ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน – ตอนที่ 1606

“ใช่แล้ว!”เด็กผู้หญิงพยักหน้า และพูดต่อไปว่า: “พวกเขาหลายคนเป็นสมาชิกของสมาคมไฮกิง คุณผู้ชายท่านั้นเห็นว่าไม่ปลอดภัยจึงเข้ามาช่วยเหลือทุบตีพวกใช้ความรุนแรงคนอื่นๆจนบาดเจ็บ แต่ต่อมาสมาคมไฮกิงที่ถูกรถชนคนนั้นใช้มีดจี้ฉัน คุณผู้ชายคนนั้นก็ตีจนมีดของเขาหล่น ฉันถึงได้เอาตัวรอดมาได้”
“ต่อจากนั้นสมาคมไฮกิงคนนั้นก็จะหนี คุณผู้ชายคนนั้นไล่ตามออกไปถึงได้ก่อให้เขาถูกรถชน เรื่องราวต่อมาพวกคุณต่างก็รู้แล้ว”
หลังจากที่ซูจือหยูฟังสิ่งเหล่านี้จบ คนทั้งคนก็ตกตะลึงจนตาค้าง
เธอคาดไม่ถึงว่า พล็อตเรื่องจะเกิดการพลิกกลับเร็วขนาดนี้!
ชายหนุ่มที่หัวแข็งดื้อรั้นเมื่อกี้นี้ลงมือได้โหดเหี้ยม กลับเพื่อช่วยเด็กผู้หญิงบริสุทธิ์คนหนึ่ง จากในมือของสมาชิกของสมาคมไฮกิง
ที่สำคัญ เด็กผู้หญิงคนนั้นยังเป็นเพื่อนร่วมชาติจีนด้วย!
เธอถึงกับสามารถจินตนาการออกมาได้ว่า ถ้าหากวันนี้ไม่ใช่ผู้ชายคนนั้นออกหน้าช่วยเหลือไว้ เด็กผู้หญิงจีนที่อยู่ในต่างประเทศคนนี้ จะถูกคนพวกนั้นของสมาคมไฮกิงในประเทศญี่ปุ่นทำร้ายอย่างแน่นอน ถึงขนาดอาจถูกพวกเขาล่วงละเมิด!
มิน่าล่ะ ผู้ชายคนนั้นลงมือได้โหดเหี้ยมขนาดนั้น!
เปลี่ยนเป็นตัวเอง ตัวเองก็แทบจะหักแขนหักขาคนเหล่านี้!
ทากาฮาชิ เอคิจิยังโกรธจนขึ้นหัวแล้วโวยวายกับอีกฝ่าย ถึงขนาดยังให้บอดี้การ์ดสิบกว่าคนขึ้นล้อมโจมตีอีกฝ่าย จากมุมมองนี้ ถูกหักแขนทั้งสองก็ไม่มากเกินไป!
ในขณะนี้ ความโกรธในใจของซูจือหยูที่มีต่อเย่เฉิน ก็หายไปอย่างไร้ร่องรอยในทันที
ดังนั้น ซูจือหยูมองไปทางผู้หญิงคนนั้น เอ่ยปากถามว่า: “เธอรู้มั้ยว่าอีกฝ่ายมีเบื้องหลังอะไร? สมาคมไฮกิงนั่น?”
เด็กผู้หญิงคนนั้นรีบตอบว่า: “เป็นสมาคมไฮกิงบุงเกียว สมาคมความรุนแรงที่ใหญ่ที่สุดในพื้นที่บุงเกียว!”
“สมาคมไฮกิงบุงเกียวเหรอ?”ซูจือหยูมองไปที่ทากาฮาชิ เอคิจิ ถามอย่างเย็นชาว่า: “สมาคมไฮกิงบุงเกียวน่าจะเป็นกองกำลังภายนอกของตระกูลทากาฮาชิของคุณใช่มั้ย? แย่งเงินของเด็กผู้หญิงที่แสดงดีดกีตาร์ร้องเพลงที่ถนน ยังบังคับให้คนอื่นไปดื่มเหล้าเป็นเพื่อนด้วย สิ่งนี้ก็มากเกินไปแล้วนะ?”
สีหน้าของทากาฮาชิ เอคิจิตกตะลึงเป็นอย่างมาก ต่อจากนั้นก็พูดอย่างยากที่จะซ่อนเร้นความกระอักกระอ่วน: “คุณหนูซู คุณได้ยินข่าวลือมาจากที่ไหนเหรอ? ตระกูลทากาฮาชิของพวกเราไม่มีอะไรเกี่ยวกับสมาคมไฮกิง…”
ซูจือหยูส่งเสียเย็นชา แล้วพูดว่า: “คุณทากาฮาชิ ก่อนหน้าที่ฉันจะมาก็ได้ตรวจสอบอย่างละเอียดแล้ว ตระกูลทากาฮาชิของพวกคุณ ก็เป็นตระกูลที่เกิดมาจากอิทธิพลสีเทาในช่วงหลายปีก่อน เพียงแต่ว่าต่อมาไม่มีช่องทางไปถึงสีดำ ต่อจากนั้นก็ล้างให้ขาวสะอาดได้ทันเวลาแล้วก็เปลี่ยนกลายเป็นประสบความสำเร็จอย่างมากเท่านั้นเอง!”
ขณะที่พูด ซูจือหยูก็พูดว่า: “ฉันรู้ว่า สมาคมไฮกิงของทั้งโตเกียวและพื้นที่โดยรอบ มีครึ่งหนึ่งอยู่ภายใต้ในการควบคุมของตระกูลของคุณ เพียงแต่ว่าพวกคุณฉลาดมาก ไม่ได้ให้คนของตระกูลทากาฮาชิควบคุมสมาคมไฮกิงเหล่านี้โดยตรง แต่ใช้งานญาติห่างๆที่นามสกุลต่างกัน ใช่หรือเปล่า?”
ทากาฮาชิ เอคิจิพูดอย่างกระอักกระอ่วนว่า: “เอ่อ…คุณหนูซู…สมาคมไฮกิงพวกนี้ถูกจัดการดูแลโดยญาติต่างนามสกุลของพวกเราจริงๆ แต่ตระกูลทากาฮาชิของพวกเราไม่ยุ่งกับธุรกิจส่วนนี้มานานแล้ว…”
ซูจือหยูส่งเสียงเย็นชา: “เอาล่ะคุณทากาฮาชิ ทุกคนก็เป็นผู้ใหญ่กันหมดแล้ว คุณอย่าคิดว่าฉันเป็นคนโง่! เหตุผลที่เกิดเรื่องราวในวันนี้ขึ้นและเหตุผลที่แขนของคุณถูกหัก ทั้งหมดเป็นเพราะตระกูลของพวกคุณรู้เห็นเป็นใจให้สมาคมไฮกิงกระทำผิดอย่างเหิมเกริมจึงก่อให้เกินจุดจบ!”
ทากาฮาชิ เอคิจิพูดไม่ออก อยากจะโต้แย้ง แต่ก็หาเหตุผลที่จะโต้แย้งไม่ได้
ซูจือหยูชี้ไปที่เด็กสาวชาวจีนคนนั้น และพูดกับทากาฮาชิ เอคิจิว่า: “คุณทากาฮาชิ ผู้หญิงคนนี้ไม่มีส่วนเกี่ยวข้องกับเรื่องนี้ ฉันหวังว่าจากนี้ไปคุณจะไม่สร้างความเดือดร้อนอะไรให้กับเธออีก ทำได้มั้ย?”
ทากาฮาชิ เอคิจิรู้ว่าเหตุผลของตัวเองไม่เพียงพอ ที่สำคัญก็ไม่กล้าทำให้ซูจือหยูขุ่นเคืองใจ ทำได้เพียงพยักหน้าด้วยความแค้นใจ: “คุณหนูซูวางใจได้ จากนี้ไปผมไม่มีทางทำให้เธอลำบากใจอย่างแน่นอน…”