บทที่ 27: แสงแห่งแดนศักดิ์สิทธิ์
ซูเย่มุ่งหน้าไปยังห้องทำงานของอาจารย์คนอื่นๆ และทำความชัดเจนเนื้อหาทั้งหมดที่ต้องเตรียมสำหรับวันพรุ่งนี้ จากนั้นเขาก็เดินไปที่ห้องเรียน
“ ตอนนี้ไม่มีปัญหาแล้วใช่ไหม ? ” ฮอร์ทถาม
“ ไม่มีปัญหาแล้ว ข้ารู้สึกดีทีเดียว ! ” ซูเย่กล่าว
“ ทำไมเจ้าถึงไปพบอาจารย์ ”
“ เดี๋ยวก็รู้ก่อนเลิกเรียนวันนี้ ”
” โอ้ ” ฮอร์ทคลายความกังวลของเขา
ในช่วงคาบเรียนสุดท้าย นีเดิร์น ปรากฏตัวบนเวทีและพูดว่า “ ตามข้าไปข้างนอก พวกเจ้าทุกคน วิชาการทำสมาธิจะเกิดขึ้นในสนาม ” เขาเดินออกจากห้องเรียนกลางประโยค
นักเรียนถูกขังอยู่ในห้องเรียนตลอดทั้งวัน พวกเขาตื่นเต้นมากเมื่อได้ยินว่าสามารถเรียนนอกห้องเรียนได้ และรีบเดินออกจากห้องเรียน
“ ในที่สุดสิ่งนี้ก็เข้ากับชื่อเสียงของสถาบันศึกษาเพลโต ข้าได้ยินมาว่าเมื่ออาจารย์เพลโตตั้งสถานศึกษาครั้งแรก เขาได้สอนวิชาขณะเดิน ! ”
“ ใช่แล้ว นี่คือสถาบันศึกษาเพลโต ที่พวกเราทุกคนใฝ่ฝันอยากจะอยู่ ”
“ เจ้าคิดมากเกินไป แม้ว่าอาจารย์เพลโตจะสอนนักเรียนสองสามร้อยคนในสมัยก่อน ไม่มีทางที่เขาจะทำอย่างนั้นได้ในขณะที่เดิน เขาไม่ปล่อยให้แกะออกไปกินหญ้าหรอกนะ ”
ซูเย่เดินตามกลุ่มไปยังพื้นที่เงียบในสนาม
นีเดิร์นยืนอยู่หน้ากลุ่ม “ หาที่นั่ง แรงจูงใจของวิชาไม่ใช่การสอนวิธีนั่งสมาธิ แต่เพื่อให้เจ้าได้สัมผัสการทำสมาธิภายใต้การแนะนำของข้า ข้ารู้ว่าพวกเจ้าบางคนเคยชินกับการทำสมาธิแล้ว แต่ข้าหวังว่าเจ้าจะยังคงปฏิบัติตามคำแนะนำของข้าได้ ”
กลุ่มนั่งลงตามตำแหน่งในวิชา
พาลอสยังคงนั่งข้างซูเย่ต่อไป ท่าทางของเธอยังคงตั้งตรงเหมือนนางหงส์หยิ่งผยอง
ซูเย่เหลือบมองเธอ เขารู้สึกว่าเธอหยิ่งทะนงกว่าปกติ ราวกับว่าเธอคิดว่าชัยชนะอยู่ในมือของเธอ
“ ดูเหมือนเธอจะเชี่ยวชาญการทำสมาธิมานานแล้ว…”
ซูเย่เหลือบมองที่โรลอน เขายังมีการแสดงออกที่ผ่อนคลาย
นักเรียนคนอื่นๆ ส่วนใหญ่ตื่นเต้นมาก
ซูเย่พลิกเปิดสมุดจดบันทึกและมองไปที่นีเดิร์น
นีเดิร์นกล่าวว่า “ ก่อนที่การทำสมาธิจะเริ่ม ข้าจะปิดบังวิสัยทัศน์ของเจ้าและป้องกันไม่ให้เจ้าพูด เพื่อให้เจ้าได้รับประสบการณ์ที่ดีขึ้น หากเจ้าประสบกับสิ่งที่แก้ไขไม่ได้ในระหว่างการทำสมาธิ ให้ยกมือขึ้นเพื่อแจ้งให้ข้าทราบ ข้าจะแก้ไขปัญหานี้ ”
“ ตอนนี้นั่งในท่าที่เจ้าสบายใจ จำไว้ว่านั่งอย่านอนราบ นี่คือวิชาการทำสมาธิ ไม่ใช่วิชานอน”
นักเรียนหลายคนหัวเราะคิกคัก
“ เจ้าอาจโชคดีที่ได้เห็นกาแล็กซีระหว่างการทำสมาธิ อาจมีรอยแตกหลายสิบรอยในกาแล็กซี ซึ่งแต่ละรอยก็เปล่งแสงออกมา อย่ากลัวเลยนั่นคืออุปสรรคของสองดินแดน แม้ว่าพวกเจ้าทุกคนจะยังไม่เคยสัมผัสกับวิชา พื้นฐานเวทย์มนตร์ แต่เจ้าควรเคยได้ยินว่าโลกที่เราอาศัยอยู่เรียกว่า แดนมนุษย์ ในขณะที่โลกที่เทพอาศัยอยู่นั้นเรียกว่า แดนศักดิ์สิทธิ์ แดนศักดิ์สิทธิ์เป็นสถานที่ที่ให้กำเนิดเทพและมีพลังมหาศาล
“ มีข้อโต้แย้งมากมายเกี่ยวกับที่มาของรอยแตก บางคนบอกว่าพวกเขาเป็นพระธาตุที่ถูกทิ้งไว้เบื้องหลังโดยมหาสงครามแห่งทวยเทพ ในขณะที่บางคนอ้างว่าโพรมีธีอุสได้ทิ้งพวกมันไว้เบื้องหลังเพื่อมนุษย์ อย่างไรก็ตาม แสงที่ส่องผ่านรอยแตกนั้นเป็นพลังของแดนศักดิ์สิทธิ์ แรงจูงใจของการทำสมาธิคือการเข้าสู่แสงและดูดซับพลังงานภายใน เหล่านักรบสามารถกลั่นกรองสายเลือดพลังศักดิ์สิทธิ์ของตนได้อย่างต่อเนื่องและใช้ประโยชน์จากสายเลือดดังกล่าวเพื่อสัมผัสกับแสงแห่งแดนศักดิ์สิทธิ์เป็นเวลานาน ทำให้พวกเขาดูดซับพลังงานได้อย่างต่อเนื่อง ผู้วิเศษแตกต่างกัน เนื่องจากพวกเขาไม่มีสายเลือดพลังศักดิ์สิทธิ์ พวกเขาสามารถดูดซับพลังงานระหว่างการทำสมาธิเท่านั้น
“ อย่าวิตกกังวลหรือตื่นเต้นเมื่อเจ้าเห็นแสงแห่งแดนศักดิ์สิทธิ์ ใช้หัวใจของเจ้าสัมผัสแสงแห่งแดนศักดิ์สิทธิ์และค้นหาสิ่งที่ดึงดูดใจเจ้ามากที่สุด แสงแห่งแดนศักดิ์สิทธิ์บางส่วนอยู่ใกล้เรามากขึ้น ในขณะที่บางดวงอยู่ไกลออกไป ดังที่อาจารย์เทลส์เคยกล่าวไว้ว่า ยิ่งอยู่ไกลเท่าไรก็ยิ่งมีพลังมากเท่านั้น แต่ยังอันตรายกว่าอีกด้วย หากเจ้ามั่นใจในความสามารถของเจ้า เจ้าสามารถเลือกที่จะไปให้ถึงลำแสงที่ไกลที่สุดได้ แต่เจ้าจะต้องรับความเสี่ยงอย่างมาก หากเจ้าไม่มั่นใจในความสามารถของเจ้า ให้เลือกลำแสงที่ใกล้ตัวเจ้าที่สุด แม้ว่าหลายคนกำลังใช้ลำแสงที่ใกล้ที่สุด แต่ก็ค่อนข้างปลอดภัย
“ แน่นอน เจ้าสามารถเลือกลำแสงที่อยู่ตรงกลางได้ อย่างไรก็ตาม เจ้าตัดสินใจเกี่ยวกับสิ่งเหล่านี้ ถ้าตัดสินใจไม่ได้ ก็เลิกตัดสินใจ เจ้าสามารถตัดสินใจได้หลังจากเรียนหรือถามอาจารย์แล้ว
“ นักเรียนส่วนใหญ่อาจไม่เห็นแสงแห่งแดนศักดิ์สิทธิ์ด้วยซ้ำ แต่เจ้าไม่จำเป็นต้องวิตกกังวลเกินไป ตราบใดที่เจ้าฝึกฝนอย่างต่อเนื่องและศึกษาอย่างต่อเนื่อง ในที่สุดเจ้าจะพบแสงแห่งแดนศักดิ์สิทธิ์ที่เป็นของเจ้า ! เอาล่ะ เจ้าสามารถถามคำถามที่เจ้ามีได้แล้ว ”
ดังนั้นนักเรียนที่อยากรู้อยากเห็นจึงเริ่มตั้งคำถาม
ฮอร์ทเคยประสบกับลักษณะเช่นนี้มากมาย เขาเข้าใจในทันทีว่าเกิดอะไรขึ้นและพูดอย่างขมขื่นว่า “ อันที่จริง ข้าเคยชินกับการทำสมาธิเมื่อสองปีก่อน แต่ไม่เคยเห็นแสงแห่งแดนศักดิ์สิทธิ์เลย ”
“ อย่าท้อแท้ ตราบใดที่เจ้าทุ่มเท เจ้าก็จะก้าวไปสู่การเป็นระดับผู้ฝึกหัดอย่างแน่นอน ! ” ซูเย่กล่าว
“ หวังว่าอย่างนั้นนะ ” ฮอร์ทตอบ
ซูเย่จดคำศัพท์สำคัญในขณะที่เขาฟังบทเรียน แต่เขาไม่ได้จดประโยคทั้งหมด
ไม่นานหลังจากนั้น อาจารย์นีเดิร์น ก็พูดว่า “ เอาล่ะ ตอนนี้พวกเจ้าทุกคนนั่งในท่าที่สบาย ต่อไปข้าจะใช้เวทย์มนตร์เพื่อปิดปากและตาของเจ้า ”
ซูเย่เต็มไปด้วยความคาดหวัง เขาอยากรู้ว่าการทำสมาธิที่เคยเรียนมาในอดีตจะส่งผลใดๆ ในโลกนี้หรือไม่
หากมี ประสิทธิภาพของเขาในการทำสมาธิจะเพิ่มเป็นสองเท่าของนักเรียนทั่วไป !
นีเดิร์นซึ่งสวมชุดคลุมสีเทายกมือขวาขึ้น เขาขยับนิ้วชี้เล็กน้อย และแหวนหยกบนนิ้วก็มีแสงสีเขียวอ่อน แสงเข้าปกคลุมบริเวณนั้นทันที
วิสัยทัศน์ของซูเย่กลายเป็นสีดำสนิท ลำคอและปากของเขาสูญเสียความรู้สึกทั้งหมด
ในเวลานี้ ซูเย่รู้สึกกระวนกระวายเล็กน้อยแม้ว่าเขาจะเตรียมพร้อมสำหรับเรื่องนี้แล้ว
นี่เป็นครั้งแรกที่เขาสัมผัสถึงพลังแห่งเวทมนตร์
“ ข้าเห็นว่าพวกเจ้าบางคนประหม่า อย่าหวั่นไหว เรายังคงนั่งอยู่บนสนามและข้าจะไม่ทิ้งพวกเจ้าทุกคน ตอนนี้เจ้าสามารถใช้จินตนาการของเจ้าในขณะที่ทำตามคำพูดของข้า ลองนึกภาพว่าเจ้าอยู่บนชายหาดในช่วงบ่ายของฤดูใบไม้ร่วง มีแสงแดดอบอุ่น ทรายมีความนุ่มเนียน ตรงหน้าเราคือทะเลอีเจียนสีฟ้าคราม และนกนางนวลก็บินอย่างแผ่วเบา มีลมทะเลเย็นสบาย ความเค็มของทะเลล่องลอยไปในอากาศ คลื่นซัดสาดซัดทั่วผืนทรายส่งเสียงคลื่นคล่านเมื่อยามลับหายไป…”
ความขัดแย้งเกิดขึ้นในใจของซูเย่เมื่อเขาได้ยินว่านีเดิร์นนำทางการทำสมาธิอย่างไร
มีหลายวิธีที่ใช้ในการทำสมาธิ หลังจากที่เขาเรียนรู้การมีสติจากดาวเคราะห์สีน้ำเงินแล้ว ซูเย่ได้หยุดพักหนึ่งวันหยุดสุดสัปดาห์และปิดอุปกรณ์อิเล็กทรอนิกส์ทั้งหมดของเขา รวมทั้งปฏิเสธการสื่อสารภายนอกใดๆ เขาซ่อนตัวอยู่ที่บ้านและใช้วิธีต่างๆ ในการทำสมาธิ
มีเทคนิคการทำสมาธิที่เกี่ยวข้องกับจินตนาการและการสร้างภาพ เช่น การแสดงภาพภูเขา กาแลคซี่ ทะเลสาบ หิมะ ปลาว่ายน้ำ และอื่นๆ อีกมากมาย
มีเทคนิคการทำสมาธิด้วยความรักความเมตตาที่ใช้อารมณ์
มีการทำสมาธิแบบประสาทสัมผัส ได้แก่ การทำสมาธิแบบสัมผัส, การทำสมาธิแบบสายตา, การทำสมาธิแบบหู, การทำสมาธิแบบกลิ่น, และการทำสมาธิแบบรสชาติ มีแม้กระทั่งการทำสมาธิรูปแบบหนึ่งที่ดำเนินการโดยเดินเท้าเปล่า
นอกจากนี้ยังมีพื้นฐานที่สุดคือการทำสมาธิลมหายใจ
ซูเย่ได้ลองใช้เทคนิคการทำสมาธิมาหลายสิบวิธี แต่ท้ายที่สุดก็ตระหนักว่าการแสดงภาพนั้นไม่ได้ผลกับเขาเลย
หลังจากไตร่ตรองและเปรียบเทียบซ้ำแล้วซ้ำเล่า ประกอบกับความรู้ที่เกี่ยวข้อง ในที่สุดซูเย่ก็เข้าใจว่าผู้คนต่างมีรูปแบบทางประสาทสัมผัสที่แตกต่างกันออกไปในโลกภายนอก ทุกคนมีคำจำกัดความของการทำสมาธิที่แตกต่างกัน และเทคนิคการทำสมาธินั้นยิ่งกว่านั้นอีก
จากการทดลองซ้ำๆ ซูเย่ได้พบเทคนิคการทำสมาธิที่เหมาะสมกว่าสำหรับตัวเขาเอง เทคนิคเหล่านี้เกี่ยวข้องกับร่างกายของเขา เช่น การทำสมาธิด้วยประสาทสัมผัส การทำสมาธิด้วยการเดินด้วยเท้าเปล่า หรือการทำสมาธิแบบสำรวจร่างกาย
ในที่สุด ซูเย่ตัดสินใจเกี่ยวกับเทคนิคการทำสมาธิการหายใจขั้นพื้นฐานที่สุด และเสริมด้วยการทำสมาธิแบบสำรวจร่างกาย
![ราชันเทพสงคราม[唐寅在异界]](https://novel00.net/wp-content/uploads/2022/10/ราชันเทพสงคราม唐寅在异界-207x300.jpg "ราชันเทพสงคราม[唐寅在异界]")
