ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน – ตอนที่ 1648

ซูจือเฟยพูดอย่างตื่นเต้นว่า “เขาหมายความว่าเขาเต็มใจที่จะพิจารณาข้อเสนอและเงื่อนไขของพวกเรา แต่เขาก็ยังคงหวังว่าจะได้พูดคุยแบบต่อหน้ากัน คุณคิดอย่างไร?”
ซูจือหยูพูดว่า “ฉันคิดว่าไม่มีปัญหา โทรกลับไปหาเขา แล้วขอให้เขามาพูดคุยกับเราที่โรงแรมแต่เช้าตรู่ในวันพรุ่งนี้ ถ้าพูดคุยได้ดี พวกเราก็จะร่วมมือกับเขา ทางด้านของทากาฮาชิ มาจิก็ไม่ต้องไปคุยแล้ว แต่ถ้าการเจรจาไม่ดี พวกเราก็ไปเซ็นสัญญากับทากาฮาชิ มาจิโดยตรง!”
“โอเค!” ซูจือเฟยพูดอย่างกระตือรือร้นว่า “ผมจะโทรกลับหาเขาเดี๋ยวนี้!”
ซูจือเฟยเพิ่งพูดจบ ทันใดนั้นนินจาสี่คนที่ใส่เสื้อคลุมชุดดำก็พุ่งลงมาทันทีจากเพดานทางเดินของโรงแรม
ซูจือหยูและซูจือเฟยไม่มีเวลาตอบสนอง พวกเขาก็ถูกฝ่ายตรงข้ามควบคุมไว้แล้ว
ซูจือหยูคำรามด้วยความกลัวว่า “พวกคุณเป็นใครกัน!”
นินจาสวมหน้ากากคนหนึ่งพูดอย่างเย็นชาว่า “คุณหนูซู ผมเป็นผู้ใต้บังคับบัญชาของคุณอิโตะ มาหาคุณมีเรื่องเล็กน้อยกับคุณ คงต้องรบกวนคุณสักหน่อยแล้วครับ!”
“อะไรนะ!” ซูจือหยูและซูจือเฟยต่างตกตะลึงไปเลย!
ซูจือหยูตกใจอย่างมาก และคิดกับตัวเองว่า “นางาฮิโกะ อิโตะเพิ่งโทรมาเมื่อกี้นี้ และบอกว่าเขาจะเจรจากับพี่ชายอีกครั้ง ทำไมนินจาถึงเข้ามาได้ในพริบตา!”
“เป็นไปได้ไหมว่า การเจรจาใหม่ของเขาเป็นเท็จ และการลักพาตัวพวกเราถึงเป็นความจริง?”
ซูจือหยูรีบพูดโพล่งออกมาว่า “พวกท่าน มีความเข้าใจผิดในเรื่องนี้หรือไม่? เรากำลังจะเจรจาประชุมกับคุณอิโตะ นี่พวกคุณกำลังจะทำอะไรเหรอ?”
ชายคนนั้นยิ้มอย่างน่ากลัว “คุณหนูซู อะไรควรถามก็ถาม อะไรที่ไม่ควรถามก็อย่าถาม แค่ไปกับเราอย่างเชื่อฟังก็พอแล้ว พวกเราจะไม่ฆ่าคุณ แต่ถ้าพวกคุณอยากจะขัดขืน หรือใช้กลอุบายบางอย่าง งั้นก็ต้องขอโทษแล้วล่ะ ผมจะปล่อยให้คุณสองคนตายอยู่ในญี่ปุ่น!”
ซูจือหยูตระหนักว่ามีบางอย่างผิดปกติ และพูดโพล่งออกมาว่า “ทุกท่าน ถ้าเป็นเรื่องของเงิน พวกคุณสามารถพูดออกมาได้ จำนวนมากเท่าไหร่ก็ไม่มีปัญหา ไม่ว่าพวกคุณจะได้รับคำสั่งจากใคร ฉันก็สามารถจ่ายให้พวกคุณเป็นสองเท่า แม้กระทั่งสามสี่เท่าของราคาก็ได้!”
ชายคนนั้นยิ้มอย่างเย็นชาและกล่าวว่า “ขออภัย เรานินจาใส่ใจกับความน่าเชื่อถือเสมอมา ดังนั้นเราจึงจะต้องรบกวนคุณหนูซูและคุณซูสักหน่อยแล้วล่ะ”
พูดจบ เขาก็ขยิบตาให้สองคนที่อยู่รอบตัวเขาทันที!
ทั้งสองหยิบผ้าเช็ดหน้าพิเศษสองผืนออกจากกระเป๋าทันที
มีอีเธอร์จำนวนมาก อยู่ในผ้าเช็ดหน้า
ก่อนที่ซูจือหยูและซูจือเฟยจะกรีดร้อง พวกเขาก็ถูกคนคลุมปากด้วยผ้าเช็ดหน้าอย่างแน่นหนา
ทันทีหลังจากนั้น กลิ่นฉุนของยาเคมี ทำให้ทั้งสองคนหมดสติไปทันที!
หลังจากนั้น นินจาทั้งสองก็อุ้มตัวพี่น้องสองคนนี้ไว้บนบ่า มัดด้วยสายรัดให้แน่น แล้วโยนเชือกลงเขาจากหน้าต่างห้องพักของโรงแรมโดยตรง นำตัวพวกเขาให้เลื่อนลงมาจากผนังสู่ที่พื้นราวกับนกนางแอ่น
ด้านนอก มีรถเพื่อการพาณิชย์สองคันรออยู่เป็นเวลานานแล้ว หลังจากที่นินจาชุดดำพาตัวพี่น้องของตระกูลซูที่หมดสติเข้าไปในรถ รถยนต์เชิงพาณิชย์ทั้งสองคันก็รีบออกจากสถานที่อย่างรวดเร็ว!
กระบวนการลักพาตัวนี้ เกิดขึ้นอย่างราบรื่นดั่งสายน้ำไหลริน และไม่มีใครทั่วทั้งโรงแรมรู้ว่า พี่น้องตระกูลซูถูกลักพาตัวไปแล้วงั้นเหรอ!
สิ่งที่น่ากลัวยิ่งกว่านั้นก็คือ ผู้คนติดตามจากตระกูลซูมากกว่าสิบคน ถูกวางยาพิษจนเสียชีวิตอยู่ในห้องของตนไปแล้วในเวลานี้
สิ่งที่ฆ่าพวกเขาตาย ก็คือก๊าซซารินของทหารที่นินจากลุ่มนี้ใช้สังหารพวกเขา
นี้เป็นอาวุธเคมีก๊าซพิษทหารปี1995 เคยมีคนก่อการร้ายในรถไฟใต้ดินญี่ปุ่น ก็คือใช้อาวุธเคมีมีพิษเช่นนี้
หลังจากที่ก๊าซซารินเข้าสู่ร่างกายของมนุษย์ผ่านทางทางเดินหายใจหรือผิวหนังและเยื่อเมือก ก็จะทำให้เหยื่อเสียชีวิตได้ในเวลาอันสั้น และขนาดยาที่ทำให้เสียชีวิตได้เพียงแค่ต้องการ สิบมิลลิกรัมเท่านั้น
หลังจากที่รถสองคันขับออกจากโรงแรมอย่างรวดเร็ว ชายคนที่เป็นผู้นำทีมในรถก็หยิบโทรศัพท์มือถือออกมา แล้วโทรออก “คุณมัตสึโมโตะ คนดังกล่าวจับตัวมาได้แล้ว และคนอื่นๆ ของตระกูลซูที่เหลือทั้งหมดเสียชีวิตไปแล้ว พวกเราได้ทิ้งเครื่องหมายพิเศษของตระกูลฟูจิบายาชิอยู่ในห้องของพวกเขาอย่างลับๆ แล้ว!”
ในโทรศัพท์ เสียงที่ตื่นเต้นของมัตสึโมโตะ โยชิโตะดังมาจากทางโทรศัพท์ “ดีมาก! ดีมากๆ! คุณพาตัวพวกเขาไปที่เกียวโตเพื่อรอข่าวของผมตอนนี้เลย ฆ่าพวกเขาเมื่อจำเป็น และซ่อนศพของพวกเขาเข้าไปในคฤหาสน์ของตระกูลอิโตะในเกียวโต! หลังจากหลานชายคนโตและหลานสาวคนโตของตระกูลซูถูกฆ่าตาย นางาฮิโกะ อิโตะถึงตายก็ไม่สามารถลบล้างว่าเป็นผู้ต้องสงสัยได้ อย่างไรก็ตาม ในที่เกิดเหตุมีเครื่องหมายพิเศษของตระกูลฟูจิบายาชิ นางาฮิโกะ อิโตะก็จะคิดว่าทั้งหมดนี้เป็นการใส่ร้ายของทากาฮากชิ มาจิ ตระกูลซูก็จะส่งคนมาแก้แค้นให้กับทายาทของพวกเขาอย่างแน่นอน ทีนี้ในโตเกียวก็จะมีละครโชว์ดีๆ ให้ดูกันแล้ว!”