สิ่งอำนวยความสะดวกด้านการจราจรไขว้ขนานกัน ประกอบเป็นเลือดและโครงกระดูกของเมือง ส่งเสริมให้เมืองทั้งเมืองก้าวสู่มหานครนานาชาติ ถนนจงซินเป็นถนนสายหลักใจกลางเมือง ยิ่งคึกครื้นมากเป็นพิเศษ การจราจรคับคั่งไม่ขาดสาย
ไฟสีสันสวยงามคล้องติดกันอันหนึ่งไปอีกอันหนึ่ง คล้องออกมาเป็นภาพโครงร่างของอาคารใหญ่ตึกหนึ่ง แสงไฟนีออนบนอาคารส่องประกายระยิบระยับ หลากหลายอย่าง ราวกับขบวนรถไฟหลากสีสันนับไม่ถ้วนกำลังเคลื่อนตัว กระจกหน้าร้านและตัวอาคารยังติดตั้งไฟสีต่างๆอีกด้วย บ้างก็เหมือนดอกไม้ บ้างก็เหมือนบอลหลากสี แต่ละอย่างต่างมีเสน่ห์
อยู่ตรงนี้ ทำให้คนอดใจร้อนไม่ได้ อยากจะแสวงหาความตื่นเต้น
ซูจ้านถอนหายใจออกมา “ไม่ใช่ผู้ชายอยากจะเปลี่ยนเป็นคนเลว แต่เพราะบรรยากาศมันทำให้เปลี่ยนใจ”
เขาพึ่งจะอ้าปาก ก็ถูกเสิ่นเผยซวนขัดออกมา “หน้าไม่อาย นอกใจก็คือนอกใจ ยังจะมาอ้างเหตุผลอะไรมากมาย พูดอะไรบรรยากาศมันทำให้เปลี่ยนใจ”
“เฮ้อ เสิ่นเผยซวนนายนี่ทำไมโรคจิตขนาดนี้นะ วันนี้จะต้องหาเรื่องฉันให้ได้ห้ะ? ฉันพูดอะไรนายก็ขัดฉัน คิดว่าฉันเอาชนะนายไม่ได้ใช่มั้ย?” ไม่ใช่เอาชนะเขาไม่ได้จริงๆซะหน่อย ซูจ้านคาดเดาแล้วก็เริ่มตั้งท่า
ในหัวของจงจิ่งห้าวดังหึ่งๆ รู้สึกว่าเขาสองคนเหมือนแมลงวัน เจอหน้าก็เหน็บแนมกัน ว่างงั้นสิ?
ไฟถนนทอดยาวสว่างไสว จงจิ่งห้าวยืนสีหน้าไร้อารมณ์อยู่ข้างรถ เขาใช้มือข้างเดียวดึงคอเสื้อเล็กน้อย “พวกนายสองคน สงบกันหน่อย” พูดจบก็ก้าวเดินผ่านประตูใหญ่ของไนต์คลับเข้าไป
สถานที่แห่งนี้สามารถทำให้หลงได้ ย่อมมีของที่จะทลายจิตใจคน กลัวทั้งสองคนจะติดกับทางของคนอื่นเข้า
เสิ่นเผยซวนและซูจ้านสบตากัน แล้วสำรวมกิริยา ทั้งสองคนเป็นคนที่เชื่อถือได้ รู้ว่าเวลาไหนเล่นได้ รู้ว่าเวลาไหนควรจะเคร่งขรึม
พวกเขาทั้งสองคนตามหลังไปติดๆ เดินผ่านล็อบบี้ที่ตกแต่งอย่างหรูหรา ผ่านประตูกระจกอีกบาน ภายในอากาศเต็มไปด้วยกลิ่นบุหรี่และแอลกอฮอล์ผสมปะปนกัน ดนตรีเปิดเสียงดังสุด แทบจะทำให้หูหนวก ทั้งชายและหญิงต่างบิดเอวและสะโพกอย่างบ้าคลั่งบนฟลอร์เต้นรำ ผู้หญิงแต่งตัวสวยงามหัวเราะคิกคักเล่นรวมอยู่ในหมู่ผู้ชาย ใช้คำพูดขี้เล่นหยอกล้อเหล่าผู้ชายที่ควบคุมตัวเองไม่ได้ ผู้หญิงคดตัวอย่างมีเสน่ห์อยู่ในอ้อมแขนของผู้ชายแนบชิดกัน และกอดจูบลูบคลำอย่างเปิดเผย
เป็นฉากที่ควบคุมไม่ได้
แต่คนในนั้นก็ไม่แปลกใจเลย
ชายทั้งสามคนเดินผ่านฉาก‘ล่อใจ’แห่งนี้ ไม่สนใจสิ่งรอบข้าง มาถึงห้องรับแขกด้านหลัง ความสนุกที่แท้จริงก็ต้องอยู่ด้านหลัง ด้านหน้าก็แค่น้ำจิ้ม
ทั้งสามรู้สึกไม่คุ้นชิน ไม่สิ พูดให้ถูกก็คือมาข้างในนี้ทำให้รู้สึกแปลกๆ ผู้จัดการให้หญิงขายบริการมาดูแลต้อนรับ เขากดโทรออกสายหนึ่ง
ที่เรียกว่าหญิงขายบริการ ก็คือที่เรียกอย่างรู้จักกันดีว่า โสเภณี
หญิงขายบริการไม่เหมือนกับในทีวี ที่เป็นหญิงมีอายุ หญิงขายบริการที่นี่เยาว์วัย รูปร่างหน้าตาล้วนยอดเยี่ยม ต้อนรับอย่างยั่วยวนท่าทางมีความสุข “อุ้ย แขกพิเศษ อยากจะได้แบบไหนคะ?”
ขณะพูดสายตาก็จับจ้องไปที่ชายสามคนวนไปวนมา เหลือแค่น้ำลายหกลงมา ไม่ใช่เพราะว่าหล่อมากเกินไป แน่นอนว่าก็เกี่ยวกับหน้าตาด้วยเช่นกัน แต่ที่มากกว่านั้นคือมองดูแล้วดูเป็นทางการเหลือเกิน
ยิ่งเป็นผู้ชายที่ระงับอารมณ์ ยิ่งดึงดูดความต้องการมากขึ้นไปอีก
ปกติคนที่มาที่นี่ แค่เห็นหน้าก็รู้แล้วว่าอยากจะทำอะไร
“พวกเราที่นี่มีหลายแบบ ขอแค่คุณบอกออกมา ก็ไม่มีอะไรที่เราทำไม่ได้” ขณะพูดหญิงขายบริการก็เข้าไปชิดกับตัวของจงจิ่งห้าว มือเล็กขาวนวลที่ทำเล็บอย่างประณีต มือเรียวเพิ่งสัมผัสถึงคอเสื้อของเขา เกิดขึ้นอย่างไม่ทันตั้งตัวเลยไม่ทันมองให้ชัดเจนว่าคืออะไร ก็ถีบออกไปแล้ว
จงจิ่งห้าวมองไม่ชัด พูดเสียงดังอย่างโมโหว่าออกไปห่างๆฉันหน่อย!
หญิงขายบริการไม่เข้าใจ ล้มลงนอนบนพื้นเป็นเวลานานโดยไม่ร้องอะไรสักคำ เธอเป็นคนของกู้เป่ย คนที่มาที่นี่ ต่างรู้สถานะเธอดี ต่างก็เล่นๆกับเธอ แต่ว่าไม่กล้าลงมือกับเธอ เธอสวมเดรสกระโปรงยาวสายเดี่ยว ล้มลงครั้งนี้ เผยให้เห็นครึ่งหนึ่งของขาเรียวยาว ขาวประณีต งดงามไม่น้อย
ผู้จัดการเดินเข้ามาพยุงหญิงขายบริการลุกขึ้น ให้เธอออกไปก่อน หญิงขายบริการไม่พอใจ ถูกถีบอย่างไม่รู้อิโหน่อิเหน่ นี่ไม่เพียงแค่เธอเท่านั้นที่เสียหน้า เธอโกรธจนหน้าเปลี่ยนสี สีหน้าเปลี่ยนไปน่าเกลียดแล้วน่าเกลียดอีก ใบหน้าที่งดงามถูกแทนที่ด้วยอารมณ์โมโห แต่ว่าก็ไม่กล้าปล่อยออกมา ทำได้แค่ดึงแบ็คอัพของตนเองเข้ามา “ฉันเป็นคนของเจ้านายกู้ คุณทำแบบนี้กับฉัน ไม่มากเกินไปหน่อยหรอ? จะตีหมาก็ควรจะดูเจ้าของหน่อยไม่ใช่หรือไง?”
จงจิ่งห้าวจัดแขนเสื้อ น้ำเสียงทุ้มต่ำ ราบเรียบ “บังเอิญเลย ฉันก็กำลังอยากเจอเจ้านายกู้พอดี”
หญิงขายบริการหายใจแรง เก็บอารมณ์ไว้ไม่ได้ แต่ว่าก็ไม่กล้าระเบิดออกมาในร้าน ได้แค่ฝืนทนไว้ “นี่ฉันหาเรื่องใส่ตัวสินะ?”
จงจิ่งห้าวหัวเราะเยาะเบาๆ ไม่แม้แต่ชายตามองไปที่ตัวเธอ เย่อหยิ่งไม่แคร์ใคร “ลูกน้องของเจ้านายกู้ก็ไม่ได้งี่เง่ากันซะทุกคน บางทีก็มีที่รู้ตัวเองอยู่บ้าง”
“คุณ…” หญิงขายบริการไม่เคยเจอใครกล้าอยู่ที่นี่หยิ่งยโสโอหังขนาดนี้มาก่อน แบบนี้มันตบหน้ากันชัดๆ
ผู้จัดการดึงเธอไว้ เตือนเสียงเบาๆ “อย่าหาเรื่องใส่ตัว”
เห็นได้ชัดว่านี่มันจงใจหาเรื่องชัดๆ ถ้าโต้ตอบต่อไป ไม่รู้ว่าใครจะเสียเปรียบกันแน่
แต่ว่าหญิงขายบริการทนเก็บอารมณ์ไม่ได้
“ฉันโทรไปหาเจ้านายเรียบร้อยแล้ว”
ผู้จัดการส่งสายตาใส่หญิงขายบริการ ให้เธออย่าวู่วาม หากหาเรื่องใส่ตัวขึ้นมาจริงๆ จะทำให้สูญเสียกำไรของตระกูลตงไป ที่ต้องสังเวยชีวิตก็คือเธอ ผู้หญิงที่หน้าตาสะสวยคนนึงก็เท่านั้น อยากได้เท่าไหร่ทำไมจะไม่มี?
หญิงขายบริการก็เข้าใจ เพียงแค่อยู่ที่นี่มานาน เห็นแก่หน้าของกู้เป่ยต่างก็ไว้หน้าเธออยู่บ้าง ตอนนี้โดนตีจนกลับสภาพเดิมอย่างกะทันหัน เลยรู้สึกรับไม่ได้ไปชั่วขณะ
“แขกพิเศษ แขกพิเศษ” กู้เป่ยเดินเข้ามาจากทางระเบียงประตูหลัง
