กวาดเรียบ!
โดย
หมอแมว
“ทหารราบแอสคาลอนทุกหน่วย เทสทูโดฟอร์เมชั่น เคลื่อนที่ไปข้างหน้า 300 ก้าว”
“เฮ!”
หน่วยทหารทั้งหมดเคลื่อนที่ไปข้างหน้า ระหว่างนั้นรอนก็สั่งการกองทัพม้า
“แม่ทัพโดมินิค เบี่ยงซ้ายเล็กน้อยครับ แม่ทัพปอมเปย์ ช้าลงกว่านี้ เตรียมใช้หอกซัด ข้างหน้ามีก็อบลินเมจอยู่กองใหญ่ แม่ทัพคาร์เทจิน่า รวมกำลังไว้ เมื่อพร้อมแล้วชาร์จได้เลย แม่ทัพข้าศึกอยู่ข้างหน้าแล้ว” รอนสั่งการกองทัพม้า แล้วก็ชะงักเล็กน้อยเมื่อเห็นจุดในแผนที่ “หน่วยไวเวิร์นทั้งหมดจงฟัง ให้ทั้งหมดบุกไปข้างหน้า สกัดกองทัพค้างคาวยักษ์ อีกฝ่ายมีจำนวน 300 หน่วยกริฟฟินทั้งหมดรับคำสั่ง ไต่ระดับขึ้นสูงกว่าเมฆ แล้วบินไปข้างหน้า เราจะใช้ไวเวิร์นเป็นตัวล่อข้าศึก แล้วให้กริฟฟินโจมตีจากมุมสูง”
“ไวเวิร์นขนส่งเดินหน้า!”
ไวเวิร์นที่รอนโดยสารและไวเวิร์นขนส่งตัวอื่นๆบินไปข้างหน้าอย่างช้าๆ ไวเวิร์น 21 ตัวนี้มีเกราะเวทมนตร์ป้องกันแน่นหนากว่าหน่วยอื่น น่าจะทนทานได้สักพัก
รอนไม่มีโอกาสได้พักหายใจเท่าไหร่ เพราะการรบเบื้องล่างเป็นไปอย่างดุเดือด ทหารเข้าในจุดที่เขาตระเตรียมไว้แล้ว
“ทหารราบทั้งหมด เทสทูโดฟอร์เมชั่น เคลื่อนที่ไปข้างหน้า 600 ก้าว รักษาขบวนไว้ ใช้ไพลั่มยิงศัตรู! พลธนูตามหลังหาจังหวะยิงข้าศึก! จอมเวทใช้เวทรักษาเป็นหลัก”
ทหารราบที่เคลื่อนมาแล้ว 300 ก้าวตอนนี้ห่างจากข้าศึกแค่ไม่กี่สิบเมตร เมื่อได้รับคำสั่งก็เริ่มเดินไปข้างหน้า หอกไพลั่มนับหมื่นเล่มถูกขว้างปลิวไปในอากาศ
ออร์คเองก็ใช้แนวรบเทสทูโดฟอร์เมชั่นเหมือนทหารโรมัน หากแต่เมื่อหอกไพลั่มปักลงไปที่โล่มันก็งอบิดลงด้ามหอกยันไปที่พื้น ทำให้โล่ในมือของออร์คที่กำลังก้าวเดินนั้นเสียจังหวะจนเปิดออก
เฟี้ยวๆๆๆ พลธนูที่รอจังหวะอยู่ยิงถล่มเข้าไปตามโล่ที่เปิดออก
แนวหน้าของกองกำลังออร์คแตกสลายในพริบตา เหล่าแม่ทัพใหญ่ของออร์คที่คุมกำลังอยู่เบื้องหลังต่างเร่งมือโบกธงสัญญาณเป็นพัลวัน
รอนรู้จากแผนที่ว่าแม่ทัพข้าศึกอยู่ไหน แต่ว่าทหารทั่วไปไม่มีทางรู้
และการที่ทำให้แนวหน้าของออร์คแตกจนแม่ทัพของมันต้องเร่งส่งสัญญาณคือสิ่งที่รอนต้องการ
“ทหารม้าทั้งหมด เป้าหมายของพวกท่านคือกลุ่มธงที่โบกอยู่ข้างหน้า แม่ทัพใหญ่ของออร์คอยู่ในตรงนั้น” รอนสั่งลงไป “ชาร์จจจจ”
กองทัพม้าชะลอลงชั่วอึดใจ ก่อนที่ทั้งหมดจะเร่งความเร็วตีฝ่าข้าศึก ม้าศึกในเกราะโอริค่อนตะบึงกระแทกทุกสรรพสิ่งที่พยายามขัดขวาง จนกระทั่งหลุดมายังพื้นที่ว่างกลางกองทัพ ออร์คไรเดอร์จำนวนหนึ่งห้อมล้อมแม่ทัพออร์คในเกราะโลหะเต็มตัว
“โรมัน! ฟอร์เมชั่นชาร์จ!”แม่ทัพโดมินิคชูกลาเดียสในมือชี้ไปเบื้องหน้า ทหารทั้งหมดเปลี่ยนอาวุธในมือเป็นหอกยาวแล้วขี้ไปเบื้องหน้า มุ่งเข้าหาออร์คไรเดอร์ที่กำลังโถมเข้ามา
“คุณรอน ข้าจัดการแม่ทัพออร์คตรงนี้เสร็จแล้ว เอาไงต่อ” บิชอปคาร์มิลล่าถาม
รอนเหลือบดูแผนที่ ทางด้านGolem Armor นั้นปราศจากความสูญเสีย เกราะของGolem Armor นั้นแข็งแกร่งเกินกว่าที่มอนสเตอร์ธรรมดาจะเจาะเข้าได้
“ท่านบุกไปทางซ้าย มุ่งหน้าไปทางแม่ทัพออร์คที่รบกับทัพม้าของเราอยู่ ฆ่าแม่ทัพของมันแล้วรีบไปฆ่าตัวต่อไปทันที” รอนสั่งแล้วลืมตา “ผมขอคืนการสั่งการให้กองทัพชั่วคราว…”
ก่อนที่ใครจะทันถามเหตุผล เสียงของรอนก็ดังออกมาจากวิทยุสื่อสาร
“หน่วยไวเวิร์นขนส่ง เตรียมตัวต่อสู้ เปิดหน้าต่าง ยิงหน้าไม้ได้”
แล้วเสียงวิทยุก็ตัดไป
“เจ้าหนุ่มนี่มันบ้าดีเดือดชะมัด” บิชอปคาร์มิลล่าพูดก่อนจะบังคับหุ่นรบให้เคลื่อนตัว “ทั้งหมดตามข้ามา”
หากมองจากท้องฟ้าลงไป จะเห็นภาพกองทัพม้าที่กำลังบุกเข้าบดขยี้แม่ทัพออร์คทั้ง4 โดยหนึ่งในแม่ทัพออร์คได้ล้มลงแล้วด้วยกำลังหน่วยรบ Golem Armor
กองกำลังหุ่นรบยักษ์แหวกผ่านฝูงออร์คไปอย่างง่ายดาย ขณะที่กองทหารม้ากำลังรบอย่างหนักหน่วง ส่วนแนวประทะของทหารราบ กองทัพออร์คกำลังแตกพ่ายถอยกรูดอย่างไม่เป็นท่า
นั่นคือสภาพที่จะเห็น หากมองจากท้องฟ้าลงไป
แต่ในตอนนี้ทุกชีวิตบนท้องฟ้าไม่ได้มองลงไปข้างล่างแล้ว หากแต่กำลังมองข้าศึกที่กำลังพุ่งเข้าหา
“ทั้งหมด ยิง!”
เฟี้ยว ๆ ๆ ๆ ๆ ๆ
ห่าธนูพุ่งไปในอากาศ บางส่วนพลาดเป้า บางส่วนปักลงบนร่างของค้างคาวหรือก็อบลินที่บังคับบนหลัง
ค้างคาวยักษ์ประมาณ50ตัว ต่อสู้กับไวเวิร์นคุ้มกันที่ถูกส่งไปด้านหน้า ส่วนอีก 250 ตัวเข้าโจมตีไวเวิร์นขนกำลังพลที่ตอนนี้ดูเหมือนปราศจากการคุ้มกัน
ค้างคาวยักษ์บินเฉี่ยวเข้ามา ก็อบลินขว้างระเบิดเพลิงเข้าใส่
ตูม! เกราะสีฟ้าวาบขึ้นรอบคาร์โกขนส่ง แถบพลังงานของเกราะเวทมนตร์ลดลง เล็กน้อย
“ยิงธนูไว้ ยิงไว้” รอนสั่ง “หน่วยกริฟฟิน เตรียมตัว ระวัง ระวัง ทิ้งดิ่งโจมตีได้!”
สิ้นเสียงคำสั่งหน่วยกริฟฟินนับร้อยที่บินอยู่เหนือเมฆก็พุ่งตัวลงมามจากด้านบน ค้างคาวยักษ์ที่กำลังจัดการเป้าอย่างไวเวิร์นขนส่งไม่ทันระวังตัว ก็ถูกการโจมตีจากมุมสูงอย่างรุนแรง ก็อบลินตัวไหนที่รอดจากหอกซัดของทหารไปได้ก็จะถูกกรงเล็บกริฟฟินคว้าแล้วเหวี่ยงให้ตกลงไปเบื้องล่าง
หน่วยก็อบลินค้างคาวยักษ์กว่า 250 ตัว ลดเหลือแค่20ตัวในเวลาแค่3นาที
“หน่วยกริฟฟิน ข้าศึกมาทางทิศตะวันออก กำลังจะโจมตีหน่วยไวเวิร์นส่วนหน้า ทั้งหมดตามไปช่วยเดี๋ยวนี้” รอนสั่ง “ตรงนี้ที่เหลือเราจะจัดการเอง”
“ครับ”
หน่วยกริฟฟินทั้งหมดหันหัวมุ่งไปช่วยทีมไวเวิร์น ทางนั้นฝูงค้างคาวที่มาสมทบมากขึ้นเรื่อยๆจนเริ่มมีความสูญเสียแล้ว รอนรอจนกระทั่งกริฟฟินทั้งหน่วยบินไปแล้วจึงสั่งการต่อ
“ไวเวิร์นขนส่งตัวนี้กับตัวของโอลเซ่น รักษาระดับไว้ ตัวที่เหลือบินมาอยู่ด้านขวาของเราให้หมด” รอนสั่ง
ไม่มีใครรู้ว่าเกิดอะไรขึ้น จนกระทั่งรอนสั่งการต่อ
“หน่วยโอลเซ่นทั้งสองกองร้อย เตรียมปืน AK-47 ได้” รอนสั่ง “เปิดหน้าต่างซ้ายให้หมด เตรียมยิงต่อต้านศัตรู”
ชาวบ้านโอลเซ่นทั้งหมดตกตะลึง หน่วยกริฟฟินที่ได้ยินคำสั่งส่งเสียงเหมือนจะย้อนกลับมา
“ข้าศึกคือไวเวิร์น20ตัวกับมังกร1ตัว หน่วยกริฟฟินไม่ใช่คู่มือ … โจมตีข้างหน้าตามแผนเดิมซะ” รอนสั่ง “ทุกคนบรรจุกระสุน เตรียมยิงชุดละ30คน ปรับยิง Burst mode ครั้งละ3นัด หมดกระสุนแล้วให้เปลี่ยนชุดใหม่ทันที”
รอนเองเปลี่ยนไปบรรจุกระสุนในปืน AK ที่ตัวเองถือมา เอาโทรศัพท์แนบหัว(เอาอัลเบิร์ตมาแตะหัวอีกที) และดูภาพ VR สนามรบ
“หน่วยยิงหินเทรบูเชต์ที่1 2 3 4 5 บรรจุหิน 1 กิโล 50 ก้อน หันมุมซ้าย 30องศา ตั้งมุมยิงสูง45องศาแล้วรอคำสั่ง” รอนบอก “หน่วยที่ 6 7 8 9 10 บรรจุหิน 1กิโล 50ก้อน ยิงไปที่ 500 เมตร หน้าแนวหน้าของพวกเรา ยิงได้ กองทัพม้าทั้งหมดจงฟัง เมื่อเห็นฝุ่นตลบจากการยิงหินครั้งนี้ ให้ถอยกำลังกลับมาทางเส้นทางที่เปิดออก”
หินก้อนเขื่องนับร้อยๆก้อนลอยไปในอากาศก่อนจะตกลงกระแทกออร์คเบื้องล่างจนกระโหลกแตกมันสมองไหล เปิดเป็นเส้นทางสายใหญ่ ทหารม้าและGolem Armorที่กำจัดแม่ทัพออร์คจนหมดทั้ง4ตัวแห่กันย้อนกลับมาทางช่องทางนั้น ท่ามกลางความสับสนของออร์ค
แต่รอนไม่มีเวลาสนใจเบื้องล่างแล้ว เพราะกลุ่มไวเวิร์นกำลังตรงเข้ามาด้วยความเร็วที่ทางซ้าย
แม้จะไม่ใช่มังกรที่แท้จริง แต่ไวเวิร์นก็เป็นมังกรบินขนาดใหญ่ กำลังในการต่อสู้มิใช่น้อย หนำซ้ำพวกมันยังบุกมาพร้อมๆกัน 20 ตัวโดยมี ‘มังกร’ มาด้วยอีก 1 ตัว
มังกรคืออะไร
มังกรเป็นมอนสเตอร์ที่ทั้งแข็งแกร่ง มีพลังโจมตีที่รุนแรง มีความต้านทานเวทมนตร์สูง ผิวหนังชั้นนอก 1 ซม.หนาและแกร่งไม่ต่างจากโอริค่อน
“รอนเค้ารู้ว่าทำอะไรอยู่ใช่ไหม” ลีออนถามขึ้น
“น่าจะนะ” วิทวัสตอบโดยที่ตนเองก็ไม่มั่นใจ เขาเองเตรียมตัวไว้แล้ว หากรอนจัดการไวเวิร์นไม่ได้เขาจะใช้สกิลของตัวเองออกไปลุยกับมังกร
“ทั้งหมด ประจำที่” รอนสั่งโดยไม่สนว่ากำลังใจของใครจะเป็นยังไง “ยิงตามแสงของผม”
แสง?แสงอะไร?
“ชุดยิงที่1 หมู่บ้านโอลเซ่น ยิงแบบ Burst mode ยิงได้!”
ปังปังปัง
กระสุนส่องแสงพุ่งออกจากปืนของรอนตรงไปยังไวเวิร์นตัวขวาสุด ชาวโอลเซ่นเข้าใจในทันที ทุกคนหันปากกระบอกปืนไปทางนั้น
ปังๆๆๆๆๆๆๆ….
เสียงกระสุนออกจากปากกระบอกปืนทั้งสิบดังมาจากหน้าต่างคาร์โก กระสุนเกือบทั้งหมดร้อยพวงเข้าไปที่ศีรษะของไวเวิร์นข้าศึก เศษกระโหลกแตกกระจายพร้อมกับร่างของมันที่หล่นลงสู่เบื้องล่าง
“ตัวถัดไป ยิงได้”
ปัง ๆ ๆ กระสุนtracerจากปืนของรอนมุ่งไปที่ตัวถัดไป เสียงกระสุนแผดดังขึ้นอีกพร้อมกับร่างของไวเวิร์นตัวที่สองที่ปลิดปลิว
“ตัวถัดไป”
ปังๆๆๆๆๆๆๆ
“ตัวถัดไป”
ปังๆๆๆๆๆ
“เปลี่ยนกลุ่มได้ กลุ่มต่อไปปรับเป็น Burst mode ยิงตามแสง ระวัง ระวัง ยิงได้”
ทั้งสองกลุ่มยิงไวเวิร์นร่วงไปได้กลุ่มละ8ตัว เหลืออีก4ตัวที่ตื่นตกใจจนพยายามหันหนี
“ใครก็ได้ ร่ายเวทเพิ่มความเร็วให้ผมด้วย”
แคลร์ร่ายเวทเพิ่มความเร็วให้รอน เด็กหนุ่มเปลี่ยนกระสุนเป็นกระสุนปกติ ปรับModeการยิงเป็น Auto จากนั้นเล็งไปที่ไวเวิร์น
ด้วยเวทเพิ่มความเร็วทำให้ภาพที่เคลื่อนไหวตรงหน้าดูเป็นภาพช้าไปหมด พละกำลังที่เหนือกว่ามนุษย์ปกติของศิลานักปราชญ์ทำให้ปืนนิ่งแสนนิ่ง
ปังๆๆๆๆๆๆๆๆๆ เสียงกระสุนรัวเป็นตับ 10 นัด ทั้งหมดเจาะเข้ากระโหลกของไวเวิร์นจนสมองแตกกระจาย
ปังๆๆๆๆ
ปังๆๆๆๆ
ปังๆๆๆๆ
รอนลองรัวกระสุนแค่5นัด เข้าเป้าทั้งหมด จบชีวิตไวเวิร์นได้อย่างประหยัดกระสุน
“ไอ้พวกไร้ประโยชน์ ต้องให้ข้าลงมือเอง” เสียงร้องดังมาจากในอากาศ ร่างสีแดงเพลิงประกาศเป็นภาษามนุษย์ ปีกอันแผ่กว้างกว่าสิบเมตรทำให้ทุกคนใจหายวาบ
มังกร!
“ยิงมัน ยิงมัน”
“กระสุนแค่นี้ไม่พอหรอก ใช้ระเบิดเวทมนตร์”
ชาวโอลเซ่นหลายคนตื่นตระหนกจนยิงโจมตีทั้งที่ไม่ได้สั่ง แต่รอนก็ไม่โทษพวกเขา เพราะในโลกใบนี้มังกรคือสัตว์ที่ทรงพลังที่สุดในโลก น่ากลัวยิ่งกว่าโทรลยักษ์ไม่รู้กี่สิบเท่า
เฟี้ยว ๆ ๆ ๆ
กระสุนเวทมนตร์ลอยไปในอากาศก่อนจะตกลงที่ปีกมังกร เกิดแสงวาบขึ้นเบาๆโดยปราศจากการระเบิด
“พวกมนุษย์หน้าโง่ คิดใช้เวทมนตร์กับมังกรอย่างข้าเรอะ จงตายไปกับความโง่เขลาซะเถอะ”
ร่างมหึมาสีแดงเพลิงกางปีกออกแล้วพุ่งเข้าหา จากระยะ500เมตรใกล้เข้ามาเรื่อยๆ
“ทุกคนเตรียมปืน ตั้งfull auto เตรียมยิงเมื่อได้จังหวะ” รอนสั่งอย่างมจเย็น มือหยิบแท่งสีดำที่เขียนว่าGp-25 มาประกอบ
“คุณร๊อนนนน จังหวะไหนครับ!”
“แว๊กกก มันมาแล้ว”
รอนไม่สนใจเสียงร้องของชาวบ้าน เขากะความเร็วของมังกรแล้วกริกเสียงลงไปในวิทยุสื่อสาร
“เครื่องยิงหินเทรบูเชต์ที่ 1 2 3 4 5 เตรียมการยิงเมื่อให้สัญญาณ 3 … 2 … 1 .. ยิงได้
ปึง ๆ ๆ ๆ ๆ
เครื่องยิงที่ตั้งมุมรออยู่นานแล้วยิงกระสุนพุ่งขึ้นฟ้า ม่านกระสุนลอยขึ้น ลอยขึ้น
ปุๆๆๆๆๆๆๆๆๆ
“อั่คค นี่มันอะไรกัน!”
ลูกหินที่ยิงจากพื้นด้วยความเร็วสูงกระแทกแผ่นปีกของมังกรแดงอย่างจัวง แม้จะไม่ทะลุแต่ก็ทำให้มันเสียหลักหยุดและกระพือปีกลอยตัว ร่างทั้งร่างตั้งตรงเป็นเป้าขนาดใหญ่
“ตอนนี้ล่ะ หน่วยโอลเซ่น full auto ยิงจนหมด”
พรืดๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ
“โฮกกกกกกก”
เสียงกระสุนปืนจู่โจมอัตโนมัติดังยาว เมื่อแถวแรกยิงหมดก็ก้มลงถอย แถวสองเข้าไปแทน กดยิงยาวต่อ
เสียงร้องโหยหวนของมังกรดังลั่นสนามรบจนมอนสเตอร์ทั้งปวงพรั่นพรึง
แกร๊กๆๆๆ
กระสุนทั้งหมดหมดลงแล้ว
ร่างของมังกรแดงชุ่มเลือดสีแดงสด เขาที่เหนือศีรษะขาดห้อย ปีกอันใหญ่โตพรุนโชกเลือด ตาขวาของมันบอดแตก ฟันที่คมกริบนับร้อยแตกบิ่น
แต่มันยังไม่ตาย!
“เจ้าพวกมนุษย์ เอาไฟมังกรไปกินซะ” มังกรร้องและอ้าปากกว้าง
“แกนั่นแหละเอาระเบิดไปกินซะ” รอนยกปืนขึ้น เหนี่ยวไกเครื่องยิงระเบิด Gp-25
พล๊อค! ระเบิดพุ่งตรงดิ่งเข้าไปที่ปากอันอ้ากว้าง มังกรแดงคิดว่าเป็นระเบิดเวทมนตร์อย่างที่ผ่านมาจึงไม่คิดหลบหลีกให้เสียเวลา
ระเบิดเวทมนตร์ใดๆก็จะลดทอนพลังลงเมื่อเข้ามาในตัวของมังกร!
เปล่าประโยชน์!
“เตรียมตัวตายซะ และจำนามของข้าลงนรกไป นามของข้าก็คือ…”
บรึม!
ร่างของมังกรแดงระเบิดออก ส่วนคอและศีรษะปลิวขึ้นไปในอากาศ ส่วนลำตัวและปีกเกร็งกระตุกก่อนจะหมุนควงตกลงสู่พื้น
ทั้งสนามรบเหมือนจะหยุดเงียบลง
มังกร สิ่งมีชีวิตสูงสุดในห่วงโซ่อาหาร ถูกทำลายลงในชั่วพริบตา
ร่างของมันกระแทกทับไปบนออร์คนับสิบเบื้องล่าง แต่แม้แต่ออร์คที่เฉียดตายเกือบโดนทับก็ไม่ได้ตื่นกลัวที่เฉียดตายหากตกอยู่ในความตะลึงงัน
มังกรแดงตายแบบนี้รึ!
“กองทัพแอสคาลอน”
รอนกรอกเสียงลงไปในวิทยุสื่อสาร
“จังหวะนี้แหละ โจมตี! ทุกหน่วย บุกได้”
เสียงโห่ร้องของทหารดังขึ้นทั่วสนามรบ แถวทหารที่ตั้งมั่นอย่างเป็นระเบียบเปิดโล่ออกจากนั้นพุ่งไปข้างหน้าอย่างเต็มเปี่ยมด้วยขวัญกำลังใจ วิ่งไล่ออร์คที่ทิ้งอาวุธหนีอย่างไร้ทิศทาง
เด็กหนุ่มทิ้งปืนที่หมดกระสุนลง เตรียมสั่งการต่อ แล้วก็มีเสียงดังขึ้นมาในหัว
“คุณรอนอยู่ไหน ที่นี่ตอนนี้แย่แล้ว”
