ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน – ตอนที่ 1215

เมื่อได้ยินคำพูดของเย่เฉิน ฉินเอ้าเสวี่ยนมองดูเขาด้วยความปิติยินดีและตะโกนอย่างตื่นเต้น “อาจารย์เย่!”
พูดจบ เธอก็พูดด้วยความละอายใจเล็กน้อย “ขอโทษ อาจารย์เย่ ให้ท่านเห็นเรื่องตลกแล้ว!”
เย่เฉินยิ้มอย่างปลอบใจ “ไม่เป็นไร ตอนเริ่มแรกหาจังหวะไม่เจอมันเป็นเรื่องธรรมดา หากคุณวิเคราะห์จุดแข็งและจุดอ่อนของคู่ต่อสู้ให้ดี เลือกกลยุทธ์ที่เหมาะสม ก็จะสามารถต่อต้านลมและชนะได้ในตอนจบ”
ฉินเอ้าเสวี่ยนพยักหน้าอย่างตื่นเต้น และพูดอย่างเคร่งขรึม “ฉันทราบแล้ว อาจารย์เย่ ขอบคุณสำหรับการชี้แนะของท่าน!”
ในขณะนี้ โค้ชที่อยู่ข้างๆฉินเอ้าเสวี่ยน มองไปที่เย่เฉินด้วยท่าทางที่ไม่พอใจและพูดว่า “คุณมาสั่งอะไรมั่วๆที่นี่? คุณรู้เรื่องซานดาเหรอ? ตอนนี้เอ้าเสวี่ยนอยู่ในช่วงเวลาที่สำคัญที่สุด หากยกที่ 3ไม่สามารถพลิกสถานการณ์ละก็ มีโอกาสมากที่จะแพ้! เวลานี้คุณยังมาออกความคิดแย่ๆให้เธอ นี่คุณไม่ใช่จงใจทำร้ายเธอเหรอ?”
เย่เฉินพูดเบาๆ “ผมแค่บอกความจริงกับเธอ และความจริงที่คุณมองไม่เห็น!”
“ถ้าหากเธอชกต่อยตามที่คุณพูด งั้นคราวนี้เธอจะต้องพ่ายแพ้อย่างน่าสังเวชอย่างแน่นอน พละกำลัง ทักษะความเร็วทุกด้านของผู้แข่งขันไทยคนนั้น ไม่ได้ดีไปกว่าเอ้าเสวี่ยน เพียงแต่ฝั่งนั้นเลือกทักษะได้ฉลาดมาก ดังนั้นก่อนหน้านี้สองยกถึงกดทับเอ้าเสวี่ยนแล้วต่อย!”
“และถ้าหากทักษะของเอ้าเสวี่ยนไม่ได้เหนือกว่าฝั่งตรงข้ามละก็ งั้นการแข่งขันครั้งนี้ต้องแพ้แน่นอน!”
โค้ชพูดอย่างโกรธเคือง “มือสมัครเล่นที่ไหนถึงกล้ามาแสดงฝีมือต่อหน้าผู้เชี่ยวชาญอย่างผม ปีนั้นผมเคยชนะแชมป์แห่งชาติ อาศัยคนอย่างนายกล้ามาชี้ไม้ชี้มือต่อหน้าผม?”
เย่เฉินยิ้มและพูดว่า “ตัวคุณเองก็พูดแล้วว่า คุณเพิ่งชนะการแข่งขันระดับประเทศ แต่ตอนนี้เอ้าเสวี่ยนกำลังจะเป็นแชมป์โลก ทำไมคุณถึงคิดว่าแชมป์ระดับประเทศจะสามารถชี้นำการแข่งขันชิงแชมป์โลกได้?”
“คุณ…” โค้ชถูกเย่เฉินเย้ยหยัน ในใจโกรธมาก แต่ก็ไม่สามารถหาคำพูดที่เหมาะสมมาโต้แย้งเขาได้ ได้แต่กัดฟัน หันไปพูดกับฉินเอ้าเสวี่ยนด้วยน้ำเสียงที่เคร่งขรึมและเฉียบขาด “เอ้าเสวี่ยน ถ้าหากวันนี้คุณฟังเขาและเล่นตามวิธีการของเขา ต่อไป คุณก็ไม่ต้องมาฝึกกับผม และผมก็จะไม่ใช่โค้ชของคุณอีกต่อไป สักพักรอคุณขึ้นเวที คุณจัดการเอาเองแล้วกัน!”
ฉินเอ้าเสวี่ยนรู้สึกอึดอัดมากในเวลานี้ เธอไม่คิดว่าโค้ชของเธอจะถกเถียงกับอาจารย์เย่
ตัวเองฝึกฝนกับโค้ชคนนี้มานานกว่าหนึ่งปีแล้ว และความรู้สึกโดยรวมก็ค่อนข้างดี แต่ว่า ในใจของตัวเอง ความสำคัญของเขาเปรียบเทียบกับอาจารย์เย่เฉินเย่จริงๆ ห่างกัน108,000ลี้
ถ้าอาจารย์เย่ไม่แนะนำเขา เธอจะปฏิบัติตามกลยุทธ์ที่โค้ชสั่งโดยธรรมชาติ
แต่เนื่องจากอาจารย์เย่ให้คำแนะนำแก่เธอ เธอจะเลือกยุทธวิธีที่อาจารย์เย่กำหนดขึ้นเองอย่างไม่ต้องสงสัย
ดังนั้น หลังจากที่เธอตัดสินใจแล้ว เธอดูเสียใจ มองไปที่โค้ชของเธอแล้วพูดว่า “ครูฝึกจ้าวต้องขอโทษจริงๆ ฉันตั้งใจจะใช้วิธีที่อาจารย์เย่เพิ่งบอกฉันเมื่อครู่”
“คุณ…” ครูฝึกจ้าวพูดอย่างโมโห “เดิมทีผมคิดว่าคุณคงเป็นผู้หญิงที่ฉลาด คิดไม่ถึงว่าคุณจะไม่รู้จักผิดชอบชั่วดี ในเมื่อคุณเลือกที่จะเชื่อมือสมัครเล่นคนนี้ ถ้างั้นความสัมพันธ์ระหว่างอาจารย์กับศิษย์ของเราสองคนก็สิ้นสุดลงตรงนี้”
พูดจบ เขาก็ก้าวออกจากสังเวียร เดินไปไม่กี่ก้าวแล้วหันกลับมาพูดว่า “เอ้าเสวี่ยน เดิมทีผมเชื่อว่าครั้งนี้คุณจะสามารถก้าวสู่อันดับ8 ที่แข็งแกร่งได้ แม้กระทั่งสามารถพุ่งไปที่รางวัล แต่ตอนนี้ดูเหมือนว่า ชะตากรรมของคุณในการแข่งขันครั้งนี้ มันจะหยุดลงที่กลุ่มเล็กๆ”
หลังจากนั้น เขาก็มองไปที่เย่เฉินอย่างเย็นชาและพูดอย่างดูถูก “เจ้าหนุ่ม คุณทำลายต้นกล้าที่ดีคนหนึ่งแล้ว”
เย่เฉินยิ้มและพูดว่า “จริงเหรอ? ทำไมผมไม่รู้สึกสักนิด? ในทางกลับกัน ผมกลับรู้สึกว่าเอ้าเสวี่ยนมีโอกาสคว้าแชมป์ในครั้งนี้”
“คุณล้อเล่นเหรอ?” ครูฝึกจ้าวพูดอย่างดูถูก “คุณรู้ไหมว่าผู้เล่นตัวจริงในการแข่งขันครั้งนี้ ผู้ถูกคัดเลือกจริงๆเป็นใคร ความสามารถแข็งแกร่งแค่ไหน? อันดับ1ของญี่ปุ่นผู้เข้าแข่งขันที่แข็งแกร่งอิโตะนานาโกะความสามารถเหนือกว่าฉินเอ้าเสวี่ยนมาก แม้กระทั่งผู้เข้าแข่งขันหมายเลข 3 ของบราซิลเฉียนอานน่า ซึ่งเป็นเมล็ดพันธุ์อันดับหนึ่ง ความสามารถก็ยังเหนือกว่าฉินอ้าวเสวี่ยนเท่าตัว ถ้าหากมีการชี้แนะของผม ฉินเอ้าเสวี่ยนยังพอมีโอกาสที่จะชนะเฉียนอานน่า แต่หากไม่มีผมแม้แต่ยกนี้ก็ไม่มีทางชนะ!”
เย่เฉินยิ้มและพูดว่า “คุณวางใจเถอะ ไม่ว่าจะเป็นผู้เข้าแข่งขันบราซิลเฉียนอานน่าหรือผู้เข้าแข่งขันอิโตะนานาโกะจากญี่ปุ่น พวกเขาทั้งหมดจะกลายเป็นผู้พ่ายแพ้ของเอ้าเสวี่ยน!”
ครูฝึกจ้าวพูดอย่างเยาะเย้ย “เจ้าหนุ่ม คุณคุยโม้จริงนะ อาศัยฝีมือฝึกหัดที่ไม่เอาไหนอย่างคุณ ก็สามารถทำให้ฉินเอ้าเสวี่ยนชนะอิโตะนานาโกะ?”
————