ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน – ตอนที่ 103 ให้ฉันเข้าไปอยู่ก่อน

บทที่ 103 ให้ฉันเข้าไปอยู่ก่อน
นายหญิงใหญ่เซียวกำลังฝันที่จะได้เข้าไปอยู่ในคฤหาสน์Tomson Riviera เซียวฉางเฉียนเอาฝ่ามือถูกันไปมา พร้อมถอนหายใจพูดขึ้นว่า “แม่ครับ ช่วงนี้ผมตั้งใจจะส่งคนไปเย่นจิง รับครอบครัวต่งรั่งหลินมาเป็นแขกที่บ้าน จากนั้นก็พูดคุยกับพวกเขา หวังว่าพวกเขาจะยกต่งรั่งหลินให้แต่งงานกับไห่หลง ท่านเห็นว่าอย่างไร?”
“ตระกูลต่งหรือ….” นายหญิงใหญ่เซียวถอนหายใจพูดขึ้นว่า “ครั้งก่อนไห่หลงทอดทิ้งต่งรั่งหลินแล้วหนีไป เห็นทีต่งรั่งหลินน่าจะไม่พอใจอย่างมาก”
เซียวฉางเฉียนพูดขึ้นว่า “ผมคิดว่า เรื่องเล็กแค่นี้น่าจะไม่เป็นไร เรื่องระหว่างสองตระกูล เดิมก็เป็นสิ่งที่ต้องเกื้อกูลกันอยู่แล้ว ทุกคนให้ความสำคัญกับอนาคตที่จะเกิดขึ้นมากกว่า ตระกูลเซียวของเราถึงแม้จะสู้ตระกูลต่งไม่ได้ แต่หากได้ทำความร่วมมือกับตี้เหากรุ๊ป อนาคตก็จะยิ่งรุ่งเรือง ไม่แน่ตระกูลต่งอาจจะยินดีกับเรื่องนี้”
นายหญิงใหญ่เซียวครุ่นคิดอยู่พักหนึ่ง แล้วก็พยักหัวพูดขึ้นว่า “ในเมื่อเป็นแบบนี้ ฉันจะลองเชิญดู ดูสิว่าคนของตระกูลต่ง ที่จะมาเที่ยวเมืองจินหลิงไหม”
“ดีครับ” เซียวฉางเฉียนรีบพูดขึ้นอีกว่า “แม่ครับ ตระกูลต่งเป็นตระกูลใหญ่ หากเราไม่มีคฤหาสน์ที่หรูหรา อาจจะต้องขายขี้หน้าให้กับตระกูลต่ง นั่นคงจะไม่ดีแน่”
พูดเสร็จเขาก็พูดต่ออีกว่า “หากได้คฤหาสน์ในTomson Rivieraของเย่เฉินมา ถึงตอนนั้นเมื่อตระกูลต่งมาเป็นแขก เห็นคฤหาสน์ในTomson Riviera ก็จะเห็นค่าของตระกูลเซียวเรา ท่านว่าจริงไหม?”
นายหญิงใหญ่เซียวพยักหัว
คนอาศัยเสื้อผ้า พระอาศัยทองหุ้ม อาศัยอยู่ในคฤหาสน์กว่าพันล้าน ถือเป็นการเพิ่มบารมีให้กับตระกูลเป็นอย่างยิ่ง
บวกกับ เดิมในใจของเธอก็อยากจะได้คฤหาสน์ในTomson Rivieraของเย่เฉินอยู่แล้ว นี่จึงเป็นโอกาสที่ดีที่เธอจะได้ลงมือ
ดังนั้นเธอจึงพูดขึ้นอย่างมีอำนาจว่า “พรุ่งนี้เรียกครอบครัวของน้องชายเธอมายังคฤหาสน์ ฉันจะพูดกับพวกเขาด้วยตัวเอง”
เซียวไห่หลงสองพี่น้องมองตากัน ในใจยินดีเป็นอย่างยิ่ง
ตอนนี้ครอบครัวของเซียวฉางควน อาศัยบริษัทในการเลี้ยงชีพ ส่วนนายหญิงใหญ่เซียว ก็เป็นผู้นำตระกูล ขอเพียงนายหญิงใหญ่เอ่ยปาก ครอบครัวของเซียวฉางควนยังจะกล้าขัดข้องอะไร?
นายหญิงใหญ่สั่งให้เขายกคฤหาสน์มาให้ เขาจะกล้าปฏิเสธไหม?
ด้วยความรักที่นายหญิงใหญ่มีต่อตน คฤหาสน์หลังนี้หากได้มาจากเย่เฉินแล้ว ต่อไปก็จะกลายเป็นของครอบครัวตนแล้ว
……
เช้าวันที่สอง เซียวฉางควนได้พาลูกสาว ลูกเขย รีบเดินทางมายังคฤหาสน์ตระกูลเซียว
เซียวชูหรันดึงเปิดประตูด้วย พูดไปด้วยว่า “พ่อคะ คุณย่าโทรมาตามพ่อไป ได้บอกไหมว่ามีธุระสำคัญอะไร?”
“บอกว่าไปถึงแล้วค่อยคุย” เซียวฉางควนพูดขึ้นว่า “ลุงใหญ่เซียวฉางเฉียนของลูกก็จะมา”
เย่เฉินขมวดคิ้ว สถานการณ์แบบนี้ ยังไงก็ไม่ใช่เรื่องที่ดีแน่
เซียวชูหรันพูดขึ้นอย่างไม่พอใจว่า “ยังจะมีเรื่องอะไรอีก หนูคิดว่ายังไงก็ต้องเป็นเรื่องของคฤหาสน์”
“เรื่องคฤหาสน์ เดี๋ยวเย่เฉินอธิบายให้คุณยายฟังให้ชัดเจนก็พอแล้ว”
เซียวฉางควนก็ไม่คิดอะไรมาก รีบเข้าไปในรถ แล้วก็เร่งให้เย่เฉินขับรถออกไป
ประมาณเก้าโมงกว่า รถก็ได้ขับมาจอดตรงหน้าประตูคฤหาสน์ตระกูลเซียว
ทั้งครอบครัวเดินเข้าไปในห้องโถง เย่เฉินกวาดสายตามองดู แล้วก็ขมวดคิ้วขึ้นมา
เห็นนายหญิงใหญ่เซียวนั่งอยู่บนเก้าอี้ไถ้ซือที่อยู่ตรงกลาง เซียวฉางเฉียนยืนอยู่ด้านข้าง ส่วนเซียวไห่หลงสองพี่น้องยืนอยู่อีกข้าง
นอกจากพวกเขาแล้ว ยังมีญาติผู้อาวุโสของตระกูลเซียวอีกหลายคน นั่งอยู่สองด้านในห้องโถง ยังมีญาติยืนอยู่อีกสองด้าน มองมาอย่างถมึงทึง
ก็แค่ออกไปท่องเที่ยวเรื่องเล็กแค่นี้เอง ทำถึงขั้นอย่างกับจะเปิดศาลเลยหรือ?
คนอย่างเซียวฉางควน ปกติก็เป็นคนขี้ขลาด ไม้สามอันไม่สามารถทำอะไรให้ได้
ตอนนี้เขาเห็นสถานการณ์แบบนี้แล้ว ยิ่งหัวหดไปเลย เรียก “แม่” ด้วยเสียงสั่นเทา แล้วก็ยิ้มแย้มเรียกขึ้นว่า “พี่ชายใหญ่”
เซียวฉางเฉียนทำเป็นเหมือนไม่ได้ยิน ไม่สนใจเลยสักนิด
นายหญิงใหญ่เซียวพยักหัวพูดขึ้นว่า
เซียวฉางควนทำเป็นถามขึ้นว่า “แม่ครับ วันนี้ที่เรียกผมมา มีธุระอะไรหรือ?”
“เรื่องคฤหาสน์ในTomson Riviera เป็นยังไงกันแน่?” นายหญิงใหญ่เซียวถามขึ้นอย่างเย็นชา
เซียวฉางควนรีบพูดขึ้นว่า “คฤหาสน์หลังนั้น ประธานหวังยกให้กับเย่เฉิน ก่อนหน้านี้เย่เฉินได้ช่วยเขาดูฮวงจุ้ย”
“ดูฮวงจุ้ย?” เซียวไห่หลงหัวเราะพร้อมพูดขึ้น อย่างผิดแปลกว่า “”หากเป็นการดูฮวงจุ้ย ก็สามารถดูจนได้คฤหาสน์ ตระกูลเซียวเราทุกคนก็ไม่ต้องทำงานกันแล้ว ล้วนไปเป็นคทาหลอกลวงเงินกันเถอะ
ภายในห้องโถงล้วนเต็มไปด้วยเสียงหัวเราะเยาะ
ได้ยินพวกญาติพี่น้องหัวเราะเยาะ เซียวฉางควนรู้สึกเก้อเขิน ทำได้เพียงยิ้มแย้ม
ส่วนเซียวฉางเฉียนหัวเราะ ด้วยสีหน้ายิ้มแย้มพร้อมพูดขึ้นว่า “แม่ครับ ไม่ว่าเย่เฉินจะเป็นยังไง ประธานหวังก็ได้พูดอธิบายชัดเจนแล้ว ซึ่งได้ยกให้เขาเป็นการตอบแทนจริงๆ เรื่องนี้ก็นับว่าได้ถามอย่างชัดเจนแล้ว น้องรองก็ไม่ต้องอธิบายอะไรอีกแล้ว”
เซียวฉางควนมองดูพี่ชายคนโตอย่างขอบคุณ และปลื้มปิติ
ปกติพี่ชายคนโตไม่เห็นตนเองอยู่ในสายตาเลย พรุ่งนี้กลับช่วยตนเองพูด ช่างไม่น่าเชื่อเลยจริงๆ
เซียวฉางเฉียนยิ้มแย้ม แล้วหันไปพูดกับนายหญิงใหญ่เซียวว่า “แม่ครับ แม่ไม่ต้องถามว่าคฤหาสน์ได้มาอย่างไรแล้ว ยังไงประธานหวังเองพูดแล้วว่ายกให้เย่เฉิน พวกเราก็ไม่ต้องเป็นกังวลอะไรแล้ว”
“อืม” นายหญิงใหญ่เซียวพยักหัว พูดกับเซียวฉางควนว่า “ฉางควน พี่ชายใหญ่ของลูกอยากที่จะดองกับตระกูลต่ง ให้ไห่หลงสู่ขอต่งรั่งหลินของตระกูลต่ง ลูกเห็นว่าเรื่องนี้เป็นอย่างไร?”
“นี่เป็นเรื่องที่ดี” เซียวฉางควนหัวเราะพร้อมพูดขึ้นว่า “ตระกูลต่งเป็นตระกูลที่มีชื่อเสียงในเมืองหลวง หากได้ดองกับตระกูลต่ง นับว่าเป็นผลดีกับตระกูลเซียวของเรา”
“ถือว่าเป็นเรื่องที่ดีจริง” นายหญิงใหญ่เซียวพูดขึ้นอีกว่า “แต่บ้านของเรา เมื่อเทียบกับตระกูลต่งนั้นแตกต่างกันมาก ต่อให้พี่ชายของลูกมีความตั้งใจนี้ แต่ก็ไม่มีหน้าไปพูดกับตระกูลต่ง”
เซียวฉางควนพยักหัวอย่างมุ่งมั่น พูดออกมาอย่างจริงใจว่า “แม่ครับ ความจริงแล้ว ผมก็คิดว่าต่งรั่งหลิน น่าจะไม่พอใจไห่หลง”
สีหน้าเซียวไห่หลงย่ำแย่อย่างที่สุด จึงพูดขึ้นว่า “ลุงรอง ลุงพูดแบบนี้หมายความว่ายังไง?”
เซียวฉางควนเพิ่งรู้ตัวว่าพูดจาผิดไป จึงรีบพูดขึ้นว่า “ดูสิลุงไม่ใช่หมายความแบบนั้น ลุงอยากจะพูดว่า ตระกูลเซียวของเราเมื่อเทียบกับตระกูลต่ง ค่อนข้างแตกต่างกันมาก”
นายหญิงใหญ่เซียวพูดขึ้นอย่างเรียบเฉยว่า “คนนุ่งห่มเสื้อผ้า พระหุ้มด้วยทองคำ หากพวกเราได้อยู่ในคฤหาสน์ที่ดีที่สุดในเมืองจินหลิง เมื่อคนของตระกูลต่งมา ก็จะไม่ดูแคลนพวกเรา”
เซียวฉางควนถามขึ้นอย่างตกใจว่า “แม่ครับ แม่เตรียมที่จะเปลี่ยนบ้านหรือ?”
นายหญิงใหญ่เซียวพูดขึ้นอย่างเรียบเฉยว่า “ฉันอยากที่จะเปลี่ยนให้ดีกว่านี้ แต่ก็ไม่มีตังค์ขนาดนั้น”
เซียวฉางควนได้ยินประโยคนี้แล้ว ก็รีบพูดขึ้นว่า “หากแม่ต้องการเงิน ผมมีอยู่ล้านกว่าบาท”
นายหญิงใหญ่เซียวพูดขึ้นอย่างเย็นชาว่า “คฤหาสน์หลังหนึ่งก็ตั้งหลายพันล้าน ล้านกว่าบาทจะพอทำอะไร?”
พูดพร้อมกับเปลี่ยนเรื่องพูดว่า “ฉางควน เธอมีคฤหาสน์ในTomson Rivieraอยู่แล้วไม่ใช่หรือ?”
“ใช่ครับ” เซียวฉางควนยังไม่รู้เรื่องรู้ราว ถามขึ้นอย่างซื่อบื้อ “ทำไมหรือ?”
“อะไรยังไงหรือ?” สีหน้านายหญิงใหญ่เซียวแสดงท่าทีไม่พอใจ พร้อมพูดขึ้นว่า “ฉันเป็นแม่ของเธอ เธอทนเห็นฉันอาศัยอยู่ในคฤหาสน์หลังเก่านี้มาตั้งนานหลายปีขนาดนี้หรือ? ตอนนี้เธอมีคฤหาสน์ในTomson Riviera ไม่ควรที่จะยกให้แม่คนนี้ได้อยู่อย่างสุขสบาย ให้ฉันได้เข้าไปอยู่ก่อนหรือ?”