ฉินยาตึงเครียดกว่าหลินซินเหยียน เอามือทั้งสองกำหมัดบีบกันแน่น เพราะกลัวว่าด้านในจะมีอะไรอันตราย
แต่ทว่า เมื่อแกะกระดาษออกมา ข้างในนั้นมีชุดชั้นในสีชมพูสุดเซ็กซี่
หลังจากที่เสิ่นเผยซวนเห็น ก็หันตัวกลับมา ฉินยากลัวว่าจะมีระเบิด เมื่อหยิบชุดชั้นในออกมา แล้วแกะกระดาษด้านล่างออก ก็ไม่มีอะไร ในกล่องนั้นมีเพียงชุดชั้นในชุดเดียว
เธอขมวดคิ้วพลางพูด “ใครเป็นคนส่งมานะ？”
หลินซินเหยียนเองก็ไม่รู้ ถ้าเกิดรู้คงจะไม่ตึงเครียดแบบเมื่อสักครู่ เธอปิดกล่องของชุดชั้นใน ก่อนจะกำชับ “อย่าบอกจิ่งห้าวนะ”
เธอไม่อยากทำให้เขาลำบากใจในตอนนี้ หลังจากที่งานแต่งงานเสร็จแล้วค่อยพูด
“มันจะไม่ดีเท่าไหร่หรือเปล่า？” เสิ่นเผยซวนกลัวว่าจะเกิดอะไรขึ้น เขาจะบอกจงจิ่งห้าวไม่ได้แน่นอน
“ไม่มีอะไรไม่ดีหรอก ถ้าเกิดเป็นคนรู้จัก เดี๋ยวจะทำให้เล็กน้อยให้มันวุ่นวายได้” หลินซินเหยียนมั่นใจในความคิด
หลังจากที่งานแต่งงานแล้ว เธอจะบอกกับจงจิ่งห้าวเอง
เธอไม่ได้อยากจะปิดบังตลอด แต่ขอแค่งานแต่งงานจบก็พอ
ตอนนั้นช่างแต่งหน้าเคาะประตูแล้วเข้ามา “ใกล้ถึงเวลาแล้ว ฉันจะเติมหน้าให้คุณหน่อย”
หลินซินเหยียนมองเสิ่นเผยซวนกับฉินยา “โอเค มีความสุขหน่อย วันนี้เป็นวันดีของฉันนะ”
ฉินยาพยักหน้า เพื่อให้ช่างแต่งหน้ามาเติมหน้าให้เธอ เธอเอาช่อดอกไม้ให้หลินซินเหยียน “ฉันไปห้องข้างๆ ดูเด็กทั้งสองคนหน่อย”
หลินซินเหยียนพยักหน้า
ตอนบ่ายสามหลินซินเหยียนเข้ามายืนอยู่ตรงหน้างาน รอให้ถึงเวลาแล้วจะเข้าไป
ฉินยากับพนักงานจัดแจงชุดแต่งงานให้เธอ จงเหยียนเฉินกับจงเหยียนซียืนข้างๆ เธอทั้งสอง
เธอไม่ได้ให้พ่อพาเข้ามา แต่จูงมือเด็กทั้งสอง
พวกเขาเชื่อฟังมาก เหมือนกับว่ามีคนสอนสิ่งที่ต้องทำให้พวกเขาแล้ว พวกเขาเป็นเด็กที่รู้จักโลก และเชื่อฟัง เลยยืนอกผาย
เมื่อถึงเวลาบ่ายโมงสามนาที ประตูใหญ่หนาก็ค่อยๆ เปิดออก จากนั้นก็มีลำแสงส่องมา บนเรือนร่างของเธอ เพียงไม่นานแสงก็แบ่งเป็นสามลำแสง อีกสองลำแสงที่เหลือก็ส่องไปยังเด็กข้างๆ ทั้งสองคน
แววตาของทุกคนต่างมองเป็นตาเดียว
ทั้งสองข้างมีคนนั่งอยู่เต็มไปหมด เมื่อถึงเหล่าคนของตระกูลจง ถึงแม้คนในครอบครัวจะไม่ได้มีชื่อมากขนาดนั้น แต่คนที่ร่วมทำธุรกิจด้วยก็มีไม่น้อยเลย
ที่พื้นมีพรมแดง ทั้งสองข้างเป็นดอกไม้ตกแต่ง ทั้งงานแต่งงานนั้นตกแต่งเหมือนอยู่ในจินตนาการ โรแมนติกเหลือเกิน เหมือนกับฉากในนิทานตอนเด็กๆ
หลินซินเหยียนจับมือเด็กทั้งสองคนแน่น ก่อนจะค่อยๆ เข้าไป ตอนที่เธอก้าวเข้าไปนั้น เพลงในงานแต่งงานก็เริ่มดังขึ้น
ในขณะเดียวกันทุกคนก็ตบมือกราวขึ้นมา
นอกจากสื่อหลายสำนักแล้ว แผนกที่เกี่ยวข้องของว่านเยว่กรุ๊ปถ่ายบรรยากาศของงาน ก่อนจะโพสต์ภาพนี้บนบัญชีทางการในweibo【วันนี้ เป็นวันแต่งงานของประธานบริษัทว่านเยว่กรุ๊ป ให้เราส่งมินิฮาร์ตเพื่ออวยพรพวกเขากันเถอะ】
อาจจะเกี่ยวกับเพลง หรือไม่ก็เพราะบรรยากาศของงาน ให้หลินซินเหยียนเข้าสู่บรรยากาศของการแต่งงานอย่างแท้จริง
เธอมองพลางยืนรอผู้ชายของเธออยู่ที่ปลายสุด แล้วค่อยๆ เดินเข้ามาทีละก้าว
จงจิ่งห้าวสังเกตเห็นเธอ ด้านข้างเธอไม่มีใครที่ซบได้ มีเพียงเธอที่จูงมือเด็กทั้งสอง ก่อนจะเดินเข้ามาทางเขาทีละก้าวๆ
ให้เขาซึ้งใจ แล้วก็รู้สึกเอ็นดูด้วย
ผู้หญิงคนนั้นตั้งแต่วันที่ไม่มีเขา คลอดลูกของเขาเพียงคนเดียว เลี้ยงพวกเขาโตมา แถมยังโดนนินทาว่าร้ายในการเป็นแม่เลี้ยงเดี่ยวอีก
เธอกล้าหาญ และแข็งแกร่งขนาดไหน
“อย่าขยับ” จงจิ่งห้าวที่ตอนแรกต้องรอเธอเดินเข้ามาในจุดสุดท้ายก็เปิดปากพูดขึ้น
ทุกคนรู้สึกมึนงง พลางเดาในใจว่าเกิดอะไรเปลี่ยนไปในงานแต่งงานหรือเปล่า？
หลินซินเหยียนยืนมั่น ถึงแม้ว่าจะไม่รู้ว่าเขาหมายความว่าอะไร แต่ว่าก็เชื่อฟังเขามาก
ขณะที่ทุกคนกำลังซุบซิบกัน แล้วมองไปทางพวกเขานั้น จงจิ่งห้าวก็มองเธอ พลางพูด “ทางที่เหลือให้ฉันเดินเองนะ คุณยืนรอฉันอยู่ตรงนั้นก็พอ”
พูดไปเขาก็เดินก้าวไป
ก่อนหน้านี้เธอเดินมาคนเดียวบนเส้นทางมากมาย ลำบากมาก็เยอะตอนนี้เป็นเขาที่เดินมาหาเธอบ้าง
ถึงแม้ว่าจะไม่ตรงตามกฎที่วางเอาไว้ แต่กลับทำให้ซึ้งใจได้อย่างง่ายดาย
ทั้งสองคนคบกัน ทั้งคู่ก็ต้องร่วมด้วยช่วยกัน แต่ไม่ใช่ว่าอีกฝ่ายไม่ยอมทำอะไรเลย แล้วรอให้อีกฝ่ายจัดการอยู่คนเดียว
เมื่อเดินมาอยู่ตรงหน้าเธอ จงจิ่งห้าวยืนมั่นคง ก่อนจะยื่นมือมาหาเธอ
หลินซินเหยียนเงยหน้ามองเขา
เขายิ้มมุมปากขึ้นเบาๆ ก่อนจะพูดเสียงทุ้ม “ทางต่อจากนี้ เราจะเดินไปด้วยกัน”
หลินซินเหยียนเม้มปาก จู่ๆ ก็คัดจมูกขึ้นมา มันทำให้ดวงตาของเธอเบลอไปด้วย
ถึงแม้ว่าดวงตาจะแดงก่ำ ใบหน้ากลับยังมีรอยยิ้มบางๆ
เธอค่อยๆ ยกมือขึ้นไปไว้ในฝ่ามือของเขา
จงจิ่งห้าวกำมือขึ้นมา แล้วเอามือของเธอมากำเอาไว้ในฝ่ามือ ส่วนอีกมือก็จูงจงเหยียนซีค่อยๆ เข้าไปในงาน
ด้านล่างนั้นก็ปรบมือขึ้นพร้อมๆ กันด้วยความยินดี
ฉากนี้มันอบอุ่นมากจริง
มันทำให้คนอิจฉาตาร้อน
