ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน – ตอนที่ 1576

เย่เฉินพยักหน้าอย่างพึงพอใจ และพูดกับโคบายา ชิอิจิโร่ว่า:”ตั้งแต่วันนี้เป็นต้นไป นายต้องร่วมมือกับเว่ยเลี่ยงเพื่อปรับแผนการผลิตทั้งหมดของบริษัทผลิตยาโคบายา.หยุดการผลิตยาก่อนหน้านี้ของบริษัทผลิตยาโคบายาชิทั้งหมดก่อน และเปลี่ยนไปใช้การผลิตยากระเพาะเก้าเสวียนทั้งหมด เข้าใจไหม ?”
โคบายา ชิอิจิโร่รีบแสดงคำพูดที่จริงใจของเขา:”คุณเย่ ไม่ต้องกังวล ฉันจะพยายามร่วมมือกับคุณเว่ยอย่างเต็มที่!”
ทันใดนั้น เว่ยเลี่ยงกับเย่เฉินว่า:”ประธานเย่ กำลังการผลิตของบริษัทผลิตยาโคบายายังคงแข็งแกร่งมาก หากการผลิตยากระเพาะเก้าเสวียนเริ่มต้นอย่างเต็มรูปแบบ ความต้องการวัตถุดิบสำหรับยากระเพาะเก้าเสวียนจะมีจำนวนมาก เราต้องเตรียมสิ่งนี้ไว้ล่วงหน้า มิฉะนั้น เมื่อวัตถุดิบในการผลิตไม่เพียงพอ กำลังการผลิตจะถูกจำกัดอย่างมาก”
เย่เฉินพยักหน้าและพูดว่า:”ฉันจะแก้ปัญหาเรื่องวัตถุดิบ”
เมื่อพูดเช่นนี้ เย่เฉินก็นึกถึงฉินกาง ผู้นำตระกูลฉินซึ่งอยู่ห่างไกลจากเมืองจินหลิง
ตระกูลฉินเริ่มต้นจากธุรกิจยารักษาโรค
นอกจากนี้ ฉินกางยังได้รับความไว้วางใจอย่างมากจากเย่เฮิน ดังนั้นเย่เฉินเตรียมที่จะมอบธุรกิจวัตถุดิบและยาทั้งหมดให้เขา
จากนั้นเขาก็หยิบโทรศัพท์มือถือออกมาและโทรหาฉินกาง
ตอนที่ต่อสายอยู่ ฉินกางกำลังกินข้าวอยู่
เมื่อเห็นว่าเป็นสายของเย่เฉิน จึงพูดด้วยความเคารพว่า:”อาจารย์เย่ ทำไมถึงว่างโทรมาหาผมล่ะ?”
เย่เฉินยิ้มถามว่า:”ประธานฉิน ฉันมีเรื่องจะถามคุณ”
ฉินกางด้วยความเคารพ:”อาจารย์เย่ถามมาได้เลยครับ”
เย่เฉินพูดว่า:”ตอนนี้ตระกูลฉินของคุณมีวัตถุดิบทางการแพทย์จำนวนเท่าใด?”
ฉินกางคิดอยู่ครู่หนึ่งและพูดว่า:”ปีที่แล้ว ตระกูลฉินของเราผลิตวัสดุทางการแพทย์ต่างๆ มากกว่า 200,000 ตัน และส่งมอบให้กับบริษัทยามากกว่า 30 แห่งทั่วประเทศ”
เย่เฉินพ่นลมหายใจและถามว่า:”สามารถจัดหาหนึ่งล้านตันต่อปีได้หรือไม่”
ฉินกางอุทาน:”หนึ่งล้านตัน! อาจารย์เย่ หนึ่งล้านตันนั้นเกือบจะเท่ากับผลผลิตประจำปีของวัสดุยาสมุนไพรในสามจังหวัดทางตะวันออกเลยนะ ผลผลิตประจำปีของเราทั้งหมดในประเทศนั้นมากกว่า 5 ล้านตัน ซึ่งใหญ่ที่สุด วัสดุยาในประเทศ บริษัทสามารถผลิตได้เจ็ดหรือแปดแสนตันต่อปี……
เย่เฉินถามเขาว่า:”แล้วคุณมีความมั่นใจที่จะจัดหาหนึ่งล้านตันต่อปีหรือไม่?”
ฉินกางพูดว่า:”อาจารย์เย่ วัสดุยาทั้งหมดอยู่ในมือของเกษตรกรเภสัชกรรมทั่วประเทศ แค่ไปซื้อมัน หนึ่งล้านตันมันไม่ใช่ปัญหาใหญ่ สิ่งสำคัญคือผมไม่มีช่องทางในการย่อยวัตถุดิบทางยามากมายนั้นสิ! อันที่จริง ส่วนตัวแล้ว ผมอยากขายยาเพิ่ม แต่ที่สำคัญคือต้องหาคนรับต่อที่แข็งแรงพอ”
เย่เฉินยิ้มพูดว่า:”ความจริงแล้ว ฉันได้เข้าครอบครองบริษัทผลิตยาโคบายาในญี่ปุ่นแล้ว ในอนาคตอันใกล้นี้ กำลังการผลิตทั้งหมดของบริษัทผลิตยาโคบายา จะให้บริการแก่ฉัน และฉันจะขยายสายการผลิตต่อไปด้วย ปีนี่ปีเดียว ใช้วัตถุดิบทางการแพทย์จำนวนมากมายนั้นไม่ใช่ปัญหาใหญ่ ฉันเชื่อคุณ ถ้าคุณสนใจจะมาร่วมมือกับฉัน ใบสั่งยาสำหรับวัสดุทางการแพทย์หนึ่งล้านตันนี้ ฉันให้คุณหมด! ”
ทันทีที่ฉินกางได้ยินเรื่องนี้ เขาก็รู้สึกตื่นเต้นมากจนลุกขึ้นจากเก้าอี้ โต๊ะและตะเกียบถูกโยนลงกับพื้นก็ไม่สนใจ เขาพูดอย่างตื่นเต้นว่า:”อา……อาจารย์เย่.…..คุณ……คุณพูดจริงเหรอ?!”
เย่เฉินยิ้มอย่างเฉยเมย:”ฉันเย่เฉินเคยโกหกคุณสักที่ไหน?”
ฉินกางรู้สึกปลาบปลื้มในทันที ตื่นเต้นมากจนพูดอะไรไม่ออก!
เขาตื่นเต้นและคิดในใจว่า:”ถ้าอาจารย์เย่สามารถใช้วัตถุดิบทางการแพทย์ได้หนึ่งล้านตันจากตระกูลฉินทุกปี มันจะเทียบเท่ากับการเพิ่มปริมาณธุรกิจของตระกูลฉินโดยตรงเป็นสองเท่าโดยตรงถึงห้าเท่า! ด้วยวิธีนี้ ความแข็งแกร่งของตระกูลฉินจะเพิ่มขึ้นอย่างรวดเร็วไม่ใช่เหรอ?! และความฝันของฉันในการฟื้นฟูตระกูลฉิน ก็สามารถเป็นจริงได้อย่างง่ายดาย!”
ในขณะนี้ เขาแทบจะถือว่าเย่เฉินเป็นพ่อแม่ที่ทำให้ตระกูลฉินเกิดใหม่ และพูดอย่างตื่นเต้นว่า:”อาจารย์เย่! ในเมื่อคุณเห็นค่าฉันมาก ยอมดึงผมขึ้นมา งั้นผมจะไม่มีวันเป็นภาระให้คุณ! คุณวางใจเถอะ ไม่ว่าคุณจะต้องการวัตถุดิบทางการแพทย์มากแค่ไหน แม้ว่าผมจะสู้สุดชีวิต ก็จะหามาให้แน่นอน! และผมจะให้คุณภาพที่ดีและราคาต่ำสุดแก่คุณอย่างแน่นอน!”