ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน – ตอนที่ 1546

หงห้าพยักหน้าทันทีและกล่าวว่า “ไม่มีปัญหาอาจารย์เย่! หงห้าจะคอยฟังคำสั่งของคุณ!”
เย่เฉินพยักหน้าด้วยความพึงพอใจ และก็กล่าวกับเฉินจื๋อข่ายว่า “เหล่าเฉิน หงห้าไปพร้อมกับพวกเรา และยังมีพอลของสำนักงานกฎหมายสมิธ โคบายา ชิอิจิโร่ของตระกูลเสี่ยวหลิน คุณให้ลูกเรือที่อยู่ทางนั้นเตรียมให้พร้อมด้วย”
“ครับคุณชาย! ผมจะจัดการให้ทันทีเลย!”
ในเวลานี้ สองพี่น้องโคบายา ชิอิจิโร่และโคบายา ชิจิโร่สองคน ก็ได้บันทึกวิดีโอแบบรับผิดแทนกันของพวกเขาไว้เรียบร้อยแล้ว
ต่อจากนั้น ทั้งสองถูกคนของหงห้านำตัวกลับมา
เย่เฉินมองไปที่ทั้งสองคน และพูดเบาๆ ว่า “โคบายา ชิอิจิโร่ วันนี้คุณพักผ่อนให้ดี พรุ่งนี้หงห้าจะพาคุณไปสนามบินพร้อมกัน แต่ผมจะขอเตือนคุณล่วงหน้าไว้ก่อนว่า ระหว่างทางระวังตัวไว้ด้วย อย่าคิดว่ากลับไปถึงที่ญี่ปุ่นแล้วก็เหมือนกับกลับไปถึงถิ่นของคุณ ถ้าคุณกล้าขัดขืนใดๆ ผมจะไม่ปล่อยคุณไว้อย่างแน่นอน”
โคบายา ชิอิจิโร่พยักหน้าเหมือนโขลกกระเทียม “คุณเย่คุณไม่ต้องกังวล แม้ว่าผมจะต้องตาย ผมก็จะไม่ขัดขืนคุณอย่างแน่นอน……..”
เย่เฉินส่งเสียงฮัม จากนั้นก็มองไปที่โคบายา ชิจิโร่ แล้วพูดเบาๆ ว่า “โคบายา ชิจิโร่ คุณก็อยู่ที่นี่อย่างเชื่อฟังเถอะ คนของหงห้าจะให้คุณอยู่ดีกินดี นอกจากเวลาทำงานแล้ว เวลาที่เหลือคุณก็อธิษฐานให้ดีๆ และภาวนาให้มีอะไรเกิดขึ้นกับพี่ชายคนนี้ของคุณ แบบนี้คุณก็จะได้มีโอกาสกลับไปญี่ปุ่น”
เมื่อได้ยินเช่นนี้ โคบายา ชิอิจิโร่ก็โบกมืออย่างเร่งรีบด้วยความตกใจ “คุณเย่ คุณไม่ต้องห่วงอะไรทั้งนั้น ผมจะไม่ทำเรื่องอะไรอย่างแน่นอน ชิจิโร่ไอ้สารเลวคนนี้ จะไม่มีโอกาสที่จะได้ออกจากคอกเลี้ยงสุนัขแห่งนี้ทั้งชีวิตนี้หรอก!”
โคบายา ชิจิโร่กัดฟันด้วยความโกรธ
อย่างไรก็ตาม ในตอนนี้โคบายา ชิอิจิโร่กลายเป็นตัวเลือกอันดับหนึ่งของเย่เฉิน และตัวเองก็เป็นได้แค่เพียงยางอะไหล่เท่านั้น
ยางอะไหล่คืออะไร?
หากไม่มีปัญหากับยางเส้นที่กำลังใช้งานอยู่ ไม่มีลมรั่ว และยางไม่ระเบิด ยางอะไหล่ก็จะไม่มีโอกาสได้ใช้งานอย่างแน่นอน
เมื่อคิดเช่นนี้ ความเกลียดชังในใจที่มีต่อพี่ชายของเขา ก็ยิ่งหยั่งรากลึกยิ่งขึ้นไปอีก
ถ้าไม่ใช่ว่ามีคนมากมายอยู่ที่นี่ เขาคงอยากจะรีบพุ่งเข้าไป และบีบคอพี่ใหญ่คนนี้ให้ตายด้วยแขนของเขา!
เมื่อเห็นว่าพี่น้องเป็นศัตรูต่อกัน และอิจฉากัน เย่เฉินก็รู้สึกพึงพอใจอย่างมาก
ผลลัพธ์ที่เขาต้องการก็คือแบบนี้ ทำให้พวกเขาขัดขวางกันและกัน ตรวจสอบและถ่วงดุลซึ่งกันและกัน
เป็นแบบนี้ พวกเขาคงไม่มีใครกล้าสร้างปัญหากับตัวเอง และทำได้เพียงปล่อยให้ตัวเองกำกับอย่างเชื่อฟัง และเป็นหุ่นเชิดของตัวเอง
เมื่อนึกถึงเรื่องนี้ เย่เฉินก็ยืนขึ้นมา และพูดกับหงห้าว่า “หงห้า เริ่มจากพรุ่งนี้ เราจะเสริมกำลังผู้พิทักษ์ที่คอกเลี้ยงสุนัข จะต้องควบคุมดูแลโคบายา ชิจิโร่อย่างดี และห้ามปล่อยให้เกิดความผิดพลาดใดๆ!”
หงห้าพยักหน้าทันทีและกล่าวว่า “อาจารย์เย่ คุณสามารถวางใจได้เลยว่า ที่ของผมมีทหารรักษาความปลอดภัยมากกว่ายี่สิบคน และสุนัขล่าเนื้อที่ดุร้ายที่สุดหลายสิบตัว สุนัขหนึ่งตัวกัดไปหนึ่งคำ ก็จะกัดจนให้เนื้อของคนตัวเล็กอย่างโคบายา ชิจิโร่หมดไป พรุ่งนี้ผมจะเคลื่อนย้ายผู้ใต้บังคับบัญชามาอีกสิบคน มาล้อมรอบสถานที่แห่งนี้ให้กลายเป็นถังเหล็กไปเลย และจะไม่มีความผิดพลาดอะไรเกิดขึ้นอย่างแน่นอน!”
เย่เฉินยิ้มและพูดว่า “โอเค สไตล์การทำงานของคุณ ถูกใจผมมากขึ้นเรื่อยๆแล้ว แต่คุณก็ควรให้ความสนใจด้วย ถ้าเขาไม่เชื่อฟัง และตอนที่คุณปล่อยให้สุนัขไปกัดจริงๆ อย่าปล่อยให้สุนัขกัดเขาจนตาย เก็บชีวิตไว้สักหน่อยก็ยังดี”
หงห้ามองไปที่โคบายา ชิจิโร่ และยิ้มอย่างน่ากลัวว่า “ถ้าไอ้เด็กคนนี้กล้าที่จะวิ่งหนีไป ถึงตอนนั้นผมก็จะปล่อยให้มาสทิฟฟ์หิมะกัดสิ่งนั้นของเขาออกก่อนเป็นอันดับแรก!”