วันนี้ซางหยูไปที่โรงเรียน เพื่อไปรายงานตัว และไปพบหน้ากับคุณครูคนเดิม เธอสามารถกลับไปเรียนเหมือนเดิมได้ คุณครูเองก็รู้สึกดีใจมาก
และเธอก็จะคว้าโอกาสนี้ไว้ให้ดีที่สุด
เธอจะไม่วู่วามเหมือนครั้งก่อนแล้ว
วันนี้ไม่มีคาบเรียน เธอก็เลยกลับบ้าน แต่เธอไม่เคยคิดเลยว่าหลังจากกลับมาถึงเธอจะได้พบเจอกับคนที่ไม่เคยเจอหน้ามาก่อน
“คุณคือ?”
ซางหยูไม่รู้จักฉินยา แต่ฉินยาเคยเจอกับเธอมาก่อน
ไม่ใช่ตัวเป็นๆ หรอก แต่เป็นรูปภาพที่ซูจ้านเอาให้เธอดู
ซางหยูจัดเสื้อผ้าอย่างเกรงๆ “คือ…”
“คุณไม่รู้จักซางหยูเหรอคะ?” ป้าหยูเดินเข้ามาถาม
ฉินยายิ้ม “นี่เป็นครั้งแรกที่เจอตัวจริง เคยเห็นแค่ในรูปภาพค่ะ”
“ใครเอารูปภาพให้คุณดู?” ซางหยูกลับรู้สึกตกใจมาก
เพราะว่าเธอไม่เคยเจอกับฉินยามาก่อน เธอก็เลยรู้สึกสงสัย
ฉินยายังไม่ทันได้พูด ป้าหยูก็พูดแทนเธอแล้ว “เธอคือแฟนสาวของซูจ้านค่ะ”
ซางหยูรู้สึกตกใจ “อ่า สวัสดีค่ะ”
ฉินยายิ้มกลับไป “สวัสดีจ้า”
“คุณจะกลับไปแล้วเหรอ?” ซางหยูถาม
ฉินยาพยักหน้า ก่อนจะพูดว่า “พอดีจะไปหาเสินเผยซวนน่ะ มีเรื่องจะถามเขานิดหน่อย”
ซางหยูถาม “ถามเกี่ยวกับเรื่องของพี่สะใภ้หรือเปล่า?”
ฉินยาชะงักไป ก่อนจะพยักหน้า
เธอเรียกเธอว่าพี่หลินซินเหยียนมาโดยตลอด แล้วก็ไม่ได้เรียกว่าพี่สะใภ้เหมือนกับซูจ้าน ดังนั้นในตอนแรกเธอก็เลยยังไม่รู้ว่าที่ซางหยูพูดนั้นหมายถึงหลินซินเหยียน
“ฉันรู้ เข้ามาคุยกันเถอะ” ซางหยูพูด
ฉินยาพยักหน้า ก่อนจะกลับเข้าไปในบ้านอีกครั้ง ซางหยูก็เดินตามเข้าไป เธอเอากระเป๋า วางลงบนโซฟา จากนั้นก็นั่งตรงข้ามฉินยา
“ที่พี่สะใภ้อยู่ดีๆ ก็ไปต่างประเทศเพราะสุขภาพเธอไม่ค่อยดี คุณหมอบอกว่าเธอต้องคลอดก่อนกำหนด เพราะว่าตอนนี้อายุครรภ์ได้เจ็ดเดือน ถ้าเกิดคลอดก่อนกำหนดมันจะไม่ดีต่อเด็กในท้อง และที่พวกเขาไปต่างประเทศก็คงเพื่อให้คุณหมอตรวจเช็คก่อนน่ะ” ซางหยูพูด
ฉินยายังอยากจะถามอีก “เธอได้พูดไหมว่าเพราะสาเหตุอะไร?”
“เหมือนจะเป็นเพราะมดลูกบาง”
ฉินยาเข้าใจทันที มีความเป็นไปได้มากกว่าสูงว่าเป็นเพราะหลินซินเหยียนให้กำหนดจงเหยียนเฉินและจงเหยียนซี
“คุณจะไปทานข้าวเย็นพร้อมกับซูจ้านหรือเปล่า?” ฉินยาถามอย่างกระตือรือร้น
ฉินยาส่ายหน้า “ฉันอยู่ที่นี่คนเดียว เขามีธุระน่ะ ฉันมาเยี่ยมพวกเด็กๆ เดี๋ยวฉันก็ไปแล้ว”
ซางหยูพยักหน้า
ครืด ครืด
โทรศัพท์ในกระเป๋าของฉินยาก็สั่นขึ้น
เธอหยิบโทรศัพท์ออกมา หน้าจอแสดงให้เห็นว่าคนที่โทรมาคือหลินซินเหยียน เธอรับทันที
“เธอโทรมาหาฉันเหรอ?” เสียงของหลินซินเหยียนดังขึ้น
ฉินยาตอบอืม “ได้ข่าวว่าเธอไปต่างประเทศ สุขภาพเป็นอย่างไรบ้าง?”
หลินซินเหยียนนั่งอยู่ในห้องผู้ป่วยที่กว้างใหญ่ เมื่อมองออกไปข้างนอกหน้าต่าง ก็จะเห็นบรรยากาศข้างนอกที่ดูไม่คุ้นเคย ก่อนจะพูดว่า “เธอรู้ได้ยังไง?”
“ฉันมาที่เมืองBน่ะ ก็เลยได้ข่าวเรื่องของเธอ”
หลินซินเหยียนลุกขึ้นจากบนเตียง ก่อนจะเดินไปตรงหน้าต่าง เธอยกขาทั้งสองข้างขึ้น จากนั้นนั่งลงบนโซฟา และพูดอย่างราบเรียบว่า “วันนี้เพิ่งไปตรวจมาน่ะ”
ถึงแม้คุณหมอจะไม่บอกผลสรุปกับเธอ แต่เมื่อมองจากแววตาของคุณหมอแล้ว เธอสามารถคาดเดาได้ว่ามันคงไม่ใช่ข่าวดี
ตอนนี้จงจิ่งห้างกำลังพูดคุยกับคุณหมออยู่
ส่วนเธอก็อยู่ในห้องผู้ป่วยเพียงคนเดียว
“ไม่ว่าผลมันจะออกมายังไง เธอก็ไม่ต้องคิดมากนะ ต้องรักษาอารมณ์ที่ดีเอาไว้ แบบนี้มันถึงจะดีกับตัวเธอ เข้าใจไหม?”
หลินซินเหยียนตอบอืม ก่อนจะถามว่า “เธอไปที่เมืองB ไปหาซูจ้านเหรอ?”
ฉินยาตอบว่าไม่ใช่ “ฉันมาเยี่ยมเธอน่ะ”
หลินซินเหยียนยิ้ม เห็นได้ชัดว่าเธอไม่เชื่อ แต่เธอก็ไม่ได้เปิดโปงความจริง ทั้งสองคนพูดคุยกันไม่กี่ประโยค เมื่อประตูห้องผู้ป่วยเปิดออก เธอก็วางสาย และลุกขึ้นจากโซฟา ก่อนจะมองไปยังคนที่เข้ามาและถามออกไป “คุณหมอว่ายังไงบ้าง?”
