ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน – ตอนที่ 804

ดังนั้น เซ่เหวินหรูจึงตอบในกลุ่มทันที:”เฮ้อ ภรรยาของฉันเสียชีวิตไปนานแล้ว ดูเหมือนว่าหานเหม่ยฉิงและฉันมีชะตากรรมเดียวกัน … ”
เพื่อนร่วมชั้นเก่าที่มีเรื่องดีๆ ได้ยินคำพูดของเขาและบอกในกลุ่มทันทีว่า:”โอ้ ถ้าอย่างนั้นนายกับหานเหม่ยฉิงพวกเธอก็เป็นคู่ที่ฟ้าประทานนะสิ?”
เพื่อนร่วมชั้นเก่าคนอื่นๆอีกหลายคนที่รับซองแดง ก็เข้าร่วมด้วย
บางคนถึงกับพูดว่า:”โอ้ เหวินหรู นายกับหานเหม่ยฉิงเป็นหม้ายแล้ว พวกเธอสองคนเหมาะสมกันจริงๆ และฉันจำได้ว่าตอนนั้นนายรักเหม่ยฉิงแค่คนเดียว นายต้องพยายามเขานะ เพื่อนร่วมชั้นเก่าอย่างพวกเราอวยพรพวกเธอจากก้นบึ้งของหัวใจของเราเลยนะ!”
เมื่อเซ่เหวินหรูได้ยินเช่นนี้ เขาก็หัวเราะทันทีและพูดว่า:”งั้นฉันคงต้องขอบคุณสำหรับคำอวยพรของเพื่อนร่วมชั้นเก่า แต่เรื่องนี้ยังคงขึ้นอยู่กับเหม่ยฉิง”
เขาพูดอีกครั้งว่า:”ไม่ว่าเหม่ยฉิงจะตอบหรือไม่ก็ตาม ครั้งนี้ฉันตัดสินใจกลับไปเมืองจินหลิงเพื่อพัฒนาระยะยาว”
“จริงเหรอ?”ใครบางคนในกลุ่มอุทานออกมาว่า:”เหวินหรู ครอบครัวของนายมีพัฒนาการที่ฮ่องกงมาหลายปีแล้วไม่ใช่เหรอ? ทำไมจู่ๆถึงตัดสินใจกลับมาที่เมืองจินหลิงในเวลานี้ล่ะ?”
เซ่เหวินหรูพูดว่า:”เหม่ยฉิงอาศัยอยู่ในสหรัฐอเมริกามาหลายปีแล้ว และตอนนี้เธอได้ตัดสินใจที่จะกลับมา ดูเหมือนว่าเมืองจินหลิงของเราจะดีนะ นี่คือสถานที่ที่เราผ่านมาในเยาว์วัย หยาดเหงื่อและน้ำตา ครั้งนี้ที่กลับมา ตั้งใจที่จะกลับมาเกษียณในเมืองจินหลิง!”
เซียวฉางควนทนไม่ไหวแล้วในตอนนี้ เขาบอกในกลุ่มว่า:”เซ่เหวินหรู ฉันแนะนำนายอย่าไปตั้งรกรากในเมืองจินหลิง ตอนนั้นเหม่ยฉิงไม่ชอบนาย ตอนนี้มันเป็นไปไม่ได้ที่จะชอบนาย ดังนั้นนายอย่าหาเรื่องใส่ตัวเลย!”
ในความเป็นจริง ตอนนี้เซียวฉางควนรู้สึกประหม่าและด้อยกว่า
ในความเห็น เซ่เหวินหรูเป็นนักธุรกิจรายใหญ่ในฮ่องกง มีมูลค่าหลายร้อยล้าน และเขาแข็งแกร่งกว่าตัวเองไม่เท่าไหร่
หลายปีมานี้คนก็ไม่ได้มีชีวิตที่ดีมาตลอด เมื่อเทียบกับความทะเยอทะยานของตนในวิทยาลัย มันเป็นโลกแห่งความแตกต่าง
สิ่งที่สำคัญที่สุดคือ เขาและหม่าหลันยังไม่ได้หย่ากัน ตนเป็นผู้ชายที่แต่งงานแล้ว และตอนนี้เซ่เหวินหรูเป็นม่าย!
หานเหม่ยฉิงก็เป็นม่าย ดังนั้นหากพวกเขาอยู่ด้วยกัน มันเหมาะสมกันจริงๆ
ดังนั้น ไม่ว่าจะเปรียบเทียบอย่างไร ตนก็เสียเปรียบอยู่ดี
ไม่ได้เจอหานเหม่ยฉิงมาหลายปีแล้วเซียวฉางควนก็ไม่สามารถเข้าใจได้ว่าตอนนี้หานเหม่ยฉิงกำลังคิดอะไรอยู่ ถ้า
ตอนอยู่ในงานปาร์ตี้ตอนเที่ยงนี้ เกิดชอบเซ่เหวินหรูขึ้นมาจะทำไงล่ะ?
เมื่อเห็นเซียวฉางควนพูดในกลุ่ม เซ่เหวินหรูยิ้มและพูดว่า:”โอ้ ฉันคิดว่าหัวหน้าสภานักเรียนคนเดิมของเรา จะกดแค่ซองแดง ไม่คิดเลยว่าในที่สุดหัวหน้าก็พูด”
เมื่อเซียวฉางควนได้ยินเช่นนี้ หน้าก็แดงทันที อย่างที่เขาว่า เอาของคนอื่นแล้ว ก็ทำอะไรไม่ได้ ตนเพิ่งกดซองแดงจำนวน200หยวนจากเขา ตอนนี้ถูกคนเขาพูดแบบนั้น รู้สึกขายหน้าจริงๆ
นี่ก็คือไม่มีเงิน รู้สึกเครียด
เซียวฉางควนไม่เคยมีชีวิตที่ร่ำรวยมาก่อน และหม่าหลันก็รับผิดชอบเงินในครอบครัวมาก่อนเสมอ ดังนั้นเขาจึงมีความสุขได้เป็นเวลานานแม้กับซองแดง
ดังนั้นจึงเป็นนิสัยในการกดซองแดงทุกฉบับ
วันนี้เซ่เหวินหรูแจกซองแดงในกลุ่ม เขาไม่ได้สนใจด้วยซ้ำว่าใครส่ง อย่างแรกเลยคือแย่งมันขึ้นมาก่อนแล้วค่อยว่ากัน
สุดท้ายซองแดงแต่ละซองราคา 200 หยวน และเซียวฉางควนที่แย่งเขากลับดีใจ แต่เขาไม่เคยคิด
เมื่อเห็นว่าเขาหยุดพูด เซ่เหวินหรูยังคงเยาะเย้ยต่อไป:”ประธานาธิบดีใหญ่จริงๆ จบมาตั้งนานแล้ว ยังอยากจะสั่งฉันอีก?”
เซียวฉางควนฝืนตอบว่า:”ฉันไม่ได้สั่ง แต่เกลี้ยกล่อมนาย มันดีต่อนาย”
เซ่เหวินหรูตอบทันทีว่า:”มันดีต่อฉัน? ดีต่อฉันแล้วทำไมนายไม่ให้ฉันกลับเมืองจินหลิง อยู่กับทุกคนล่ะ? ฉันคิดว่านายน่ะ หลายปีแล้วและยังไม่สามารถลืมเหม่ยฉิงได้ เกรงว่าฉันจะกลับไปปักหลักที่เมืองจินหลิง เป็นศัตรูความรัก!”