ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน – ตอนที่ 1146

นายหญิงใหญ่เซียวส่ายศีรษะ
ตอนนี้ในสถานการณ์เช่นนี้ เธอยังคิดวิธีดี ๆ ไม่ออกจริง ๆ
เซียวเวยเวยพูดว่า “คุณย่าคะ หรือพวกเราจะใช้บริษัทเซียวซื่อมาสยบสตูดิโอของเซียวชูหรัน!”
“ไม่สมเหตุสมผลเลย” นายหญิงใหญ่เซียวกล่าวอย่างเคร่งขรึม “เซียวชูหรันได้รับคำสั่งทั้งหมดจากตี้เหากรุ๊ป ตระกูลหวัง และตระกูลฉิน คุณจะจัดการเธอได้อย่างไร？”
“ก็เป็นอย่างนั้นจริง ๆ …”
ในใจของเซียวเวยเวยหงุดหงิดมาก
ตลอดเวลาที่ผ่านมา เธอมักจะถูกเปรียบเทียบกับเซียวชูหรันในทุก ๆ ด้าน ก็ทำให้ในใจของเธอเต็มไปด้วยความเกลียดชังเซียวชูหรัน
เธอไม่คาดคิดว่าชีวิตของเซียวชูหรันและเย่เฉิน ไม่เพียงแต่จะไม่มีอุปสรรคความยากลำบาก แต่นับวันจะยิ่งเจริญรุ่งเรืองขึ้นจนทำให้เธอเจ็บใจมาก
เมื่อเธอคิดว่าอยู่ดี ๆ ครอบครัวของเย่เฉินก็มีรถหรูระดับท็อปสองคันที่แม้แต่หวังเหวินเฟยได้แต่เพ้อฝัน เธอก็ยิ่งเกลียดเซียวชูหรันจนเข้ากระดูกดำ
ทำไมเธอถึงมีชีวิตที่ดีได้เช่นนี้ได้?
และตอนนี้ตัวเองยังเป็นเมียน้อยมีชื่อเสียงฉาวโฉ่ไปทั่วเมืองจินหลิง?
ตอนแรกเธอถูกบังคับให้ไปกับเซียวอี้เชียนอย่างไร้ทางเลือก จากนั้นเธอก็ถูกเซียวอี้เชียนโยนให้เว่ยฉางหมิง
เธออยู่กับเว่ยฉางหมิงก็ไม่ได้อะไร เมื่อติดตามเธอเว่ยฉางหมิง ไม่เพียงแต่จะได้ประโยชน์ใด ๆ จากเว่ยฉางหมิง และตอนที่เธออยู่กับเขาแล้วเลียโถปัสสาวะที่คลับเฮาส์ฮุยหวง เหตุการณ์นั้นทำให้ตัวเองเสียชื่อเสียงในเมืองจินหลิงอย่างสิ้นเชิง
ตอนนี้เธอกลายเป็นตัวตลกของเมืองจินหลิง จนไม่รู้ว่าจะมีกี่คนที่พร้อมจะแทงข้างหลังตัวเอง
เซียวเวยเวยรู้สึกว่าเรื่องทั้งหมดนี้เป็นเพราะเซียวชูหรัน ลูกพี่ลูกน้องของเธอ ！
ดังนั้นเธอจึงหวังที่จะเห็นความพ่ายแพ้ของเซียวชูหรันมากกว่าใคร ๆ
ทันใดนั้นเธอคิดแผนชั่วร้ายในใจออกมา แล้วพูดว่า: “คุณย่า ฉันมีความคิดดี ๆ หากพวกเราทำได้ ประธานอู๋จะยินดีมาก และอาจให้รางวัลใหญ่แก่พวกเราด้วย”
“ห๊ะ?” นายหญิงใหญ่เซียวรีบถาม “แผนอะไร พูดออกมาให้ฉันฟังเร็วเข้า!”
สีหน้าของเซียวเวยเวยเย็นยะเยือก แล้วพูดอย่างชั่วร้ายว่า “คนที่เย่เฉินรักที่สุดไม่ใช่เซียวชูหรันเหรอ? ดูเหมือนว่าเขากับเซียวชูหรันไม่ได้เป็นสามีภรรยากันจริง ๆ เลย พูดอีกอย่าง ตอนนี้เซียวชูหรันคงจะยังเวอร์จิ้นอยู่ ถ้าเราวางแผนหาใครสักคนมานอนกับเซียวชูหรัน แล้วอัดวิดีโออัปโหลดขึ้นอินเทอร์เน็ต เย่เฉินจะไม่สติแตกเหรอ ถึงเวลานั้นประธานอู๋จะต้องมีความสุขมาก ๆ อย่างแน่นอน!”
นายหญิงใหญ่เซียวขมวดคิ้วแล้วพูดว่า “ก็เป็นวิธีที่ดี แต่เธอต้องคิดให้กระจ่าง หนุ่มน้อยเย่เฉินคนนี้มีเส้นสายในเมืองจินหลิงมาก ถ้าพวกเราสามารถทำเรื่องนี้จริง ๆ เขาจะต้องสู้ตายกับเราแน่ เขามีความสัมพันธ์กับท่านหงห้าดีมาก ถ้าเขาโจมตีสั่งคำบัญชาสังหารครอบครัวของพวกเรา เรายังจะมีชีวิตไปรับรางวัลอะไรจากประธานอู๋?”
เซียวฉางเฉียนยังกล่าวด้วยสีหน้าตื่นตระหนกว่า “ทำเรื่องนี้ไม่ได้แน่ ๆ อู๋ตงไห่ต้องรู้ว่าเซียวชูหรันคือชีวิตจิตใจของเขา ทำไมเขาถึงไม่ลงมือกับเซียวชูหรันล่ะ เขาต้องกลัวเย่เฉินบ้าแล้ว ตามแก้แค้นเขา!”
“พวกคุณลืมแล้ว ก็เพราะน้องเขยของเย่เฉินค้าเด็ก เขาเลยจับน้องเขยสิบกว่าคนถ่วงแม่น้ำ ถ้ามีใครมายุ่งกับเซียวชูหรัน เขาจะไม่ตามล่าทั้งครอบครัวเลยเหรอ ?”
“ใช่!” เซียวไห่หลงก็ตื่นตระหนก แล้วพูดโพล่งออกมา “เวยเวย คุณนี่สมองนิ่มจริง ๆ รึไง? ถ้าเราทำเรื่องแบบนี้จริง ๆ เราก็ต้องโดนจับถ่วงแม่น้ำแน่ ๆ !”
เมื่อเซียวเวยเวยได้ยินคนในครอบครัวพูดอย่างนี้ สีหน้าของเธอก็กลายเป็นหวาดกลัวขึ้นมา
ตอนนี้เธอเกลียดเซียวชูหรันมากเกินไป เธอเกลียดมากจนอยากทำลายหล่อน
แต่เมื่อเธอคิดถึงวิธีการอันโหดเหี้ยมของเย่เฉินก็อดไม่ได้ที่จะเย็นยะเยือกที่สันหลัง
ในเวลานั้น จู่ๆ เซียวฉางเฉียนก็พูดอย่างตื่นเต้นว่า “ถูกแล้ว แม้ว่าเราจะไม่สามารถจัดการกับเซียวชูหรันแบบนั้น แต่เราก็สามารถเริ่มลงมือกับหม่าหลันได้นี่!”
————