ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน – ตอนที่ 631

บทที่631
แม้ว่าอู๋ตงไห่จะเป็นมหาเศรษฐี แต่เขาก็ไม่ใช่คนใจกว้าง
กล่าวอีกนัยหนึ่งว่า ในสายตาของเขา เงินที่ไม่ควรใช้ ก็ไม่ถูกใช้ไปอีกต่อไป
ตัวอย่างเช่นไอ้สวะทั้งห้าอย่างจางจื่อโจว
บอดี้การ์ดมือหัก แม่งเปิดประตูรถยังไม่ได้ด้วยซ้ำ เอามาทำอะไรล่ะ?
เงินเดือนของพวกเขาสูงอย่างน่าขัน หากยังเก็บพวกเขาไว้ มันคงเป็นเพียงการกุศล และให้เงินบำนาญแก่พวกเขา
ดังนั้น พวกเขาควรถูกขับออกไปโดยเร็วที่สุดในเวลานี้
ยิ่งไปไกลเท่าไหร่ก็ยิ่งดี
เงินชดเชย 500,000 จริงๆอู๋ตงไห่ไม่อยากจะจ่าย
ดังนั้น เขารู้สึกว่าเขาเป็นคนใจกว้างมากอยู่แล้ว
แต่ว่า จางจื่อโจวพวกเขาไม่คิดแบบนี้แน่นอน!
ตอนนี้ตัวเองเป็นคนไร้ประโยชน์แล้ว!
คนไร้ประโยชน์หมายความว่าไง? ทั้งชีวิตนี้ ก็เท่ากับว่าเป็นคนไร้แขน!
คนไร้แขน กินนอน ไม่ว่าอะไรก็ต้องการคนดูแล?
ในอีกไม่กี่สิบปีข้างหน้า จะมีที่ต้องให้ใช้จ่ายเงินมากขึ้น!
พวกเขาได้รับบาดเจ็บสาหัสเพราะตระกูลอู๋ ในตอนนี้ตระกูลอู๋ซ้ำเติม นั่นมันหมายถึงการฆ่าพวกเขาไม่ใช่เหรอ? !
เมื่อนึกเช่นนี้ จาวจื่อโจวก็รู้สึกไม่พอใจ
แต่ว่า เขาไม่กล้าทำอะไรกับอู๋ตงไห่
เพราะตระกูลอู๋แข็งแกร่งเกินไป ตนและพี่น้องทั้งห้าไร้ประโยชน์แล้ว อาจจะมีบอดี้การ์ดอีกหลายสิบคนเข้ามาในพริบตาเดียว ฉันเป็นคนไร้ประโยชน์แล้ว เมื่อถึงเวลาตนจะสู้กับตระกูลอู๋ มันคงจะถูกจัดการได้ตามสบายเลยไม่ใช่เหรอ?
ตอนนี้จางจื่อโจวอยากจะร้องไห้โดยไม่มีน้ำตา
ทำไมก่อนหน้านี้ตนถึงดูไม่ออก ว่าอู๋ตงไห่เป็นคนเลวแบบนี้! อยากจะไล่ลูกน้องก็ไล่เลย คนที่ทำงานได้ดีก็ไม่สนใจ เป็นสัตว์ที่ไร้หัวใจจริงๆ!
ในตอนนี้ จู่ๆประตูห้องชุดเพรส ซิเดนเชียลก็เปิดออก
พนักงานใช้บัตรสารพัดประโยชน์ปิดประตูห้องของห้องชุดเพรส ซิเดนเชียล จากนั้นเฉินจื๋อข่ายก็เดินเข้ามาพร้อมกับบอดี้การ์ดส่วนตัวหลายสิบคน ด้วยใบหน้าที่เย็นชา
อู๋ตงไห่ไม่คาดคิดว่าประตูจะเปิดออกอย่างกะทันหัน เขาตกใจมาก เมื่อเห็นเฉินจื๋อข่ายมือไขว่หลังเดินเข้ามาช้าๆ ด้วยความโกรธที่ไม่สามารถบรรยายได้ และความเฉยเมยบนใบหน้า
ข้างหลังของเขา นอกจากผู้จัดการจ้าวที่ถูกจางจื่อโจวทุบตีก่อนหน้านี้แล้ว ยังมีบอดี้การ์ดที่แข็งแกร่งอีกหลายสิบคนในชุดสูท
เมื่อเห็นการปรากฏตัวอย่างกะทันหันของเฉินจื๋อข่าย อู๋ตงไห่ก็รู้สึกกลัว แต่เขาไม่กล้าละเลย เขารีบเก็บสีหน้าที่เต็มไปด้วยความโกรธ และพูดด้วยรอยยิ้มว่า:”ประธานเฉิน คุณมาได้ไงครับ?”
ไม่คิดเลยว่าเฉินจื๋อข่ายจะหน้าบึ้ง และพูดด่าว่า:”อู๋ตงไห่ ไอ้หมาบ้ามึงช่างกล้านัก!รู้หรือไม่ว่าป่ายจินฮ่านกงเป็นทรัพย์สินภายใต้ชื่อตระกูลเย่ของเย่นจิง?”
ทันใดนั้น สีหน้าของอู๋ตงไห่ก็ตกตะลึง อดสงสัยไม่ได้ว่าเฉินจื๋อข่ายโกรธมาจากไหนกัน?
ก่อนหน้านี้ฉันยังคุยและหัวเราะกับฉันอยู่เลย ทำไมเผลอแป๊บเดียว ก็เปลี่ยนเป็นใบหน้าที่ไม่เห็นอกเห็นใจแบบนี้?
ถึงขั้น ด่าตัวเองว่าหมาตรงๆเลย? !
แต่ว่า ไม่ว่าเขาจะไม่พอใจแค่ไหน ก็รู้ว่าเขาไม่สามารถทำผิดกับเฉินจื๋อข่ายได้
ดังนั้น อู๋ตงไห่จึงรีบพูดด้วยความเคารพว่า:”ประธานเฉิน แน่นอนผมรู้ว่าป่ายจินฮ่านกงเป็นทรัพย์สินของตระกูลเย่ พูดตามตรง ความเคารพของผมที่มีต่อตระกูลเย่ เปรียบเสมือนสายน้ำที่ไหลเชี่ยวกรากไม่สิ้นสุด และผมยังหวังว่าจะสามารถพึ่งพาคุณได้ ทำความคุ้นเคยกับตระกูลเย่ และผมจะรับใช้ตระกูลเย่ในอนาคต……”
เฉินจื๋อข่ายมองไปที่อู๋ตงไห่ ยกมือขึ้นแล้วตบเขาอย่างรุนแรง จากนั้นเตะเขาลงไปที่พื้น