ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน – ตอนที่ 628

บทที่628
เขามองทั้งห้าคนที่เหมือนผี พูดอย่างตกตะลึงว่า:”พวกนาย……พวกนาย……เกิดอะไรขึ้น?! หน้าผากของพวกนายเป็นอะไร?ทำไมมีแต่เลือด?!นี่……นี่ทำไมดูเหมือนจะถูกใครเขียนตัวหนังสือไว้ล่ะ?”
เพราะว่าพวกเขาก้มหน้า อู๋ตงไห่จึงไม่สามารถอ่านตัวอักษรบนหน้าผากพวกเขาได้
จางจื่อโจวเดินเข้าไปทันที พรึ่บ คุกเข่าลงหน้าอู๋ตงไห่ พูดอย่างหวาดกลัวว่า:”ประธานอู๋ พวกเราทำงานไม่สำเร็จ เชิญคุณลงโทษได้ครับ!”
อู๋ตงไห่เห็นคนเหล่านี้ตรงหน้าย่ำแย่มาก หัวใจกระตุกเล็กน้อย สีหน้าก็เปลี่ยนไปทันที แล้วถามว่า:”นายบอกฉันให้รู้เรื่อง มันเกิดเรื่องอะไรขึ้นกันแน่?!”
จางจื่อโจวคุกเข่ากับพื้น ก้มหน้าร้องพูดว่า:”ประธานอู๋ พวกเราทำตามที่คุณชายใหญ่สั่งไว้ ไปช่วยหลิวกว่างจัดการกับหงห้า วันนี้ในเทียนเซียงฝู่ เดิมทีพวกเราปราบหงห้าได้แล้ว ถึงขั้นจับพ่อตาของเย่เฉินได้แล้วด้วย แต่ใครจะรู้ จู่ๆเย่เฉินอะไรนั้นก็พุ่งเข้ามา……”
พูดถึงนี้ เขาร้องไห้แล้วพูดว่า:”ประธานอู๋ เย่เฉินอะไรนั้นมันแข็งแกร่งมาก ผมไม่ใช่คู่ต่อสู้เขาเลย ขนาดพวกเราทั้งห้าคนรวมกัน ก็ทำอะไรเขาไม่ได้เลย รับไม่ได้สักท่า พวกเราไม่เพียงแต่โดนเขาหักแขน ยังถูกพวกเขาสลักตัวอักษรบนหน้าผาก……”
อู๋ตงไห่รู้สึกเหมือนโดนฟ้าผ่า!
เก่งกว่าจางจื่อโจว?!นั้นมันยังเป็นคนรึเปล่า?!
เขาพูดเสียงสั่นอย่างไม่อยากจะเชื่อ:”ขนาดพวกนายยังไม่ใช่คู่ต่อสู้ของคนไร้ประโยชน์อย่างเย่เฉินอะไรนั้น?!คนไร้ประโยชน์นั้น……คนไร้ประโยชน์นั้นกลับแข็งแกร่งขนาดนี้?!”
พูดไป เขาก็นึกถึงเรื่องสลักตัวอักษร แล้วรีบถามว่า:”สลักตัวอักษร?สลักตัวอักษรอะไร?เงยหน้าขึ้นซิ ให้ฉันดูหน่อย!”
จางจื่อโจวและคนอื่นๆชะงักเล็กน้อย แต่ก็ไม่กล้าขัดคำสั่งของอู่ตงไห่ ได้แต่เงยหน้าขึ้นมา สีหน้านั้นแย่กว่าทั้งครอบครัวตายหมดอีก!
อู๋ตงไห่พ่อและลูกจ้องหน้าผากของคนพวกนี้ แล้วโมโหทันที!
อู๋ซินคนโง่!
อู๋ฉีชอบกินอึ!
อู๋ซินมันเป็นเกย์!
อู๋ตงไห่เสื่อมสมรรถภาพ!
ฉันอยากจะอึให้อู๋ซินกิน!
พวกเขามองคำที่เหยียดหยามมากเหล่านี้ โกรธจนหน้าบึ้ง!อู๋ตงไห่ใช้ชีวิตมาครึ่งค่อนชีวิตแล้ว เคยเห็นวิธีลงโทษมาหลากหลายวิธี ขนาดศพที่ตายอย่างอนาถก็เคยเห็น แต่ไม่เคยเห็นฉากแบบนี้เลย!
นี่……นี่มันแม่งถึงขนาดแค้นจนฝังใจเลยนะ!
สลักตัวอักษรบนหน้าผากคนอื่น และสลักตัวอักษรที่เหยียดหยามเช่นนี้อีกด้วย!
มันทำให้มีความรู้สึกที่ว่าหัวชา แขนขาเย็น!
อู๋ตงไห่ทั้งร้อนรนทั้งโกรธ ถามว่า:”นี่ไอ้คนไร้ประโยชน์อย่างเย่เฉินเป็นคนทำงั้นเหรอ?”
จางจื่อโจวคุกเข่าลงบนพื้นและพูดว่า:”หงห้าสลักตัวอักษรครับ และเขาให้ผมฝากบอกคุณว่า ว่าถ้าอยากจัดการเขา ก็มาได้เลย แต่ถ้ากล้ายุ่งกับคนรอบตัวเขา งั้นเขาจะทำให้ทั้งตระกูลอู๋เราพังทลาย……”
หลังจากที่อู๋ซินได้ยินเช่นนี้ เขาก็อดไม่ได้ที่จะโกรธมาก กัดฟันพูดว่า:”พ่อ แค่เย่เฉินคนเดียว ก็กล้าที่จะปล่อยให้ตระกูลอู๋เราพังทลาย พูดได้ยิ่งใหญ่จริงๆ! ถ้าไม่ฆ่าเขาจะทำให้ตระกูลอู๋เราเสียหน้าแน่!”
สีหน้าของอู๋ตงไห่ดูเย็นชาเล็กน้อย และพูดว่า:”นายคิดว่ามันง่ายที่จะฆ่าเขาเหรอ? ทั้งห้าคนนี้ใช้งานไม่ได้แล้ว นายกับฉันสองพ่อลูกในจินหลิง ตอนนี้ไม่มีแม้แต่ผู้คุ้มกัน ถ้าเย่เฉินมาหาเอง เราจะเอาอะไรต้าน?! ”
อู๋ซินเมื่อกี้ยังเหลิง บอกว่าว่าจะฆ่าเย่เฉินได้ยินคำนี้ ก็หน้าซีดด้วยความตกใจ และพูดออกมาว่า:”พ่อ งั้นเรารีบหนีไปกันเถอะ!”
อู๋ตงไห่จ้องมองเขา และพูดอย่างไม่พอใจ:”นายรนอะไร? ตอนนี้อยู่ในป่ายจินฮ่านกง ฉันไม่เชื่อหรอก ว่าคนไร้ประโยชน์นั้นจะกล้าฆ่ามาถึงที่นี่! ถ้ามันกล้ามาจริงๆ งั้นตระกูลเย่ของเย่นจิงก็คงจะไม่ปล่อยเขาไปแน่นอน!”