ผู้ชายที่ได้มากับลู่ยวน ก็ได้ยืนอยู่ที่แผ่นกระดานเรือ ชี้ไปที่ซูจ้านที่ได้ตามหาฉินยาแล้วพูด
ลู่ยวนมองไป เป็นคนจริงๆ ตอนนี้เขาก็ได้ร้อนรนที่จะหาตัวของหลิวเฟยเฟย ตอนนี้คนที่มีชีวิตอยู่สำหรับเขาแล้วเป็นเรื่องดี เขาก็ได้ให้คนขับเรือเข้าไป
ซูจ้านรู้จักกับลู่ยวน แต่ว่าไม่ได้มีความสัมพันธ์อะไร ไม่ได้จ่ายเงิน อย่างมากก็แค่เป็นคนแปลกหน้าที่รู้จักกัน
ลู่ยวนยืนอยู่ที่หัวเรือ มองคนที่อยู่ในน้ำชัดเจน เขาก็ได้ตะโกน “หลิวเฟยเฟยล่ะ?”
ซูจ้านเงยหน้า ผมที่ได้มีน้ำหยดลงมา การมองเห็นได้เบลอ แต่ว่าเขาก็ยังสามารถที่จะมองหน้าตาของอีกฝ่ายได้ชัดเจน รู้ว่าคนที่มาเป็นลู่ยวน “ช่วยฉันหาตัวคนหน่อย แล้วฉันบอกเบาะแสของหลิวเฟยเฟยให้นาย”
ลู่ยวนหัวเราะอย่างเย็นชา “นายเป็นแบบนี้แล้ว ยังสามารถที่จะมาต่อรองกับฉันอีกเหรอ? ถ้าฉันไม่ช่วยนาย นายก็ต้องตายที่นี่แน่”
ลู่ยวนทำไมอยู่ๆ ถึงได้มาล่ะ?
ต้องเกิดเรื่องอะไรขึ้นแน่ๆ อีกอย่างเรื่องนี้เกี่ยวข้องกับหลิวเฟยเฟย เขาถึงได้มาหาหลิวเฟยเฟยถึงที่นี่
“ฉันก็แค่ขอร้องอย่างเดียว นายไม่ตกลง ฉันก็ทำอะไรไม่ได้จริงๆ แต่ว่า นายก็อย่ารู้เบาะแสของหลิวเฟยเฟยตลอดไป”
ลู่ยวนคิดไปคิดมา ความสัมพันธ์ของซูจ้านกับจงจิ่งห้าวไม่ได้เป็นความลับ ตอนนี้พ่อของเขากับจงจิ่งห้าวได้ทำธุรกิจร่วมกัน ถ้าเกิดซูจ้านได้ตายเพราะเขาที่ได้เห็นแล้วไม่ช่วยจริงๆ เกรงว่ามีผลกระทบแน่
อีกอย่าง ตอนนี้ที่บริษัทก็ได้เกิดผลกระทบก็เพราะหลิวเฟยเฟย เขาจะก่อเรื่องด้านนอกไม่ได้
“ได้ ฉันช่วยนายหาคน” ลู่ยวนมาจับตัวหลิวเฟยเฟย แน่นอนว่าก็ได้พาคนที่ว่ายน้ำเก่งมาเยอะ
“นายจะหาใคร?” ลู่ยวนถาม
“ผู้หญิง” ซูจ้านพูด
ลู่ยวนเหมือนว่าได้เข้าใจเรื่องที่เกิดขึ้น เขาก็ได้โบกมือให้คนลงน้ำ “ตามหาคนสุดกำลัง”
ทะเลที่กว้าง หาคนคนหนึ่งมันยากจริงๆ เวลาก็ยิ่งผ่านยิ่งนาน โอกาสที่จะช่วยคนก็ยิ่งอยู่ยิ่งน้อย
ซูจ้านกับลู่ยวนก็ได้ขยายเขตการค้นหา
อยู่ๆ มีคนตะโกน “ที่นี่มีคน”
ซูจ้านก็ได้รีบว่ายไป ยิ่งเข้าใกล้หัวใจของเขาก็ได้ยิ่งเต้นแรง รอคอยแต่ก็กลัว รอคอยให้เป็นฉินยา กลัวว่าเธอนั้นจะ……
ยิ่งอยู่ยิ่งใกล้ เขาก็ได้ให้ใบหน้านั้นชัดเจน แม้ว่าผมที่เปียกโชกจะปกปิดเกือบทั้งใบหน้า ซูจ้านก็ยังรู้สึกได้ว่า นี่ก็คือฉินยา
เขาก็ได้ผลักคนนั้นออก กอดฉินยาแล้วก็ว่ายไปที่เรือที่จอดอยู่ไม่ไกล
ในความช่วยเหลือจากไม่กี่คน ฉินยาก็ได้ถูกช่วยขึ้นเรือ ซูจ้านก็ได้ค่อยๆ วางเธอลง ยื่นมือไปจับที่แถวหัวใจของเธอ ยังมีการเต้นของหัวใจอ่อนๆ “รีบขับเรือ!”
ซูจ้านตะโกนเสียงต่ำ
ลู่ยวนมองเขาสักพัก ให้คนหันกลับ
“เสื้อผ้าที่แห้ง”
ซูจ้านก็ไปถอดเสื้อกันหนาวของลู่ยวน
ลู่ยวนก็ได้อึ้งไปสองวิ จากนั้นก็ได้ตะคอกว่า “นายเป็นบ้าเหรอ?”
“เอาเสื้อมาให้ฉัน” ตอนนี้หนาวเกินไป เขากลัวว่าฉินยาจะหนาวเกินไป เพราะว่าทุกคนก็ได้ลงน้ำหมด ก็มีแค่เขาที่มีเสื้อผ้าที่แห้ง
ลู่ยวนก็ได้ลืมตา พูดอย่างยากที่จะเชื่อว่า “นายเป็นเกย์เหรอ?”
ซูจ้านอยากที่จะด่าออกไปมากๆ เกย์บ้านแม่มึง
เขาก็ได้ถอดเสื้อกันหนาวของลู่ยวนอย่างบ้าบิ่น เขาก็ได้กลับไปตรงหน้าของฉินยาอีกครั้ง ใช้เสื้อกันหนาวห่อเธอไว้ ในใจก็ภาวนาไม่หยุด “อย่าเป็นอะไร เธอต้องไม่เป็นอะไร ห้ามเป็นอะไรเด็ดขาด”
เขาก็ได้คุกเข่าลงข้างหนึ่ง ในหัวก็ได้มีภาพเธอก็ยืนอยู่ตรงแผ่นกระดาน นิ่งสงบ ในใจอยากจะตายแบบนั้น
“แม่ง” ลู่ยวนพบว่าบนตัวของฉินยายังมีระเบิดที่ยังไม่ระเบิด จะระเบิดไหม?
เรือระเบิดเพราะว่าหลิวเฟยเฟยอยากจะระเบิดซูจ้านกับฉินยาให้ตายไป กดชนวนระเบิดลง ไม่ได้เป็นระเบิดที่อยู่บนตัวของฉินยา ที่จริงซูจ้านตัดถูกเส้น ตัวเลขได้โดดไปถึงตัวสุดท้าย ไม่ได้ระเบิด
“เร็วๆๆ โยนออกไป” ลู่ยวนตะโกน พูดวนไปวนมา ยังไงก็เป็นระเบิด ใครจะรู้ว่าระเบิดไหม
“โยนคนออกไปเหรอครับ?” มีคนถาม
“ระเบิดสิ ไอ่โง่!” ลู่ยวนหงุดหงิด
ผู้ชายที่โดนลู่ยวนด่า ก็ได้ยื่นมือจะไปจับระเบิดบนตัวของฉินยา ซูจ้านก็ได้รีบเงยหน้า เขาก็ได้มองอย่างโมโห “ห้ามแตะต้องเธอ!”
“ผมไม่ได้จะแตะต้องเธอ แค่อยาก……” เขาก็ได้ชี้ไปที่ระเบิดบนตัวของฉินยา
เวลานี้ซูจ้านก็ได้สังเกตเห็น ระเบิดบนตัวของเธอยังอยู่ เขาก็ได้รีบแกะระเบิดออกมาอย่างรวดเร็ว แต่ว่าระเบิดที่ถูกแกะออกนั้น ตัวเลขที่ได้หยุดไป อยู่ๆ ก็ได้ขยับ 1 0
บึ้ม!
ตอนที่ซูจ้านโยนไปนั้น ระเบิดก็ได้ระเบิด
น้ำที่กระเด็นมาสูง ก็ได้กระเด็นเข้าเรือ
ก็เหมือนกับฝนที่ตกลงมาที่เรืออย่างหนัก เรือก็ได้โยก น้ำทะเลที่ตกลงมาราวกับสาด ตกเข้ามา
ทำเอาคนปกติก็ได้ตกใจ หลบไปที่ต่างๆ มีแค่ซูจ้านกอดฉินยาไม่ขยับ
รอให้คลื่นน้ำหายไป ลู่ยวนก็ได้ตั้งสติได้จากการตกใจ ก็ได้ด่าไอ่เชี้ยออกไปคำ “ระเบิดลูกนั้นยังใช้ได้อยู่ เกือบโดนระเบิดตายแล้ว”
เขาคิดว่าไม่ระเบิดสักที ก็คงใช้ไม่ได้แล้ว คิดไม่ถึงว่า ก็ยังระเบิดขึ้น ถ้าเกิดซูจ้านช้าไปก้าว พวกเขาก็ได้โดนระเบิดตายทั้งหมด
แต่ว่าจะให้พูด ใครมันจะไปมัดระเบิดบนตัวของคน?
นี่ก็โหดร้ายเกินไป
ไม่นานเขาก็คิดได้ว่า “หลิวเฟยเฟยเป็นคนทำ?”
ซูจ้านไม่ได้สนใจเขา ตอนนี้เขาไม่มีอารมณ์
“หลิวเฟยเฟยล่ะ?” ลู่ยวนถาม
สีหน้าของซูจ้านก็ได้เคร่งเครียด “ตายแล้ว”
ในทะเลระเบิดไปถึงขนาดนี้ ถ้าเกิดไม่มีคนช่วย ต้องตายแน่ๆ
ลู่ยวนก็ได้ขยับปาก “ตายแล้ว?”
เขายังไม่ทันคิดบัญชีเธอทรมานเธอเลย ตายไปแล้ว?
ลู่ยวนยังไม่กล้าที่จะเชื่อเท่าไหร่ เขาเกลียดหลิวเฟยเฟยมาก อยากที่จะสั่งสอนเธอกับมือเอง ให้เธอตายไปทั้งเป็น
ซูจ้านร้อนรน ก็ได้เร่งคนขับเรือ “เร็วกว่านี้หน่อย!”
ลู่ยวนมองเขาสักพัก “ตอนนี้เร็วสุดแล้วนายเร่งก็ไม่มีประโยชน์”
ซูจ้านรู้ แต่ว่าเขาใจร้อน ถ้านานไปเกินกว่านี้ ฉินยาก็ยังยิ่งอันตราย
เขาก็ได้ยื่นมือไปจับใบหน้าของเธอ ใบหน้าที่ถูกปิดก็ได้โผล่ออกมา
ใบหน้าซีกขวาเนื้อหนังได้เละ ดำไหม้ขนาดนี้เหมือนว่าโดนระเบิดจนมันไหม้
ลู่ยวนที่ยืนอยู่ข้างๆ ก็ได้กลืนน้ำลาย เกือบตกใจจนร้องออกมา
ใจคิด นี่มันเสียโฉมแล้วไม่ใช่เหรอ?
ซูจ้านรู้สึกว่าตรงหัวใจนั้น เหมือนได้โดนโจมตีอย่างแรง นิ้วของเขาก็ได้สั่น ไม่กล้าทำต่อ
เวลานี้ไม่มีคำพูดหรือตัวหนังสือไหนมาอธิบาย มาบอกเล่าอารมณ์ของเขา
ไม่เพียงแค่เจ็บ ส่วนมากเป็นอะไร ที่ไม่สามารถที่จะเผชิญหน้าได้ ไม่กล้าที่จะคิดว่าถ้าเธอรู้หน้าตาตัวเองตอนนี้ นั้นไม่สามารถรับได้
เวลานี้ เรือขึ้นฝั่ง ซูจ้านก็ได้อุ้มเธอขึ้นจากไม้กระดาน
“หลิวเฟยเฟยตายไปยังไง ตายที่ไหน?” ลู่ยวนอยากที่จะเห็นศพของหลิวเฟยเฟยสักนิด
มั่นใจว่าผู้หญิงคนนั้นตายแล้ว
ซูจ้านก็ได้ก้าวไปที่รถอย่างรวดเร็ว เสียงของลู่ยวนก็ได้ดังมากแท้ๆ เขากลับเหมือนว่าไม่ได้ยิน คนได้เหมือนโดนปีศาจครอบงำ
คนที่ยืนอยู่ข้างๆ ลู่ยวน พูดว่า “น่าจะในทะเลมั้งครับ”
เห็นได้ชัด ไม่ว่าเป็นลู่ยวน หรือเป็นซูจ้าน ก็เป็นคนที่จะเอาคืนของหลิวเฟยเฟย ถ้าเกิดเธอหนีไป ซูจ้านไม่มีทางไม่พูด
เห็นท่าทางที่เร่งรีบของเขา ความรู้สึกที่อยากให้หลิวเฟยเฟยตายไม่ได้น้อยไปกว่าลู่ยวน
ลู่ยวนก็ได้มองไปข้างหลังสักพัก ทะเลที่ใหญ่ขนาดนี้ ตอนนี้เขาอยากจะหาศพของหลิวเฟยเฟยให้เจอเกรงว่าจะยาก
เห็นท่าทางของฉินยา ก็สามารถมั่นใจได้ว่า หลิวเฟยเฟยอันตรายมากกว่าปลอดภัย
“กรรมที่ก่อเองคงรอดไม่ได้” ลู่ยวนก็ได้พูดแบบนี้ออกไปเรียบๆ จากนั้นก็ได้ก้าวลงแผ่นกระดาน ตอนนี้เขาต้องกลับไปดูความวุ่นวายที่หลิวเฟยเฟยสร้างมาให้เขา
และซูจ้านก็ได้รีบขับรถไปทางโรงพยาบาล
รถของเขาขับได้เร็วมาก ไม่นานก็ได้ถึงโรงพยาบาล เขาก็ได้อุ้มฉินยาวิ่งไปที่ห้องฉุกเฉิน “รีบช่วยเธอด้วย”
