ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน – ตอนที่ 493

บทที่ 493
ในตอนนี้ เหอเหลียนได้เปิดเผยตัวตนที่แท้จริงของเธอแล้ว
พิศวาสอาชญากรรม ได้เข้าสู่ขั้นตอนสุดท้ายอย่างเป็นทางการ
หม่าหลันเห็นว่าในเวลานี้สีหน้าของเหอเหลียนบ่งบอกถึงการทำร้ายผู้คนเพื่อแย่งทรัพย์สิน ไม่มีแม้แต่เงาของหญิงร่ำรวย?
ทันใดนั้นเธอก็รู้ว่า เธออาจถูกโกง
เมื่อมองไปที่เฉียนหงเย่น เธอก็รู้สึกว่ามีบางอย่างผิดปกติมากขึ้นเรื่อยๆ
ทำไมวันนี้เธอถึงได้มาขอโทษตัวเอง แล้วยังชวนเธอมาเล่นไพ่นกกระจอกด้วย?
หรือว่า ทั้งหมดนี้เกี่ยวข้องกับเธอ?!
และยังมีเหอเหลียนนี่อีกคน!
เธอไม่รู้วิธีเล่นไพ่นกกระจอกไม่ใช่เหรอ?
ทำไมเธอถึงชนะได้เงินจากตัวเองมากมายขนาดนี้?!
เมื่อนึกถึงสิ่งนี้ จู่ๆ เธอก็เข้าใจ ตัวเองน่าจะตกหลุมพรางแล้ว!
เธอชี้ไปเฉียนหงเย่นด้วยความโกรธเกรี้ยว และโพล่งด่าออกมา: “อีนังเฉียน นังสุนัขไร้ยางอาย คาดไม่ถึงว่าเธอจะสมรู้ร่วมคิดกับคนอื่นสร้างสถานการณ์มาโกงฉัน!”
เฉียนหงเย่นอึ้งไปชั่วขณะ พูดอย่างไม่เป็นธรรมชาติว่า: “หม่าหลันเธอพูดอะไร เธอเสียเงินแล้วมาว่าฉันโกงเธอ? เธอไม่เห็นเหรอว่าวันนี้ฉันก็เสียเงินเหมือนกัน!”
หม่าหลานด่าอย่างกระหืดกระหอบว่า: “เธออย่ามาเล่นละครตบตาฉัน! เธอบอกว่าจะส่งสัญญาณลับให้ฉัน แต่ทำไมไม่เห็นเธอจะลงไพ่มาให้ฉันแม้แต่ตาเดียว”
เฉียนหงเย่นพูดอย่างไม่กล้าสบตา: “เธอพูดอะไร? ฉันไม่เข้าใจ เธอรีบคืนเงินให้พี่เหลียนเถอะ อย่ามาพูดอะไรที่มันไม่มีประโยชน์กับฉันเลย! ”
เหอเหลียนมองหม่าหลันอย่างเย็นชา และพูดว่า: “อีนังหม่า ฉันบอกเลยนะ รีบคืนเงิน หรือไม่ก็เอาบ้านพักตากอากาศให้ฉัน เหล้าดีไม่ดื่มแต่ยังดื่มเหล้าไถ่โทษ!”
อารมณ์โมโหโกรธของหม่าหลันเพิ่มขึ้น และผลักไพ่นกกระจอกบนโต๊ะลงกับพื้น แล้วด่าว่า: “ไอ้พวกสารเลวรวมหัวมาหลอกฉัน เงินพวกนี้ฉันจะไม่ให้แม้แต่บาทเดียว! ”
เหอเหลียนขมวดคิ้วแน่น: “ไม่ให้ใช่ไหม? ได้ รอก่อน ฉันจะโทรหาหลานชายฉันมาเดี๋ยวนี้! ”
พูดจบ เหอเหลียนก็หยิบโทรศัพท์มือถือ และโทรออกทันที
เมื่อหม่าหลันได้ยินว่าหลานชายของเธอเป็นนักเลง แล้วกำลังโทรออก ก็กังวลทันที และตะโกนว่า: “อย่าๆๆ! มีเรื่องก็คุยกันดีๆ นะพี่เหลียน! ”
เหอเหลียนไม่สนใจเธอ
มือถือโทรติดได้อย่างรวดเร็ว เธอเปิดปากพูดว่า: “หลานชาย มีคนติดหนี้ป้าหลายสิบล้านไม่ยอมคืน หลานมาที่นี่หน่อย เอาเงินก้อนนี้คืนมา ถึงตอนนั้นป้าจะซื้อรถ BMW ให้หนึ่งคัน! ”
พอพูดประโยคนี้จบ ด้านหนึ่งของโทรศัพท์ เสียงโกรธดังขึ้นมาทันที: “หะ? ป้ารอง ยังมีคนกล้าเป็นหนี้ป้าแล้วไม่คืน? ผมว่าเธอคงไม่อยากอยู่ในเมืองจินหลิงแล้วแน่เลย? ป้าอยู่ไหนล่ะ ผมจะพาคนไปเดี๋ยวนี้ คอยดูว่าผมจะจัดการเธอยังไง!”
เหอเหลียนรีบพูด: “ดีๆดี! ป้าอยู่ที่ Tomson Riviera C11 หลานรีบมาเลย!”
หลังจากวางสาย เธอก็มองไปที่หม่าหลันอย่างได้ใจ และหัวเราะเยาะ: “หลานชายของฉันกำลังมาแล้ว ฉันแนะนำนะเธอรีบหาวิธีหาเงินให้ครบ หรือไม่ก็ขอให้ลูกเขยเธอโอนบ้านพักตากอากาศให้ฉัน ไม่เช่นนั้น เมื่อเขามา ระวังเธอจะรับมันไม่ไหว! ”
ในเวลานี้ หม่าหลันรู้สึกเสียใจอย่างมาก และอยากจะตบตัวเองสักสองสามครั้ง
ทำไมตัวเองถึงหมกมุ่นเรื่องเงินได้มากขนาดนี้ ทำไมตอบรับเฉียนหงเย่น มาเล่นไพ่นกกระจอกกับพวกนักต้มตุ๋น?
ตอนนี้เป็นไง เอาบ้านตัวเองมาเดิมพันไม่พอ ยังเอาบ้านพักตากอากาศของเย่เฉินมาจำนองด้วย!
หากเย่เฉินไม่ยอมให้บ้านพักตากอากาศ มาชำระหนี้แทนตัวเอง จะทำอย่างไรดี…
เมื่อคิดถึงสิ่งนี้ หม่าหลันก็สิ้นหวัง
ในขณะนี้ มีเสียงเร่งรีบของฝีเท้าดังมาจากด้านนอก
หลังจากนั้น ชายร่างกำยำก็ก้าวเข้ามาจากประตู ด้านหลังของเขา มีลูกน้องตามมาประมาณสิบกว่าคน ล้วนแต่เป็นคนที่มีรูปร่างใหญ่ ใบหน้าเย็นชา มองแวบแรกก็รู้เลยว่าไม่ใช่คนดี
————