซูมาที่โตเกียว ฉันจะจัดงานเลี้ยงที่ดีในโตเกียวมาต้อนรับ!”
ซูโสว่เต้ายิ้มเล็กน้อยและพูดว่า:”ถ้าอย่างนั้นขอรบกวนคุณอิโตะด้วย”
เขาพูดต่อ:”จริงสิคุณอิโตะ ฉันมีอีกอย่างที่จะเตือนคุณอย่างเป็นมิตร”
นางาฮิโกะ อิโตะ รีบพูดว่า:”เชิญพูดครับคุณซู”
ซูโสว่เต้าพูดว่า:”เท่าที่ฉันรู้ ตระกูลเย่ของเย่นจิงก็อยากทำตามเรา และใช้เส้นทางการพัฒนาของการขนส่งทางทะเล ถ้าฉันเดาไม่ผิด พวกเขาคงจะติดต่อทางคุณและพูดคุยเกี่ยวกับเรื่องโครงการความร่วมมือ”
หยุดชั่วคราว ซูโสว่เต้าก็พูดว่า:”แต่ว่า ความแข็งแกร่งของตระกูลเย่นั้นแย่กว่าของเรามาก ดังนั้นฉันขอแนะนำว่า คุณอิโตะไม่ต้องพิจารณาพวกเขา แค่ดูแลสุขภาพ พอร่างกายหายดี แล้วมาร่วมมือกับตระกูลซู ต้องเป็นทางเลือกที่ดีที่สุด”
นางาฮิโกะ อิโตะพยักหน้าและยิ้มพูดว่า:”อันที่จริงนะคุณซู ฉันรู้จักตระกูลเย่มาระดับหนึ่ง ธุรกิจเดินเรือทางทะเลของพวกเขายังไม่ได้รับการพัฒนาเลย เพียงว่าตระกูลซูดีขึ้น เลยพยายามตามให้ทันเท่านั้นเอง สำหรับฉัน ดูเหมือนพวกเขาจะทำการใหญ่ยากแล้ว ดังนั้นในหีวใจของฉัน ตระกูลซู จึงเป็นลำดับความสำคัญสูงสุด”
ซูโสว่เต้าพูดด้วยความพึงพอใจอย่างยิ่ง:”คุณอิโตะมีดวงตาแหลมคมจริงๆ ! ตระกูลเย่แค่อยากตามเท่านั้นเอง แต่พวกเขาไม่มีทรัพยากรอะไรที่โชว์ในด้านนี้ได้เลย! อย่าพูดถึงการร่วมมือกับตระกูลอิโตะ แม้จะเป็นแหล่งท่าเรือภายในประเทศของจีน เราจะทับเขาให้ไม่มีที่ยืนเลย!”
นางาฮิโกะ อิโตะยิ้มพูดว่า:”คุณซูไม่ต้องกังวล ฉันจะไม่ร่วมมือกับตระกูลเย่แน่นอน หากต้องเลือกระหว่างตระกูลซู และตระกูลเย่ ฉันเลือกคุณซูอย่างแน่นอน!”
ซูโสว่เต้าหัวเราะ:”โอ้ คุณอิโตะ มีคำพูดนี้ของคุณ ฉันสามารถกลับไปประเทศจีนด้วยความสบายใจได้เลย”
นางาฮิโกะ อิโตะถามว่า:”คุณซูจะกลับประเทศจีนเมื่อไหร่?”
ซูโสว่เต้าพูดว่า:”สองวันนี้แหละ ที่สำคัญเป็นเพราะเครื่องบินส่วนตัวถูกจำกัด ไม่ให้ขึ้นเครื่องในโตเกียว ฉันรอสักสองวัน หากไม่เปิดใบอนุญาตขึ้นเครื่องภายในสองวัน ฉันจะซื้อตั๋วและขึ้นเครื่องบินพลเรือนกลับ”
นางาฮิโกะ อิโตะพยักหน้าและพูดอย่างซาบซึ้ง:”เท่าที่ฉันรู้ ก่อนหน้านี้คุณซูใช้จ่ายมากเกินไป และทางการโตเกียวก็มีการวิพากษ์วิจารณ์อยู่บ้าง”
ซูโสว่เต้าปัดมืออย่างเฉยเมย:”กรมตำรวจนครบาลโตเกียวและคณะกรรมการความปลอดภัยสาธารณะแห่งชาติล้วนแต่ไม่รู้จักผิดชั่วรู้ดี คนที่น่ากลัวและชั่วร้ายอย่างมัตสึโมโตะ โยชิโตะ เก็บเขาไว้ในโลกนี้ ไม่รู้ว่าจะมีคนถูกฆ่าอีกสักเท่าไหร่! ฉันกำจัดเขา ไม่เพียงแต่บัญชาสวรรค์เท่านั้น แต่ยังปกป้องความสงบเรียบร้อยในโตเกียวด้วย!”
พูดจบ เขามองไปที่นางาฮิโกะ อิโตะ และพูดอย่างจริงจังว่า:”คุณอิโตะ คุณไม่ใช่เหยื่อโดยตรงของมัตสึโมโตะ โยชิตะหรอกเหรอ? ถ้าผมไม่สามารถฆ่าเขาได้ เขาอาจจะส่งคนมาฆ่าคุณที่โรงพยาบาลตอนนี้ ใครจะไปรู้ว่าเขาจะฆ่าคนในโตเกียวอีกสักกี่คน?”
เมื่อนางาฮิโกะ อิโตะเห็นความชอบธรรมและความกล้าหาญของซูโสว่เต้า ก็อดไม่ได้ที่จะรู้สึกประหลาดใจกับความหน้าด้านของชายผู้นี้ เขาแอบด่าในใจว่า:”ซูโสว่เต้านะซูโสว่เต้า แกมันไร้ยางอาย แกฆ่ามัตสึโมโตะ โยชิตะ กับ มือขวาของมัตสึโมโตะ โยชิตะ แม้แต่ลูกน้องของเขาก็ฆ่าหมด เรื่องนี้ยังเข้าใจได้ แต่แกฆ่าหมดทั้งครอบครัว ชายหญิง แก่และเด็ก จนไม่เหลือใครเลย นี่มันถือว่าเรื่องอะไรกัน? คำพูดที่ว่าคนไหนทำผิดก็ต้องรับผิดชอบคนเดียวยังเป็นสิ่งที่บรรพบุรุษชาวจีนของแกบอกไว้ ทำไมพออยู่ที่แก แม้แต่พื้นฐานคุณธรรมยุทธภพก็ไม่สนใจแล้ว?”
“ความหมายที่แกพูดตอนนี้ คือแกฆ่าทั้งครอบครัวของมัตสึโมโตะ โยชิตะ หรือว่ากำลังปกป้องฉันโดยอำพรางอยู่? ฉันต้องขอบคุณแกที่ฆ่าทั้งครอบครัวมัตสึโมโตะ โยชิตะเหรอ?ไอ้ตระกะบ้าบอ!”
แต่ว่า บนพื้นผิว นางาฮิโกะ อิโตะ ยังคงพูดด้วยความซาบซึ้ง:”โอ้ เรื่องนี้ต้องขอบคุณคุณซูจริงๆ ไม่เช่นนั้น ฉันอาจจะยังมีความอันตรายและการคุกคามอีกนับไม่ถ้วนจริงๆ……”