ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน – ตอนที่ 9 หักหลัง

บทที่ 9 หักหลัง
ในขณะนั้นเอง เซียวชูหรันก็เกิดความคิดที่ไม่น่าเชื่อขึ้นมา
คุณชายเย่ที่หวังตงเสวี่ยนพูดถึง คงไม่ใช่เย่เฉินสามีของตนหรอกนะ？
แต่เมื่อคิดดูดีๆ เธอก็รู้ว่าสึกว่าเป็นไปไม่ได้
จะเป็นไปได้ยังไง！
เย่เฉินเป็นเด็กกำพร้าที่โตในสถานสงเคราะห์นะ！
แต่ว่าบนโลกใบนี้ นอกจากเย่เฉินแล้วยังจะมีใครที่ดีกับเธอได้ขนาดนี้อีก？
150ล้านนี่ก็หวังเกินตัวไปแล้วนะ แต่อีกฝ่ายกลับให้ถึง300ล้าน……
เธอถามหวังตงเสวี่ยนอย่างอดไม่ได้：“รองประธานหวัง ประธานของคุณชื่อเย่เฉินรึเปล่า？”
หวังตงเสวี่ยนตกใจเล็กน้อย คุณชายสั่งไว้แล้วว่าอย่าเปิดเผยตัวตน บอกได้แค่ว่าตนนามสกุลเย่ ถ้าหากภรรยาคุณชายเดาได้ขึ้นมา ตนต้องเดือดร้อนแน่ๆ？
เธอจึงรีบพูดขึ้น：“คุณเซียวไม่ต้องถามแล้วล่ะค่ะ ประธานของเราเป็นคนในตระกูลที่มีฐานะ และมีชื่อเสียงในเย่นจิง ตัวตนของเขาเป็นความลับสุดยอด ฉันไม่มีสิทธิ์เปิดเผย”
เซียวชูหรันพยักหน้าเบาๆ ที่หวังตงเสวี่ยนพูดว่า เป็นคนในตระกูลที่มีฐานะและมีชื่อเสียงในเย่นจิง ก็ทำให้เธอมีสติกลับมา
เย่เฉินเป็นเด็กกำพร้า ไม่ใช่คนในตระกูลที่มีฐานะและมีชื่อเสียงในเย่นจิงหรอก ดูท่าตนจะคิดมากไป
……
ตั้งแต่ออกมาจากห้องทำงานของหวังตงเสวี่ยน เซียวชูหรันก็ยังคงมึนๆงงอยู่
ในมือถือที่ถืออยู่ คือข้อตกลงความร่วมมือ ระหว่างตระกูลเซียวกับตี้เหากรุ๊ปมูลค่า300ล้าน
ทั้งหมดนี้ราวกับฝันไปอย่างไรอย่างนั้น
เซียวชูหรันเห็นเงาเย่เฉินจากประตูตี้เหากรุ๊ป จึงวิ่งไปด้วยความตื่นเต้น แล้วพูด：“เย่เฉิน ฉันเจรจาสำเร็จแล้ว”
เย่เฉินแอบยิ้มในใจ สามีคุณเป็นถึงประธานของตี้เหากรุ๊ปนะ คุณจะเจรจาไม่สำเร็จได้ยังไง？
แต่เขาแสร้งทำเป็นแปลกใจ：“โปรเจกต์ยากขนาดนั้นแต่คุณกลับทำสำเร็จแล้ว คุณนี่เก่งจริงๆเลย！”
เซียวชูหรันพูด：“โถ่ นี่ไม่ใช่เพราะฉันเก่งหรอก นี่มันเหมือนกับตี้เหากรุ๊ปให้มาฟรีซะมากกว่า”
“ยังไงเหรอ？”เย่เฉินจงใจถาม：“ทำไมถึงพูดแบบนั้นล่ะ？”
เซียวชูหรันกลัวถ้าตัวเองพูดเรื่องประธานของตี้เหากรุ๊ปไป เย่เฉินจะหึงเอา เธอจึงรีบพูดขึ้น：“เอาเถอะ พูดแล้วเรื่องมันยาวหน่ะ เราไปบริษัทกันเถอะ ไปบอกข่าวดีนี้ให้ทุกคนรับรู้”
เย่เฉินพูดอย่างดีอกดีใจ：“โอเค！ครั้งนี้ไอ้สารเลวเซียวไห่หลงนั่น ต้องคุกเข่าก้มหัวให้ผมตามเดิมพันแล้วล่ะ！”
เซียวชูหรันพยักหน้าพลางพูด：“ปกติเขาเป็นคนเย่อหยิ่งอยู่แล้ว ควรให้บทเรียนเขาบ้าง！”
ที่จริงเซียวชูหรันก็มีความแค้นส่วนตัวเหมือนกัน เซียวไห่หลงและคนพวกนั้นดูถูกตนและสามีของตน ตอนนี้เธอเจรจาความร่วมมือสำเร็จแล้ว อยากให้หลังจากนี้พวกเขาเจียมตัวสักหน่อย
10กว่านาทีต่อมา ทั้งสองคนก็มถึงบริษัทเซียวซื่อ
ณ ห้องประชุม ทุกคนในตระกูลเซียวล้วนมีสีหน้าประหลาดใจ
พวกเขารู่ว่าเซียวชูหรันไปตี้เหากรุ๊ปตั้งแต่เช้าตรู่ แต่ทุกคนไม่เชื่อว่าเธอจะทำได้ ล้วนรอหัวเราะเยาะเธออยู่
แต่คิดไม่ถึงว่าเธอจะกลับมาเร็วแบบนี้
เมื่อเซียวชูหรันและเย่เฉินเข้ามาในห้องประชุม สายตาทุกคนก็เต็มไปด้วยความดูถูก
เซียวไห่หลงพูดอย่างไม่เกรงใจแม้แต่น้อย：“โถ่ชูหรัน นี่แค่ครึ่งชั่วโมงกว่าๆเองก็กลับมาซะแล้วงั้นเหรอ ？คงไม่ใช่แม้แต่ประตูตี้เหากรุ๊ปก็เข้าไม่ได้หรอกนะ！ฮ่าๆๆๆ！”
เซียวเวยเวยน้องสาวของเขาก็พูดเย้ยหยันเช่นกัน：“โถ่พี่ชูหรัน ไม่ทันถึง1ชั่วโมงก็ประกาศความล้มเหลวซะแล้ว พี่นี่ทำลายสถิติเลยนะ？”
สีหน้าของนายหญิงใหญ่เซียวก็เคร่งขรึมเช่นกัน ภารกิจตี้เหากรุ๊ปนี่ยากมากจริงๆ ถึงเซียวชูหรันจะเจรจาไม่สำเร็จ อย่างน้อยก็ต้องระมัดระวังท่าทีไว้บ้าง？ล้มเลิกอย่างรวดเร็วแบบนี้ ทำเอาเธอโมโหมากๆ
นายหญิงใหญ่เซียวจึงจ้องเธอเขม็ง พลางพูด：“เซียวชูหรัน แกทำให้ฉันผิดหวังจริงๆ”
เย่เฉินได้ยินเช่นนั้นก็ขมวดคิ้วเป็นปมทันที
คนพวกนี้น่าขยะแขยงจริงๆ？ยังไม่ทันถามผลลัพธ์เลย ก็เยาะเย้ยกันก่อนซะแล้ว？
โดยเฉพาะไอ้สารเลวเซียวไห่หลง มันแม่งมีสิทธิ์อะไร？อีกเดี๋ยวแกก็ต้องคุกเข่าก้มหัวให้ฉัน！
เดิมทีเซียวชูหรันเต็มไปด้วยความตื่นเต้น แต่ตอนนี้คำพูดของทุกคน ทำให้เธอเสียกำลังใจอย่างไม่ต้องสงสัยเลย เธอพูดขึ้นอย่างโมโห：“ขอโทษนะคะที่ทำให้ทุกคนผิดหวัง หวังตงเสวี่ยนของตี้เหากรุ๊ป เจรจาความร่วมมือกับฉันสำเร็จแล้วค่ะ！”
“ว่าไงนะ？แกเจรจาสำเร็จงั้นเหรอ？”
“เป็นไปไม่ได้！เป็นไปได้ยังไง！แม้แต่หน้าของหวังตงเสวี่ยนแกยังไม่มีทางได้เจอหรอก！”
ทุกคนล้วนตกตะลึง
“เซียวชูหรัน แกคิดว่าพวเราจะเชื่องั้นเหรอ？”
เซียวไห่หลงได้สติกลับมา ตบโต๊ะแล้วพูดขึ้นอย่างโมโห：“รองประธานหวังของตี้เหากรุ๊ป เป็นนักธุรกิจระดับหัวกะทิที่เป็นที่รู้จักในเมือง เธอจะให้แกเข้าพบได้ยังไง แกเป็นใครแกไม่รู้ตัวเองเลยเหรอ？”
เมื่อต้องเผชิญกับข้อสงสัยและคำตำหนิของทุกคน เซียวชูหรันจึงหยิบสัญญาออกมา ส่งให้นายหญิงใหญ่เซียว：“นี่คือสัญญาโปรเจกต์ของตี้เหากรุ๊ป คุณย่าดูเถอะค่ะ”
สัญญาฉบับนี้ราวกับลูกระเบิดอย่างไรอย่างนั้น ทำเอาคนพวกนี้ระเบิดออกมาทันที！
เซียวไห่หลงยังคงไม่เชื่อ พูดตะโกนเสียงดัง：“นี่เป็นสัญญาที่แกปลอมขึ้นมาแน่ๆ！ฉันไม่เชื่อว่าแกจะเจรจากับตี้เหากรุ๊ปสำเร็จ！”
“ใช่！”เซียวเวยเวยก็พูดเสริมอยู่อีกด้าน：“ตี้เหากรุ๊ปจะไปเซ็นสัญญากับพี่ได้ยังไง ？นี่เป็นถึงโปรเจกต์ใหญ่มูลค่า150ล้านนะ！ถ้าพี่ทำได้จริง ฉันคงทำได้ไปตั้งนานแล้วเหมือนกัน！”
เซียวชูหรันพูดขึ้น：“น้องสาว เธออย่าเข้าใจผิดสิ สัญญานี้ไม่ใช่150ล้านจ่ะ แต่เป็น300ล้าน！”
“ออกไปเหอะ！”เซียวเวยเวยพูดเย้ยหยัน：“สัญญามูลค่า300ล้านงั้นเหรอ？ยังกล้าพูดออกมาอีกนะ！เห็นว่าพวกเราโง่เหรอ？ถ้าพี่บอกว่าเซ็นสัญญาได้300ล้าน ฉันคงเซ็นได้5พันล้านแล้วล่ะ！”
เซียวไห่หลงก็พูดเย้ยหยันเช่นกัน：“ชูหรัน แกล้อคุณย่า ล้อพวกเราเล่นงั้นเหรอ！”
พูดจบเขาก็หันไปพูดกับนายหญิงใหญ่เซียว：“คุณย่า！ชูหรันหักหลังกันชัดๆ！ย่าอย่าปล่อยเธอไว้นะครับ！”
นายหญิงใหญ่เซียวก็โกรธมากเช่นกัน 150ล้านยังเป็นไปไม่ค่อยได้เลย เซียวชูหรันไปแค่ครึ่งชั่วโมง แล้วกลับมาบอกตนว่าเซ็นสัญญาได้300ล้านเนี่ยนะ……
นี่ก็เท่ากับเห็นตนเป็นคนโง่ ต่อหน้าคนเยอะแยะขนาดนี้ใช่ไหม？
เป็นผู้นำตระกูลมาเสียเปล่าจริงๆ？
หลานนอกคอกแบบนี้ ถ้าไม่ไล่ออกไป ต่อไปจะยืนหยัดอยู่ในตระกูลได้ยังไง？
นายหญิงใหญ่เซียวโมโหมาก เธอตบโต๊ะแล้วตะโกนเสียงดัง：“เซียวชูหรัน！รีบไปแผนกบุคคลแล้วลาออกเดี๋ยวนี้！”
เซียวชูหรันร้อนรนมาก คนพวกนี้เป็นบ้ากันไปแล้วเหรอ？แค่เปิดสัญญาดูมันจะตายรึไง？
ทันใดนั้นก็มีคนตะโกนออกมาเสียงดัง：“เชี่ย！บัญชีทางการของตี้เหากรุ๊ปโพสต์แล้ว！สัญญา300ล้านเป็นเรื่องจริง！”