ตอนที่ 134 คุณชายสามเย่หึงหวงแล้ว (1)
ฉู่หลิงเอ๋อยิ่งหดหู่ใจ เดินไปยังที่นั่งที่ว่างเปล่าแล้วนั่งลงไปอย่างหมดอาลัยตายอยาก มองกระดาษและปากกาต่อหน้าก็เริ่มรู้สึกปวดหัว ไม่ได้เสแสร้งมันปวดจริงๆ
ตั้งแต่เด็ก เมื่อเธอเห็นหนังสือก็รู้สึกปวดหัว！！
ตอนนี้ควรจะทำอย่างไรดี？ฉิงฉิงคงนึกไม่ถึงว่าเย่ซือเฉินจะใช้วิธีนี้ ดูเหมือนว่าฉิงฉิงของตนจะคาดการณ์ผิดพลาดแล้ว
แต่เดี๋ยวก่อน！！
ตอนที่กำลังเดินทางมาที่บริษัทตระกูลเย่กรุ้ป ฉิงฉิงนอกจากจะให้เธอดู 5 ภาพนั้นแล้วยังให้ดูอีกหนึ่งภาพนิ ตอนนั้นฉิงฉิงบอกว่าเผื่อมีอะไรขัดข้องจะได้ใช้！
เธอก็ว่า ฉิงฉิงของเธอจะคาดการณ์ผิดได้อย่างไรกัน？
ฉิงฉิงของเธอไม่ว่าจะทำอะไรก็จะเตรียมตัวสุดความสามารถเลย！！
ตอนแรกเธอก็ไม่ได้ใส่ใจอะไร เพราะเห็นเป็นแค่สิ่งที่ใช้ในการร่วมทำงานระหว่างสองบริษัทก็เท่านั้น ยังทำเหมือนเป็นนรกอเวจี ดังนั้นจึงไม่ได้ดูอย่างตั้งใจ
แต่ภาพออกแบบของฉิงฉิงนั้นโด่ดเด่นจริง แค่มองแวบเดียวก็ต้องหลงใหลในความสวยงาม ดังนี้นเธอจึงจำได้อยู่
ถึงแม้เธอจะออกแบบไม่เป็น แต่เรื่องฝีมือวาดรูปเธอก็ยังพอใช้ได้ จึงไม่เป็นปัญหาที่จะจำลองแบบที่ฉิงฉิงคิดขึ้นมา
เย่ซือเฉินเฝ้าสักเกตฉู่หลิงเอ๋อมาโดยตลอด เพิ่งเห็นตอนแรกที่มีสีหน้าหมดอาลัยตายอยาก หน้าตาบูดบึ้ม แต่ต่อมาก็เปลี่ยนสีหน้าเป็นดีอกดีใจ？！
คิ้วของเย่ซื่อเฉินชนกัน ดวงตายิบหยี
เพราะฉู่หลิงเอ๋อลอกเลียนแบบผลงานของเวินลั่วฉิง ดังนั้นเวลาที่ลงมือวาดจึงมีคล่องแคล่วและพลิ้วไหว ใช้เวลาเพียงครึ่งชั่วโมงก็วาดเสร็จ จากนั้นก็นำไปให้เลขาหลิว
เลขาหลิวไม่กล้าเชื่อมันรวดเร็วเกินไป เหมือนกับกำลังเล่นเหมือนเด็กๆอยู่ เธอจะทำท่าทีให้ดูเหมือนมีความตั้งใจหน่อยไม่ได้เลยเหรอ ใช้เวลาเร็วอย่างนี้จะสามารถวาดแบบอะไรได้บ้าง？
ถึงแม้ว่าบริษัทเวินซื่อกรุ้ปเป็นของคุณนาย สุดท้ายท่านประธานก็จะเลือกบริษัทเวินซื่อกรุ้ป แต่นักออกแบบทำไปเรื่อยไม่มีท่าทีความเป็นมืออาชีพเลย ไม่ว่าจะยังไงก็น่าจะเล่นละครตกใจกันบ้าง พอถึงเวลาจะได้ไม่ทำให้ท่านประธานของตนต้องลำบากใจ
เลขาหลิวรู้สึกว่าฉู่หลิงเอ๋อไม่ควรส่งภาพออกแบบเร็วเกินไป แต่เมื่อก้มหน้ามองก็ต้องตกตะลึงตาค้าง
แค่มองภาพนี้แวบเดียวก็ต้องทึ่งกับความสวยงาม ดูดีกว่าภาพ 5 ภาพที่บริษัทเวินซื่อกรุ้ปได้ส่งมาก่อนหน้านี้
เลขาหลิวตกตะลึงยืนอยู่กับที่ไม่ไปไหน จนเย่ซื้อเฉินทำเสียงกระแอมจึงจะรู้สึกตัวแล้วรีบส่งภาพออกแบบให้กับเย่ซือเฉิน
เมื่อเย่ซือเฉินเห็นภาพออกแบบ ดวงตาก็เกิดแสงเป็นประกายและใบหน้าก็ความประหลาดใจด้วย
เขาเงยหน้าขึ้นมองฉู่หลิงเอ๋อ ในแววตาซุกซ่อนความสงสัยที่ยากจะหลั่งถึง“สามารถออกแบบผลงานอย่างนี้ในเวลาที่รวดเร็ว？ความสามารถแบบนี้ทั้งวงการนักออกแบบก็คงมีเพียงไม่กี่คนที่จะทำอย่างนี้ได้”
“ฉันเป็นหญิงอัจฉริยะไง！！”เวลานี้ฉู่หลิงเอ๋อยิ้มอย่างอ่อนโยนมาก คนที่รู้จักฉู่หลิงเอ๋อดี จะรู้ว่าเมื่อฉู่หลิงเอ๋อรู้สึกผิดก็จะยิ้มอย่างอ่อนโยน
เธอรู้สึกปวดหัว เมื่อกี้ไม่น่าจะวาดเร็วขนาดนี้ เธอควรจะวาดช้าๆให้เสร็จภายในสองชั่วโมงก็เพียงพอแล้ว โอ้ย！ ทำผิดพลาดเสียแล้ว！！
แต่ทำไมเธอจึงรู้สึกว่าเย่ซือเฉินมีเป้าหมายที่ไม่ธรรมดากันนะ？หรือเธอคิดมากไปเอง？
นักออกแบบคนอื่นที่กำลังคิดไอเดียอย่างตั้งใจต่างก็รู้สึกตกตะลึง ตอนแรกนักออกแบบของบริษัทเวินซื่อกรุ้ปทำตัวเหลียวไหลอยู่อย่างนั้น เมื่อไปทำก็ส่งภาพออกแบบอย่างรวดเร็ว ได้ยินเย่ซือเฉินพูดเช่นนี้แล้ว ผลงานก็เธอคงจะดีมาก แม้แต่เย่ซือเฉินก็ต้องตกตะลึง
“ฉันวาดภาพออกแบบเสร็จแล้ว ฉันไปได้หรือยังค่ะ？”ฉู่หลิงเอ๋อรู้สึกว่าต้องไปรายงานสถานการณ์ปัจจุบันให้เวินลั่วฉิงฟัง ให้เวินลั่วฉิงวิเคราะห์พิจารณาดู เธอรู้สึกว่ามันแปลกๆอย่างไงชอบกล
ประโยคที่ฉู่หลิงเอ๋อพูดเหมือนกำลังซักถามอยู่ แต่ตัวเธอกำลังเริ่มเดินออกไปแล้ว
“คุณฉู่ คุณยังออกไปไม่ได้ครับ”เลขาหลิวรีบเดินมาขวางเธอไว้
“ทำไมหรอค่ะ？ทำไมฉันถึงออกไปไม่ได้ค่ะ？”ฉู่หลิงเอ๋อรู้สึกไม่พอใจ เธอเป็นคนมีนิสัยใจร้อนอยู่แล้ว เข้าข่ายที่ว่าจุดปุ๊บติดปั๊บเลย
และที่สำคัญเธอรู้สึกผิดกลัวความผิดจะหลุดออกมา จึงยิ่งใจร้อนขึ้นอีก
“ต้องรอฟังผลการตัดสินครับ”เลขาหลิวหยุดชะงักคาดไม่ถึงว่าเธอจะรีบร้อนขนาดนี้ แต่ท่าทีของเลขาหลิวยังคงเกรงอกเกรงใจอย่างมีมารยาท
“พวกคุณตัดสินของพวกคุณเอง เกี่ยวอะไรกับฉัน？ธุระของฉันเสร็จสิ้นแล้ว”ถึงแม้ฉู่หลิงเอ๋อจะไม่ใช่คนที่สัเกตเก่งเหมือนเวินลั่วฉิง แต่เธอก็รู้สึกว่าสถานการณ์ไม่น่าไว้วางใจเป็นอย่างมาก
พูดจบ ฉู่หลิงเอ๋อก็ชนเลขาหลิวที่มาขวางทางไว้ไปด้านข้าง และเตรียมจะเดินออกไป
ผู้คนทั้งห้องต่างจ้องมองแบบไม่กระพริบตา นักออกแบบของบริษัทเวินซื่อกรุ้ปจะมาช่วยให้บริษัทเวินซื่อกรุ้ปได้เซ็นสัญญาได้อย่างไรกัน？ดูอย่างไงก็เหมือนมาทำให้เสียการเปล่าๆ
เลขาหลิวอยากจะขวางต่อ แต่เห็นประธานของตนเดินเข้ามา จึงถอยหลังไปอยู่ข้างๆ
“คุณฉู่ เชิญครับ”เย่ซือเฉินเดินมาอย่างรวดเร็วอยู่ตรงหน้าของฉู่หลิงเอ๋อ น้ำเสียงเกรงใจ แต่ท่าทีแข็งกร้าว
คุณชายสามเย่ดูออกว่าฉู่หลิงเอ๋อเป็นคนตรงไปตรงมา ใจร้อน เขาก็ดูออกว่าความสัมพันธ์ระหว่างฉู่หลิงเอ๋อกับเวินลั่วฉิงนั่นไม่ธรรมดา ดังนั้น เขาอาจจะสามารถได้เบาะแสที่เขาอยากรู้จากตัวของฉู่หลิงเอ๋อก็เป็นได้
“ทำไมเหรอ สนใจฉันเหรอ？”ฉู่หลิงเอ๋อเงยหน้ามองเย่ซือเฉิน ยิ้มอย่างสวยงาม และจงใจยกต้นทุนที่เธอมีอย่างภาคภูมิใจขึ้น
การกระทำอย่างเธอกะทันหัน ท่าทีก็รวดเร็ว เห็นว่าร่างกายเธอจะเข้าประกบเย่ซื่อเฉินแล้ว แน่นอนว่าฉู่หลิงเอ๋อจะไม่เข้าไปประกบเป็นอันขาด พอถึงเวลาก็จะหยุดเอง
สีหน้าเย่ซื่อเฉินเปลี่ยน แววตามืดมน รีบถอยหลังไป
ฉู่หลิงเอ๋อเห็นปฏิกิริยาการต่อสนองของเย่ซือเฉิน ก็รู้สึกอึ้ง นี่คือคนที่ถูกเล่าขานว่าเป็นผู้สามารถจัดการกับอุปสรรคทั้งหลายได้อย่างเก่งกาญ ไม่เคยหวั่นกลัวใดๆ คุณชายสามเย่งั้นหรือ？
เธอแค่จะเข้าใกล้เขา ก็ทำให้เขาตกใจกลัวขนาดนี้เลยหรือ？
เธอรู้สึกว่าเธอได้รับรู้ความลับที่ยิ่งใหญ่เข้าเสียแล้ว！！
“ก็ได้ค่ะ ไป”ฉู่หลิงเอ๋อยิ้มตลอด ดวงตาเผยความดีใจเป็นอย่างมาก ครั้งนี้ไม่รอให้คนอื่นเชิญเธอก็เดินเข้าห้องทำงานด้วยตนเอง
เย่ซือเฉินดูออกว่าจงใจ แต่สีหน้าของเขาก็ยังคงเคร่งขรึมอยู่ เขาไม่ได้เดินเข้าห้องทำงาน เพียงแต่มองเลขาหลิวแวบหนึ่ง
เลขาหลิวอึ้งไปชั่ววูบ จากนั้นก็เข้าใจและเดินเข้าห้องทำงานก่อน
เย่ซือเฉินจึงจะเดินเข้าห้องทำงาน เขาไม่อยากให้ภรรยาของเขาต้องเข้าใจผิด
“เชิญคุณฉู่วาดภาพออกแบบอีกหนึ่งภาพ”หลังจากที่เข้าห้องทำงาน เลขาหลิวก็เอากระดาษกับปากกาส่งมาด้านหน้าของฉู่หลิงเอ๋อ
“ทำไมฉันต้องวาดอีก？”ฉู่หลิงเอ๋อเกือบจะกระโดดขึ้น ยังจะวาดอีก ที่ฉิงฉิงเตรียมไว้เผื่อ 1 ภาพ เมื่อกี้ก็ได้วาดให้พวกเขาแล้ว ตอนนี้ยังจะให้เธอวาดอีก？
ความสามารถของเธอจะไปวาดภาพออกแบบอะไรได้？
เธอวาดวงกลมให้พวกเขาเหรอ？
