ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน – ตอนที่ 410

บทที่ 410
หลังจากนั้นโทรศัพท์มือถือของเว่ยฉางหมิงก็ปรากฏข้อความวีแชทขึ้นมาอย่างบ้าคลั่ง
เขามีกลุ่มวีแชทครอบครัว ในกลุ่มนี้จะเป็นคนที่มีความสัมพันธ์อันดีกับตระกูลเว่ย ตอนนี้ผู้นำตระกูลเหล่านี้กำลังบ้าคลั่ง “ฉางหมิง คุณไปล่วงเกินท่านหงห้าได้อย่างไร? ตอนนี้เขาตั้งรางวัล 100 ล้าน เพื่อต้องการหัวของคุณและพ่อของคุณ! มีผลตั้งแต่เที่ยงคืนของวันนี้!”
เว่ยฉางหมิงหน้าดำคร่ำเครียด ในใจเขารู้สึกทั้งตกใจและทั้งกลัว
ยังไม่ทันได้ตอบข้อความ ก็มีการโพสต์ข้อความอีกครั้งในกลุ่ม
“เหี้ย หวังเจิ้งกางผู้นำตระกูลหวัง ได้เพิ่มรางวัลอีก 100 ล้าน ให้กับคำบัญชาสังหารพ่อลูกตระกูลเว่ย! ”
“ผู้นำตระกูลฉินก็ลงมือแล้ว ตอนนี้รางวัลเพิ่มขึ้นมาเป็น 300 ล้านแล้ว!”
“โอ้ สวรรค์! ผู้นำตระกูลซ่งก็ลงมือแล้ว! ตระกูลซ่งเพิ่มรางวัลอีก 200 ล้าน ตอนนี้รางวัลอยู่ที่ 500 ล้านแล้ว!”
ใบหน้าของเว่ยฉางหมิงซีดเผือด โทรศัพท์ร่วงลงบนพื้น จนทำให้หน้าจอแตก
เว่ยหย่งเจิ้งที่อยู่ด้านข้างรีบถามว่า “ฉางหมิง เกิดเรื่องอะไรขึ้น?”
เว่ยฉางหมิงเหงื่อแตกพลั่ก แล้วเล่าเรื่องราวทั้งหมดให้เว่ยหย่งเจิ้งฟังด้วยความตื่นตระหนก
เมื่อเว่ยหย่งเจิ้งได้ยินเรื่องราวทั้งหมด ตกใจเหมือนวิญญาณได้ออกจากร่าง!
มันเกิดอะไรขึ้น?
เด็กหนุ่มคนนี้ เหตุใดจึงมีอิทธิพลใหญ่เช่นนี้?
ท่านหงห้าทำตามคำสั่งอย่างเคร่งครัด ยังมีตระกูลหวัง ตระกูลฉินที่ปฏิบัติต่อเขาอย่างสุภาพ
และที่น่ากลัวคือ ตระกูลซ่งซึ่งเป็นตระกูลที่ใหญ่ที่สุดในเมืองจินหลิงก็อยากจะประจบเขา? ! ฐานะภูมิหลังของผู้ชายคนนี้คือใคร? !
เงินรางวัล 500 ล้าน เงินตั้งมากมายกองอยู่ตรงนั้น กลัวว่าโลกใต้ดินทั้งประเทศ คงถือว่าตัวเองกับลูกชายเป็นเหมือนสมบัติ!
ครั้งนี้เขารู้สึกกลัวจริงๆ มองไปที่เย่เฉินที่สีหน้าเฉยเมย ขาของเขาอ่อนลง และคุกเข่าลงกับพื้น ใบหน้าเขาเต็มไปด้วยเหงื่อเย็น และเขาสั่นไปทั้งตัว!
“อาจารย์เย่ โปรดไว้ชีวิต! โปรดไว้ชีวิตด้วย!”
เว่ยหย่งเจิ้งคุกเข่าลงบนพื้น และเริ่มขอร้องอ้อนวอน “อาจารย์เย่ ผมผิดไปแล้ว ผมมีตาแต่หามีแววไม่ โปรดไว้ชีวิตผมด้วยเถอะ ต่อไปผมไม่กล้าอีกแล้ว ถึงแม้ว่าจะให้ผมเป็นสุนัขรับใช้ของคุณ ผมก็เต็มใจ!”
เย่เฉินมองไปที่พวกเขาอย่างเย็นชาและกล่าวอย่างเรียบ ๆว่า “ตอนนี้อยากมีชีวิตอยู่? เมื่อสักครู่นี้ยังหยิ่งผยอง?”
เว่ยหย่งเจิ้งตบหน้าตนเองหนึ่งที ร้องไห้แล้วกล่าวว่า “อาจารย์เย่ เป็นเพราะผมแก่จนเลอะเลือน เมื่อสักครู่สมองถึงได้เบลอ โปรดยกโทษให้ผมด้วย…..”
พูดจบ เว่ยหย่งเจิ้งกล่าวต่อทันทีแล้ว “อาจารย์เย่ ต่อไปเว่ยเลี่ยงก็คือประธานของบริษัทผลิตยาเว่ยซื่อ เป็นผู้นำของตระกูลเว่ย! แบบนี้คุณพอใจหรือยังครับ?”
เย่เฉินกล่าวอย่างเรียบ ๆ ว่า “ถ้าเมื่อสักครู่คุณพูดเช่นนี้ ผมพอใจ แต่คุณเพิ่งพูดตอนนี้ ผมไม่ค่อยพอใจสักเท่าไหร่?”
เว่ยหย่งเจิ้งกลัวจนตัวสั่น รีบถามต่อว่า “อาจารย์เย่ ทำอย่างไรคุณถึงจะพอใจ?”
เย่เฉินมองไปที่เขากับเว่ยฉางหมิงที่หน้าซีดเผือด แล้วกล่าวอย่างเย็นชาว่า “คุณดูถูกภูเขาฉางไบ ดูถูกเว่ยเลี่ยงที่เกิดจากผู้หญิงที่เติบโตมาจากภูเขาฉางไบใช่ไหม? ดี งั้นคุณกับลูกชายคนโตของคุณ ก็ไสหัวไปขุดโสมที่ภูเขาฉางไบ ห้ามลงมาจากภูเขาฉางไบตลอดชีวิต!”
พูดถึงตอนนี้ สีหน้าของเย่เฉินกลายเป็นเย็นชามากยิ่งขึ้น แล้วกล่าวย้ำทุกถ้อยคำว่า “คุณฟังผมให้ดี พวกคุณสองคนห้ามลงมาจากภูเขาฉางไบตลอดชีวิต!”
————