ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน – ตอนที่ 368

บทที่ 368
กลางดึกวันนั้น เซียวฉางเฉียนพร้อมกับบอดี้การ์ดสองคนของเซียวอี้เชียนขับรถพาเซียวอี้เชียนไปส่งที่โรงพยาบาลชุมชนอย่างเร่งรีบ
เซียวอี้เชียนยังไม่ทันได้รับบัตรคิวเข้าห้องพยาบาลก็บุกเข้าไปในห้องฉุกเฉินพร้อมกับบอดี้การ์ดของเขาแล้ว
ทันทีที่เข้าไปในห้องฉุกเฉินและเห็นแพทย์ชายคนหนึ่งนั่งอยู่หน้าคอมพิวเตอร์ เซียวอี้เชียนก็รีบปลดเข็มขัดและถอดกางเกงออกทันที
แพทย์ชายในห้องฉุกเฉินถึงกับอึ้งไปทันที
“คุณคิดจะทำอะไร? โรคจิตเหรอ!”
แพทย์ชายคนนั้นตกใจและพูดเสียงดัง “คุณรีบใส่กางเกงแล้วออกไปให้พ้น ไม่อย่างนั้นผมจะเรียกคนมาจับคุณเดี๋ยวนี้เลยนะ!”
จู่ๆ ก็ต้องเจอสถานการณ์แบบนี้ในกลางดึก ไม่มีใครรับได้อย่างแน่นอน
เซียวอี้เชียนรีบอธิบายด้วยน้ำตา “คุณหมอเข้าใจผิดแล้วครับ ผมไม่ได้เป็นคนโรคจิต มันมีปัญหาร้ายแรงเกี่ยวกับร่างกายของผม คุณหมอช่วยดูให้ที! ไม่อย่างนั้นมันต้องเน่าหมดแน่!”
ในขณะนี้ อาการก็เริ่มแย่ลงกว่าเดิมแล้ว
แพทย์มองไปที่จุดนั้น จากนั้นหายใจเข้าลึกๆ และพูดว่า “เนื้อเยื่อของร่างกายคุณมันกลายเป็นเนื้อร้ายไปหมดแล้วนะ……”
“กลายเป็นเนื้อร้ายไปหมด? หมายความว่าไง?”
แพทย์ชายพูดต่อ “ก็มันช่วยไม่ได้แล้วล่ะสิ เช่นเดียวกับคนที่ประสบอุบัติเหตุทางรถยนต์และขาถูกบูดขยี้อย่างละเอียด ซึ่งมันไม่สามารถใช้การได้อีก เพื่อไม่ให้ติดเชื้อ มันจึงต้องตัดทิ้งอย่างเดียว”
“ตัดทิ้ง?” ดวงตาของเซียวอี้เชียนแดงก่ำและพูดต่อด้วยใจที่สลาย “ตัดมันทิ้งเนี่ยนะ?”
หมอพยักหน้าตอบเขา “ต้องรีบตัดมันออกก่อนที่เชื้อจะลามไปที่อื่น”
เซียวอี้เชียนกรีดร้องอย่างเสียงดัง “ผมเป็นผู้ชายคนหนึ่งนะ จะให้ตัดมันทิ้งได้ไง ผมแค่ต้องการเก็บมันเอาไว้ ถึงแม้จะใช้การไม่ได้ก็เถอะ ผมแค่อยากให้มันอยู่ที่เดิม ที่ที่มันควรอยู่”
ตอนนี้เขาไม่กล้าหวังให้มันกลับมาเป็นเหมือนเดิมอีก ขอแค่มันยังอยู่ ต่อให้ต้องเป็นขันทีไปตลอดชีวิตก็ยอม!
เมื่อคิดถึงจุดนี้ เขาก็รีบอ้อนวอน “คุณหมอครับ ขอแค่คุณหมอรักษาผมให้หาย ไม่ว่ามันจะแพงแค่ไหนผมก็จะยอมจ่าย คุณหมอช่วยรักษาผมทีครับ!”
หมอชายคนนั้นได้แต่ส่ายหัวตอบ “ปัญหาไม่ได้อยู่ที่เงินหรอก ตอนนี้อาการของคุณสาหัสมาก มันหมดสภาพไปแล้ว ผมแนะนำให้คุณตัดมันทิ้งจะดีกว่า”
แพทย์ได้อธิบายเพิ่มเติมว่า “ถ้าคุณไม่ตัดมันออกไป เมื่อหนองและการติดเชื้อรุนแรงขึ้นอาจทำให้เกิดการติดเชื้อแบคทีเรียร้ายแรงได้ จากนั้นมันจะทำให้ภูมิคุ้มกันของร่างกายพังทลายและชีวิตคุณจะตกอยู่ในอันตรายด้วย! คุณรู้ไหมว่าเรามีผู้ป่วยหลายคนในแต่ละปีต้องตายเพราะไม่ยอมตัดมันทิ้ง! สาเหตุก็เพราะเกิดจากการติดเชื้อแบคทีเรียที่ควบคุมไม่ได้!”
เซียวอี้เชียนตกใจจนแทบทรุดเข่าลงพื้น
ขณะนี้แพทย์ชายก็พูดปลอบใจเขา “คุณไม่ต้องห่วยหรอก แม้ว่าเคสแบบคุณจะหายากมาก แต่ผมก็เคยรักษามาหลายคนแล้ว ผมจะตัดมันให้สะอาด ไม่ทิ้งรอยแผลใดๆ ไว้”
เมื่อเซียวอี้เชียนได้ยินเช่นนี้ น้ำตาของเขาก็อดไม่ได้ที่จะไหลอาบแก้ม “คุณหมอ ผมขอร้องแล้วล่ะ ช่วยแนะนำให้ผมที ผมจะตัดมันทิ้งไม่ได้ ผมใช้ชีวิตเหมือนขันทีมานานแล้ว ถ้าต้องตัดมันทิ้ง ผมต้องมีชีวิตที่แย่กว่าขันทีอีก! ถ้าเป็นแบบนั้นจริงๆ ……ผมขอตายซะดีกว่า!”
แพทย์ชายพูดอย่างจนปัญญา “ต้องขออภัยจริงๆ ครับ ทางโรงพยาบาลของเราไม่มีทางที่จะรักษามันได้จริงๆ หากคุณไม่ยอมตัดมันทิ้ง ทางเราก็จะรักษาคุณไม่ได้……”
เซียวอี้เชียนแทบจะทรุดตัวลง จากนั้นกัดฟันพูดต่อ “ไอ้พวกไร้ประโยชน์ แค่แผลเน่าเปื่อยก็รักษาไม่ได้?”
แพทย์ชายเริ่มรู้สึกรำคาญและพูดอย่างเคร่งขรึม “คุณฟังไม่รู้เรื่องจริงๆ เหรอ? ผมบอกคุณแล้ว อาการของคุณต้องทำการตัดเท่านั้น ไม่มีโอกาสที่จะรักษาด้วยวิธีอื่นได้!”
“และอย่าคิดว่ามันเป็นแค่เรื่องของอวัยวะเพศเท่านั้น ในไม่ช้ากระแสเลือดทั่วร่างกายของคุณก็จะติดเชื้อแบคทีเรีย เมื่อถึงเวลานั้น ร่างกายของคุณก็จะติดเชื้อและมันจะอันตรายถึงชีวิตได้!”
เซียวอี้เชียนใจสลายทันที เขาเกลียดตระกูลเว่ยและความเกลียดชังนี้มันแทบจะมากกว่าการเกลียดเย่เฉินแล้ว!
แมร่งเอ๊ย! ตระกูลเว่ย！
ถ้ารากกูหายจริงๆ ตระกูลเว่ยของพวกมึงรอถึงจุดจบได้เลย!
กูจะทำให้ผู้ชายทุกคนของตระกูลเว่ยได้ใช้ชีวิตเหมือนขันที!
เมื่อนึกถึงจุดนี้ เขาตะโกนใส่บอดี้การ์ดทั้งสองที่ยืนอยู่ข้างๆ เขา “ไปตระกูลเว่ย!”
…………