ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน – ตอนที่ 747

บทที่ 747
8โมงกว่าแล้ว เย่เฉินก็ขับรถ พาพ่อตาผู้ใจร้อนออกไปจากบ้าน
อีก2ชั่วโมง กว่าเที่ยวบินจะมาถึง แต่เซียวฉางควนรอไม่ได้แล้ว
พอออกไปจากTomson Riviera เขาก็รีบถามเย่เฉินว่า “ไอ้ลูกเขยคนดี รู้ไหมว่าที่ไหนมีดอกไม้ขายบ้าง? พ่อจะซื้อดอกกุหลาบติดไม้ติดมือไปเสียหน่อย”
เย่เฉินตอบว่า “พ่อครับ เธอมีลูกมาด้วยนะครับ ไปให้ดอกกุหลาบต่อหน้าลูกเธอ ไม่เหมาะมั้งครับ? ”
เซียวฉางควนก็ครุ่นคิด แล้วก็พยักหน้าพูดว่า “แกก็พูดถูก งั้นก็เตรียมดอกไม้ธรรมดาก็แล้วกัน”
เย่เฉินก็ตอบว่า “ผมรู้จักร้านขายดอกไม้ครับ ไม่ไกลนัก พวกเราไปซื้อกันก่อนเถอะครับ”
พอถึงร้านขายดอกไม้ เย่เฉินจ่ายไป500หยวน ให้ทางร้านจัดดอกไม้ที่สื่อถึงความเป็นมิตรภาพที่ดีต่อกัน แล้วก็พาเซียวฉางควนกลับขึ้นรถมา
เซียวฉางควนหยิบช่อดอกไม้ขึ้นมาดู ในใจก็ตื่นเต้นอย่างมาก ยิ้มพูดว่า “เจ้าของร้านนี้ฝีมือไม่เบา ดอกไม้นี้ดูหรูหราไม่เบา！เชื่อว่าเหม่ยฉิงจะต้องชอบแน่！”
เย่เฉินก็ยิ้มเบาๆ ในใจก็คิดว่า พ่อตาตัวเองคนนี้ คงจะกลับไปเป็นวัยรุ่นอีกครั้งจริงๆ ถ้าหานเหม่ยฉิงยังรู้ดีกับเขาล่ะก็ ไม่แน่ว่าทั้งสองคนอาจจะได้อยู่ด้วยกัน
พอคิดถึงจุดนี้ เย่เฉินก็รู้สึกเข้าใจหัวอกของพ่อตาตัวเอง
ไม่มีทางเลือก เพื่อภรรยาตนเองแล้ว ตนเองไม่สามารถทำให้หม่าหลันหายไปจากโลกนี้ได้แน่ ดังนั้น ถึงแม้ตอนนี้พ่อตาจะไปพบคนรักเก่าอย่างดีใจ แต่พอหลังจากนี้หม่าหลันถูกปล่อยออกมา วันเวลาที่เจ็บปวดของเขาก็จะเริ่มขึ้นอีกครั้ง
ถ้าหม่าหลันรู้ว่าหานเหม่ยฉิงกลับมาแล้ว ก็ไม่รู้ว่าจะต้องโวยวายขนาดไหน พอถึงตอนนั้นชีวิตของเซียวฉางควน ก็กลัวว่าจะลำบากกว่าก่อนหน้านี้เสียอีก
แต่ว่าประโยคพวกนี้ เย่เฉินไม่ได้บอกกับพ่อตา เพราะเขากำลังตื่นเต้นอยู่ ก็ให้เขาได้เสพสุขกับชีวิตอิสระ และความสุขกับคนรักเก่า ก่อนที่หม่าหลันจะออกมาก็แล้วกัน！
ในตอนนี้ เซียวฉางควนก็ถามว่า “เอ้อเย่เฉิน ที่โรงแรมป๋ายจินฮ่านกง แกจองที่ดีๆ แล้วหรือยัง? ”
“จองแล้วครับ” เย่เฉินพยักหน้าพูดว่า “ผมทำงานดีพ่อวางใจเถอะครับ วันนี้จะต้องให้พ่อและคุณป้าหานเหม่ยฉิงพอใจอย่างแน่นอน”
“งั้นก็ดีๆ ！” เซียวฉางควนก็โล่งอก แล้วก็ยกช่อดอกไม้ขึ้นมาดูอีกครั้ง แล้วก็ดมดอกกุหลาบดอกเดียวในช่อ แล้วก็ชื่นชมว่า “หอมจริงๆ เลย！ดมแล้วสดชื่นมาก！”
พูดจบ ก็พึมพำร้องเพลงเก่าๆ ออกมาว่า “กุหลาบเอ๋ยกุหลาบ ฉันรักเธอ กุหลาบเอ๋ยกุหลาบ ความรักที่มั่นคง……..”
เย่เฉินก็ส่ายหัว แล้วบ่นในใจว่า ไม่คิดเลยว่าตอนพ่อตามีความรักอีกครั้ง จะน้ำเน่าไม่เบาเหมือนกัน……
……
ขับรถมาถึงสนามบิน ทั้งสองคนก็มาถึงยังประตูทางออกของเที่ยวบินขาเข้า เซียวฉางควนก็จ้องมองหน้าจอเที่ยวบินขาเข้าตลอดเวลา หาอยู่ตั้งนาน ในที่สุดก็เจอเที่ยวที่หานเหม่ยฉิงนั่งมา
เวลาที่เที่ยวจะลงจอด อยู่ที่10โมง20นาที ยังเหลืออีก1ชั่วโมง แล้วฝั่งนั้นยังกลับมาจากประเทศอีก คงจะต้องทำเรื่องเข้าประเทศอีก ดังนั้นเธอน่าจะออกมาตอน11โมง
เซียวฉางควนก็ตื่นเต้นผิดปกติ และไม่รู้จักเหนื่อย พอยืนก็ยืนไปเป็นชั่วโมง
อีก5นาที11โมง ทางประตูทางออกก็มีกลุ่มคนเดินออกมา เซียวฉางควนก็ถือดอกไม้เงยหน้ามองไปมา ก็เห็นผู้หญิงวัยกลางคนสวมชุดกระโปรงยาวสีดำ แล้วก็รีบโบกมือให้เธอ แล้วเรียกว่า “เหม่ยฉิง！”
ฝั่งนั้นเห็นเขา ก็อึ้งๆ จากนั้นก็พูดตอบกลับด้วยใบหน้าที่ดีใจว่า “คุณพระช่วย ฉางควน！”
พูดจบ ก็รีบก้าวเดิน มาทางเซียวฉางควน
เย่เฉินก็ตื่นเต้นเหมือนกัน ก็อยากจะเห็นเหมือนกันว่า หญิงรักแรกของพ่อตา จะเป็นแบบไหนกันแน่นะ
ดังนั้นเขาก็เลยมองไปด้วย จากนั้นก็อึ้งไป！
อายุของหายเหม่ยฉิง รุ่นเดียวกับเซียวฉางควน ทั้งสองคนอายุ48ปี แต่ว่า หานเหม่ยฉิงไม่เหมือนผู้หญิงอายุ48ปีเลย！
ร่างกายเธอสูงเพรียว ผิวหนังก็ดูแลเป็นอย่างดี สวมชุดกระโปรงยาวสีดำ เผยให้เห็นเป็นเหมือนสุดยอดหญิงงาม แล้วเส้นผมก็มัดรวบอย่างเรียบร้อย
————