คนที่อยู่ในรถเหมือนว่าลงจากลงในเวลาเดียวกันพอดี เมื่อเห็นอีกฝ่ายต่างก็ตกตะลึงเช่นเดียวกัน หลินชินเหยียนตั้งสติได้ก่อน เมื่อมองมาที่มือของฉินยาที่กำลังกอดตุ๊กตามา จึงถามทันที “แกไปไหนกับอารองมาเนี่ย?”
เมื่อผลตรวจออกมาแล้วซึ่งคล้ายคลึงกับในประเทศ หลินซินเหยียนต้องการกลับมาคลอด ดังนั้นพวกเขาเลยไม่ได้อยู่เที่ยวเล่นที่ต่างประเทศกันนาน
ก่อนหน้าที่เดินทางกลับมาที่เมือง B นั้น หลินซินเหยียนก็อยากจะมาเที่ยวดูเมือง C
พวกเขาบินตรงมายังเมือง C เลยวางแผนเดินทางจากเมือง C กลับไปยังเมือง B อีกครั้ง
“แกดีขึ้นหรือยัง? แล้วกลับมาได้อย่างไร?” ฉินยารีบเดินเข้ามาหา “ผลตรวจเป็นยังไงบ้าง?”
หลินซินเหยียนเม้มริมฝีปาก พลางตอบอย่างปกติ “ไม่มีเรื่องใหญ่อะไร ก็แค่ต้องคลองก่อนกำหนดเท่านั้นเอง ไม่ต้องเป็นห่วง”
เธอไม่อยากให้คนอื่นคอยเป็นห่วงเธอ
“งั้นก็ดี งั้นก็ดี” ฉินยาพูดด้วยความยินดี
หลินซินเหยียนยิ้มให้ “แกไปดีกับอารองตั้งแต่ตอนไหนกัน?” ตอนที่พูดนั้นเธอยังจงใจเหลือบมองตุ๊กตาที่อยู่ในอ้อมอกด้วย
ช่าวหยุนรีบอธิบายทันที “เธออารมณ์ไม่ดี ไปโกรธแฟนมา ฉันก็เลยพาเธอไปผ่อนคลายมาหน่อย”
สายตาหลินซินเหยียนเบนมาหาฉินยา และถามกลับ “ไปทะเลาะกับซูจ้านมาอีกแล้วเหรอ?”
สายตาของฉินยาหลุบต่ำ “ก็คือเรื่องที่ฉันไม่สามารถมีลูกได้”
นี่มันเป็นปัญหาที่ไม่สามารถแก้ไขได้
ช่าวหยุนไม่อยากเข้าร่วมกับปัญหานี้ เขาเป็นผู้ชายแท้ๆ ไม่ค่อยเหมาะ เลยพูดว่า “งั้นอาขอตัวก่อน”
เขาดึงประตูออก ฉินยาหันมาพูดกำชับ “อาขับช้าๆ หน่อย”
“วางใจได้เลย” ตอนที่ช่าวหยุนขึ้นรถมีอาการค้างอยู่เล็กน้อย พลางมองมาทางจงจิ่งห้าว “พวกเธอจะอยู่ที่หลายวันใช่ไหม?”
“สองวัน” จงจิ่งห้าวจ่ายค่ารถจากนั้นถึงเดินเข้ามาหา
“งั้นวันนี้พวกนายก็พักผ่อนกันไปก่อน พรุ่งนี้ฉันจะมากินข้าวด้วย” ช่าวหยุนพูด
จงจิ่งห้าวตอบกลับ “โอเค”
“งั้นฉันไปก่อน” ช่าวหยุนขึ้นรถ
จงจิ่งห้าวเดินมายืนข้างหลินซินเหยียน “เข้าไปข้างในกันเถอะ”
คนที่อยู่ในรถเหมือนว่าลงจากลงในเวลาเดียวกันพอดี เมื่อเห็นอีกฝ่ายต่างก็ตกตะลึงเช่นเดียวกัน หลินชินเหยียนตั้งสติได้ก่อน เมื่อมองมาที่มือของฉินยาที่กำลังกอดตุ๊กตามา จึงถามทันที “แกไปไหนกับอารองมาเนี่ย?”
เมื่อผลตรวจออกมาแล้วซึ่งคล้ายคลึงกับในประเทศ หลินซินเหยียนต้องการกลับมาคลอด ดังนั้นพวกเขาเลยไม่ได้อยู่เที่ยวเล่นที่ต่างประเทศกันนาน
ก่อนหน้าที่เดินทางกลับมาที่เมือง B นั้น หลินซินเหยียนก็อยากจะมาเที่ยวดูเมือง C
พวกเขาบินตรงมายังเมือง C เลยวางแผนเดินทางจากเมือง C กลับไปยังเมือง B อีกครั้ง
“แกดีขึ้นหรือยัง? แล้วกลับมาได้อย่างไร?” ฉินยารีบเดินเข้ามาหา “ผลตรวจเป็นยังไงบ้าง?”
หลินซินเหยียนเม้มริมฝีปาก พลางตอบอย่างปกติ “ไม่มีเรื่องใหญ่อะไร ก็แค่ต้องคลองก่อนกำหนดเท่านั้นเอง ไม่ต้องเป็นห่วง”
เธอไม่อยากให้คนอื่นคอยเป็นห่วงเธอ
“งั้นก็ดี งั้นก็ดี” ฉินยาพูดด้วยความยินดี
หลินซินเหยียนยิ้มให้ “แกไปดีกับอารองตั้งแต่ตอนไหนกัน?” ตอนที่พูดนั้นเธอยังจงใจเหลือบมองตุ๊กตาที่อยู่ในอ้อมอกด้วย
ช่าวหยุนรีบอธิบายทันที “เธออารมณ์ไม่ดี ไปโกรธแฟนมา ฉันก็เลยพาเธอไปผ่อนคลายมาหน่อย”
สายตาหลินซินเหยียนเบนมาหาฉินยา และถามกลับ “ไปทะเลาะกับซูจ้านมาอีกแล้วเหรอ?”
สายตาของฉินยาหลุบต่ำ “ก็คือเรื่องที่ฉันไม่สามารถมีลูกได้”
นี่มันเป็นปัญหาที่ไม่สามารถแก้ไขได้
ช่าวหยุนไม่อยากเข้าร่วมกับปัญหานี้ เขาเป็นผู้ชายแท้ๆ ไม่ค่อยเหมาะ เลยพูดว่า “งั้นอาขอตัวก่อน”
เขาดึงประตูออก ฉินยาหันมาพูดกำชับ “อาขับช้าๆ หน่อย”
“วางใจได้เลย” ตอนที่ช่าวหยุนขึ้นรถมีอาการค้างอยู่เล็กน้อย พลางมองมาทางจงจิ่งห้าว “พวกเธอจะอยู่ที่หลายวันใช่ไหม?”
“สองวัน” จงจิ่งห้าวจ่ายค่ารถจากนั้นถึงเดินเข้ามาหา
“งั้นวันนี้พวกนายก็พักผ่อนกันไปก่อน พรุ่งนี้ฉันจะมากินข้าวด้วย” ช่าวหยุนพูด
จงจิ่งห้าวตอบกลับ “โอเค”
“งั้นฉันไปก่อน” ช่าวหยุนขึ้นรถ
จงจิ่งห้าวเดินมายืนข้างหลินซินเหยียน “เข้าไปข้างในกันเถอะ”
“ใช่สิยังมี…” ฉินยาพูดต่อ เฉิงยู่เวินก็อยากจะมา “พวกเราจู่ ๆ ก็คุยกันเรื่องผ้าไหมกวางตุ้งขึ้นมา ฉันพูดว่าที่นี่มีโรงงานอยู่ด้วย”
ผ้าไหมกวางตุ้งเป็นของตระกูลเฉิง เฉิงยู่เวินเข้าใจอย่างถ่องแท้ ถ้าเขาสามารถมาดูแลโรงงานก็ดีสุดๆ ไปเลย เช่นนี้ก็สามารถลดภาระการทำงานของช่าวหยุนไปได้
“ฉันรู้สึกว่าได้นะ คุณคิดว่าไง?” หลินซินเหยียนหันไปถามจงจิ่งห้าว
จงจิ่งห้าวพูดว่า “ผมฟังคุณทั้งนั้นแหละ”
หลินซินเหยียนยิ้มให้เขา
ฉินยายู่ปาก “น่าเบื่อชะมัด ฉันไม่นั่งเป็นก้างขวางคออีกแล้ว”
จงจิ่งห้าวยิ้มให้ “ไม่กิน คุณก็เข้าห้องไปสิ”
ฉินยาลุกขึ้นยืน พลางบิดขี้เกียจออกมา “ความจริงแล้วฉันเองก็เพิ่งบินมาจากเมือง B ฉันก็ต้องการพักผ่อนเหมือนกัน พวกคุณตามสบายนะ”
พูดจบเธอก็เดินตรงแน่วไปยังห้องนอนทันที
จงจิ่งห้าวโอบกอดเอวของหลินซินเหยียนเอาไว้ “ไป พวกเราก็ต้องไปพักผ่อน ตอนอยู่ที่ต่างประเทศก็นอนไม่ค่อยเต็มอิ่ม”
หลินซินเหยียนเดินเข้าห้องนอนพร้อมกับเขา
เวลาผ่านไปอย่างรวดเร็ว
สองวันที่อยู่ในเมืองCนั้น หลินซินเหยียนไปที่ร้าน มีฉินยาบวกกับช่างตัดเย็บและนักออกแบบด้วย ทุกคนต่างยุ่งกันถ้วนหน้า ลูกค้าก็เยอะมาก เธออยู่ในร้านตลอดทั้งวัน ในร้านมีแขกอยู่ 6-7 คน
หลังจากกลับมาที่เมืองCแล้วนั้น เธอได้พูดคุยกับแล้วเฉิงยู่เวินแล้ว ถ้าเขาอยากจะมาที่เมืองC ก็มาได้ โรงงานให้เขาเป็นคนรับผิดชอบไป
เมื่อได้ยินว่าสามารถกลับมาดูแลโรงงานผ้าไหมกวางตุ้ง น้ำเสียงของเขายินดีแต่ก็ดูเศร้าโศกเช่นกัน “ฉันยังไม่แก่แต่อะไรก็ไม่สามารถทำได้สักอย่าง ให้ฉันไปดูแลโรงงานผ้าไหมกวางตุ้งอีกครั้ง ฉันรู้สึกก็สดชื่นแล้ว”
ถึงอย่างไรเป็นอุตสาหกรรมของตระกูลเฉิง มันเลยนำความรู้สึกพิเศษมาด้วย
คนที่อยู่ในรถเหมือนว่าลงจากลงในเวลาเดียวกันพอดี เมื่อเห็นอีกฝ่ายต่างก็ตกตะลึงเช่นเดียวกัน หลินชินเหยียนตั้งสติได้ก่อน เมื่อมองมาที่มือของฉินยาที่กำลังกอดตุ๊กตามา จึงถามทันที “แกไปไหนกับอารองมาเนี่ย?”
เมื่อผลตรวจออกมาแล้วซึ่งคล้ายคลึงกับในประเทศ หลินซินเหยียนต้องการกลับมาคลอด ดังนั้นพวกเขาเลยไม่ได้อยู่เที่ยวเล่นที่ต่างประเทศกันนาน
ก่อนหน้าที่เดินทางกลับมาที่เมือง B นั้น หลินซินเหยียนก็อยากจะมาเที่ยวดูเมือง C
พวกเขาบินตรงมายังเมือง C เลยวางแผนเดินทางจากเมือง C กลับไปยังเมือง B อีกครั้ง
“แกดีขึ้นหรือยัง? แล้วกลับมาได้อย่างไร?” ฉินยารีบเดินเข้ามาหา “ผลตรวจเป็นยังไงบ้าง?”
หลินซินเหยียนเม้มริมฝีปาก พลางตอบอย่างปกติ “ไม่มีเรื่องใหญ่อะไร ก็แค่ต้องคลองก่อนกำหนดเท่านั้นเอง ไม่ต้องเป็นห่วง”
เธอไม่อยากให้คนอื่นคอยเป็นห่วงเธอ
“งั้นก็ดี งั้นก็ดี” ฉินยาพูดด้วยความยินดี
หลินซินเหยียนยิ้มให้ “แกไปดีกับอารองตั้งแต่ตอนไหนกัน?” ตอนที่พูดนั้นเธอยังจงใจเหลือบมองตุ๊กตาที่อยู่ในอ้อมอกด้วย
ช่าวหยุนรีบอธิบายทันที “เธออารมณ์ไม่ดี ไปโกรธแฟนมา ฉันก็เลยพาเธอไปผ่อนคลายมาหน่อย”
สายตาหลินซินเหยียนเบนมาหาฉินยา และถามกลับ “ไปทะเลาะกับซูจ้านมาอีกแล้วเหรอ?”
สายตาของฉินยาหลุบต่ำ “ก็คือเรื่องที่ฉันไม่สามารถมีลูกได้”
นี่มันเป็นปัญหาที่ไม่สามารถแก้ไขได้
ช่าวหยุนไม่อยากเข้าร่วมกับปัญหานี้ เขาเป็นผู้ชายแท้ๆ ไม่ค่อยเหมาะ เลยพูดว่า “งั้นอาขอตัวก่อน”
เขาดึงประตูออก ฉินยาหันมาพูดกำชับ “อาขับช้าๆ หน่อย”
“วางใจได้เลย” ตอนที่ช่าวหยุนขึ้นรถมีอาการค้างอยู่เล็กน้อย พลางมองมาทางจงจิ่งห้าว “พวกเธอจะอยู่ที่หลายวันใช่ไหม?”
“สองวัน” จงจิ่งห้าวจ่ายค่ารถจากนั้นถึงเดินเข้ามาหา
“งั้นวันนี้พวกนายก็พักผ่อนกันไปก่อน พรุ่งนี้ฉันจะมากินข้าวด้วย” ช่าวหยุนพูด
จงจิ่งห้าวตอบกลับ “โอเค”
“งั้นฉันไปก่อน” ช่าวหยุนขึ้นรถ
จงจิ่งห้าวเดินมายืนข้างหลินซินเหยียน “เข้าไปข้างในกันเถอะ”
