หลี่จ้านไม่กลัวพ่อ ไม่กลัวแม่ แต่กลับกลัวจงจิ่งห้าว
ตั้งแต่เด็กเขามีเรื่องอะไร ก็เป็นจงจิ่วห้าวที่ออกตัวแทนเขา ตอนเด็กไม่รู้ว่าอะไรคือมิตรภาพพี่ภาพ รู้แค่ว่าชอบตามหลังของเขามาก
ต่อมาเริ่มโต ก็เคารพเขามากขึ้น
เขาสามารถทำตามอำภอใจได้ ถ้าไม่มีการสนับสนุนของจงจิ่งห้าว เขาก็เดินมาถึงวันนี้ไม่ได้
“ผมผิดไปแล้ว” เขายอมรับผิดเร็วมาก แต่ในใจก็ยังแปลกใจความสัมพันธ์ของจงจิ่งห้าวและหลินซินเหยียนอยู่ดี
“พี่ พี่กับหลินซินเหยียนเป็นอะไรกันหรอ？พวกพี่ดูเหมือนจะสนิทกันมากเลย” หลี่จ้านยิ้ม
อย่างว่ายื่นมือไม่ตีคนที่ยิ้ม ถึงแม้ว่าจงจิ่งห้าวจะโกรธอยู่ในตอนนี้ ก็ทำอะไรเขาไม่ได้ใช่ไหมล่ะ？
จงจิ่งห้าวไม่ได้ตอบตามที่ถาม “นายรู้จักเธอได้ยังไง？”
ความสัมพันธ์ของหลี่จ้านกับหลินซินเหยียน ไม่เหมือนว่าเจอครั้งแรก
สนิทกันเกินไป
หลี่จ้านคิดก็ไม่คิดแล้วตอบเลย “พี่ก็รู้ไม่ใช่หรอ ว่าผมเป็นครูอยู่ที่ AC พี่เป็นคนส่งผมเข้าไปด้วย ผมเป็นครูของลูกชายเธอ ก็เลยรู้จักกัน”
หลินซินเหยียนที่ยืนอยู่ข้างๆ สายตามองไปทางอื่น เวลานี้ เธอก็น่าจะเดาตัวตนของหลี่จ้านออกแล้ว
ตระกูลจงเขาไม่มีน้องชายแน่นอน
มีแค่ตระกูลเหวิน เหวินชิงมีลูกชายคนหนึ่งที่สามารถเที่ยบกับหลี่จ้านได้
แต่ว่าทำไมถึงชื่อหลี่จ้าน เธอว่าน่าจะเป็นชื่อนามแฝง เพราะดาราคนที่อยากจะดัง ก็จะหาหมอดูที่เก่งๆ แล้วตั้งชื่อนามแฝงขึ้นมา
หลี่จ้านขยับไปตรงหน้าจงจิ่งห้าว พูดเบาๆ “อย่าดูผู้หญิงยังสาวนะ มีลูกตั้งสองคน พี่ พี่พูดความจริงกับฉัน พี่รู้จักเธอได้ยังไง？ไม่ได้มีความสัมพันธ์อะไรที่ไม่ควรมีใช่ไหม？”
ถึงแม้ว่าหลี่จ้านจะชอบหลินซีเฉิน และชื่นชมในตัวหลินซินเหยียน แต่ความสัมพันธ์ของเขากับจงจิ่งห้าว ไม่ใช่แค่ญาติพี่น้องอย่างเดียว เป็นความสัมพันธ์ที่ลึกซึ้งกว่าญาติและมิตรภาพพี่น้อง ใจของเขาจะเอียงไปทางด้านจงจิ่งห้าวมากกว่า
ในใจของเขา หลินซินเหยียนเคยคลอดลูก ไม่คู่ควรกับจงจิ่งห้าว
จงจิ่งห้าวเหลือบมองเขาเล็กน้อย
ในใจก็อึ้งกับความสัมพันธ์ชั้นนี้เหมือนกัน
บังเอิญเกินไปแล้ว
หลี่จ้านรนแล้ว “พี่พูดไรหน่อยสิ”
ก๊อก ก๊อก…….
ในตอนนี้เอง ประตูห้องทำงานก็ถูกเคาะดัง ตัดขาดคำพูดของหลี่จ้าน และได้ทำลายบรรยากาศที่แปลกในห้อง
จงจิ่งห้าวมองดูเวลา เวลนี้น่าจะเป็นเสิ่นเผยซวนที่มา เขาพูดว่าเข้ามา
ประตูห้องทำงานถูกเปิดออก เสิ่นเผยซวนหิ้วกุญแจแล้วเดินเข้ามา พอเข้ามาก็ถาม “ใครถูกล็อก…….”
ยังไม่ทันพูดจบ เขาก็เห็นหลี่จ้านกับหลินซินเหยียน
เขาเดินเข้ามา เอาแต่มองหลินซินเหยียนและหลี่จ้าน นี่มันยังไงกัน？
“พี่สะใภ้ พวกคุณทำอะไรเนี่ย？” เสิ่นเผยซวนถาม
หลินซินเหยียนยังไม่ทันพูดอะไร หลี่จ้านก็เบิกตาโตแล้วขมวดคิ้ว “นายเรียกใครว่าพี่สะใภ้？”
เสิ่นเผยซวนมองเขาเหมือนมองคนสติไม่ดี “ในห้องนี้ยังมีผู้หญิงคนอื่นหรอ？”
หลี่จ้านรู้ว่าคนที่สนิทกับจงจิ่งห้าวมีสองคน หนึ่งคือซูจ้าน อีกหนึ่งก็คือเสิ่นเผยซวน
แต่ว่าจงจิ่งห้าวเป็นคนที่อายุมากที่สุดในนั้น
เสิ่นเผยซวนที่สอง เด็กสุด
เขาเรียกว่าพี่สะใภ้？
หลี่จ้านเริ่มไม่เข้าใจ แต่ก็กลัวว่าจะเข้าใจ อย่าบอกนะว่าจงจิ่งห้าวกับหลินซินเหยียนคบกันอยู่แค่ไหน
เขารู้ว่าอะไรเกี่ยวกับหลินซินเหยียนไหม ？
อย่าถูกหน้าตาที่ยังสาวของเธอหลอกนะ
“เสิ่นเผยซวน รีบปลดล็อกให้ฉันเร็ว” นอกจากจงจิ่งห้าวแล้ว เขาไม่เรียกใครว่าพี่เลย
เซิ่นเผยซวนแกล้งไม่เปิด พูดว่า “นายเรียกฉันว่าพี่ทีหนึ่ง ฉันถึงจะเปิดให้”
เขารู้นิสัยของหลี่จ้าน ก็เลยตั้งใจจะแกล้งเขาเล่น
หลี่จ้านก้มหน้า หน้าตาที่หล่อเหล่านั้น ตอนนี้ถูกความจริงจังครอบงำ “ฉันมีเรื่องที่สำคัญต้องทำ รีบปลดล็อกให้ฉัน”
เขาอยากจะพูดคุยตัวต่อตัวกับจงจิ่งห้าว แต่ว่าตัวติดกับหลินซินเหยียนขนาดนี้ เขาพูดอะไรไม่ได้ เพราะเรื่องที่เขาจะพูดกับจงจิ่งห้าวเกี่ยวกับหลินซินเหยียน
เสิ่นเผยซวนมองท่าทางที่รีบร้อนของเขา ก็เลยไม่แกล้งเขาต่อ เดินไปดูรุ่นกุญแจมืออย่างละเอียด หาลูกกุญแจเจอ แล้วเปิดล็อกกุญแจมือ
พอได้อิสระก็หลี่จ้านไล่เสิ่นเผยซวนออกไป ปิดประตูห้องทำงาน
เสิ่นเผยซวนยืนอึ้งอยู่หน้าประตู “นี่มันยังไงกัน？”
หลินซินเหยียนไม่ได้แปลกใจอะไรมากมาย หลี่จ้านในตอนนี้น่าจะกำลังพูดเรื่องของเธอกับจงจิ่งห้าว
“ก่อนหน้านี้ฉันรู้จักกับหลี่จ้าน แต่เขาเหมือนจะไม่รู้ความสัมพันธ์ของฉันกับจงจิ่งห้าวในตอนนี้ พอรู้ว่าพวกเรารู้จักกัน แล้วได้ยินนายเรียกฉันแบบนั้น เขาน่าจะตกใจ…..”
เสิ่นเผยซวนเข้าใจแล้ว “ถ้าอย่างนั้นพวกเราไปนั่งบนโซฟารอเถอะ”
หลินซินเหยียนพยักหน้า
ในห้องทำงาน หลี่จ้านล็อกประตูจากข้างใน
จงจิ่งห้าวไม่ได้ห้ามการกระทำของเขาเมื่อกี้ เอาแต่รอ ดูว่าเขาจะพูดอะไร
ในสมองของหลี่จ้านยุ่งเหยิงไปหมด ยังไม่ทันตอบสนองอะไร
เขาสงบสติอารมณ์แล้วพูดขึ้นมาว่า “เมื่อกี้เสิ่นเผยซวนเรียกหลินซินเหยียนว่าพี่สะใภ้ นี่มันบ้าอะไรกัน？”
จงจิ่งห้าวเอนตัวไปพิงที่ขอบโต๊ะอย่างสบายๆ เขาเอามือข้างหนึ่งใส่เข้าไปในกระเป๋า มืออีกข้างหนึ่งถอดกระดุมเสื้อออก พูดอย่างเฉยๆ ว่า “นายเองก็ต้องเรียกแบบนั้น”
ปากของหลี่จ้านกระตุกใหญ่ ความหมายแฝงของประโยคนี้ก็คือ เขากับหลินซินเหยียนมีอะไรกัน？
“พี่ พวกพี่…….” หลี่จ้านหายใจเข้าลึกๆ “พี่รู้จักเธอไหม？”
“ใช่ เธอดูสาวและสวย พูดตรงๆ ผมก็ไม่ได้เกลียดเธอ ชื่นชมด้วยซ้ำ แต่ว่าเธอไม่เหมาะกับพี่…….”
“ทำไมถึงไม่เหมาะกับฉัน？” จงจิ่งห้าวขัดคำพูดของเขา มองเขาด้วยสายตาที่เฉยชา
“เธอมีลูกสองคน แล้ว………….” หลี่จ้านใช้มือในการบอก “ปีนี้ก็6 ขวบแล้ว 6ขวบแล้วนะ” เขาเน้นอายุของเด็กๆ
“แล้วก็ ผมได้ยินลูกชายเธอบอกว่า พวกเขาไม่มีพ่อ เธอเป็นแม่เลี้ยงเดี่ยว ”
“แล้ว?”
หลี่จ้านจับหน้าผาก พี่ชายที่ฉลาดของเขาไปไหนแล้ว？
นี่ยังไม่เข้าใจอีกหรอ？
“ลูกชายของเธอไม่มีพ่อ จะพูดว่ายังไงได้อีก？นอกจากว่า ตอนที่เธอยังสาว ใช้ชีวิตไม่รักนวลสงวนตัว ไม่อย่างนั้นก็แปลว่าหย่าร้าง หรือไม่ก็ท้องแล้วแฟนชายหนี ไม่ว่ายังไง เธอเคยมีผู้ชาย แล้วคลอดลูก ผู้หญิงแบบนี้ จะคู่ควรกับพี่ได้ยังไง แล้วจะเป็นพี่สะใภ้ของผมได้ยังไง？”
ในสายตาของหลี่จ้าน ผู้หญิงที่คู่ควรกับจงจิ่งห้าว ถึงจะไม่มีความสามารถที่โดดเด่น ไม่มีฐานะที่สามารถเทียบเท่าเขาได้ อย่างน้อยก็ต้องมีร่างกายที่บริสุทธิ์
หลินซินเหยียนมีอะไรบ้าง？
อะไรก็ไม่มี
“เธอไม่เหมาะกับพี่จริงๆ” หลี่จ้านพูดอย่างเด็ดขาด
ถ้าหลินซินเหยียนไม่เคยมีลูก ไม่เคยมีผู้ชาย ฐานะทางบ้านแย่หน่อยก็ไม่มีทางยอมรับได้ยากขนาดนี้
จงจิ่งห้าวตาตก ขนตาที่ยาวและหนาปกปิดทุกอารมณ์ของเขา ถามจางๆ ว่า “ถ้าไม่ว่ายังไงฉันก็ชอบล่ะ？”
หลี่จ้านเบิกตาโต นี่มันบ้าไปแล้ว หรือว่าผู้หญิงตายหมดแล้ว？
“พี่หาผู้หญิงที่เคยมีลูก ผม………” พูดไปครึ่งหนึ่ง หลี่จ้านก็หยุดลง การตัดสินใจของจงจิ่งห้าว จงฉีเฟิงยุ่งเกี่ยวไม่ได้
“เธอเคยคลอดลูก พี่จะเป็นพ่อเลี้ยงให้ลูกของเธอทั้งสองหรอ？พี่ นี่ไม่ใช่วิธีที่จะทำเลยนะ พี่ชอบเธอแค่ไหนเนี่ย ถึงได้ยอมรับได้แม้กระทั่งลูกของเธอ？”
จงจิ่งห้างเงยหน้าขึ้น “ถ้าฉันบอกว่า เด็กสองคนนั้นเป็นลูกของฉันล่ะ”
